Γράφει ο Γεώργιος Θεοδόσης,
Υποψήφιος βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Άρτας
Οι συμπολίτες μας φτάνουν στο παραβάν της Κυριακής έχοντας βιώσει, απ’ τις τελευταίες εκλογές μέχρι τώρα, πέντε νέα σημαντικά δεδομένα. Βιώσανε την προσπάθεια της πρώτης Ελληνικής Κυβέρνησης με κορμό την Αριστερά να σταθεί στα πόδια της, να βρει και να επιταχύνει το βηματισμό της, κόντρα στο σχεδιασμό και τις επιθέσεις του «συστήματος» και των πολιτικών υπερασπιστών του, που, απ’ τις 26 του Γενάρη μέχρι και σήμερα, προσπαθούν να την μετατρέψουν σε «αριστερή παρένθεση». Σ’ ένα ιδιαίτερα πυκνό, πολιτικά, οκτάμηνο αποκάλυψης, αναγνώρισης κι αντιμετώπισης «συμμάχων» και αντιπάλων.
Βιώσανε τη διαπάλη του πολιτικού μας σχεδίου -το οποίο, με συνέπεια στις προεκλογικές μας δεσμεύσεις και τις προγραμματικές μας δηλώσεις, υπερασπιστήκαμε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης- απέναντι στο αρραγές γερμανοκεντρικό μέτωπο των εταίρων-δανειστών και τις ρωγμές, που, σταδιακά, κατορθώσαμε να του προκαλέσουμε.
Βιώσανε τη στάση εθνικής ευθύνης απέναντι στο πλήρες οικονομικό στέγνωμα και την κοινωνική αναταραχή μιας επαπειλούμενης άτακτης χρεοκοπίας, καθώς και τη δοκιμασία των συνειδήσεών μας μεταξύ αυτής και της πολιτικής παραφωνίας υπερψήφισης ενός επιβληθέντος μνημονίου.
Βιώσανε την επιλογή των στελεχών σήμερα της ΛΑ.Ε. να βαφτίσουν πολιτική επιλογή της ηγεσίας την παραπάνω πολιτική επιβολή. Να στρέψουν την πλάτη τους και να απαξιώσουν την οκτάμηνη κοινή μας πάλη με τη σκληρή πραγματικότητα της νεοφιλελεύθερης Ε.Ε. και τις ανελαστικές δεσμεύσεις της συνέχειας του κράτους. Την επιλογή τους να διαφοροποιηθούν -στρατηγικά- απ’ τις κοινές μας επεξεργασίες, αποκρύπτοντας ακόμη κι απ’ τους εαυτούς τους την πλημμέλεια στην εφαρμογή του εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου, αντικαθιστώντας την και καλύπτοντάς την με εύηχη επαναστατική ρητορική, γνωρίζοντας όμως πως δεν υπάρχει το αντίστοιχο συλλογικό επαναστατικό υποκείμενο που θα την υλοποιήσει. Βιώσανε -εντέλει- την επιλογή τους να διασπάσουν το ΣΥΡΙΖΑ και να ρίξουν την Κυβέρνηση της Αριστεράς.
Βιώνουν, τέλος, το γεγονός, πως, μετά την ιδιαίτερα ενεργοβόρα -σε μεγάλο βαθμό εις βάρος και της διακυβέρνησης- διαπραγμάτευση, βρισκόμαστε στο τέλος της επιβληθείσας οικονομικής ασφυξίας, ένα βήμα πριν τη σταθεροποίηση και βελτίωση της οικονομικής κατάστασης, έχοντας απομακρυνθεί απ’ το grexit, έχοντας διασφαλίσει χρηματοδοτικές ροές για τα επόμενα τρία χρόνια και την άμεση έναρξη της διαπραγμάτευσης για μείωση του υπέρογκου χρέους.
Όλα αυτά δημιουργούν τέσσερα πολύ κρίσιμα διλήμματα, επιπλέον των συνηθισμένων που οι ψηφοφόροι αντιμετωπίζουν σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις.
Αν θα επιλέξουν, σε τρεις μέρες από σήμερα, να αφήσουν ανοιχτό το κεφάλαιο της σύγχρονης ιστορίας, που, μαζί τους, με την εμπιστοσύνη, τον ενθουσιασμό και τη στήριξη του ελληνικού λαού, ο Αλέξης ο Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αρχίσαμε να γράφουμε. Αν, δηλαδή, θα σβήσουν, μέσα τους και μέσα μας, την ελπίδα του Γενάρη για προοδευτική, δίκαιη, φιλολαϊκή και δημοκρατική διακυβέρνηση της χώρας ή αν θα δώσουν την ευκαιρία στην Κυβέρνηση της Αριστεράς να κυβερνήσει -επιτέλους- και να δουλέψει για να αποκαταστήσει την ελπίδα και να την κάνει πράξη.
Αν η κριτική υποστήριξή της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ απ’ τους ψηφοφόρους μας και η σταδιακή ενδυνάμωση της ριζοσπαστικής, προοδευτικής αντίληψης στην Ελληνική κοινωνία μπορούν να γίνουν οι στέρεοι πυλώνες του πολιτικού σχεδίου μιας αριστερής κυβέρνησης μέσα σε ένα πανευρωπαϊκό και διεθνές καπιταλιστικό, νεοφιλελεύθερο περιβάλλον.
Αν θα επιβραβευθεί στην κάλπη η πολιτική αντίληψη του κου Μεϊμαράκη, πρωτοκλασάτου στελέχους της Ν.Δ. σε όλα τα μεταπολιτευτικά χρόνια και σήμερα επικεφαλής της πρότασης για συνέχιση του νεοφιλελευθερισμού. Μιας ιδεολογίας που ασπάζεται η ηγεσία και τα στελέχη της Ν.Δ. και η οποία επιτέθηκε βίαια τα τελευταία πέντε χρόνια στην κοινωνία μας διαλύοντας τη μεσαία τάξη, αποδυναμώνοντας το όνειρο και την προοπτική της νεολαίας, μειώνοντας την αγοραστική δύναμη όλων μας, κλονίζοντας την κοινωνική συνοχή και δοκιμάζοντας την καθημερινότητα και την ιστορική μας συνέχεια.
Ή αν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας, δυναμωμένοι στην κάλπη και τη συνείδηση του λαού, θα έχουμε την ευκαιρία μας να κυβερνήσουμε κλείνοντας οριστικά την πόρτα στον προστατευτισμό και την ασυδοσία της ολιγαρχίας, στη διαφθορά, την αναξιοκρατία, το εμπόριο ελπίδας της πελατειακής λογικής και την αδιαφάνεια στη διακυβέρνηση υπέρ των λίγων, που συντηρούνταν τόσα χρόνια απ’ τις νεοφιλελεύθερες ηγεσίες εις βάρος του λαού μας. Αν θα μας δώσουν ενισχυμένη λαϊκή εντολή για να παλέψουμε αποτελεσματικά για δίκαιη ανακατανομή των βαρών, για πλάτεμα και βάθεμα της δημοκρατίας, για γρήγορο απεγκλωβισμό απ’ τις δεσμεύσεις και τη λιτότητα, για ουσιαστική υπεράσπιση των συμφερόντων των μεσαίων και αδύναμων στρωμάτων του λαού μας.
