Συντάκτης Γιώργος Κουτσικάκης, Χειρουργός Οδοντίατρος Μ.Sc., medlabnews.gr
Γενικά τα αντιβιοτικά είτε σκοτώνουν (βακτηριοκτόνα) είτε αναστέλλουν τη δράση (βακτηριοστατικά) των βακτηρίων και όχι των ιών. Όταν πονάει το δόντι σας νομίζετε ότι αν πάτε στο φαρμακείο και πάρετε αντιβιοτικά θα πάψει να σας πονά και θα γίνετε καλά;
Να το αναλύσουμε:
Σε περίπτωση βαθιάς τερηδόνας ή οξείας πολφίτιδας η αντιβίωση δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Μπορείτε να πάρετε παυσίπονα, σε μερικές περιπτώσεις το κρύο νερό ανακουφίζει και γρήγορα στον οδοντίατρο για τις πρώτες βοήθειες και μετά απονεύρωση (ενδοδοντική θεραπεία).
Σε δόντι νεκρό που τα μικρόβια έχουν διαβρώσει το κόκκαλο στην άκρη της ρίζας, ή σε παρουσία κύστης χωρίς συμπτώματα, πάλι τα αντιβιοτικά δεν προσφέρουν τίποτα. Και σε αυτήν την περίπτωση χρειάζεται μόνο ενδοδοντική θεραπεία ή εξαγωγή κατά περίπτωση.
Αν όμως στο δόντι ξεκινάει ή εμφανίζεται απόστημα τότε τα αντιβιοτικά είναι πολύτιμα και όσο νωρίτερα χορηγηθούν τόσο καλύτερα. Παράλληλα αν το απόστημα κλυδάζει ο οδοντίατρος θα προβεί σε σχάση και παροχέτευση, ενώ σε τελική θεραπεία θα προβεί σε ενδοδοντική θεραπεία ή εξαγωγή κατά περίπτωση πάλι.
Στην οδοντιατρική χρησιμοποιούμε συνήθως ευρέως φάσματος αντιβιοτικά, δηλαδή ικανά να αντιμετωπίσουν μία μεγάλη ποικιλία μικροβίων που παρουσιάζονται στις στοματικές λοιμώξεις.
Τα συνηθέστερα είναι:
- H αμοξυκιλίνη (π.χ. amoxil).
- Τα μακρολίδια (π.χ. erytrhrocine) για ασθενείς που είναι αλλεργικοί στην αμοξικιλίνη.
- Ο συνδυασμός αμοξυκιλίνης με κλαβουλανικό κάλιο (π.χ. augmentin) για αποτελεσματικότερη δράση.
- Η κλινταμυκίνη (π.χ. dalacin C) πιο αποτελεσματική σε μία κατηγορία μικροβίων που λέγονται αναερόβια.
- Η μετρανιδαζόλη (π.χ. (flagyl) που κτυπά τα αναερόβια, καταπολεμά την ελκονεκρωτική ουλίτιδα και δίδεται συχνά σε συνδυασμό με αμοξικιλίνη.
Τα αντιβιοτικά στην οδοντιατρική χρησιμοποιούνται συνήθως σε συνδυασμό με κλινικές παρεμβάσεις όπως π.χ. ενδοδοντική θεραπεία, σχάση αποστήματος, εξαγωγή δοντιού κ.ο.κ. για να καταπολεμήσουν μία λοίμωξη είτε να την προλάβουν. Σε ορισμένες περιπτώσεις η κλινική παρέμβαση είναι επαρκής ενώ σε άλλες, όπως μία εκτεταμένη λοίμωξη, η χορήγηση αντιβιοτικών είναι εντελώς απαραίτητη.
Κατάλληλη αντιβίωση (2γραμμάρια αμοξυκιλίνης) μία ώρα πριν την επέμβαση δίδεται προφυλακτικά σε ασθενείς με πρόπτωση μιτροειδούς βαλβίδας (συγγενής και ασυμπτωματική συνήθως καρδιακή πάθηση). Εφαρμόζεται συγκεκριμένο πρωτόκολλο.
Σε περίπτωση χρόνιας περιστεφανίτιδας κάποιου ημιέγκλειστου συνήθως φρονιμίτη η αντιβίωση είναι άχρηστη. Είναι πολύτιμη σε περίπτωση οξείας περιστεφανίτιδας.
Εξυπακούεται ότι σε περίπτωση ουλίτιδας ή περιοδοντίτιδας τα αντιβιοτικά δεν προσφέρουν τίποτα. Είναι όμως χρήσιμα σε περίπτωση περιοδοντικού αποστήματος μαζί με την περιοδοντική θεραπεία.
Αντιβιοτικά δεν χορηγούνται στην περιοδοντίτιδα παρά μόνο στο περιοδοντικό απόστημα συμπληρωματικά.
Τα αντιβιοτικά, όπως όλα τα φάρμακα, έχουν δυνητικές παρενέργειες που είναι συνήθως γαστροεντερικές διαταραχές. Σε περιπτώσεις ιδιαίτερης ευαισθησίας χορηγείται ταυτόχρονα γαστροπροστασία (π.χ losec).
Η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών οδηγεί στην ανάπτυξη μεταλλαγμένων και ανθεκτικών μικροβίων.
Τα αντιβιοτικά τα χορηγεί μόνον ο οδοντίατρος που γνωρίζει αν πότε και ποια είναι αναγκαία. Δεν πάμε στο φαρμακείο να ζητήσουμε ένα αντιβιοτικό γιατί πονάει το δόντι μας.
Τα αντιβιοτικά για να είναι αποτελεσματικά χρησιμοποιούνται στη δοσολογία που ο γιατρός ορίζει και όχι κατά βούληση. Αν μία δόση παραλειφθεί πάμε στην επόμενη.
Συμπερασματικά ή λογική χρήση αντιβιοτικών, όταν και όπου χρειάζεται, είναι ένα συμπληρωματικό μέσο αντιμετώπισης των στοματικών παθήσεων που οδηγεί στην ευεξία των ασθενών.
πηγή: https://medlabgr.blogspot.com/2014/07/blog-post_62.html#ixzz4yscoMyZr
