Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Πολιτική θύελλα προκάλεσε η νομοθέτηση από “αριστερή” κυβέρνηση δικαιώματος για τα πολιτικά πρόσωπα να συμμετέχουν σε εταιρείες εξωτερικού.
Τούτο σημαίνει ότι, υπό προϋποθέσεις, είναι δυνατό πολιτικά πρόσωπα να αποκρύπτουν συναλλαγές / εισοδήματα / περιουσία δια της εμφάνισης τους (η μη, εξαρτάται από τη χώρα έδρας της εταιρείας εξωτερικού).
Η ρύθμιση αυτή είναι βέβαια μία από τις πολλές εξωφρενικές διατάξεις που περιέχονται στο νόμο των 7.500 σελίδων ο οποίος πέρασε με συνοπτικές διαδικασίες από τη βουλή πρόσφατα και αποτελεί πλέον νόμο του κράτους.
Σε μια χώρα όπου είναι πολύ νωπές οι μνήμες από τα καμώματα Τσοχατζόπουλου, τα οποία βέβαια μας στοίχισαν λίγο παραπάνω, αλλά τα απολαύσαμε αρκούντως, είναι πραγματικά εξωφρενικό και πέρα από κάθε λογική να νομοθετούνται τέτοια δικαιώματα.
Σε μια χώρα όπου η απλή μικρή επιχείρηση – το 99% του συνόλου των επιχειρήσεων δηλαδή, σύμφωνα με τη ΓΣΕΒΕΕ φυτοζωεί, είναι πραγματικά απαράδεκτο να φορτώνονται ακόμα περισσότερα βάρη στους ανίσχυρους, σε αυτούς που δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς… Γιατί αυτό γίνεται.
Μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας: Δεν είμαστε εξαγωγική χώρα για να έχουμε δοσοληψίες με εξωτερικό. Ποιος ο λόγος να ιδρύει κάποιος εταιρεία εξωτερικού, σε φορολογικούς μάλιστα παραδείσους; Μα ένας και μόνο: Η φοροαποφυγή / φοροδιαφυγή.
Πράγμα που σημαίνει ένα και μόνο: Το φόρτωμα των βαρών των “πονηρών” που τα αποφεύγουν, στους ανίσχυρους που δεν μπορούν να τα αποφύγουν.
Και αυτό το νομοθετεί μια αριστερή (κατά δήλωση της) κυβέρνηση;
Το ποιους εξυπηρετεί το “ρουσφετάκι” αυτό, θα προκύψει προφανώς τις επόμενες μέρες, πράγμα που όμως δεν έχει καμία πρακτική σημασία. Το μόνο που έχει, είναι ότι και σε αυτή την περίπτωση, έχουμε μία από τα ίδια…
Αλλά μάλλον πρέπει όλοι να κλείσουν τις ελληνικές επιχειρήσεις τους και να ανοίξουν …offshore!
Να δούμε, θα τους αρέσει τότε των αγαπητών μας πολιτικών;
Αλλά ο “νόμος” και το “δίκαιο” είναι για την πλέμπα… Κάποιοι μάλλον είναι παραπάνω…
Ν.Β.
