Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Έχω από χρόνια γράψει ότι η Τουρκία καταλαβαίνει μία γλώσσα και μόνο, αυτή της ισχύος, άσχετο αν επικρατούν κάθε φορά κεμαλιστές ή ισλαμιστές. Χαρακτηριστικότατα παραδείγματα αυτά των κρίσεων στο Αιγαίο στις δεκαετίες του ’70 και ’80 (“Χόρα” & “Σισμίκ” αντίστοιχα), όπου μετά από κάθε σθεναρή ελληνική απάντηση, η Τουρκία έκανε πίσω και έμενε στο satus-quo για δέκα χρόνια κάθε φορά…
Δυστυχώς, το 1996 στην κρίση των Ιμίων δεν έλαβαν από πλευράς μας την απάντηση που είχαν λάβει τις προηγούμενες φορές με αποτέλεσμα να …πάρουν θάρρος.
Οι τακτικές τους είναι ακριβώς οι ίδιες και πάντα μακρόχρονες. Όσο και να παριστάνει κατά καιρούς τον καλό γείτονα ή τον ψύχραιμο συνομιλητή, ο στόχος είναι ένας και μόνο: Πως να επωφελείται κάθε φορά, από όλους και από όλες τις καταστάσεις, όπως είδαμε και στην περίπτωση της προσφυγικής κρίσης, την οποία από τη μία υποκινούσε και από την άλλη εκμεταλλευόταν…
Δεν είναι καθόλου περίεργη η στάση των Ολλανδών, να απαντήσουν με άκρως επιθετικό τρόπο (απαγόρευση προσγείωσης υπουργού, απέλαση άλλου υπουργού) διότι γνωρίζουν πολύ καλά ως δορυφόρος της Γερμανίας που είναι, πως πρέπει να συμπεριφερθούν στους Τούρκους.
Στη δεδομένη μάλιστα περίπτωση, με εκλογές σε τρεις μέρες στην Ολλανδία (Τετάρτη 15/3) και το εκεί πολιτικό κλίμα τεταμένο και οριοθετούμενο από αντιευρωπαϊκές, δημαγωγικές και ακραίες δυνάμεις, ήταν τουλάχιστον αφελές από την πλευρά της Τουρκίας να πιστεύει ότι θα καταφέρει να προβεί σε τέτοιου είδους κινήσεις εντυπωσιασμού (πολιτικές συγκεντρώσεις) στο εσωτερικό μιας άλλης χώρας, και μάλιστα ευρωπαϊκής.
Οι απειλές των Τούρκων για κυρώσεις και συνέπειες είναι από αστείες έως φαιδρές, ειδικά στη δεδομένη χρονική στιγμή.
Το ερώτημα βέβαια για εμάς είναι το πως εμείς τοποθετούμαστε σε όλα αυτά, είτε έναντι των Ευρωπαίων, είτε έναντι της Τουρκίας.
Ας μη ξεχνάμε, ότι παρά τον τουρκικό μεγαλοιδεατισμό, η πραγματική κατάσταση είναι ότι έχουν τεράστια προβλήματα, στον οικονομικό αλλά και στον αμυντικό τομέα. Ούτε κατά διάνοια δεν είναι η ισχυρή χώρα που παριστάνει η Τουρκία ότι είναι και αυτό δεν είναι αυθαίρετη άποψη αλλά κρίση αντικειμενικών πραγματικών δεδομένων.
Σε κάθε περίπτωση όμως και ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι Ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες όπως πολλές φορές μας έχουν δείξει τα προηγούμενα χρόνια το μόνο που δεν τους ενδιαφέρει είναι η αλληλεγγύη και ο σεβασμός των εταίρων τους, εμείς θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα τα ενδεχόμενα στην περιοχή μας.
Δυστυχώς, η τύχη μας έχει δώσει ένα “κακό γείτονα”, ο οποίος δείχνει καθημερινά την επιθετικότητα του και έχει διακηρύξει την πρόθεση του να απειλήσει την κυριαρχία μας.
Καλό λοιπόν θα είναι οι κάθε είδους αρμόδιοι, να παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις και να ετοιμάζουν μεθοδικά, οργανωμένα και αθόρυβα τις όποιες απαντήσεις πρέπει να δοθούν από πλευράς μας.
Ν.Β.
