Πολίτες της Πρέβεζας,
Εδώ και πέντε μήνες, από τις πρώτες μέρες της εκλογής της νέας κυβέρνησης, δώσαμε μια σκληρή και ειλικρινή μάχη για τον τερματισμό της λιτότητας και την αλλαγή πολιτικής μέσα στην ευρωζώνη. Διαπραγματευτήκαμε με την πλάτη στον τοίχο και σε συνθήκες πρωτοφανούς και εκβιαστικής χρηματοπιστωτικής ασφυξίας.
Διαπραγματευτήκαμε με ανοιχτά χαρτιά και με διάθεση ειλικρινούς συνεργασίας, με στόχο έναν έντιμο συμβιβασμό, για να καταλήξουμε σε μία αμοιβαία, επωφελή συμφωνία με τους εταίρους μας. Μια συμφωνία που θα τερμάτιζε τη λιτότητα και τις μνημονιακές πολιτικές σύμφωνα με τη λαϊκή εντολή της 25ης του Γενάρη.
Δυστυχώς, στο τέλος αυτής της διαπραγμάτευσης, επικράτησαν οι ακραίες φωνές μεταξύ των εταίρων και των θεσμών.
Η επιμονή μέρους των θεσμών να εγκριθεί η συμφωνία και από το ΔΝΤ, τελικά τορπίλισε τις διαπραγματεύσεις. Τη στιγμή μάλιστα που το ΔΝΤ από το καλοκαίρι του 2014 δεν εκταμιεύει χρήματα για το ελληνικό πρόγραμμα, διότι γνωρίζει ότι δεν υπάρχει προοπτική σταθερότητας και βιωσιμότητας για το χρέος.
Σε αυτή τη διαπραγματευτική προσπάθεια, πράγματι εξαντλήσαμε κάθε περιθώριο βάσει των «κόκκινων γραμμών» που είχαμε ορίσει, προκειμένου να υπάρξει συμφωνία.
Ίσως αυτό κάποιοι να το είδαν ως αδυναμία, ως ευκαιρία για πολιτική ταπείνωση του ΣΥΡΙΖΑ, ως ευκαιρία για εκδίκηση και τιμωρία μιας διαφορετικής φωνής μέσα στην Ευρώπη, με στόχο να τρομοκρατηθούν οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί και να μη σηκώσουν κεφάλι.
Πρεβεζάνοι και Πρεβεζάνες,
Ακόμα και την τελευταία στιγμή, όπως γνωρίζετε καλά, καταβάλαμε κάθε δυνατή προσπάθεια προκειμένου να επιτευχθεί συμφωνία. Στο πλαίσιο αυτό καταθέσαμε ισοδύναμα μέτρα στις υπερβολικά υψηλές απαιτήσεις των δανειστών, αλλά επιλέξαμε τα βάρη να κατανεμηθούν με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης. Δηλαδή να πληρώσουν οι «έχοντες» και αυτοί που δεν έχουν πληρώσει το μερίδιο που τους αναλογεί. Όχι, όμως, πάλι μισθωτοί και συνταξιούχοι, δηλαδή τα συνήθη υποζύγια.
Παράλληλα, την κρίσιμη ώρα, με επιμονή κυρίως του ΔΝΤ, ζήτησαν να αφαιρέσουμε ή να μετριάσουμε τις προτάσεις μας για τη φορολόγηση του πλούτου.
Έφτασαν μάλιστα στο σημείο να αρνηθούν οι θεσμοί την έκτακτη εισφορά στις επιχειρήσεις με κέρδος πάνω από 500.000 ευρώ, εισφορά όμως που εισπράττουν ήδη από μισθωτούς και συνταξιούχους δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Μας ζήτησαν και μας είπαν, ότι αν ρίξουμε τα βάρη στους πλουσιότερους, θα έχουμε υφεσιακά μέτρα. Αν τα ρίξουμε στις συντάξεις και τους μισθούς, θα έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη… Αυτά θα μου επιτρέψετε να τα χαρακτηρίσω «παραμύθια της Χαλιμάς». Οι δανειστές επιδιώκουν τη διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας μας και όχι την ανάπτυξη.
– Για τις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό:
Μας ζήτησαν, να αυτοεξαιρεθούμε από το ευρωπαϊκό κεκτημένο των συλλογικών διαπραγματεύσεων που κατοχυρώνει το άρθρο 28 της Χάρτας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να διατηρήσουμε τον κατώτατο μισθό στον ιδιωτικό τομέα στο σημερινό επίπεδο της φτώχειας.
Μας ζήτησαν τη νομοθέτηση των ομαδικών απολύσεων και του εργοδοτικού lock out, όταν η ίδια η τρόικα είχε συμφωνήσει στην εξαίρεσή τους από τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού το 2013. Και ενώ είχαμε συμφωνήσει να ξεκινήσουμε τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος τον ερχόμενο Οκτώβρη, απαίτησαν να προηγηθεί η μείωση των κύριων και των επικουρικών συντάξεων, ώστε να προκαταλάβουν το περιεχόμενο της μεταρρύθμισης.
– Για τον τουρισμό:
Απαίτησαν, την εκτόξευση του ΦΠΑ στα ξενοδοχεία και την εστίαση στο 23%. Με αυτή την επιμονή τους οι ίδιοι προκαλούν εύλογα ερωτήματα: Άραγε για ποιον δουλεύουν; Ποια συμφέροντα εξυπηρετούν;
Ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούν αυτοί που θέλουν να οδηγήσουν σε ξαφνικό θάνατο το πιο ισχυρό, ανταγωνιστικό πλεονέκτημα της χώρας διεθνώς, τον τουρισμό; Μήπως έτσι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ανταγωνιστών της χώρας μας;
– Για την αγροτική παραγωγή:
Τα μέτρα που πρότειναν οι «θεσμοί» για την αγροτική παραγωγή ήταν καταστροφικά. Όπως: Εξομοίωση της φορολογίας των αγροτών με τους ελεύθερους επαγγελματίες και τις επιχειρήσεις. Αύξηση του συντελεστή φορολόγησης από 13 % σε 26%. Αύξηση της προκαταβολής φόρου από το 27,5% στο 100%.
– Για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις:
Οι προτάσεις των δανειστών κάθε άλλο παρά αναπτυξιακές δεν είναι. Συγκεκριμένα περιλαμβάνουν λήψη μέτρων για την αύξηση του φόρου εισοδήματος και απαίτηση 100% προκαταβολή του φόρου μέχρι το τέλος του 2016.
Συμπολίτες και συμπολίτισσες,
Οι δανειστές δεν έδωσαν τίποτα πιο συγκεκριμένο για το θέμα του χρέους, παρά μονάχα την ίδια αόριστη υπόσχεση που έδωσαν και στις προηγούμενες κυβερνήσεις ότι κάποια στιγμή θα το δούμε κι αυτό. Εδώ θα μου επιτρέψετε να ανοίξω μια παρένθεση: αν η ελληνική κυβέρνηση δεχόταν την τελευταία πρόταση των θεσμών, το δημόσιο χρέος της χώρας, σύμφωνα με εκτιμήσεις του ίδιου του ΔΝΤ, δεν θα ήταν βιώσιμο ούτε και το 2030! Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως στόχος τους είναι η χρησιμοποίηση του χρέους ως μοχλός πίεσης για να επιβάλλουν τη καταστροφική συνταγή της λιτότητας.
Επιπλέον, έδωσαν ένα εξαιρετικά ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα χρηματοδότησης. Με δυο λόγια, μας είπαν ρευστότητα με το σταγονόμετρο και σκληρή επιτήρηση. Πράγμα που σημαίνει «βάθεμα» της ύφεσης και ατελείωτες διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, ενώ η πραγματική οικονομική θα καταρρέει καθημερινά.
Συμπολίτες και συμπολίτισσες,
Στην ουσία, δεν μας ζήτησαν να συμφωνήσουμε. Μας ζήτησαν να παραδώσουμε την πολιτική μας αξιοπρέπεια.
Μας ζήτησαν να επιτεθούμε για μια ακόμα φορά και εμείς, όπως οι προηγούμενοι, στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Μας ζήτησαν να βάλουμε και εμείς την υπογραφή μας σε ένα ακόμα σκληρό μνημόνιο ύφεσης και αργού θανάτου για την ελληνική οικονομία.
Δεν το δεχθήκαμε. Αρνηθήκαμε την παράδοση της χώρας μας ως νέας οικονομικής αποικίας σε αλλότρια συμφέροντα, αλλά και της οικονομίας μας σε μια νέα υφεσιακή σκοτοδίνη. Η μόνη μας διέξοδος ήταν η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, το δημοψήφισμα. Μάλιστα, το θράσος τους δεν έχει όρια. Έφτασαν στο σημείο να χαρακτηρίσουν την προσφυγή στο λαό, ως πραξικόπημα. Η ιστορία είναι γεμάτη με πραξικοπήματα που το πρώτο τους μέλημα ήταν να βάλουν το λαό στη γωνία. Δεν πρόκειται, όμως, να τους κάνουμε τη χάρη. Θα υπερασπιστούμε τη δημοκρατία που κατακτήσαμε με τους αγώνες μας και κανείς δεν μας τη χάρισε. Θα υπερασπιστούμε την εθνική μας κυριαρχία.
Συμπολίτες και συμπολίτισσες,
Χθες μας εκβίαζαν με τη ρευστότητα. Σήμερα προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με το κλείσιμο των τραπεζών, επειδή η κυβέρνηση αποφάσισε να δώσει το λόγο στο λαό. Είναι απαράδεκτο σε μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού να έχουμε αυτές τις εικόνες της ντροπής. Να οδηγούνται σε ταλαιπωρία χιλιάδες ηλικιωμένοι άνθρωποι που η κυβέρνηση, παρά τη χρηματοδοτική ασφυξία, φρόντισε και εξασφάλισε η σύνταξή τους να καταβληθεί κανονικά.
Κάποια στιγμή όμως και οι εκβιασμοί στερεύουν. Το μόνο που έχει να φοβηθεί σήμερα ο ελληνικός λαός μετά από τόσα χρόνια λεηλασίας είναι ο ίδιος ο φόβος. Από την περασμένη Κυριακή, ξεκίνησε μία απίστευτη προπαγάνδα φόβου, η οποία θα κλιμακωθεί μέχρι την επόμενη Κυριακή. Κλείνουμε τα αυτιά μας στην κινδυνολογία και το φόβο. Σήμερα, η παρουσία σας εδώ στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα: οι πολίτες δεν εκβιάζονται και δε φοβούνται. Ο φόβος είναι στο πλευρό των δανειστών και της εγχώριας ολιγαρχίας που τους στηρίζουν.
Πρεβεζάνοι και Πρεβεζάνες,
Η απόφαση της κυβέρνησης να εκφραστεί κυρίαρχα ο ελληνικός λαός δεν αποτελεί απόφαση ρήξης με την Ευρώπη.
Είναι μια απόφαση ρήξης με τις πρακτικές που προσβάλλουν την Ευρώπη, με τις πρακτικές του εκβιασμού και του καταναγκασμού. Είναι, μια απόφαση επιστροφής στην Ευρώπη των ιδρυτικών της αξιών, του σεβασμού στο ευρωπαϊκό κεκτημένο, μία απόφαση επιστροφής στις αξίες της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής.
Δεν μπορούμε να δεχτούμε το επιχείρημα των ακραίων του Βερολίνου ότι η Ευρώπη ταυτίζεται με τα σκληρά μνημόνια, ότι η Ευρώπη είναι ισοδύναμο με τον διαρκή καταναγκασμό στη λιτότητα, σε μια λιτότητα δίχως μέλλον.
Αν δεν το αμφισβητήσουμε τώρα αυτό το δόγμα τότε βάζουμε ταφόπλακα στην ελπίδα. Τελειώνει το όραμα των λαών, αλλά και το όραμα το δικό μας για μια Ευρώπη της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής και αποδεχόμαστε, ότι έχουμε και θα έχουμε μια Ευρώπη της τιμωρίας, μια Ευρώπη των εκβιασμών, μια Ευρώπη των τελεσιγράφων, μια Ευρώπη που θα κυριαρχεί ο πιο ακραίος νεοφιλελευθερισμός.
Η Ελλάδα δεν είναι ούτε επισκέπτης ούτε φιλοξενούμενος στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Είμαστε ίσοι μεταξύ ίσων.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα, ούτε καν θεσμικά με βάση τις ευρωπαϊκές συνθήκες, να μας δείξει την πόρτα της εξόδου από το κοινό μας σπίτι.
Αυτό το δικαίωμα δεν σκοπεύουμε να το παραχωρήσουμε σε κανέναν και για κανέναν λόγο.
Πρεβεζάνοι, Πρεβεζάνες,
Πολλοί ρωτάνε το εξής: «Οι δανειστές μάς δίνουν μια συμφωνία άθλια. Εάν την αρνηθούμε ποια θα είναι η επόμενη μέρα;». Κάποιοι έχουν προεξοφλήσει ότι είναι μονόδρομος να αποδεχθούμε ό,τι μας ζητήσουν. Υπήρξαν πολιτικοί αρχηγοί που είπαν ότι θα ψήφιζαν οποιαδήποτε συμφωνία και άλλοι που δε χρειάζεται να το πουν, διότι το έκαναν πέντε χρόνια τώρα. Όμως, η επόμενη μέρα της δημοκρατικής επιλογής και ενός περήφανου «όχι», θα είναι μια μέρα που θα βρει τη χώρα μας με πολύ πιο ενισχυμένη τη διαπραγματευτική της δυνατότητα. Ταυτόχρονα και η ώρα της αλήθειας για τους πιστωτές.
Ταυτόχρονα, ένα περήφανο ΟΧΙ θα στείλει το μήνυμα ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να παραδοθεί, ότι η Ελλάδα δεν είναι game over.
Και η πρόθεσή μας για έναν αληθινά έντιμο συμβιβασμό και για μια πραγματικά βιώσιμη συμφωνία θα παραμένει διαρκώς εκεί στο τραπέζι, αλλά στο τραπέζι και μια ειλικρινή διαπραγμάτευση, όχι στο τραπέζι των εκβιασμών. Και όσο πιο μεγάλο είναι το ποσοστό του ΟΧΙ τόσο πιο ισχυρή θα είναι και η θέση της χώρας στο διεθνές γίγνεσθαι. Μόνο έτσι υπάρχει δυνατότητα να πετύχουμε μια συμφωνία με ισχυρό πρόσημο για την ανάπτυξη, την αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής, αλλά και με στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Συμπολίτες και συμπολίτισσες,
Το δημοψήφισμα της Κυριακής αφορά το μέλλον του λαού μας, αλλά και το μέλλον της Ευρώπης. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο πρεβεζάνικος λαός, απερίσπαστος από απειλές, εκβιασμούς και προβοκάτσιες, με νηφαλιότητα, θα στείλει ένα ισχυρό μήνυμα αντίστασης, ένα ισχυρό μήνυμα αξιοπρέπειας. Η επιλογή αυτή βαραίνει τον καθένα και την καθεμιά μας, κυρίως όμως είναι μια επιλογή ελπίδας και δημοκρατίας.
Το ΟΧΙ δεν αποτελεί απλά ένα σύνθημα. Το ΟΧΙ είναι αποφασιστικό βήμα για μια βιώσιμη, κοινωνικά δίκαιη, συμφωνία που θα φέρει την ανάπτυξη της χώρας και του λαού μας.
Σας ευχαριστώ.
