Οι νέοι βαρόνοι της τουρκικής οικονομίας με επικεφαλής τον δισεκατομμυριούχο Dogus έπεισαν τελικά τον Ταγίπ Ερντογάν να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές. Η οικονομία όχι απλώς έχει υπερθερμανθεί, αλλά ήδη έχει «καεί», όπως λένε χαρακτηριστικά οι δυτικοί παρατηρητές που παρακολουθούν καθημερινά τους δείκτες. Ο Dogus ξεκαθάρισε πως η αυτοκρατορία του δεν είναι σε θέση να αντέξει ένα επιτόκιο δανεισμού της τάξεως του 13% και όταν το 47% του μετοχικού κεφαλαίου του Holding αποτελείται από χρέη προς το διεθνές πιστωτικό σύστημα.
Ο Ερντογάν θα κληθεί την επαύριον των εκλογών να υιοθετήσει σκληρά μέτρα που θα θυμίζουν εκείνα του Κεμάλ Ντερβίς, όταν άρχισε το πρόγραμμα εξυγίανσης της τουρκικής οικονομίας υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ. Πέρασαν κάπου 16 χρόνια από τότε και η Τουρκία αντιμετωπίζει το ίδιο αδιέξοδο σε διαφορετικές εκδοχές.
Όμως, ο Ταγίπ Ερντογάν είναι πάνω απ’ όλα ένα «political beast». Προκειμένου να υλοποιήσει ένα ιδιαίτερα επώδυνο οικονομικό πρόγραμμα θα χρειαστεί μία πολιτική δυναμική που θα υπερκαλύπτει τις απώλειες από τον κοινωνικό αντίκτυπο που θα προκαλέσουν τα οικονομικά μέτρα. Τις εκλογές θα τις κερδίσει με τη νίκη στο Αφρίν και την πολεμική ρητορική. Την εσωτερική πολιτική αγορά, ωστόσο, θα πρέπει να τη διατηρήσει με μία πειστική προοπτική. Είναι τα ελληνοτουρκικά και η κλιμάκωση της έντασης μία πειστική προοπτική;
Στο ερώτημα επιχειρεί να απαντήσει με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά του στην «AHVAL» ο βετεράνος πολιτικός και διπλωματικός συντάκτης Yavuz Bydar, αυτοεξόριστος πια στην Ευρώπη και βασικό στέλεχος αυτής της ηλεκτρονικής εφημερίδας. Το τελικό συμπέρασμά του είναι πως ο Ερντογάν θα χρειαστεί «κάτι περισσότερο από τη νίκη στο Αφρίν και τις απειλές που εκτοξεύει νυχθημερόν κατά των Κούρδων στη Συρία και στο Ιράκ». Μοναδικό αντίδοτο σε αυτήν την πολεμική ρητορική (;) με στόχο την Ελλάδα θα ήταν μία άμεση αντίδραση των ΗΠΑ σε συνεργασία με τη Γαλλία.
Κατά τον Yavuz Baydar, υφίστανται ενδείξεις πως βρίσκεται σε εξέλιξη η συνεννόηση μεταξύ Παρισίων και Ουάσινγκτον με στόχο τη διασφάλιση της αποτροπής ενδεχόμενης πολεμικής σύρραξης στο Αιγαίο ή στον ευρύτερο χώρο της κυπριακής ΑΟΖ. Μία εκ των συνιστωσών αυτής της ανεπίσημης συνεννόησης είναι η άμεση θωράκιση του Αρχιπελάγους με στρατιωτικές ενισχύσεις από ΗΠΑ και Γαλλία, οι οποίες θα «σταθμεύσουν» στην περιοχή. Στο συγκεκριμένο δημοσίευμα δεν υπάρχει αναφορά στην πληροφορία περί χρονομίσθωσης γαλλικών φρεγατών από το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό.
Προφανώς διότι η πληροφορία κινείται ακόμη μεταξύ του ανεπίσημου και του επίσημου με μία ημιεπίσημη επιβεβαίωση από τον αναπληρωτή υπουργό Αμύνης Φ. Κουβέλη. Ωστόσο, η λογική είναι η ίδια ή καλύτερα καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα. Να διαμηνυθεί στην Άγκυρα πως μία πολεμική περιπέτεια στο Αιγαίο ή στη θάλασσα της Κύπρου θα ήταν τουλάχιστον μία στρατηγική ανοησία εκ μέρους της Τουρκίας.
Είναι το μήνυμα αρκετά σαφές; Ορισμένοι δυτικοί παρατηρητές στην Αθήνα αντιμετώπισαν με συγκρατημένη αισιοδοξία τη «διατύπωση φιλειρηνικών συναισθημάτων προς την Ελλάδα από τον Ταγίπ Ερντογάν» μέσω της προεκλογικής συνέντευξής του. Την αντίστοιχη στάση τηρεί και το Μαξίμου.
Η αποκρυπτογράφηση των προεκλογικών (και μετεκλογικών» σχεδίων του Ταγίπ Ερντογάν είναι μία δύσκολη «διπλωματική γυμναστική», επισημαίνουν οι παραπάνω δυτικοί διπλωματικοί κύκλοι στην Αθήνα. Τα ελληνικά ΜΜΕ ακολουθούν μία σχεδόν γραμμική τακτική αντίδρασης «σε ό,τι κινείται στη διαδικτυακή τουρκική σφαίρα, με αποτέλεσμα ορισμένες στιγμές να χάνεται η ουσία».
Ο γραφικός Μπουλούτ και η «παγίδα»
Όπως επί παραδείγματι η προσήλωση των ελληνικών ΜΜΕ στις δηλώσεις δεύτερης κατηγορίας Τούρκων παραγόντων, όπως του περίφημου Γιγίτ Μπουλούτ, ο οποίος είναι ένας επαγγελματίας των τουρκικών τηλεπαραθύρων και δεν αντιμετωπίζεται σοβαρά από κανέναν στην Τουρκία, αφού θεωρείται από εκείνους τους γραφικούς τύπους που διατυμπανίζουν πως «είναι σύμβουλοι του προέδρου Ερντογάν».
«Ο Γιγίτ Μπουλούτ είναι ένας γραφικός περιοδεύων στα τηλεοπτικά πάνελ. Το ζήτημα είναι πώς στην Αθήνα τον παίρνουν στα σοβαρά» ομολογούν Τούρκοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι ωστόσο αναπαράγουν τη γραφικότητά του (κατόπιν εντολών), αφού «ακόμη και η ανοησία είναι χρήσιμη». Ως προς την πολεμική ρητορική εννοείται.
πηγή: zougla.gr
