Tην Τρίτη 2 Αυγούστου στις 9:30 το βράδυ η κινηματογραφική ομάδα Άρτας ΚΑΡΕ ΚΑΡΕ σε συνεργασία με τον Δήμο Αρταίων, προβάλλει το Γιαπωνέζικο ανεξάρτητο φιλμ του Χιροκάζου Κόρε-έντα, Πατέρας και γιος (Like Father, Like Son ) στο θερινό σινεμά Ορφέα με ΕΙΣΟΔΟ ΕΛΕΥΘΕΡΗ.
Δύο αντρόγυνα, δύο παιδιά που γεννήθηκαν πέντε χρόνια πριν, την ίδια μέρα, στο ίδιο νοσοκομείο, ένα ηθελημένο λάθος της νοσοκόμας τη μέρα της γέννας, και τα αγοράκια τελικά μεγάλωσαν σε διαφορετικές οικογένειες. Η διεύθυνση του νοσοκομείου καλεί τους γονείς μερικά χρόνια αργότερα και τους ενημερώνει για το απίστευτο λάθος. Οι νόμοι στην Ιαπωνία είναι ξεκάθαροι. Τα ανήλικα παιδιά οφείλουν να επιστρέψουν στους φυσικούς τους γονείς.
Ο Ρυότα είναι επιτυχημένος, εργατικός, οικονομικά εξασφαλισμένος. Έχει μια όμορφη γυναικά και έναν αξιαγάπητο, εξάχρονο, μπόμπιρα. Η ζωή του κυλά ειδυλιακά και αυτός απολαμβάνει την οικογενειακή θαλπωρή, την οποία θεωρεί αυτονόητη. Όμως η αποκάλυψη ότι το παιδί δεν είναι ο βιολογικός του γιος, αλλά το νοσοκομείο του έδωσε το παιδί κάποιου άλλου θα περιπλέξει αυτό που θεωρούσε αυτονόητο. Πλέον, οι δυο οικογένειες θα πρέπει να προετοιμάσουν τα παιδιά για να αλλάξουν θέσεις και οικογένειες. Μπορεί όμως αυτό να γίνει;
Πώς μπορεί σε μια νύχτα να γίνει αποδεκτό κάτι τέτοιο από τους ανθρώπους που μεγαλώνουν και διαπαιδαγωγούν ένα αγόρι που το θεωρούσαν αίμα τους; Κλείνει εύκολα το χάσμα με το πραγματικό τους τέκνο;
Ο Κορέντα, άριστος γνώστης των λιτών μέσων και της ψυχολογίας των χαρακτήρων, θα ξεμπλέξει το κουβάρι πραγματικών καθημερινών ιστοριών όπως αυτή, μέσα από ένα τόνο αισιοδοξίας και συναισθηματικής αποστασιοποίησης. Τα δύο ζευγάρια που προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και με ένα άκρως αντίθετο βιοτικό επίπεδο, θα συναντηθούν, θα ανταλλάξουν επισκέψεις και με πόνο ψυχής θα αποδεχθούν την απώλεια ενός παιδιού που το μεγάλωναν ως δικό τους.
Μέσα από το έργο, ο σκηνοθέτης δείχνει τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες μιας πλήρως δυτικότροπης-καπιταλιστικής Ιαπωνίας, ικανή να αλλοιώσει την ανθρώπινη ηθική ( ο πλούσιος πατέρας προσπαθεί να εξαγοράσει τον άλλο), που δεν διαφέρει σε τίποτα από τις συνθήκες που επικρατούν στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα, μεταφέρει την κουλτούρα και τις παραδόσεις ενός λαού, όπου τα καθημερινά δράματα αντιμετωπίζονται συνήθως υπόγεια, μπρεχτικά, χωρίς φωνές κι εκρήξεις.
Ο «Πατέρας και Γιος» είναι μια ταινία η οποία ακολουθεί το μοτίβο του Ιαπωνικού Σινεμά πάνω στην οικογένεια. Ένα θέμα προσφιλές και έντονα διχαστικό. Και εδώ η ταινία δεν προσφέρει εύκολη λύση. Γιαγιάδες, φίλοι, προϊστάμενοι, γνωστοί και άγνωστοι παρελαύνουν στην οθόνη δίνοντας ο καθένας την δική του άποψη, κάθε μια λογική, όσο και εξωφρενική για τον πρωταγωνιστή που βρίσκεται σε μια δίνη προσπαθώντας να απαντήσει στον ήταν ποτέ πραγματικά Πατέρας του παιδιού που μεγάλωνε για 6 χρόνια. Αυτός ο λαβυρινθώδης αγώνας του Ρυότα θα μας δημιουργήσει προβληματισμούς και θα μας βοηθήσει να διαμορφώσουμε άποψη, ανεξαρτήτως του τέλους της ταινίας.
ΔΗΛΩΣΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
«Σε ποιό σημείο, ένας πατέρας γίνεται πραγματικά γονιός; Όντας ένας ο ίδιος, είναι ένα από τα αναπάντητα ερωτήματα που έχω. Όταν γεννήθηκε η κόρη μου πριν 5 χρόνια, η σύζυγος μου μεταμορφώθηκε άμεσα σε μητέρα. Θεωρώ ότι δε συμβαίνει σε όλες τις γυναίκες, αλλά παρακολοθούντας τη σύζυγο μου, ένοιωθα χαρούμενος κι αποξενωμένος ταυτόχρονα. Πέντε χρόνια αργότερα, πολύ συχνά ακούω να μου λένε πόσο μου μοιάζει η κόρη μου.
Συγκρίνοντας τα χαρακτηριστικά των προσώπων μας, διακρίνω όντως τις ομοιότητες, αλλά είναι η πατρότητα στο DNA ή στο χρόνο που περνάμε μαζί; Είναι το αίμα ή ο χρόνος; Κάπως έτσι ξεκίνησε το Πατέρας & Γιος. Όλα μου τα διλήμματα, οι απορίες, και τα πράγματα που έχω μετανιώσει, είναι η πρώτη φορά που τα δίνω απλόχερα στον πρωταγωνιστή της ταινίας μου. Η ταινία τελείωσε, όσο για τον πρωταγωνιστή κι εμένα, τα ερωτήματα παραμένουν.»
Βραβείο της Οικουμενικής Επιτροπής και Ειδική Μνεία, στο Φεστιβάλ των Καννών το 2013
