Το ζεστό χειροκρότημα του κοινού απέσπασαν την Κυριακή το βράδυ οι «Επιτρέποντες», η καλοκαιρινή παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων που έκανε πρεμιέρα στο υπαίθριο θέατρο της ΕΗΜ.
Οι θεατές με το γέλιο τους, το ενθουσιασμό και την ανταπόκριση τους στην παράσταση, επιβράβευσαν την επιλογή του ΔΗΠΕΘΕ να «επενδύσει» φέτος στο πιο σημαντικό έργο του μεγάλου αρχαίου ποιητή Μενάνδρου, σε σκηνοθεσία Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη. Η 109η επαγγελματική παραγωγή στη μακρά καλλιτεχνική πορεία του ηπειρωτικού θεάτρου, είναι ένα σπουδαίο έργο με κωμικά στοιχεία και παρεξηγήσεις, ιδανικό για καλοκαίρι και ανοιχτούς χώρους.
Έτσι μετά την χθεσινή πρεμιέρα το καλοκαιρινό «ταξίδι» για τους «Επιτρέποντες» συνεχίζεται με μια μεγάλη περιοδεία που περιλαμβάνει παραστάσεις στην Ήπειρο και σε περιοχές εκτός Ηπείρου, καθώς και συμμετοχή σε φεστιβάλ.
Την πορεία του ΔΗΠΕΘΕ μνημόνευσε στον χαιρετισμό της και το καλωσόρισμα που απηύθυνε στους θεατές στην έναρξη της παράστασης, η πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, Αλέκα Βακαλοπούλου. Η κ. Βακαλοπούλου υπενθύμισε πως «στον ίδιο ακριβώς χώρο, στο υπαίθριο θέατρο της ΕΗΜ «Κώστας Φρόντζος», πριν από 40 χρόνια ακριβώς (καλοκαίρι του 1976) ο Οργανισμός Ηπειρωτικού Θεάτρου παρουσίασε το πρώτο έργο που παράχθηκε επαγγελματικά στην Ήπειρο την κωμωδία του Τίμου Δεπάστα «Τζιώτικο Ραβαΐσι». Το ΔΗΠΕΘΙ αποτέλεσε τη φυσική μετάλλαξη του ΟΗΘ, που συνεχίζει όλα αυτά τα χρόνια να προσφέρει στο κοινό της Ηπείρου σημαντικές καλλιτεχνικές δουλειές».
Όπως τόνισε η πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΙ, το ηπειρωτικό θέατρο επιδιώκει κάθε καλοκαίρι οι ποιοτικές του παραστάσεις να φτάσουν και στο πιο μικρό χωριό της Ηπείρου, έτσι προέτρεψε Δήμους και συλλόγους να σπεύσουν να «κλείσουν» μια παράσταση για την περιοχή τους, καθώς υπάρχει ακόμη αυτή τη στιγμή η δυνατότητα να προστεθούν παραστάσεις στο πρόγραμμα της καλοκαιρινής περιοδείας, μια δυνατότητα όμως που περιορίζεται όσο περνάνε οι μέρες.
Για όσους ενδιαφέρονται να λάβουν πληροφορίες για την παράσταση μπορούν να επικοινωνήσουν με την κ. Αθηνά Τσικνιά, υπεύθυνη οργάνωσης παραστάσεων, τηλ. 26510 25670 (καθημερινές, πρωινές ώρες) και 6972 445 708 λοιπές ώρες.
Οι συντελεστές και η παράσταση
Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Ιωαννίνων
Κεντρική Σκηνή * 33ος χρόνος * θερινή περίοδος 2015-16
Μενάνδρου ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΕΣ κωμωδία
– Μετάφραση: Τάσος Ρούσσος
– Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη
– Μουσική πρωτότυπη: Στάθης Δρογώσης
– Σκηνικά – κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη
– Επιμέλεια κίνησης: Χρυσάνθη Παπαγεωργίου – Δώρα Ζούμπα
– Φωτισμοί: Παναγιώτης Λαμπής
– Φωνητική διδασκαλία: Ειρήνη Δόβα
– Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Μαχαίρα
Διανομή (με αλφαβητική σειρά):
– Ζωή Ιωαννίδη: Παμφίλη, Χαιρέστρατος, Γυναίκα Συρίσκου
– Μαρία Κατσουλίδη: Καρίνη, Συρίσκος, Σωφρόνη
– Γιάννης Κοτσαρίνης: Σμικρίνης
– Γιώργος Κρήτος: Χαρίσιος
– Κατερίνα Μπιλάλη: Αβρούλα, Δάος
– Άρης Τσαμπαλίκας: Ονήσιμος
Οργάνωση παραστάσεων: Αθηνά Τσικνιά, Κατασκευή σκηνικού: Άκης Μάστακας, Κατασκευή κοστουμιών: Περσεφόνη Βραζέλη, Μίξη: Ηλίας Βαμβακούσης, Βοηθός σκηνογράφου: Βάια Χούχλια, Φωτογραφίες: Βαγγέλης Γιωτόπουλος, Τρέιλερ – βίντεο: Χάρης Καλαμπόκης. Προγραμματικά συμβεβλημένοι: Υπουργείο Πολιτισμού Αθλητισμού, Δήμος Ιωαννιτών, Περιφέρεια Ηπείρου. Χορηγός: ΠΕΔ Ηπείρου. Υποστηρικτές: Συνεταιριστική Τράπεζα Ηπείρου, MP group. Χορηγοί επικοινωνίας: Δημοτικό ραδιόφωνο Ιωαννίνων, ΕΡΑ Σταθμός Ιωαννίνων, Epirus events, Ioannina festivals, Ηπειρωτικός Αγών, Πρωινός Λόγος.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Ο Μένανδρος (342π.X-291π.X), αυτός ο σπουδαίος ποιητής έγραψε, εκτός από το «Δύσκολο» και τη «Σαμία», τους «Επιτρέποντες», ένα από τα πιο σημαντικά έργα του, αμέσως μετά τους πολέμους του Μ. Αλεξάνδρου και τις αναταραχές που προέκυψαν από αυτούς.
Ήθελε με αυτό τον τρόπο να μεταφέρει το ενδιαφέρον του κοινού από τις πολιτικές εξελίξεις, σε θέματα πιο καθημερινά και οικεία και σε θεματολογία που σχετιζόταν με «τα του οίκου», με στόχο το κοινό να ξεχαστεί και να επικεντρωθεί σε πιο προσωπικά και κοινωνικά ζητήματα. Προτείνει δηλαδή ένα θέατρο φυγής προς ένα κόσμο πιο χαρούμενο, ερωτικό, τρυφερό, με γούστο και ευγένεια, στον οποίο, τα όποια προβλήματα, παρά τις παρεξηγήσεις και τα μπερδέματα, είναι δυνατόν να επιλυθούν.
Σε αυτό τον κόσμο, οι ήρωες θα μπορούσαν να είναι κάποιοι σαν εμάς, σ’ εκείνη την εποχή και την συνθήκη. Έτσι ο Μένανδρος με δάνεια στον Πλαύτο και τον Τερέντιο, στην commedia dell’ arte, το Μολιέρο και πολλούς άλλους, στην πραγματικότητα εγκαινιάζει το μεταγενέστερο Ευρωπαϊκό θέατρο, με τους τύπους και τους χαρακτήρες που δομεί. Παρουσιάζει διαφορές από τον Αριστοφάνη αλλά παραμένει εξίσου κωμικός και ιδιοφυής .
Η παράστασή μας είναι τοποθετημένη στις αρχές του 20ου αιώνα, λίγο μετά την βιομηχανική επανάσταση, την belle epoque, τις διεκδικήσεις των δικαιωμάτων των γυναικών από τις σουφραζέτες, την αρχή της αστική ευημερίας και ευρωπαϊκής ανάπτυξης. Όπως με το Μένανδρο αλλάζει μια εποχή, έστω και θεατρική, έτσι και εμείς κάνοντας αυτό τον αναχρονισμό, φέραμε την παράσταση στην αρχή μιας εποχής όπου όλα αλλάζουν. Κωμωδία λοιπόν, γλυκιά, ιλαρή, ανάλαφρη, να ταιριάζει στο καλοκαίρι και στους ανοιχτούς χώρους, στους οποίους θα περιοδεύσει το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων.
Ταιριαστή επίσης και με κάποια μοτίβα και παραδόσεις της Β. Ελλάδας και του εκπληκτικού νομού Ιωαννίνων.
Ας αφεθούμε λοιπόν αυτό το καλοκαίρι να ξεχάσουμε για λίγο τις «συγκρούσεις» που προηγήθηκαν και που πιθανόν θα ακολουθήσουν, για να διασκεδάσουμε με κάποιους που μπορεί να μοιάζουν σαν και μας και που μπορεί να τους απασχολούν τα ίδια ζητήματα με μας, ελπίζοντας και ευχολογώντας σε μια αλλαγή που πρόκειται να έρθει.
Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη
Λίγα λόγια για τον Μένανδρο
Ο σπουδαίος αυτός αρχαίος ποιητής θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της «νέας κωμωδίας», η οποία αποτελεί την τελευταία φάση ανάπτυξης της αρχαίας ελληνικής κωμωδίας. Η γλώσσα του Μενάνδρου είναι απλή, οι ήρωές του καθημερινοί σε καταστάσεις ρεαλιστικές.
Ο Μένανδρος σκιαγραφεί χαρακτήρες που εξελίσσονται στη διάρκεια των έργων του, δείχνοντας σεβασμό στις αξίες της αξιοπρέπειας, της μετάνοιας, της αγάπης. Εστιάζει σε πρόσωπα, που διακατέχονται από επιθυμίες, πάθη, ελαττώματα αλλά και αρετές. Οι ιστορίες του έχουν σημείο αναφοράς τον έρωτα των νέων και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν μέχρι να πετύχουν την πολυπόθητη ένωσή τους.
Λίγα λόγια για το έργο
Επιστρέφοντας από μακρά απουσία εκτός Αθηνών, ο νιόπαντρος Χαρίσιος ανακαλύπτει ότι η γυναίκα του γέννησε παιδί, το οποίο προφανώς δεν μπορεί να είναι δικό του. Αγανακτισμένος, εγκαταλείπει τη συζυγική εστία και περνά τον καιρό του μπεκρολογώντας και ασωτεύοντας στο σπίτι του φίλου του Χαιρέστρατου.
Ο πεθερός του Σμικρίνης, αγανακτισμένος επίσης από τις σπατάλες του γαμπρού του, τις οποίες θεωρεί απειλή για την προίκα της κόρης του, αποφασίζει να εξασκήσει το δικαίωμα της ἀφαιρέσεως που του παρείχε ο αθηναϊκός νόμος και να χωρίσει την κόρη του από τον άντρα της, έστω και παρά τη θέλησή της (ἀφαίρεσις ονομάζεται το δικαίωμα του κυρίου της νύφης, εν προκειμένω του πατέρα, να διαλύσει τον γάμο, αν θεωρεί ότι αντιβαίνει με τα συμφέροντα της γυναίκας).
Εν τω μεταξύ έχει προηγηθεί η σκηνή που έδωσε στο έργο τον τίτλο του: δύο δούλοι φιλονικώντας για τα χρυσαφικά που συνόδευαν ένα έκθετο παιδί (δηλαδή παιδί που ουσιαστικά το είχαν εγκαταλείψει κάπου να πεθάνει, επειδή ήταν ανεπιθύμητο), καλούν τον Σμικρίνη να λειτουργήσει ως διαιτητής στη διαφορά τους (ἐπιτρέπω τινί τι σημαίνει εμπιστεύομαι υπόθεσή μου σε κάποιον).
Το παιδί, βεβαίως, είναι ο γιος της Παμφίλης, τον οποίο είχε εκθέσει, προκειμένου να μην εκτεθεί η ίδια στα μάτια της κοινωνίας…
