Μια ιδιαίτερη συνέντευξη τύπου οργάνωσε η ΤΕ ΑΡΤΑΣ του ΚΚΕ την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3/6/2016 συνέντευξη τύπου στη αίθουσα του ξενοδοχείου ΚΡΟΝΟΣ για το διήμερες εκδηλώσεις που είναι αφιερωμένες στα 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας στα πλαίσια των 100 χρόνων του ΚΚΕ και θα πραγματοποιηθούν το ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΙΟΥΝΗ και την ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΙΟΥΝΗ.
Το ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΙΟΥΝΗ στις 20:30 στην Πλατεία Σκουφά στην πολιτική συγκέντρωση θα μιλήσει η σ. Αλέκα Παπαρήγα μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ. Θα ακολουθήσει συναυλία με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο καθώς επίσης και πρόγραμμα πολιτικού και λαϊκού τραγουδιού απο τους CONTRASTO σε επιμέλεια Πάνου Τσίτσικα.
Την Κυριακή 12 ΙΟΥΝΗ στο μνημείο του ΔΣΕ που υπάρχει στους Μελάτες θα πραγματοποιηθεί κατάθεση στεφανιών και προσκλητήριο νεκρών του Αρχηγείου Τζουμέρκων .
Στη συνέντευξη παρευρέθηκε και μίλησε ο Γραμματέας Περιοχής Ηπείρου – Λευκάδας – Κέρκυρας σ. Τριάντης Νεκτάριος. Στην ομιλία του ανέφερε “ Οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες νοιώθουμε τιμή και περηφάνια που το ΚΚΕ είχε μία τόσο μεγάλη προσφορά, τιμή και περηφάνια που το Κόμμα μας άφησε στις μετέπειτα γενιές μια τέτοια παρακαταθήκη(…)
Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ υπήρξε δίκαιος, ηρωικός και μεγαλειώδης. Εξέφραζε τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού ενάντια στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών και καταπιεστών της. Εξέφραζε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της βασικής συμμαχικής της δύναμης, της εξαθλιωμένης αγροτιάς και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων στρωμάτων των πόλεων. Η αστική κρατική εξουσία γνώρισε τότε τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή της.
Ο αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον εικοστό αιώνα(…)Και σήμερα ο αγώνας του ΔΣΕ πολλούς εμπνέει, αλλά και ενοχλεί τον ταξικό αντίπαλο και όσους συμβιβάζονται μαζί του.
Η αστική τάξη και αυτοί που εμπλέκονται στους μηχανισμούς της έχουν εξαπολύσει τόνους λάσπης εναντίον του ΔΣΕ. Η αστική τάξη και οι συνοδοιπόροι της συκοφαντούν και διαστρεβλώνουν τον αγώνα του ΔΣΕ, επειδή ξέρουν καλά ότι αντιπροσώπευε την ανώτερη μορφή πάλης, σε περίοδο που αντικειμενικά διεξαγόταν ταξική σύγκρουση για το «ποιος – ποιον», για την εξουσία. Τον πολεμούν, γιατί έχουν κάθε συμφέρον να αποκρύπτουν από το λαό την πηγή κάθε αδικίας, δηλαδή την αντίθεση κεφαλαίου – μισθωτής εργασίας.
Έχουν συμφέρον να παρεμποδίζουν τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις από το να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα του σοσιαλισμού(…)
Ο αγώνας του ΔΣΕ βρέθηκε εκείνη την περίοδο υπό την επίδραση των αντιφάσεων και αδυναμιών της στρατηγικής του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, άρα και του ΚΚΕ. Παρ’ όλα αυτά, υπήρχε δυνατότητα ο ΔΣΕ να νικήσει, με την προϋπόθεση ότι το ΚΚΕ θα επέφερε την αναγκαία αλλαγή στη στρατηγική του μέσα στο 1946 και θα οργάνωνε αποφασιστικά την ένοπλη λαϊκή πάλη και εξέγερση, με επίκεντρο τις μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη και άλλες).
Το 1946, ο αστικός στρατός δεν είχε ακόμα αναδιοργανωθεί και μέσα στις γραμμές του υπήρχαν πολλές οργανωμένες δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Το ίδιο διάστημα, παρέμεναν ελεύθεροι πολλές χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες, ενώ το αστικό κράτος δεν είχε ακόμα ερημώσει τα χωριά.(…)
Η ιστορία διδάσκει ότι δε μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή κυβέρνηση, όποια ονομασία και να έχει και οποιοδήποτε κόμμα και αν συμμετέχει σε αυτήν, εφόσον η πολιτική εξουσία, τα μέσα παραγωγής και όλος ο πλούτος που παράγει η εργατική τάξη βρίσκονται στα χέρια των καπιταλιστών, εφόσον η Ελλάδα συμμετέχει σε ιμπεριαλιστικές ενώσεις της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Το ΚΚΕ έμπειρο και διδαγμένο λοιπόν φιλοδοξεί και μπορεί να γίνει ο φάρος της νέας και νικηφόρας ταξικής αναμέτρησης για το σοσιαλισμό, που είναι αναγκαίος, επίκαιρος και ρεαλιστικός.”
Κατόπιν έγινε παρουσίαση της ειδικής έκδοσης που αναφέρεται στο Αρχηγείο Τζουμέρκων απο την Ερη Κόντου Γραμματέα της ΤΕ Αρτας. Όπως είπε στην αρχή της παρουσίασης “ Τιμώντας τους μαχητές και τις μαχήτριες του Αρχηγείου Τζουμέρκων του ΔΣΕ η ΤΕ Άρτας προχώρησε σ΄αυτή την ειδικής έκδοση για το Αρχηγείο Τζουμέρκων που αποτελεί πολύ σημαντικό βήμα για τη μελέτη της ιστορίας μας.
Η έκδοση είναι το αποτέλεσμα μίας μακροχρόνιας συλλογής και μελέτης υλικού που πρώτη φορά οργανωμένα δημοσιεύεται. Στην έκδοση συγκεντρώνονται διάφορα ήδη δημοσιευμένα διάσπαρτα υλικά, μαζί με σπάνια ιστορικά ντοκουμέντα και αρχεία από διάφορες πηγές. Ωστόσο γνωρίζουμε ότι έχουμε κι άλλα βήματα να κάνουμε, να ενισχυθούν ή και να συμπληρωθούν κενά που μπορεί να υπάρχουν και όπως φαίνεται από την ανταπόκριση συγγενών και άλλων κατόχων αρχειακού υλικού ή και μαρτύρων της εποχής θα μπορέσουμε να τα συμπληρώσουμε. Κάθε βοήθεια θα είναι σημαντική για την παραπέρα μελέτη και έρευνα, για την πιο ολοκληρωμένη παρουσίαση αυτής της σημαντικής περιόδου.”
Στην συνέχεια στάθηκε σε σημεία της έκδοσης αναφέροντας: “Η ιστορία του Αρχηγείου Τζουμέρκων του ΔΣΕ είναι ιστορία αυτής της αμφισβήτησης, που τροφοδότησε τις επερχόμενες γενιές με υποδείγματα αυτοθυσίας και αγώνα, με πλούσια επαναστατική πείρα.
Η εν λόγω έκδοση ξεκινά με την παρουσίαση της συγκρότησης του Κόμματός μας στην Άρτα το 1929, τη σημαντική συμβολή της νεολαίας, όσων έβαλαν τις βάσεις για τη μετέπειτα διεξαγωγή της τρίχρονης εποποιίας του ΔΣΕ. Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι συνθήκες κάτω από τις οποίες συγκροτήθηκε το Αρχηγείο Τζουμέρκων του ΔΣΕ, η σημαντική δράση του που “έμπαινε στο μάτι” της αστικής τάξης.
Οι μαχητές του Αρχηγείου Τζουμέρκων όπως αναφέρεται και στο βιβλίο, όπου παρατίθενται και αποσπάσματα αρχειακού υλικού του γενικού επιτελείου του ΔΣΕ για τη δράση του Αρχηγείου Τζουμέρκων, έδωσαν σημαντικές μάχες με τον αστικό στρατό, απελευθέρωσαν χωριά, τοιχοκολλούσαν προκηρύξεις, εμφανίζονταν και μιλούσαν στα χωριά. Είχαν αποκτήσει τη λαϊκή αποδοχή σε αντίθεση με τον αστικό στρατό, ο οποίος παρέμενε απομονωμένος από τις λαϊκές μάζες.
Την περίοδο μετά τη Βάρκιζα που η “λευκή τρομοκρατία” οργίαζε, από πολύ νωρίς διάφορες ένοπλες ομάδες αγωνιστών άρχισαν να συγκεντρώνονται και στα Τζουμέρκα, με πολυπληθέστερη όπως φαίνεται του Παλιούρα που αρχικά μετρούσε λιγότερους από 100 μαχητές αλλά στη συνέχεια διπλασιάστηκαν.
Ο συντονισμός αυτών των ομάδων αποτέλεσε το Αρχηγείο Τζουμέρκων, το οποίο εντάχθηκε αρχικά στο Γενικό Αρχηγείο Ανταρτών και στη συνέχεια, μετά την ίδρυσή του, στο ΔΣΕ, οπότε και ονομάστηκε Αρχηγείο Τζουμέρκων του ΔΣΕ με δύναμη πρίπου 200 μαχητές. Διοικητής του Αρχηγείου ήταν ο Θεόδωρος Ζαλοκώστας (Παλιούρας). Στο Αρχηγείο Τζουμέρκων του ΔΣΕ η συμμετοχή της νεολαίας συγκλονίζει. Συμμετείχαν ακόμη και 15χρονα ανταρτόπουλα.
Η αποφασιστικότητα του αστικού στρατού να εξοντώσει πάση θυσία τους μαχητές ρίχνοντας στη μάχη τεράστιες δυνάμεις, κατά πολύ υπέρτερες του ΔΣΕ αποκαλύπτεται και μέσα από απόρρητα κείμενα που παρουσιάζονται στο βιβλίο. Σύμφωνα με αυτά την άνοιξη του 1947 ο αστικός στρατός έβαλε σε εφαρμογή σύνολο επιχειρήσεων κατά του ΔΣΕ με το κωδικό όνομα “τέρμινους”, δηλαδή τελειωτικό χτύπημα. Κατά την προσπάθεια των μαχητών του Αρχηγείου Τζουμέρκων να μεταβούν στα Άγραφα προς βοήθεια άλλων τμημάτων, έδωσαν μάχη με των αστικό στρατό, τους Μάυδες και παρακρατικούς.
Μετά από πολυήμερες μάχες όσοι μαχητές πιάστηκαν αιχμάλωτοι οδηγήθηκαν στο μοναστήρι Μελατών, όπου βασανίστηκαν φρικτά από το στρατό και τους παρακρατικούς και τελικά τους περισσότερους αποκεφάλισαν ρίχνοντας στη συνέχεια τα σώματά τους σε ομαδικό τάφο. Τα κεφάλια τους μεταφέρθηκαν με φορτηγά του στρατού στην Άρτα, στην πλατεία Κιλκίς. Οι μαρτυρίες που παρατίθενται στην εν λόγω έκδοση αποδίδουν τη φρίκη και τον αποτροπιασμό που προκάλεσαν στους Αρτινούς οι σφαγές του αστικού στρατού και των παρακρατικών”.
Τελειώνοντας στην παρουσίαση ανέφερε ότι “Στην εν λόγω έκδοση παρατίθενται τα ονόματα των νεκρών του Αρχηγείου Τζουμέρκων, τα ονόματα των νεκρών Αρτινών που υπηρετούσαν σε άλλες μονάδες του ΔΣΕ, καθώς και νεκρών του ΔΣΕ παό άλλες περιοχές που σκοτώθηκαν σην Άρτα. Ακόμη παρατίθενται βιογραφικά στοιχεία μαχητών, όπως του Παλιούρα… Η θυσία του Αρχηγείου Τζουμέρκων δεν πήγε χαμένη. Ο ταξικός, δίκαιος, ηρωικός και μεγαλειώδης αγώνας του ΔΣΕ μας εμπνέει και σήμερα, μας δείχνει το δρόμο της πάλης σε έναν πόλεμο που γίνεται σήμερα ενάντια στις ανάγκες μας, τις έως τώρα κατακτήσεις, έναν πόλεμο που διεξάγει η καπιταλιστική τάξη και η εξουσία της, η ΕΕ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που κινείται στη γραμμή των προηγούμενων κυβερνήσεων”
