ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ (ΘΑΝΑΣΗ ΚΛΑΡΑ)
Έδωσε τη ζωή του μαχόμενος για τη λευτεριά και το δίκιο του λαού ενάντια στον ιμπεριαλισμό 70 χρόνια πριν, στις 16 Ιούνη του 1945, στη Μεσούντα της Άρτας. Ο Άρης Βελουχιώτης ήταν γέννημα – θρέμμα του ΚΚΕ, ηγήθηκε του ένοπλου λαϊκού αντιφασιστικού αγώνα ως στέλεχος του ΚΚΕ και με εντολή του ΚΚΕ. Η ζωή και η πορεία του ταυτίζεται με την ηρωική διαδρομή του ΚΚΕ. Στο πρόσωπό του τιμάμε όλους τους μαχητές και τις μαχήτριες του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ, τους αγωνιστές του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, των άλλων αντιστασιακών οργανώσεων που έμειναν όρθιοι και αλύγιστοι.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚ∆ΗΛΩΣΕΩΝ:
– Σάββατο 20 Ιούνη, ώρα 20.00 µ.µ. στην πλατεία Σκουφά της Άρτας θα μιλήσει ο ∆ημήτρης Κουτσούμπας, Γ.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Θα ακολουθήσει μουσικό πρόγραμμα.
– Κυριακή 21 Ιούνη συνέχιση των εκδηλώσεων µε επισκέψεις και καταθέσεις στεφανιών:
9.30 π.μ. στο μνημείο των μαχητών του ΔΣΕ στις Μελάτες Άρτας.
11.30 π.μ. στο μνημείο του Άρη Βελουχιώτη στη Μεσούντα Άρτας. Θα ακολουθήσει σύντοµο αφιέρωµα στον Καπετάνιο του ΕΛΑΣ.
Ο Άρης Βελουχιώτης (Θανάσης Κλάρας) γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1905 στη Λαμία. Σαν παιδί ήταν ανήσυχος και σαν έφηβος ατίθασος. Τελείωσε τη Γεωπονική Σχολή της Λάρισας, αλλά δεν θέλησε να ασχοληθεί με τα κτήματα του πατέρα του. Διορίστηκε στη Γεωργική Υπηρεσία, όμως σύντομα παραιτήθηκε αρνούμενος να αποδεχθεί το καθεστώς της συναλλαγής και της διαφθοράς που επικρατούσε. Η ζωή του άλλαξε ριζικά όταν ήρθε σε επαφή με κομμουνιστές εργάτες και τον κομμουνιστή Τάκη Φίτσο. Εκτοτε τα επαναστατικά ιδανικά και σκοποί του ΚΚΕ τον συνεπήραν.
Το 1922 έγινε μέλος της ΟΚΝΕ και το 1925 μέλος του ΚΚΕ. Όταν ήταν στρατιώτης οδηγήθηκε στο κολαστήριο του «πειθαρχικού ουλαμού» στο Καλπάκι όπου το αστικό καθεστώς βασάνιζε και εξόντωνε τους κομμουνιστές φαντάρους. Άντεξε και δεν λύγισε. Μετά την απόλυσή του ανέλαβε διάφορες και δύσκολες κομματικές δουλειές και αποστολές στις οποίες ανταποκρίθηκε με επιτυχία. Για αυτήν τη δράση του διώχτηκε ξανά από το αστικό κράτος και τις κυβερνήσεις του.
Την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά εξορίστηκε στη Γαύδο και φυλακίστηκε στην Αίγινα (1938). Το 1939 μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα, εκεί υπέγραψε δήλωση και αποφυλακίστηκε. Στη διάρκεια της Κατοχής βρέθηκε στην Αθήνα, όπου τον Ιούλη του 1941 συνδέθηκε με την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, η οποία τον αποκατέστησε στο Κόμμα. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους του ανέθεσε να συγκροτήσει αντάρτικο στρατό, καθήκον που ο Άρης έφερε σε πέρας με τον καλύτερο τρόπο. Αναδείχθηκαν οι μεγάλες οργανωτικές και στρατιωτικές ικανότητές του και αναγνωρίστηκε ως λαϊκός στρατιωτικός ηγέτης που ενέπνεε μαχητικότητα, πειθαρχία και αυτοθυσία στους αντάρτες του ΕΛΑΣ, σεβασμό και αγάπη στο λαό, φόβο στους κατακτητές και στους συνεργάτες τους.
Το Μάη 1943 με τη δημιουργία του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ ανέλαβε καπετάνιος του. Ο Άρης Βελουχιώτης αντιτάχθηκε και χαρακτήρισε λαθεμένη τη Συμφωνία της Βάρκιζας που υπογράφηκε μετά τον ηρωικό Δεκέμβρη του ’44 και οδηγούσε σε αφοπλισμό του ΕΛΑΣ. Στο διάστημα Φλεβάρης – Απρίλης 1945 ανέλαβε με δική του ευθύνη πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση νέου αντάρτικου στρατού, παρά την αντίθετη απόφαση του ΚΚΕ. Για αυτόν το λόγο τον Απρίλη του 1945 η 11η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ τον διέγραψε και τον αποκήρυξε. Στις 16 Ιούνη 1945, ο Βελουχιώτης αυτοκτόνησε περικυκλωμένος από τον αστικό στρατό. Ο τραγικός του θάνατος και η αποτρόπαια πράξη των οργάνων της αστικής τάξης να κρεμάσουν το κεφάλι του καπετάνιου του ΕΛΑΣ μαζί με το κεφάλι του αντάρτη Τζαβέλα σε φανοστάτη στα Τρίκαλα φανέρωσε το άσβεστο μίσος της για τους κομμουνιστές και το αντιστασιακό μαζικό και ένοπλο Έργο του Δ. Μεγαλίδη λαϊκό κίνημα και γέμισε θλίψη και οργή τις καρδιές των αγωνιστών του.
Τρεις μέρες μετά, στις 19 Ιούνη 1945, ο «Ριζοσπάστης» σε άρθρο με τίτλο «ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ» έγραφε: «Ο τόσο τραγικός θάνατος του Άρη Βελουχιώτη προκαλεί θλίψη ανάμεσα στους πραγματικούς πατριώτες, αγωνιστές της εθνικής ιδέας. Γιατί ανεξάρτητα από τη θέση που πήρε μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, θέση που αντικειμενικά εξυπηρετούσε την αντίδραση, δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να ξεχνάει κανείς ότι ο Άρης Βελουχιώτης ήταν ένας από τους πρωτοπόρους του αγώνα της Αντίστασης και από τους πρωταθλητές στην οργάνωση του αντάρτικου κινήματος…».
Από την αρχή της δεκαετίας του 1960 εκ μέρους του Κόμματος υπήρξαν πράξεις πολιτικής αποκατάστασης του Άρη, που ουσιαστικά απέρριπταν τις κατηγορίες σε βάρος του. Αυτό αποτυπώνεται και στον Α’ Τόμο του Δοκιμίου Ιστορίας του ΚΚΕ, 1918- 1949, που γράφει: «Ο Άρης ζυμωμένος και ατσαλωμένος στο ΚΚΕ και στο λαϊκό κίνημα αναδείχτηκε με την ηρωική δράση του, σε ατρόμητο πολεμιστή και σε γνήσιο λαϊκό ηγέτη. Η τραγική θυσία του συγκίνησε βαθιά τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και όλους τους πατριώτες».
Τον Ιούλη του 2011 το ΚΚΕ με απόφαση Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης προχώρησε στην επίσημη πολιτική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη και θεώρησε ότι είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας. Παράλληλα επισημαίνει ότι “η διαφωνία του Άρη με τη Συμφωνία της Βάρκιζας δεν δικαιώνει τη στάση του απέναντι στη συλλογική θέση του Κόμματος και την παραβίαση από αυτόν της κομματικής πειθαρχίας, καθώς και την αξιοποίηση από τον Άρη της φήμης και του σεβασμού που είχε κατακτήσει την προηγούμενη περίοδο ως καπετάνιος του ΕΛΑΣ και στέλεχος του ΚΚΕ”. Στη λαϊκή συνείδηση, ο Άρης Βελουχιώτης είναι ταυτισμένος με την ηρωική πορεία του ΚΚΕ, τον αγώνα για την ανατροπή της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Κανένας δεν μπορεί να διαχωρίσει τον Άρη από το ΚΚΕ και πολύ περισσότερο να τον στρέψει ενάντια στο ΚΚΕ.
Ο Άρης Βελουχιώτης τάχθηκε υπέρ της μαζικής λαϊκής ένοπλης πάλης, που την απορρίπτουν όσοι επιχειρούν να τον οικειοποιηθούν. Η επίδραση του ΚΚΕ στην προσωπικότητά του καταγράφεται σε επιστολή του στον «Ριζοσπάστη» (9/9/1931) όπου ανάμεσα σε άλλα αναφέρει: «…Αν στη ζωή µου υπάρχει ένα σηµείο που µε συγκίνηση και µε υπερηφάνεια αφάνταστη από καιρού σε καιρό γυρίζω και βλέπω, είναι ακριβώς η εποχή που µπήκα στο Κοµµουνιστικό Κόµµα. ∆ιαπαιδαγωγήθηκα ταξικά, έµαθα το συµφέρο µου, πέταξα τον κεφαλαιοκρατικό πολιτισµό στα µούτρα της λωποδύτριας µπουρζουαζίας και ρίχτηκα µε πίστη, µε θέληση, µε ηρωισµό στον αγώνα για τις εργαζόµενες µάζες. Το Κοµµουνιστικό Κόµµα εξαγνίζει και δηµιουργεί αγωνιστές αφοσιωµένους στη µεγάλη υπόθεση του προλεταριάτου. Είναι το µόνο κόµµα που οδηγεί τους εκµεταλλευόµενους στον ιστορικό δρόµο: Στην οριστική απελευθέρωση του προλεταριάτου. Στο κόµµα αυτό έδωσα όλη µου τη ζωή και θα συνεχίσω να δίνω όσες δυνάµεις µου αποµείναν στον αγώνα του, για το ψωµί των εργαζοµένων, κατά των φόρων και των πολέµων, για την επανάσταση».
Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τη δράση του ως εμπνευστής, οργανωτής και κύριος αιμοδότης της μεγάλης ΕΑΜικής Αντίστασης του λαού μας. Όταν ο αστικός πολιτικός κόσμος επέλεγε τη φυγή, την ανοιχτή ή συγκαλυμμένη συνεργασία με τους κατακτητές ή την αποχή από τον αγώνα, το ΚΚΕ έδωσε όλες του τις δυνάμεις για να οργανωθεί η αντίσταση στον κατακτητή. Μια χούφτα κομμουνιστές, που ήταν ελεύθεροι και άλλοι που δραπέτευσαν από τις φυλακές και τις εξορίες, ξεκίνησαν τον αγώνα για να αναπτυχθεί η αντίσταση μέσα στις δύσκολες συνθήκες της τριπλής κατοχής, αλλά και της ηττοπάθειας και της αναμονής που καλλιεργούσαν στο λαό οι αστικές δυνάμεις. Ανάμεσα σε αυτούς τους πρωτοπόρους κομμουνιστές ήταν και ο Άρης. Σε αυτόν τον αγώνα το ΚΚΕ έδωσε τα καλύτερα παιδιά του.
Χιλιάδες κομμουνιστές και ΕΑΜίτες έδωσαν τη ζωή τους για τα ιδανικά της αντίστασης και της κοινωνικής απελευθέρωσης. Η Καισαριανή, το Κούρνοβο, η Ακροναυπλία, η Κοκκινιά, το Χαϊδάρι, ο Αϊ-Στράτης, το Μονοδέντρι, το στρατόπεδο «Παύλος Μελάς» είναι μερικοί μόνο από τους τόπους θυσίας. Το ΕΑΜ οργάνωσε τη μαζική λαϊκή δράση τον ένοπλο λαϊκό αγώνα. Με την ηρωική και πολύπλευρη δραστηριότητά του έσωσε το λαό από την πείνα, τροφοδότησε τη λαϊκή, ηθική, πολιτιστική ανάταση, δημιούργησε φύτρα εξουσίας στις απελευθερωμένες περιοχές (Αυτοδιοίκηση, Λαϊκή Δικαιοσύνη).
Αυτή η μεγαλειώδης λαϊκή εποποιία δεν κατόρθωσε να φθάσει στην τελική νίκη, όμως έγραψε μια από τις πιο λαμπρές σελίδες του λαϊκού κινήματος και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και διδαχής για τις νέες γενιές. Ο Άρης Βελουχιώτης είναι μια ηρωική μορφή που διαμόρφωθηκε από το ΚΚΕ και υπηρέτησε τα ιδανικά του με σθένος, πείσμα και παλικαριά, δίνοντας τη ζωή του για αυτά. Το όνομά του έγινε θρύλος για το λαό. Η τραγική θυσία του δεν πήγε χαμένη. Εμπνέει και σηματοδοτεί τον ασυμβίβαστο αγώνα για τα λαϊκά δικαιώματα, την αποδέσμευση της χώρας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και καταπίεσσης, για τη δικαίωση των θυσιών, τη νίκη του λαού, το σοσιαλισμό.
