Αγαπητοί συνάδελφοι Δήμαρχοι και Δημοτικοί Σύμβουλοι,
Σας καλωσορίζω και χαίρομαι γιατί τελευταία … τα λέμε όλο και πιο συχνά.
Μόλις πριν από μία εβδομάδα είχαμε τα επιμορφωτικά σεμινάρια του Εθνικού Κέντρου Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης για αιρετούς και στελέχη της Αυτοδιοίκησης και σήμερα σε άλλο επίπεδο, με μια επίσης καίρια θεματολογία, το πρόγραμμα επιμόρφωσης για αιρετούς από την ΚΕΔΕ.
Είχα πει την περασμένη εβδομάδα πως η Αυτοδιοίκηση – τόσο οι αιρετοί, όσο τα στελέχη και το προσωπικό- έχουμε ανάγκη από «εργαλεία υποστήριξης», έχουμε ανάγκη από πιο ουσιαστικές και διαρκείς διαδικασίες επιμόρφωσης και επισήμανα πως πρέπει να υπάρξει εξειδίκευση και στη θεματολογία αλλά και ανά Δήμο, γιατί σε πολλές περιπτώσεις οι ανάγκες δεν ταυτίζονται για όλους.
Θέλω να το επαναλάβω και σήμερα ενώπιον και των μελών του διοικητικού συμβουλίου μας. Είναι ένα θέμα που πρέπει να το προχωρήσουμε πολύ ζεστά.
Συνάδελφοι το γνωρίζουμε όλοι μας πως τα τελευταία χρόνια το περιβάλλον στην Αυτοδιοίκηση γίνεται όλο και πιο δύσκολο, εξαιτίας της γενικότερης κατάστασης που βιώνει η χώρα.
Ιδιαίτερα η τελευταία χρονιά ήταν η πιο δύσκολη.
– ΣΑΤΑ έχουμε να δούμε μήνες στα ταμεία μας,
– δεν έχουμε πάρει καμία δόση από τα λεγόμενα παρακρατηθέντα,
– τρέχουμε να κλείσουμε τα έργα του ΕΣΠΑ σε πολύ αντίξοοες συνθήκες,
– με ταcapitals control σταμάτησε για μεγάλο διάστημα η εκτέλεση των έργων, πήγαν πίσω όλες οι δημοπρασίες και είχαμε μεγάλο πρόβλημα στο να συμβασιοποιήσουμε δημοπρατημένα έργα.
Στην ουσία δηλαδή, χάσαμε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα και ο προγραμματισμός όλων μας πήγε πίσω.
Την ίδια ώρα
* έχουμε υπερφορολόγηση και επιπλέον οικονομική αφαίμαξη των ΟΤΑ –η πολιτεία μας αντιμετωπίζει ως επιχειρήσεις-
* ταλανιζόμαστε από τα γνωστά προβλήματα της γραφειοκρατίας *και το μέγεθος της έλλειψης προσωπικού είναι τροχοπέδη.
Είδαμε όλοι μας και κυρίως το διαπίστωσαν οι δημότες μας πόσο άλλαξε το τοπίο τους τελευταίους δύο μήνες που ήρθαν οι εργαζόμενοι με πεντάμηνες συμβάσεις και μπορέσαμε να τρέξουμε αυτό που λέμε «καθημερινότητα». Να φτιάξουμε ένα πεζοδρόμιο, να συντηρήσουμε κάποιες υποδομές…
Συμπερασματικά: σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον, το ζητούμενο δεν είναι απλά να επιβιώνει η Αυτοδιοίκηση,
αλλά να σχεδιάζει, να δημιουργεί συνθήκες ανάτασης των τοπικών οικονομιών -και κατά συνέπεια της κοινωνίας – να έχει επιχειρησιακή ετοιμότητα για το νέο ΕΣΠΑ, γιατί από αυτό θα έρθουν οι πόροι.
Παρά τις τεράστιες δυσκολίες, ο δρόμος μας είναι μονόδρομος. Και για τη χώρα και για την Αυτοδιοίκηση.
Αν θέλουμε να βγούμε από το τούνελ της κρίσης, πρέπει να πάμε μόνο μπροστά. Και να πάμε συντονισμένα και με συνέργειες κράτους και Αυτοδιοίκησης. Το λέω αυτό γιατί διαχρονικά υπάρχει μια ανταγωνιστική σχέση κράτους και αυτοδιοίκησης και γι’ αυτό ευθύνεται κυρίως το κράτος.
Η ανάγκη μεταρρύθμισης του κράτους είναι εκ των ουκ άνευ. Αυτό είναι δεδομένο, στα λόγια συμφωνούμε, αλλά στην πράξη πάμε με τον αραμπά. Το ίδιο ισχύει και για την Αυτοδιοίκηση.
Ζήσαμε δύο σημαντικές μεταρυθμιστικές προσπάθειες με τον «Καποδίστρια» και τον «Καλλικράτη», αλλά έμειναν ημιτελείς. Οργανωτική αναδιάρθρωση της Αυτοδιοίκησης, οικονομική αυτοτέλεια, είναι θέματα πολυσυζητημένα. Δεν επεκτείνομαι σεβόμενος το χρόνο.
Θέλω να κλείσω με κάτι που αφορά εμάς τους ίδιους και φυσικά έχει αντανάκλαση στη χώρα: Για το σημείο που φθάσαμε, έχουμε ευθύνες κι εμείς, η Αυτοδιοίκηση. Στο βαθμό που μας αναλογούν. Κατ’ εικόνα και θ’ ομοίωση του κράτους, συμμετείχαμε κι εμείς στη σπατάλη στον καιρό της αφθονίας, του υπερφίαλου – πολλές φορές- σχεδιασμού, των παρεμβάσεων εντυπωσιασμού και όχι ουσίας.
Τώρα που τα λεφτά τελείωσαν, πρέπει να σκεφτούμε με άλλη λογική. Σχεδιάζοντας έργα και δράσεις που συμβάλουν στην τοπική ανάπτυξη. Κάνοντας οικονομίες κλίμακας. Δημιουργώντας έργα που θα γεννάνε «πλούτο».
Αυτή είναι σήμερα η πρόκληση για όλους μας. Αυτός είναι ο δρόμος για να βγούμε από το αδιέξοδο.
Σας ευχαριστώ
