Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Με ρωτούν με αγωνία πολλοί φίλοι σε προσωπικά μηνύματα σχετικά με τη διαδικασία της Πέμπτης (Eurogroup) και αν θα υπάρξει συμφωνία, ποια θα είναι αυτή και τι επιπτώσεις θα έχει. Ουσιαστικά το κλίμα συνοψίζεται στα εξής:
Μόνο αν υλοποιηθεί όλο το μνημόνιο και αν παρ’ όλα αυτά κριθούν αναγκαία το καλοκαίρι του 2018 θα εφαρμοσθούν τα μέτρα για το χρέος, τα οποία εκτείνονται σε μεγάλο αριθμό ετών – πράγμα που στην ουσία αποτελεί αποφυγή λύσης του θέματος του χρέους σήμερα.
Το συμπέρασμα είναι ότι θα προκύψει μια κοινή διατύπωση, έτσι ώστε να μην έχουν ανάγκη να ασχοληθούν άλλο μαζί μας για τα επόμενα 1-2 χρόνια, μια διατύπωση διπλωματική που θα καλύπτει όλους (Γερμανία που έχει εκλογές, ΕΚΤ, ΔΝΤ) όσους έχουν διαφορετικά ή και αντικρουόμενα συμφέροντα, αλλά που στην ουσία δεν θα λύνει κανένα από τα δικά μας προβλήματα. Το αντίθετο, θα δημιουργεί διαρκώς και νέα, λόγω της υφεσιακής πολιτικής που αυξάνεται σε ένταση και χρονική διάρκεια.
Η κυβέρνηση φυσικά θα προσπαθήσει να το παρουσιάσει σαν τεράστια επιτυχία (μόνο τέτοια δεν είναι), αλλά η αλήθεια είναι ότι επισφραγίζεται η περαιτέρω φτωχοποίηση μας λόγω φόρων, μείωσης εσόδων και συνεχιζόμενης ύφεσης, ύφεση την οποία οι συμφωνίες αυτές τροφοδοτούν και ενισχύουν…
Γιατί υποστηρίζω ότι “όλοι κερδίζουν εμείς χάνουμε”;
Διότι η ΕΚΤ κερδίζει πάντα. Τελεία. Για την ακρίβεια, η σημερινή Ευρώπη είναι φτιαγμένη για να κερδίζει η ΕΚΤ πάντα.
Το ΔΝΤ κερδίζει να μπει μια υποσημείωση σχετική με την “ελάφρυνση χρέους”, κάπου κάπως κάποτε, έτσι ώστε να μην έχει προβλήματα με τις καταστατικές του αρχές ή με τις χώρες που συμμετέχουν στα κεφάλαια του – δεν μας “αγάπησε” ξαφνικά, το μόνο που θέλει είναι να μην εκτεθεί το ίδιο ως οργανισμός. Τίποτε άλλο. Δεκάρα δεν δίνει για το δικό μας χρέος, για τον απλούστατο λόγο ότι θα είχε βάλει στο “τραπέζι” το θέμα χρέος από το 2009, από τότε που άρχισε να ξεφεύγει η δυναμική του χρέους, και όχι όταν απειλήθηκε να εκτεθεί το ίδιο, ότι δηλαδή δηλαδή δανείζει χώρες υπερχρεωμένες.
Η Γερμανία κερδίζει διπλά διότι πολιτικά ισχυροποιεί την ηγεμονία της στην Ευρώπη, αλλά και επί της ουσίας αποφεύγει ένα άμεσο κούρεμα χρέους. Κερδίζει επίσης πολιτικά διότι παριστάνει προεκλογικά η κυβέρνηση της τον αυστηρό και άτεγκτο θεματοφύλακα της Ευρώπης (πράγμα που είναι ακριβώς αυτό που θέλει να ακούσει η κοινή της γνώμη, γι αυτό και η αλματώδης άνοδος Μέρκελ – Σόιμπλε στις τελευταίες δημοσκοπήσεις).
Η Γαλλία κερδίζει γιατί ασχολούμενη μαζί μας αποφεύγει τα δικά της πολιτικά & οικονομικά ζητήματα, πράγμα που το έχει απόλυτη ανάγκη.
Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, εκμηδενισμένοι πολιτικά, ακολουθούν ασθμαίνοντας τους δύο μεγάλους.
Τα ευρωπαϊκά και τοπικά (εντός χώρας) συμφέροντα κερδίζουν διότι ότι ακριβώς τους συμφέρει έχουν καταφέρει να το επιβάλλουν ως “απαραίτητες μεταρρυθμίσεις”. Έχουν πετύχει μάλιστα να έχουν μεγάλο αριθμό “ιθαγενών” να χειροκροτούν γι’ αυτές, πεπεισμένοι ότι μέσα από εκεί θα έρθει η σωτηρία τους, πράγμα τουλάχιστον αφελές.
Και όλοι οι υπόλοιποι χάνουμε, καθώς πληρώνουμε πανάκριβα (και όχι μόνο οικονομικά) τα οικονομικοπολιτικά παιχνίδια των προαναφερομένων.
Αυτό όμως θα το δείτε καλύτερα στην τσέπη σας και τη ζωή σας τα επόμενα χρόνια.
Ν.Β.
