Το «ματσάκι» του Πανεπιστημιακού
Νίκη της «αδιαιρέτου δισταυρίας» στη μάχη της επιλογής διοίκησης για το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων… Εντός της εβδομάδος, σύμφωνα με πληροφορίες μου, βγαίνει το ΦΕΚ διορισμού του Βασίλη Τσίκαρη και έτερου ενδιαφερόμενου, πολιτικού μηχανικού το επάγγελμα, στις θέσεις αντίστοιχα του διοικητή και του αναπληρωτή διοικητή του ΠΓΝΙ.
Ναι, αναφέρομαι σε εκείνη την υπόθεση για την οποία οι τέσσερις κυβερνητικοί βουλευτές εξέδωσαν προ ημερών ανακοίνωση για να μας πουν πως ουδεμία σχέση έχουν με ρουσφέτια υπέρ ημετέρων, όσον αφορά τις αξιολογήσεις των υποψήφιων διοικητών στα νοσοκομεία. Κι ενώ φαίνεται πως η «αδιαίρετος δισταυρία» κατήγαγε περιφανή νίκη σε βάρος των εσωκομματικών αντιπάλων που υποστήριζαν την παραμονή Βάββα στη διοίκηση του ΠΓΝΙ – όχι γιατί αγάπησαν ξαφνικά τον Φώτη αλλά γιατί σκέφτηκαν… σοβαρά σε στυλ “αντί να μπει διοικητής ο δικός τους, ας υποστηρίξω ένα άλλο όνομα με αξιώσεις” – και άρα, επιβεβαιώθηκαν οι φήμες που οργίαζαν εδώ και πολύ καιρό πως δύο βουλευτές και ένας… Υπεάρχης τουλάχιστον, στήριξαν Τσίκαρη, οι δύο «χαμένοι» βουλευτές του ματς «διοικητής ΠΓΝΙ», όχι μόνο έχασαν… αλλά με την υπογραφή τους στην περίφημη ανακοίνωση, έβγαλαν και «λάδι» τους νικητές πως αυτά που γίνονταν επί τρισκατάρατης ΠΑΣΟΚΟΝΔκρατίας δε συμβαίνουν πια.
Στα χαρακώματα του ΣΥΡΙΖΑ
Κι αν το «ματσάκι» του Πανεπιστημιακού είναι ένα από τα πολλά που δόθηκαν και θα δοθούν μεταξύ των τεσσάρων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ για την επικράτηση στο πολιτικό «survivor» του Νομού Ιωαννίνων ενόψει των επόμενων εκλογών, μιας και παραπάνω από έναν βουλευτή δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναεκλέξει το κυβερνών σήμερα κόμμα, οι φίλτατοι κοινοβουλευτικοί μας εκπρόσωποι φαίνεται να αγνοούν την πιθανότητα να εκφραστεί και στα πρόσωπά τους η δυσαρέσκεια του κόσμου για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Για καλό και για κακό ωστόσο, κάποιοι βουλευτές φροντίζουν να «κονταίνουν» πρόσωπα ικανά και με φιλοδοξίες, τα οποία φοβούνται αν έθεταν υποψηφιότητα, όπως για παράδειγμα ο Σπύρος ο Πάικας. Αμφιβάλλω πάντως, αν ο πρόεδρος του ΠΕΑΚΙ αντέξει ως το τέλος, τον πόλεμο που κατόπιν εντολών άνωθεν, δέχεται από μέλη της διοίκησής του.
Από την άλλη, υποτιμούν πρόσωπα όπως ο Φίλιππας ο Φίλιος που μεθοδικά δουλεύουν την βουλευτική υποψηφιότητα. Σήμερα μάλιστα, αυτοί που χθες τον έβριζαν και τον έκοβαν από το ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ τα Χριστούγεννα του 2014, τώρα μιλούν για τον «Δήμαρχο».
Το Όσκαρ και το Ρεκόρ
Το Όσκαρ Πρωτοτυπίας στα θέματα που εκτός ημερησίας διατάξεως τίθενται στο δημοτικό συμβούλιο Ιωαννίνων, πηγαίνει στον Άρη Μπαρτζώκα. Είναι μάλιστα κάθε φορά, και η μοναδική υποψηφιότητα – nominee στη γλώσσα του Χόλιγουντ…
Όπως έγινε προχθές με το ρεκόρ Γκίνες της Σάλσα. Ένα τέτοιο θέμα μόνο ο πανεπιστημιακός θα μπορούσε να το θέσει και καλώς το έκανε, μιλώντας για τις αποφάσεις του ΠΚΔΙ που λαμβάνονται από τον… Φούφοτο!
Ο καταγγελλόμενος μάλιστα, Κ. Γκόγκος απουσίαζε από τη συνεδρίαση την ώρα που τέθηκαν από τον κ. Μαρτζώκα τα θέματα για το ΠΚΔΙ και όταν προσήλθε στη συνεδρίαση, παρ’ ότι προκλήθηκε εκ νέου από την αντιπολίτευση, απέφυγε να τοποθετηθεί.
Κι αν το θέμα της Σάλσα και του ρεκόρ Γκίνες το αντιμετώπισε με μια ελαφρότητα ο Δήμαρχος, ειρωνευόμενος τη μιζέρια της αντιπολίτευσης, ας αναρωτηθεί για τον τρόπο λειτουργίας της διοίκησης του Πνευματικού Κέντρου μόνο, για την οποία υπάρχουν πολλά παράπονα εσχάτως, ως προς τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνει αποφάσεις. Αυτό μόνο, τα υπόλοιπα για τα χορευτικά ρεκόρ είναι θέματα της Εκπαίδευσης της περιοχής, αν κάποτε ξυπνήσουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι…
Και δεύτερο, και τρίτο «μαγαζί»
Τι πάω και θυμάμαι κι εγώ ώρες ώρες…
Με αφορμή την προχθεσινή απόφαση του δημοτικού συμβουλίου για την αδειοδότηση έως τριών οίκων ανοχής στο Δήμο Ιωαννιτών, θυμήθηκα εκείνη την κουβέντα που γίνονταν πριν από περίπου δύο χρόνια, όταν είχε εμφανιστεί ο πρώτος ενδιαφερόμενος για να ξεκινήσει μια αντίστοιχου «επιχειρηματικού ενδιαφέροντος» δραστηριότητα στην πόλη και τελικά, από τα Σεισμόπληκτα «μετακόμισε» εντελώς ξαφνικά στο Κουτσελιό, το πρώτο «σπίτι».
Έλεγε τότε ο Δήμαρχος Θωμάς Μπέγκας πως πρόθεση της δημοτικής αρχής είναι να χωροθετήσει τη δραστηριότητα σε συγκεκριμένη γειτονιά, για να μην υπάρχουν ανεξέλεγκτα «μαγαζιά» εδώ κι εκεί. Έγινε τελικά κάτι τέτοιο και δεν το μάθαμε; Ορίστηκε η περιοχή Κουτσελιού – Νεοκαισάρειας ως «Α΄ Ζώνη Ροζ Επιχειρηματικότητας» ή ήταν και αυτή μια από τις πολλές φανφάρες που έχει ξεστομίσει αυτά τα δύο χρόνια η δημοτική μας αρχή;
Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ… tours…
Το χωρίς προηγούμενο μπάχαλο της διαχείρισης του προσφυγικού στην περιοχή μας συνεχίζεται, με νέα επεισόδια να προστίθενται καθημερινά σε ένα θρίλερ, με ανατροπές που θα ζήλευε και ο ίδιος ο Χίτσκοκ…
Τελευταίο επεισόδιο μετά την απομάκρυνση των «Γιαννιωτών» προσφύγων από τα ξενοδοχεία της περιοχής μας προς φθηνότερα ξενοδοχεία των Αθηνών, των Καμμένων Βούρλων κτλ., ήταν η φαεινή ιδέα της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ και κάποιας ΜΚΟ, σε συμφωνία με ξενοδόχους του Ζαγορίου, να μεταφερθούν 70 πρόσφυγες στους Ασπραγγέλους. Και γιατί στους Ασπραγγέλους και όχι στο Μονοδένδρι, στο Πάπιγκο ή στα Άνω Πεδινά ας πούμε, θα μπορούσε εύλογα να αναρωτηθεί κάποιος; Εδώ η απάντηση βρίσκεται στην… ιδιωτική πρωτοβουλία των δύο ξενοδόχων – ο ένας μάλιστα… 40 χρόνια αιρετός στο Ζαγόρι – που έμαθαν πως οι 70 άνθρωποι φεύγουν από την Κόνιτσα, όπου βρίσκονταν μέχρι προσφάτως και αυτοπροτάθηκαν ως διαθέσιμοι, στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ. Εδώ κολλάει το «με τα χεράκια μου βγάζω τα ματάκια μου»…
Εγώ, ο «ευαίσθητος»
Αναρωτιέμαι, μένοντας στο ίδιο θέμα, που χάθηκαν εκείνοι οι «αλληλέγγυοι» του λεγόμενου «Κοινωνικού Φόρουμ Αλληλεγγύης Ιωαννίνων» που τις πρώτες μέρες της μετακίνησης προσφυγικών πληθυσμών προς την περιοχή μας δραστηριοποιήθηκαν εντόνως…
Κανείς εξ αυτών δε συγκινείται με το συνεχιζόμενο δράμα των περιφερόμενων απάτριδων και μέσα στη χώρα μας, προσφύγων και δεν εξανίστανται με τις γελοιότητες των αστείων τύπων που αποφασίζουν εκεί στην Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ;
Εγώ σήμερα, διαμαρτύρομαι γιατί δεν επιτρέπει αυτός ο οργανισμός σε αυτούς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους ούτε τη δυνατότητα της αφομοίωσης σε μια τοπική κοινωνία, ούτε το απαράβατο δικαίωμα της μόρφωσης των προσφυγόπουλων. Όταν ο Τσίπρας μιλά για το «κοινοτικό κεκτημένο» στα εργασιακά, εγώ τονίζω το δικαίωμα στη φυσιολογική ζωή που στερούν από τους πρόσφυγες αυτοί οι τύποι.
Έμεινε κανένας ευαίσθητος εκεί στο «Κοινωνικό Φόρουμ Αλληλεγγύης» να ασπάζεται τον προβληματισμό μου ή πήγαν με τη μεριά των ΜΚΟ, οπότε… όταν τρώμε, δε μιλάμε;
Τη… μασέλα φοράει ο Παναγιώτης Μπούρχας
