Το «παρασκήνιο» για το προεδρείο του δημοτικού συμβουλίου
Τείνω να καταλήξω πως τελικά, το όνομα της Βούλας της Τσίλη για την προεδρία του δημοτικού συμβουλίου των Ιωαννίνων δεν ετέθη ποτέ σοβαρά, ούτε απασχόλησε το Δήμαρχο Θωμά Μπέγκα, προ της συνεδριάσεως της δημοτικής του ομάδας, λίγες ώρες πριν από τις δημαιρεσίες του δημοτικού συμβουλίου, πριν από δύο ακριβώς εβδομάδες.
Ο Γιώργος Παπαδιώτης ουδέποτε έπαψε να ενδιαφέρεται για την θέση που κατέχει από την αρχή αυτής της δημοτικής θητείας και όπως δήλωσε αντίστοιχα προχθές, στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Ήπειρος tv1 η κ. Τσίλη, ούτε η ίδια εξεδήλωσε ποτέ τις διαθέσεις της για κάποια θέση ευθέως προς τον Δήμαρχο, παρά μόνον κάποιοι συνάδελφοί της δημοτικοί σύμβουλοι από την παράταξη της πλειοψηφίας, την παρότρυναν να ενδιαφερθεί.
Από τακτ βέβαια, και με το πολιτικό ήθος που τη διακρίνει, γνωστό όσα χρόνια ασχολείται με τα κοινά, η κ. Τσίλη δε θα μπορούσε να πάει στο Δήμαρχο και να του πει «κάνε με πρόεδρο, διώξε τον Παπαδιώτη» (!) – όχι ότι δεν υπάρχουν αιρετοί που κάνουν κάτι τέτοιους εκβιασμούς – από την άλλη όμως, η μεσολάβηση τρίτων με το αίτημα της αλλαγής στο προεδρείο του δημοτικού συμβουλίου επιβεβαιώνει πως σε μέρος της δημοτικής ομάδας, υπάρχει δυσαρέσκεια για το πρόσωπο του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου. Και δυσαρέσκεια υπήρχε παλιότερα και για τον Δημήτρη Γιωτίτσα, ότι δε μπορούσε να ελέγξει τις συνεδριάσεις, νοιώθω ωστόσο, ότι αυτή τη φορά, το πρόβλημα είναι διαφορετικό.
«Γκασμάς»… αμισθί από λίγους
Η Βούλα η Τσίλη τώρα, είναι ένα από τα ελαχιστότατα άμισθα στελέχη αυτής της δημοτικής αρχής που βαράει… «γκασμά», στη Δημοτική Επιτροπή Παιδείας και στην Ενιαία Σχολική Επιτροπή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Είθισται πρόεδρος της ΔΕΠ σε ένα Δήμο να είναι ο και αντιδήμαρχος παιδείας, εν προκειμένω όμως, στο Δήμο Ιωαννιτών υπάρχει αυτή η διάσταση αρμοδιοτήτων, γιατί πιθανότατα εκτιμήθηκε το έργο της κ. Τσίλη κατά την προηγούμενη θητεία, τότε που όμως, ήταν και αντιδήμαρχος.
Και είχαμε ένα προφανές παράδοξο στην τελευταία συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου, κατά τη συζήτηση του θέματος των μεταβολών των σχολικών μονάδων για το έτος 2017-2018, να απουσιάζει από τη συζήτηση ο καθ’ ύλην αρμόδιος αντιδήμαρχος, ο οποίος ούτως ή άλλως, δεν θα είχε την ευθύνη της εισήγησης… Αλλά γίνεται να μιλάει για σχολεία το δημοτικό συμβούλιο και ο αντιδήμαρχος παιδείας να απουσιάζει;
Το δίκιο του Πρύτανη
Του ξέφυγε; Ήθελε να τα πει και το μετάνιωσε;
Δεν ξέρω τι ακριβώς συνέβη με τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιώργο Καψάλη προχθές και ξέσπασε για το θέμα των αδέσποτων σκύλων που έχουν γίνει εφιάλτης για φοιτητές, εργαζόμενους και επισκέπτες στην Πανεπιστημιούπολη…
Η ουσία είναι πως είπε τα πράγματα με το όνομά τους, ασχέτως αν στενοχώρησε, χωρίς ίσως να είχε την αρχική πρόθεση, τους ανθρώπους του Δήμου Ιωαννιτών, τους οποίους μέμφθηκε πως δεν έχουν κάνει τίποτα μετά τις προ μηνός συσκέψεις για το θέμα.
Γιατί όσα κι αν ξόδεψε για τα αδέσποτα ετούτη η δημοτική αρχή, σε αντίθεση με όλες τις προηγούμενες, όση δουλειά και αν προσέφεραν οι κατά καιρούς εντεταλμένοι και πολιτικά αρμόδιοι, τον άνθρωπο που τον δάγκωσε ντάλα μεσημέρι το σκυλί στην πλατεία και που πήγε για αντιτετανικό στο νοσοκομείο, δεν μπορείς να τον πείσεις ότι ως Δήμος έβαλες τα δυνατά σου…
Επομένως, για να επιστρέψω στον Πρύτανη, ορισμένα θέματα δεν χωρούν διπλωματία ούτε διαλλακτικότητα… Όταν τα πράγματα φτάνουν στο μη παρέκει, ο μόνος δρόμος είναι η σύγκρουση ή έστω η πίεση για να βρεθούν λύσεις. Κι αν αυτές δε βρίσκονται, γιατί όπως είπε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Θωμάς Μπέγκας, «η δυνατότητα του Δήμου να αντιμετωπίσει την κατάσταση με τα αδέσποτα είναι στο όριο», ε τότε, ας παραδώσει τα κλειδιά του καταφυγίου στον Πρύτανη…
Το ΤΕΕ Ηπείρου και η ατάκα του Λίνεκερ
Επανέρχομαι για τελευταία φορά στο θέμα της συγκρότησης των οργάνων διοίκησης του ΤΕΕ Ηπείρου, με μια συμμαχία που ξένισε κόσμο για να απαντήσω στο επιχείρημα που άκουσα από την άλλη πλευρά και λέει ότι: «έτσι γίνονταν πάντα στο ΤΕΕ, ποτέ δε συνεργαζόμαστε οι της Κεντροαριστεράς – ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ».
Πρώτον, το ότι έτσι γίνονταν πάντα, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να αλλάξει αυτή η φιλοσοφία κάποια στιγμή, εκτός αν είναι πεπεισμένοι όσοι την υπηρετούν, ότι αυτές οι συνεργασίες ΠΑΣΟΚ και ανανεωτικής αριστεράς, από τα χρόνια του Πάνου Παππά – Σταμουλάκης, Παπαδιώτης, Ρεκατσίνας, Παπαβρανούσης την υπηρέτησαν – ήταν απόλυτα επιτυχημένες, όχι όμως για την καλή συνεργασία, τη δική τους αλλά για την πορεία του ΤΕΕ. Είναι;
Δεύτερον, οι δυνάμεις της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης» – αφήνω κατά μέρος τους ανθρώπους της ανανεωτικής αριστεράς που σήμερα είναι άστεγοι πολιτικά, το κομμάτι της ΔΗΜΑΡ δηλαδή που δε συμφώνησε στη σύμπραξη με ΠΑΣΟΚ το 2014 – αισθάνονται σύμφωνα με το επιχείρημα που αντικρούω, ανετότερα να συνυπάρχουν τοπικά με τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη ρητορική του κόμματός τους κεντρικά και παρά τη συμπόρευσή τους στη συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Αναρωτιέμαι τι θα λέει εκείνος ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Στέφανος Ξεκαλάκης – ποιος θυμάται ότι είναι γραμματέας στο ΠΑΣΟΚ άραγε, μόνο εγώ ίσως – για τη συνεργασία στο ΤΕΕ Ηπείρου, μιας και προέρχεται από την πάλαι ποτέ ομάδα Σπίρτζη, πριν ο τελευταίος δει το φως το αληθινό, στον ΣΥΡΙΖΑ…
Κλείνω με ένα ευφυολόγημα: αν κατά το Γκάρι Λίνεκερ, «το ποδόσφαιρο είναι ένα απλό παιχνίδι όπου 22 παίκτες κλωτσάνε μια μπάλα για 90 λεπτά και στο τέλος κερδίζουν πάντα οι Γερμανοί», οι εκλογές στο ΤΕΕ Ηπείρου είναι ένα παιχνίδι στο οποίο ό,τι και να ψηφίσουν οι μηχανικοί, κερδίζει πάντα το ΠΑΣΟΚ!
Μια διπλή καλή είδηση για την Κόνιτσα
Επειδή η τοπική αυτοδιοίκηση τα τελευταία χρόνια διανύει περίοδο παρατεταμένης «ξηρασίας» στην παραγωγή πολιτικής και έργου, θα ήθελα να επισημάνω τα επιτεύγματα ενός νέου ανθρώπου περί τα τοπικά αν και προχωρημένης ηλικίας, του Ανδρέα του Παπασπύρου.
Ο στρατηγός, ως Δήμαρχος Κόνιτσας έχει αποδείξει ότι με μεθοδικότητα και επιμονή, κατάφερε να πάει κόντρα στο ρεύμα και πέτυχε στο στόχο που έβαλε να ενισχύσει το αίσθημα ασφάλειας των δημοτών του, με δύο τρόπους: α) το σχέδιο αναδιάρθρωσης της ΕΛΑΣ «σάρωσε» τα αστυνομικά τμήματα όπου ήταν παραπάνω από ένα σε κάθε Δήμο. Και το ΑΤ στην Πυρσόγιαννη έκλεισε ως ΑΤ, διατήρησε όμως ως αστυνομικός σταθμός την ίδια δύναμη που είχε και ως ΑΤ και αυτό πιστώνεται στην επιμονή του Δημάρχου που εκμεταλλεύτηκε την καλή «χημεία», με τον πρώην συνάδελφό του, απόστρατο, Υπουργό Τόσκα. β) Εκεί που ο στρατός κλείνει φυλάκια και στρατόπεδα, ο Δήμαρχος κατάφερε να επανεπανδρώσει ο στρατός το στρατιωτικό φυλάκιο στο Πληκάτι. Και γι’ αυτό ίσως, οφείλω να πω και μια καλή κουβέντα για το δίδυμο Καμμένου και Βίτσα που εισάκουσαν το αίτημα του Δημάρχου.
Τη… μασέλα φοράει ο Παναγιώτης Μπούρχας
(δημοσιεύτηκαν στους “Νέους Αγώνες” της 18/3/2017)
