«Πώς τόσος πόνος τόση ζωή, πήγαν στην άβυσσο, για ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη». Η Ευρώπη που ζήσαμε το τελευταίο εξάμηνο, όσοι ως μέλη της Εθνικής Αντιπροσωπείας παρακολουθήσαμε βήμα-βήμα την προσπάθεια του Έλληνα Πρωθυπουργού, αναμφίβολα μας γέννησε το αίσθημα της χίμαιρας και της εξαπάτησης.
Προσπαθήσαμε όσο καμία άλλη κυβέρνηση την τελευταία πενταετία να διεκδικήσουμε από τους δανειστές μια έντιμη και βιώσιμη συμφωνία για το μέλλον της πατρίδας μας. Αποφύγαμε ένα οργανωμένο σχέδιο εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων με στόχο την έξοδο της χώρας από το ευρώ και την γεωπολιτική απομόνωση. Πετύχαμε μια δύσκολη συμφωνία η οποία θα άρει το χρηματοπιστωτικό αδιέξοδο και κυρίως άνοιξε ήδη την συζήτηση γύρω από την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους. Στείλαμε ένα μήνυμα δημοκρατίας, αξιοπρέπειας και σεβασμού σε ολόκληρη την Ευρώπη, με τους λαούς να στέκονται αλληλέγγυοι δίπλα στην Ελλάδα.
Ανάμεσα στην άτακτη χρεοκοπία της χώρας, το εναλλακτικό σχέδιο που δεν υπάρχει, άλλωστε δεν το έχουν παρουσιάσει ούτε αυτοί που το προτείνουν, την ασύντακτη προσφυγή σε εθνικό νόμισμα – μια επιλογή που θα καθιστούσε τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους– και μια σκληρή συμφωνία, επέλεξα με αίσθημα ευθύνης, με βάση την λογική και όχι το θυμικό, με στάθμιση των συνεπειών της απόφασής μου στα λαϊκά στρώματα, εκείνο που θεώρησα ότι μπορεί να μας οδηγήσει με ομοψυχία, με κοινή προσπάθεια και με ασφάλεια σε ένα καλύτερο αύριο για εμάς και τα παιδιά μας.
Ψήφισα ΝΑΙ στην συμφωνία που κατάφερε να επιτύχει ο πρωθυπουργός μέσα σε ένα εκβιαστικό πλαίσιο, με την συνείδηση μου, την σκέψη μου και το βλέμμα μου στο συμφέρον της λαϊκής πλειοψηφίας. Δεν ήταν καθόλου εύκολη και αστόχαστη επιλογή. Κάθε άλλο. Προτίμησα την δύσκολη οδό, γνωρίζοντας την αναπόδραστη κατηγορία περί ιδεολογικής σύγχυσης, από ένα εύκολο όχι, το οποίο όμως ισοδυναμούσε με επικίνδυνη πορεία σε κενό για ολόκληρη την κοινωνία.
Είμαι βέβαιος ότι η ισχυρή βούληση της σημερινής κυβέρνησης για ανατροπή του παλαιού κομματικού, μιντιακού και επιχειρηματικού κατεστημένου και η πρόθεσή της για εκ βάθρων αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου μέσω του επιτευχθέντος προγράμματος ανάπτυξης είναι δυνατόν να μας βγάλουν από την στενωπό που βρισκόμαστε σήμερα εξαιτίας όσων μας κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες.
Τώρα είναι η ευκαιρία μας, αρκεί να πορευτούμε συλλογικά…
