Του Χρήστου Παπαδημητρίου, Κοινωνιολόγου-Οικονομολόγου
…στην δε χώρα νέοι πολιτικοί συναγωνίζονται στο ποιος είναι μεγαλύτερος κλέφτης και απατεώνας, αλλά και ποιός είναι καλλίτερος αλήτης και κοπρίτης…
(οι όροι είναι παρμένοι από το καθημερινό υβρεολόγιο των ανθρώπων της πολιτικής…)
«Κανένα δέος αγαπητέ συμπολίτη δεν νιώθω, και δεν πρέπει να νιώθουμε απέναντι σε αυτούς που χειρίστηκαν και χειρίζονται τα της τύχης των παιδιών μας.
Αποδείχθηκαν δυστυχώς όλα τα προηγούμενα χρόνια (πολλοί εξ αυτών ) «μικροί», και «λίγοι», και το χειρότερο άσχετοι τις περισσότερες φορές με το αντικείμενο που τους ανατέθηκε, για αυτό και όταν σε κάποιους δόθηκε η ευκαιρία να «παρανομήσουν εις βάρος της ζωής μας», οι επίορκοι το έπραξαν, και άλλοι βέβαια δεν κατάλαβαν απολύτως τίποτα ,και σε αυτούς τους «ανόητους» εμείς οι «αφελείς» δώσαμε την ύψιστη εξουσία διαχείρισης.
Σήμερα δεν γίνεται διαχείριση μόνο στα οικονομικά του οίκου μας, αλλά παρατηρείται δυστυχώς παρέμβαση σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με πυλώνες της Δημοκρατίας, κι αυτό θέλει μεγαλύτερη προσοχή από όλους μας.»
Το πολιτικό, κοινωνικό αλλά και οικονομικό status qvo που δημιουργήθηκε μεταπολιτευτικά, από συγκεκριμένες πολιτικές από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους και από συγκεκριμένες μεθόδους πολιτικής συμπεριφοράς ,στην προσπάθεια διάσωσής του σήμερα, χρεώνει την χώρα με επιτόκιο ικανό να ανατάξει πιθανόν προσωρινά τα οικονομικά μεγέθη, με την πιθανότητα όμως υποθήκευσης μέρους της εθνικής κυριαρχίας και εν τέλει την αλλοίωση της υφής της Δημοκρατίας μας,(καθότι η Δημοκρατία δεν φθείρεται πια μόνο με τις παραδοσιακές μεθόδους).
Δεν ωφελεί πια να περιγράψουμε την «απροσδιόριστα» τραγική κατάσταση, οι οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες είναι ήδη φανερές, το εφιαλτικό τοπίο της ύφεσης υπαρκτό , η «προβληματική» της παρέμβασης του Δ.Ν.Τ δεδομένη, κατά συνέπεια δεν αρκεί απλά και μόνο να αναφερόμαστε στην συγκεκριμένη κατάσταση αλλά η παρέμβασή μας ιδιαίτερα σήμερα οφείλει να σηματοδοτεί αυτό που έρχεται και να μην αναμασά αυτό που φεύγει.
Ως ενεργοί πολίτες, δεν φτάνει σήμερα να περιγράφουμε τα αυτονόητα, και βέβαια ο λόγος μας γραπτός και προφορικός θα πρέπει να έχει μια διαφορετική λογική για να προκύψει μια νέα ίσως προοπτική, και είναι σαφώς άδικο και ενέχει και ανηθικότητα εν μέρει η θέση ότι για όλα τα κακώς κείμενα την ευθύνη την έχουν αποκλειστικά οι πολιτικοί, χωρίς βέβαια και οι ίδιοι να έχουν κάνει την αυτοκριτική των όσον αφορά την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα.
Πολλές φορές η Ελληνική οικονομική προβληματική αποτέλεσε θέμα παρέμβασης διεθνών οικονομικών η άλλων παραγόντων, καμία φορά όμως η οικονομική κατάσταση δεν συνδυάσθηκε με τέτοιου τύπου πολιτικό ξεπεσμό στην συνείδηση και την υπόληψη του Έλληνα πολίτη,(και όχι μόνο) ,η οποία με την σειρά της προκάλεσε στην κοινωνία, αφενός μεν την άποψη ότι η «πολιτική» είναι μια δραστηριότητα που δεν αξίζει τον κόπο να ασχολείται κανείς, και αφετέρου ότι σήμερα οι «πολιτικοί» αποτελούν αναστήματα τα οποία φαίνεται ότι δεν μπορούν εν τέλει να ανταποκριθούν η ακόμη χειρότερα ανταποκρίνονται πλημμελώς στην εκτέλεση των καθηκόντων των- αυτό με την πρακτική των απέδειξαν, και ομολογείται στις μεταξύ των φιλοφρονήσεις.
Επικίνδυνο όμως είναι ως φαινόμενο πολύ περισσότερο για την Δημοκρατία, τον πολιτικό μας βίο, η και πάλι καταγεγραμμένη άποψη στην συνείδηση των πολιτών, ή σωστότερα των ενεργών πολιτών, των οποίων έχει με αυτές τις συμπεριφορές και πρακτικές των «πολιτικών» περιθωριοποιηθεί η πολιτική των προσωπικότητά, και αδρανοποιηθεί, η πολιτική των σκέψη και άποψη.
Είναι σαφές ότι το πραγματικό γεγονός που προκαλεί ανησυχία δεν είναι μόνο τα όποια οικονομικά προβλήματα ,αλλά η ανεξέλιγκτη πολιτική συμπεριφορά (που θεμελιώθηκε στην άποψη ότι το νόμιμο είναι και ηθικό) που τα δημιούργησε, και είναι ίσως η πρώτη φορά στην πολιτική ιστορία της χώρας μας, η «πολιτική» να βάλλεται τόσο σφοδρά ,και οι «πολιτικοί» να περιχαρακώνονται σε κλειστή επαγγελματική ομάδα με ότι αυτό συνεπάγεται μέσα και έξω από την Ελλάδα-να συμπεριφέρονται δηλ. ως να μην κατανοούν(με φωτεινές εξαιρέσεις) το εφιαλτικό τοπίο που προέκυψε από συγκεκριμένες «πολιτικές» όχι μόνο για την οικονομία αλλά και για τον κοινωνικό ιστό γενικότερα, μετά δε την είσοδο του ΔΝΤ στα της χώρας, και για την Δημοκρατία την ίδια.
Είναι πρόδηλο ότι η παρούσα κατάσταση θα έχει εφιαλτικές συνέπειες όχι μόνο οικονομικές αλλά κοινωνικές- οικογενειακές, ψυχολογικές, χαρακτηρίζονται τέτοιες γιατί θα είναι πρωτόγνωρες, όχι μόνο σε σχέση με τα παραπάνω αλλά και σε σχέση με την καθυστικια τάξη περί θεσμών και δη περί δημοκρατικών θεσμών.
Ίσως η αναγκαστική παρουσία του ΔΝΤ στην χώρα μας προκαλέσει όχι μόνο την βίαιη οικονομική αναδιάρθρωση, όχι μόνο τον βίαιο περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας, αλλά πιθανότατα ,και την βίαιη προσαρμογή της χώρα σε «Ολίγον από όλα»,και θα πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι ότι πίσω από το Δ.Ν.Τ βρίσκεται η WALL STREET δηλαδή αμερικάνικες τράπεζες και κολοσσιαία συμφέροντα τα οποία όταν διακυβεύονται, το «ολίγον» δεν θα διστάσουν να το εφαρμόσουν ακόμη και στις αρχές που διέπουν την νεαρά Δημοκρατία μας.
