Γράφει ο Νίκος Βούστρος
Μήπως είναι καιρός με αφορμή την τριτοκοσμική κατάσταση που βιώνουμε, να απαγορευθεί μια για πάντα η πελατειακή εκμετάλλευση του “θεσμού” των συμβασιούχων; Αρκετά δεν έχουμε υποφέρει, πρώτα οι ίδιοι οι όμηροι – συμβασιούχοι και μετά όλη η υπόλοιπη κοινωνία από αυτά τα καμώματα των …ψηφοσυλλεκτών;;;
Δεν θα ήταν καλύτερα να μπορεί ο κάθε φορέας να διενεργεί τη στελέχωση του, με ορίζοντα δεκαετίας και να απαγορεύεται στους αιρετούς όλο αυτό το (επίσης τριτοκοσμικό) παιχνίδι αλίευσης ψήφων;
Αυτονόητα πράγματα δηλαδή για κάθε πολιτισμένη χώρα, τα οποία όμως εδώ δεν μπορούμε να εφαρμόζουμε γιατί πρέπει να ξανα-ανακαλύπτουμε κάθε φορά τον τροχό…
Όσο για την αποκομιδή, η ανάθεση σε ιδιώτη/ες θα μπορούσε ίσως να προσφέρει λύσεις σε κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις, όχι όμως στο γενικό σύνολο, καθώς σε μια αγορά τόσο ρηχή και τόσο ….υπογείως καθοριζόμενη, είναι απλά θέμα χρόνου να δημιουργηθούν ολιγοπώλια ή και μονοπώλιο, από τα γνωστά πονηρά “τρωκτικά” του κατασκευαστικού τομέα – είδαμε τόσα χρόνια στα λεγόμενα “μεγάλα έργα” το πως κοστολογεί η ιδιωτική πρωτοβουλία… Πάρτε για παράδειγμα μερικούς αυτοκινητόδρομους ή γέφυρες, για να δείτε πως ακριβώς τιμολογεί τις υπηρεσίες της η “ιδιωτική πρωτοβουλία”.
Η λύση είναι μία και είναι η αμετάκλητη προσήλωση των αυτοδιοικητικών δομών στην αποδοτική και αποτελεσματική λειτουργία, εξοβελίζοντας το ρουσφέτι και την πολιτική συναλλαγή. Στο κάτω κάτω, κανένας ιδιώτης λόγω μεγέθους δεν μπορεί να πετύχει τις οικονομίες κλίμακας που μπορεί να πετύχει ένας δήμος ή μια περιφέρεια, εφόσον αποφασίσει να κινηθεί (οργανωθεί και διοικηθεί) επιστημονικά και αφαιρέσει το ελληνικό λαμογιακό δαιμόνιο από την …εξίσωση.
Επίσης, πρέπει τάχιστα όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να τερματιστεί αυστηρά και αμετάκλητα η πρακτική του εκβιασμού της κοινωνίας από όποια ομάδα επιχειρεί να κερδίσει κάτι για την ίδια. Είναι ανεπίτρεπτο να εκτίθενται εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι εν μέσω καύσωνα σε σοβαρότατους κινδύνους και όλοι να …σφυρίζουν αδιάφορα, είτε είναι αιρετοί, είτε είναι η δικαιοσύνη, είτε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι… Φαντάζομαι πως και οι ίδιοι δεν θα ήθελαν να πέσουν θύμα τέτοιου εκβιασμού σε άλλη περίπτωση από άλλη επαγγελματική ομάδα…
Τόλμη χρειάζεται. Και ρήξεις. Αλλά δυστυχώς, κανείς στην Ελλάδα του σήμερα, αυτοδιοικητικός ή της κεντρικής πολιτικής σκηνής, δεν έχει το απαιτούμενο ανάστημα για να φέρει την ελληνική κοινωνία στον 21ο αιώνα.
Ν.Β.
