Γράφει ο Νίκος Σκουλάς
Είναι γενικά αποδεκτό ότι ο τουρισμός μπορεί πράγματι να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην προσπάθεια ανόρθωσης της ελληνικής οικονομίας και στην έξοδο από την κρίση και τα μνημόνια υπό μία βασική προϋπόθεση:
Αφού δεν είναι αυτοτελής τομέας αλλά βρίσκεται σε αλληλεξάρτηση με τους άλλους κλάδους της οικονομίας, πρέπει απαραιτήτως να συνδυαστεί με την ποιότητα την αγροκτηνοτροφική παραγωγή, την ελληνική διατροφή, την τεχνολογία, τον πολιτισμό και το προστατευμένο περιβάλλον, που μαζί θα αποτελούν ένα ενιαίο παραγωγικό σύμπλεγμα.
Η ανταγωνιστικότητα του ελληνικού τουρισμού που, εξ ορισμού, λόγω μικρών μεγεθών, δεν μπορεί να βασιστεί σε οικονομίες κλίμακας, πρέπει να επικεντρωθεί στην ποιότητα και, μέσω αυτής, στη δημιουργία ελληνικού τουριστικού brand.
Για τον σκοπό αυτό, η χώρα μας διαθέτει πλούσιους τουριστικούς πόρους: Φυσικό περιβάλλον, πολιτιστικό απόθεμα, πλούσια παραγωγή ποιοτικών τοπικών προϊόντων, το ελληνικό διατροφικό πρότυπο, ποιοτικές μονάδες φιλοξενίας και καλές υπηρεσίες από ορισμένες κατηγορίες επαγγελματιών.
Περίτρανη απόδειξη για το τελευταίο, είναι τα Βραβεία Αριστείας του Τουρισμού (Tourism Excellence Awards) που φέτος διοργανώνονται για 3η χρονιά, με στόχο την ανάδειξη και επιβράβευση των πιο καινοτόμων πρακτικών και πρωτοβουλιών από επιχειρήσεις του ελληνικού τουρισμού. Η καινοτομία, οι νέες τεχνολογίες, η γαστρονομία, η ταξιδιωτική εμπειρία όλα τα παραπάνω – και πολλά ακόμη – αποτελούν αναπόσπαστα συστατικά του τουριστικού προϊόντος και η πλειάδα των επιχειρήσεων που τα παράγουν ν και επιβραβεύονται, βεβαιώνουν του λόγου το αληθές..
Παρουσιάζουμε όμως σημαντικό έλλειμμα σε γενικές υποδομές προσβασιμότητας στους τουριστικούς τόπους αλλά και διακίνησης των προϊόντων της (οδικά δίκτυα, αεροδρόμια, λιμάνια, κ.λπ). Η κάλυψη αυτού του ελλείμματος πρέπει να αποτελεί κυρίαρχη προτεραιότητα της Κυβέρνησης που, παράλληλα με τον ρυθμιστικό της ρόλο, οφείλει να υποστηρίζει τις προσπάθειες του ιδιωτικού τομέα ο οποίος έχει και την εμπειρία και το κίνητρο να χειρίζεται τα θέματα του marketing, αντί να μπερδεύεται στα πόδια του με γραφειοκρατικά εμπόδια. Είναι εξάλλου γνωστό ότι το κράτος και, γενικά ο δημόσιος τομέας, είναι, παγκοσμίως, κακός επιχειρηματίας.
Η συνταγή για την έξοδο από την κρίση και την πορεία προς την ανάπτυξη και την ευημερία, δεν μπορεί παρά να είναι: Φυγή προς το μέλλον με εφαλτήριο τον αρμονικό συνδυασμό, του τουρισμού, της παραγωγής – αγροτικής και κτηνοτροφικής – της τυποποίησης, της ελληνικής διατροφής, της ελληνικής κουζίνας, της τεχνολογίας και του σύγχρονου επαγγελματικού marketing.
