Σε ανακοίνωσή του για την Παγκόσμια Μέρα Περιβάλλοντος το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρει:
«Η φετινή Παγκόσμια Μέρα του Περιβάλλοντος συνοδεύεται για άλλη μια φορά με υποκριτικές διακηρύξεις για την προστασία του. Και η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συσκοτίζει ότι η αιτία που οξύνει τα προβλήματα του περιβάλλοντος είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης.
Η περιβαλλοντική πολιτική της εντάσσεται στη στρατηγική της ανταγωνιστικότητας. Στηρίζει και υλοποιεί την περιβαλλοντική στρατηγική της ΕΕ – άρχουσας τάξης, του ΣΕΒ, για την Ενέργεια, την “πράσινη ανάπτυξη”, την πολιτική υδάτων, τη διαχείριση των απορριμμάτων, τη βιοποικιλότητα, το χωροταξικό σχεδιασμό, την πολιτική γης, την κλιματική αλλαγή, τη δασική πολιτική, που οι αστικές κυβερνήσεις έχουν διαχρονικά συνδιαμορφώσει, για να δώσουν νέα ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη, διέξοδο για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, σε τομείς όπως αυτοί της Ενέργειας, των ρύπων, των κατασκευών, των μεταφορών, της ύδρευσης, της διαχείρισης απορριμμάτων, των τροφίμων, την εντατικοποίηση της εμπορευματοποίησης της γης κ.ά., ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες πλήρους εξέλιξης της καπιταλιστικής κρίσης.
Με το “νέο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων” μεθοδεύει τη χωροθέτηση με ταξικά κριτήρια, εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, την ιδιωτικοποίηση της διαχείρισής τους με άλλη μορφή και τη μεγαλύτερη αφαίμαξη του εισοδήματος της λαϊκής οικογένειας.
Στρατηγική του κεφαλαίου είναι η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων μέσω της βιώσιμης – πράσινης ανάπτυξης, έντασης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης του περιβάλλοντος, των φυσικών πόρων της γης και της χρήσης τους. Η καπιταλιστική ανάπτυξη ταυτίζεται με την εξασφάλιση της κερδοφορίας των επενδύσεων, που προϋποθέτουν τη λεηλασία του πλούτου που παράγουν οι εργάτες, των δικαιωμάτων τους και του περιβάλλοντος.
Το ΚΚΕ υποστηρίζει πως μόνο η κοινωνικοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής, μια οικονομία και κοινωνία που δεν θα στηρίζεται στο καπιταλιστικό κέρδος, αλλά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορεί να εξασφαλίσει μια σταθερή, συμβατή, συνειδητή, προγραμματισμένη και ισόρροπη επίδραση του εργαζόμενου ανθρώπου στη φύση. Θα στηρίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία όλων των φυσικών πόρων και των μέσων αξιοποίησής τους, στον κεντρικό σχεδιασμό, στην παραγωγή με κίνητρο την κοινωνική ευημερία».
