Διαβάσαμε στην πρόσκληση ότι η προσυνεδριακή συνάντηση θα αφορά σε θέμα Αγροτικής Ανάπτυξης , Ορεινών Περιοχών και Παιδείας, Θρησκευμάτων και Νεολαίας και είναι ενδεικτικό για την κατάσταση που επικρατεί στην Τοπική Διοίκηση μέσα σ’ ένα αστικό κράτος, σ’ ένα κράτος μέλος της Ε.Ε., ότι η συζήτηση για τόσο σοβαρά θέματα πρέπει να δεθεί οπωσδήποτε με τη διαφήμιση πραγμάτιας προγραμμάτων.
Στην Π.Ε. Ιωαννίνων όλοι οι Δήμοι ακόμα και ο μεγαλύτερος Δήμος, ο Δήμος Ιωαννιτών έχουν να αντιμετωπίσουν προβλήματα που αφορούν τους μικρομεσαίους παραγωγούς στον πρωτογενή τομέα.
Πέρα από τα γνωστά προβλήματα που προκύπτουν από την νέα ΚΑΠ, που δρα ως εργαλείο για το βίαιο ξεκλήρισμα της φτωχής αγροτιάς προκειμένου να συγκεντρωθεί η γη και η παραγωγή τους στα χέρια λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών, έχουμε προβλήματα που προκύπτουν από τον αποχαρακτηρισμό χιλιάδων στρεμμάτων βοσκοτόπων και άλλα ειδικά θέματα όπως τον καταρροϊκό πυρετό, τις επιπτώσεις από την έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων, παλιότερα την γρίπη των πουλερικών και πολλά άλλα.
Στόχος μας δεν είναι να παρουσιάσουμε τα προβλήματα. Είναι γνωστό για παράδειγμα ότι με την έγκριση από την ΕΕ και εφαρμογή του Σχεδίου Δράσης για τους βοσκοτόπους, από τις περίπου 2000 αιτήσεις παραγωγών που έγιναν το 2014 για την εξισωτική αποζημίωση στο Νομό μας, μόνο οι 650 περίπου ικανοποιήθηκαν και αυτές, μειωμένες!
Σε μια εποχή που το κόστος της παραγωγής έχει εκτοξευθεί από τις αυξήσεις των τιμών των ζωοτροφών, τον υπερδιπλασιασμό των εισφορών σε ΕΛΓΑ και ΟΓΑ, την αύξηση του ΦΠΑ κ.ά. οι ενισχύσεις αυτές ίσα – ίσα που συμβάλλουν στην επιβίωσή των αγροτών. Η τοπική ΠΕΔ και η ΚΕΔΕ οφείλουν να πάρουν θέση απέναντι στο δίκαιο αίτημα των αγροτών να δοθεί το σύνολο της εξισωτικής αποζημίωσης σε όλους τους δικαιούχους με βάση τις βοσκήσιμες εκτάσεις του 2012. Να χορηγηθεί η ενίσχυση με βάση τον αριθμό του ζωικού κεφαλαίου και όχι τους βοσκότοπους.
Για το θέμα των αντιπλημμυρικών εργασιών που απαιτούνται ώστε να προστατευτεί η αγροτική παραγωγή είμαστε αρμόδιοι να συζητάμε; Οι Δήμοι δεν έχουν διαχειριστική επάρκεια να υλοποιήσουν αντιπλημμυρικά έργα. Σίγουρα δεν είναι αντιπλημμυρικό έργο να δίνουμε με ανάθεση σε έναν χειριστή να καθαρίσει τα χαντάκια και να αφήνει τη βλάστηση δίπλα από τα χαντάκια για να ξαναπέσουν μέσα στην πρώτη βροχή! Ακόμα όμως και αυτά που μπορεί να αναλάβει ένας Δήμος, όταν δεν ενδιαφέρουν κάποιο επιχειρηματία – όπως αυτό στο Κεφαλοχώρι Κόνιτσας που σέρνεται από το 2012 – αφήνονται και τελικά ματαιώνονται και ας κινδυνεύει άμεσα από πλημμύρες το χωριό! Το ερώτημα είναι, ακόμα κι αν είχαμε το προσωπικό μπορούσαμε να κάνουμε διαχείριση των ποταμών και των παραποτάμων της περιοχής; Όχι βέβαια! Κανένα ποτάμι δεν ξεκινά και δεν τελειώνει στα γεωγραφικά όρια ενός Δήμου.
Δεν μας έφτασαν οι πλημμύρες του προηγούμενου μήνα για να καταλάβουμε την αναγκαιότητα κεντρικού σχεδιασμού και γενναίας χρηματοδότησης από το κράτος ώστε να προστατευθεί η αγροτική παραγωγή;
Τέλος, για το θέμα των διάφορων ασθενειών που προκύπτουν στην περιοχή μας, εξαιτίας και της εγγύτητας με τα σύνορα, που συναρτάται φυσικά και με τις ελληνοποιήσεις ζώων: Δεν υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί, οι δ/νσεις κτηνιατρικής είναι αποδεκατισμένες δημιουργώντας διαφόρων ειδών προβλήματα που αφορούν πρώτα και κύρια στην δημόσια υγεία. Και σε αυτή την περίπτωση οι Δήμοι δεν έχουν το κατάλληλο προσωπικό. Να με διαψεύσουν οι συνάδελφοι αν κάνω λάθος, αλλά νομίζω ότι κανένας Δήμος του νομού δεν έχει κτηνίατρο. Πέρυσι υπήρχε σήμα 6 μήνες νωρίτερα για τον κίνδυνο του καταρροϊκού. Δεν αποτελεί αντικείμενο αυτής της συζήτησης το γεγονός ότι δεν έγιναν αεροψεκασμοί, κι ας το πληρώσαμε ακριβά. Είναι όμως αντικείμενο αυτής της συζήτησης το γεγονός ότι οι κτηνοτρόφοι μας άρχισαν να ενημερώνονται αφού είχαν νοσήσει τα κοπάδια, από τους εμπόρους φαρμάκων ενώ και κάποιες ημερίδες που έγιναν από Δήμους ούτε λύσεις έδιναν και φυσικά διοργανώθηκαν αφού ξέσπασε η ασθένεια. Φυσικά με την καταστροφή που τους βρήκε ούτε κουβέντα για τη διαχείριση των νεκρών ζώων…
Συνάδελφοι αυτά είναι τα φλέγοντα ζητήματα. Οι αρμοδιότητες της αγροτικής ανάπτυξης που με βάση τον Καλλικράτη θα έπρεπε να περάσουν στους Δήμους, συνεχίζουν να χάσκουν πάνω από καταναλωτές, κτηνοτρόφους, Δήμους και Περιφέρειες. Τι θέση έχει γι αυτό η Τοπική ΠΕΔ και η ΚΕΔΕ;
Ο ρόλος που θέλετε να παίζουν οι Δήμοι είναι να διοργανώνουν ημερίδες για νέες καλλιέργειες και να μαθαίνουν οι αγρότες πώς να καλλιεργούν κότζι μπέρι, να διαφημίζουν τα ευρωενωσιακά προγράμματα όπως των νέων αγροτών και να δίνουν την αυταπάτη στους άνεργους ότι μπορούν να βρουν δουλειά, την ώρα που οι πολυεθνικές και η Ε.Ε. ορίζουν τι, πόσο, και αν θα φάνε τα λαϊκά στρώματα.
Για να περάσουμε στα ζητήματα των ορεινών περιοχών: Συνάδελφοι, οι ορεινοί δήμοι πέρα από το υψόμετρο και τις χιονοπτώσεις δεν έχουν διαφορετικά προβλήματα, από αυτά που δημιουργεί η καπιταλιστική ανάπτυξη και ο ανισόμετρος τρόπος που πραγματοποιείται αυτή η ανάπτυξη. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε όμως: Τι εμποδίζει την υπογειοποίηση των δικτύων μεταφοράς ρεύματος ώστε να μην γίνονται διακοπές ρεύματος στις έντονες χιονοπτώσεις; Για ποιο λόγο δεν έχουν δορυφορικό ίντερνετ και τηλεφωνία ώστε να μην διακόπτονται στα έντονα καιρικά φαινόμενα; Γιατί δεν καταργείται ο φόρος κατανάλωσης στα καύσιμα, αφού αποδεδειγμένα δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα στην πάταξη του λαθρεμπορίου; Για ποιο λόγο το 2015 δεν υπάρχει οδικό δίκτυο που να συνδέει τα χωριά και να μην κλείνει είτε από κατολισθήσεις είτε από χιονοπτώσεις; Γιατί στην περίπτωση της Εγνατίας ο δρόμος δεν κλείνει ποτέ (κι ας περνάει από ορεινές περιοχές) και στην περίπτωση των Πραμάντων, του Παπίγκου, της Στρατίνιστας ακόμα και το καλοκαίρι περνάν οι οδηγοί με τη διαθήκη στην τσέπη;
Όλα τα παραπάνω είναι συνέπειες του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, ο οποίος βάζει τα κέρδη πάνω από τις ανάγκες του λαού. Ο καπιταλιστικός τρόπος ανάπτυξης βάζει σαν προτεραιότητα την μεταφορά προϊόντων αφού αυτό αυξάνει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και γι αυτό έγιναν έργα όπως η Εγνατία και δεν γίνεται δρόμος για τη Στρατίνιστα,ή δεν συντηρείται η παλιά εθνική οδός που ένωνε τα Γιάννενα με την Καστοριά.
Γιατί τα χωριά μας δεν μπορούν να έχουν Κέντρα Υγείας, σχολεία, υποδομές; Τι ζωή κάνει ένα παιδί που πρέπει να ξεκινήσει από τις 7 από το σπίτι για να πάει για μάθημα και να γυρίσει στις 4 το απόγευμα; Θα συζητήσουμε για την αυξημένη εγκληματικότητα της παραμεθορίου και δεν θα μιλήσουμε για τους λόγους που έχει εγκαταλειφθεί η ύπαιθρος; Μπορούν χωρίς να λυθούν τέτοια ουσιαστικά προβλήματα να μιλάμε για κίνητρα αποκέντρωσης;
Κατ’ επέκταση τι μπορούμε να πούμε για την προστασία των δασικών όγκων την ώρα που δεν υπάρχουν δρόμοι για να ενώνουν τα χωριά; Σε μια περιοχή σαν τη δική μας, ο δασικός νόμος που ψηφίστηκε πέρσι, επιτρέπει πρακτικά όλες τις επεμβάσεις που ενδιαφέρουν τους μονοπωλιακούς ομίλους στα δασικά οικοσυστήματα, εθνικούς δρυμούς, προστατευόμενες περιοχές. Επιτρέπει τη χωροθέτηση, μέσα σε δάση, μιας μεγάλης κατηγορίας χρήσεων, από δεξαμενές καυσίμων ,εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων, βιομηχανικών μονάδων μέχρι και επιχειρηματικών πάρκων μέσα στα δάση. Πρακτικά, διευκολύνει τους μονοπωλιακούς ομίλους να προχωρήσουν με μεγάλη ταχύτητα τα επενδυτικά τους σχέδια για το επόμενο διάστημα, εξασφαλίζοντας φτηνή γη, χωρίς να υπολογίζει τις επιπτώσεις στις τοπικές οικονομίες, που συχνά βασίζονται στα δάση, τις επιπτώσεις στην υγεία του πληθυσμού, την ανάγκη λαϊκής αναψυχής. Τι θέση πήρε η Τοπική ΠΕΔ και η ΚΕΔΕ για το δασικό νόμο;
Ποιο ρόλο παίζουν όμως οι Δημοτικές Αρχές, ανεξάρτητα από το μείγμα διαχείρισης της χώρας; Ανεξάρτητα δηλαδή αν εφαρμόζεται πολιτική περικοπών ή πιο επεκτατική δημοσιονομική πολιτική, η λύση για την πλειοψηφία των Δημοτικών Αρχών είναι η ανταγωνιστικότητα, καινοτομία και η επιχειρηματικότητα.
Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα οι μελέτες του Δήμου Βορείων Τζουμέρκων: Αισθητική αναβάθμιση κοινόχρηστων χώρων, διαμόρφωση κοινόχρηστων χώρων, ανάδειξη παραδοσιακής βρύσης και πολλά άλλα τέτοια. Με τι όρους για τους εργαζόμενους; Ελαστικές σχέσεις απασχόλησης, voucher, απλήρωτη εργασία κλπ. Ακόμα πιο χαρακτηριστικό ότι στις αρχικές μελέτες που πέρασαν από τα δημοτικά συμβούλια αναφέρονταν καθαρά ότι δεν υπάρχει αποχετευτικό δίκτυο στην συντριπτική πλειοψηφία των χωριών, αλλά αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα γιατί οι κάτοικοι είναι λίγοι. Αναφέρονταν επίσης τα τεράστια προβλήματα του οδικού δικτύου, αλλά και αυτό αντιμετωπίζονταν σαν νομοτέλεια αφού ο Δήμος είναι ορεινός.
Και από αυτή την πλευρά, αναδεικνύεται ο ρόλος της Τοπικής Διοίκησης συνολικά, που είναι όχι μόνο να αποκρύπτει τα πραγματικά προβλήματα όχι μόνο να μην δίνει λύσεις στα άμεσα προβλήματα επιβίωσης του λαού, αλλά τους ελάχιστους πόρους να τους προσανατολίζει σε έργα για τους λίγους, για την ενίσχυση της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Να αποπροσανατολίζει με συζητήσεις για δευτερεύοντα όπως η «Καταγραφή των νομοθετικών διατάξεων που ρυθμίζουν ζητήματα των ορεινών περιοχών» και να διαγκωνίζεται με τις περιφερειακές αρχές για το ρόλο του καλύτερου εταίρου της νέας συγκυβέρνησης αντί να ζητήσει ακόμα περισσότερα κονδύλια για κάλυψη των λαϊκών αναγκών στις ορεινές περιοχές.
Κλείνοντας σε σχέση με τα θέματα παιδείας-θρησκευμάτων και νεολαίας: Η μεταβίβαση των παραπάνω αρμοδιοτήτων στους Δήμους στόχο είχε την απεμπόληση της οικονομικής κυρίως ευθύνης από το αντίστοιχο Υπουργείο με συνέπεια την αλλαγή των σχέσεων εργασίας. Διευκόλυνε την αξιοποίηση των σχολικών και αθλητικών υποδομών για επιχειρηματική δραστηριότητα κι ας αποτελεί έναν από τους πιο ευαίσθητους τομείς.
Είναι η πιο απτή απόδειξη για τον όρο τοπική διοίκηση και όχι αυτοδιοίκηση που συνηθίζεται να χρησιμοποιείται. Συγκεκριμένα: Η δημιουργία νέων σχολικών μονάδων επιτρέπεται μεν, αλλά μόνο εφόσον έχει εξασφαλισθεί η χρηματοδότηση τους. Η χρηματοδότηση βέβαια το μόνο που επιτρέπει είναι το κλείσιμο μονάδων. Τα χρήματα των σχολικών επιτροπών μόλις που φτάνουν για τις άμεσες λειτουργικές δαπάνες των σχολείων κι αυτό με μεγάλη οικονομία. Στο νομό λειτουργούν κτίρια του προ-περασμένου αιώνα χωρίς καμία αντισεισμική θωράκιση, καινούρια κτίρια πλημμυρίζουν, σε άλλες περιπτώσεις καλούνται οι γονείς να βάψουν μόνοι τους τις αίθουσες. Την ίδια ώρα που ο κλάδος των κατασκευών μετράει πάνω από 90% ανεργία, οι Δήμοι δεν έχουν το προσωπικό ούτε για μικροδιορθώσεις και ο δρόμος ανοίγει διάπλατα στους μεγαλοεπιχειρηματίες που αναβαπτίζονται σε ευεργέτες.
Περνώντας στο τεράστιο πρόβλημα της έλλειψης παιδικών σταθμών το οποίο φυσικά καλύπτεται από τους ιδιωτικούς σταθμούς που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Οι προσλήψεις στους παιδικούς γίνονται μέσω ΕΣΠΑ και μόνο, με τα γνωστά προβλήματα στην καθυστέρηση της μισθοδοσίας, τα τροφεία να καταδυναστεύουν τα λαϊκά εισοδήματα, και τα γεύματα των παιδιών να είναι μακαρονάκι κοφτό 3 φορές την εβδομάδα.
Κι εδώ είναι πλείστα τα παραδείγματα Δημοτικών αρχών που όχι μόνο δεν προσανατολίζονται στην επίλυση προβλημάτων αλλά εφαρμόζουν όλο το αντιδραστικό πλαίσιο ενάντια στους εργαζόμενους και τα δίκαια αιτήματά τους. Έτσι η προηγούμενη Δημοτική Αρχή στη Ζίτσα έφτασε να κάνει ασφαλιστικά μέτρα ενάντια σε απλήρωτους εργαζόμενους μέσω ΕΣΠΑ που προχώρησαν σε επίσχεση μαζί με τις «απαραίτητες» απειλές για διακοπές συμβάσεων.Στο Δήμο Μετσόβου επιχειρήθηκε η μετατροπή συμβάσεων από 8ώρες σε 4ωρες στους εργαζόμενους του Βρεφονηπιακού Σταθμού Μετσόβου, και πάλι μαζί με τις απαραίτητες απειλές…
Παρ’ όλα τα παραπάνω προβλήματα, που με τον Καλλικράτη εντάθηκαν κιόλας, συζητάμε σήμερα γυρνάει όλη η συζήτηση γύρω απ’ το κατά πόσο είναι ευεργετικά τα προγράμματα δια βίου μάθησης. Η αντίθεση μας στη δια βίου μάθηση δεν αφορά το δικαίωμα του λαού, του κάθε εργαζόμενου όποια κι αν είναι η θέση του στην παραγωγική διαδικασία, να έχει πρόσβαση στη γνώση, να μορφώνεται με βάση τις νέες εξελίξεις, νέες καινοτομίες που υπάρχουν σε κάθε κλάδο. Η αντίθεσή μας έχει να κάνει με το ότι η δια βίου μάθηση αποτελεί κατακερματισμό της έννοιας της μόρφωσης και αναγορεύει σε μάθηση κάθε απίθανη δραστηριότητα και ενασχόληση που μπορεί να έχει κανείς, κυρίως συγκαλύπτει την ανεργία και το εργατικό δυναμικό κυνηγάει διαρκώς μαθήσεις, καταρτίσεις για να μπορέσει να επιβιώσει. Με την πολιτική της λεγόμενης δια βίου μάθησης, Ε.Ε. Και κυβερνήσεις, αποσυνδέουν πλήρως τους τίτλους σπουδών από το όποιο επάγγελμα, οδηγούν σε κυνήγι δεξιοτήτων, σε εξατομικευμένη σχέση εργασίας, επιδιώκουν να παρέμβουν στις συνειδήσεις κυρίως των νέων για να αποδεχθούν όλα αυτά ως ευκαιρίες και “πρόοδο”. Είναι απόλυτα ενταγμένη στους σχεδιασμούς για παραπέρα προώθηση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων, προβάλλεται ως φάρμακο, ειδικά στην άνεργη νεολαία, αποκρύπτοντας όμως καλά ποια είναι η πραγματική αιτία για την ύπαρξη της ανεργίας, που δεν είναι άλλη απ’ τον ίδιο τον καπιταλισμό.
Για τα θέματα της ειδικής αγωγής, τι να πρωτοπούμε; Στοιβαγμένα παιδιά με ειδικές ανάγκες, σε ακατάλληλους χώρους, χωρίς προσωπικό. Χρειάστηκε να γίνει ολόκληρη κινητοποίηση για τη μετεγκατάσταση του 2ου Ειδικού Σχολείου της πόλης μας σε νέο χώρο! Η ειδική αγωγή κυριολεκτικά επαφίεται στον πατριωτισμό των εκπαιδευτικών, στην υπομονή των γονιών!
Στην ίδια λογική κι ο αθλητισμός που προορίζεται για την νεολαία. Οι χώροι άθλησης στην πλειοψηφία τους παραχωρούνται νόμιμα σε ιδιώτες, την ίδια ώρα που τα ναρκωτικά θερίζουν την περιοχή. Όσοι χώροι δεν έχουν παραχωρηθεί ακόμα, μένουν εγκαταλειμμένοι, χωρίς φύλαξη ή φωτισμό, χωρίς εξοπλισμό, και χωρίς καμία πρόβλεψη για προσλήψεις γυμναστών. Ο ρόλος του Δήμου είναι να διαφημίσει τις νέες ιδιωτικές αθλητικές εγκαταστάσεις όπως είδαμε στο Δήμο Ιωαννιτών κι όχι να φτιάξει δωρεάν υποδομές για όλους. Αθλητικές φιέστες όπως η διοργάνωση του παγκοσμίου πρωταθλήματος θαλασσίου σκι και το santa run που έγινε τα χριστούγεννα δεν έχουν στόχο τον μαζικό αθλητισμό αλλά τον τουρισμό, τα κέρδη δηλαδή των λίγων μεγαλοξενοδόχων που μπορούν να φιλοξενήσουν τις μεγάλες αποστολές. Για να μην πούμε για το run Greece που έπαιρναν 5 ευρώ από κάθε αθλητή για να διαφημίσουν την wind. Έτσι αντιμετωπίζει η Τοπική Διοίκηση τη νεολαία και τις ανάγκες της.
Συνάδελφοι, παραμένουν πρώτης γραμμής τα αιτήματα για:
- Πλήρη κρατική χρηματοδότηση που να καλύπτει το σύνολο των αναγκών με αύξηση της φορολόγησης στο 45% του μεγάλου κεφαλαίου, φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, αύξηση του ΦΠΑ στα είδη πολυτελείας.
- Εξασφάλιση από τον κρατικό προϋπολογισμό όλων των αναγκαίων λειτουργικών δαπανών και της μισθοδοσίας των εργαζομένων.
- Κατάργηση όλου του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου (Καλλικράτης-μνημονιακές κατευθύνσεις και εφαρμοστικοί νόμοι) που κατευθύνει την Τοπική Διοίκηση να δρα ανταποδοτικά και επιχειρηματικά.
- Κατάργηση του Οικονομικού παρατηρητηρίου.
- Εξασφάλιση της λειτουργίας και ανάπτυξη νέων δημοσίων κοινωνικών δομών με σύγχρονες δωρεάν παροχές και υπηρεσίες για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
- Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και της ανταπόδοσης, των ΣΔΙΤ και των παραχωρήσεων σε ιδιώτες, ΜΚΟ, και ΚΟΙΝΣΕΠ.
- Επαρκής στελέχωση της λειτουργίας των υπηρεσιών και δομών των Δήμων με εργαζόμενους όλων των αναγκαίων επιστημονικών και άλλων ειδικοτήτων, με μόνιμη σταθερή δουλειά και πλήρη μισθολογικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
- Κατάργηση όλου του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου για την λεγόμενη αξιολόγηση , του αντιδραστικού πλαισίου για το πειθαρχικό δίκαιο. Κατοχύρωση συλλογικών συμβάσεων, ανεμπόδιστη συνδικαλιστική δράση.
- Κατάργηση της απαγόρευσης των προσλήψεων και της αναλογίας 1:5. Μονιμοποίηση των συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Παύση του θεσμικού πλαισίου που επιτάσσει στις δημοτικές αρχές να προσφεύγουν αναγκαστικά στα δικαστήρια ενάντια στο δικαίωμα των εργαζομένων να προασπίζουν μέσα και από αυτούς τους δρόμους το δικαίωμα τους στην δουλειά, τα εργασιακά τους δικαιώματα.
- Ανάκτηση όλων των μισθολογικών απωλειών των εργαζομένων στο επίπεδο του 2009, ανεμπόδιστη μισθολογική εξέλιξη, ξεπάγωμα των ωριμάνσεων, επιστροφή 13ου και 14ου μισθού.
- Πρόγραμμα Δημοσίων επενδύσεων και αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων για σύγχρονες κτιριακές και κοινωνικές υποδομές που να καλύπτουν όλο το φάσμα των προνοιακών, αθλητικών και πολιτιστικών αναγκών.
- Γενναία χρηματοδότηση των αναγκαίων έργων για αντισεισμική θωράκιση, αντιπλημμυρική και αντιπυρική προστασία
Για τη Λαϊκή Συσπείρωση,
Παναγιώτης Καραγιάννης
Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Πωγωνίου
