Πολύ μεγάλες είναι οι ζημιές από τις πλημμύρες στον κάμπο της Άρτας, ιδιαίτερα στη Δημοτική Ενότητα Αράχθου (Ανθότοπος, Αγ. Παρασκευή, Κολομόδια, Ακροποταμιά, Λουτρότοπος, Παχυκάλαμος), του Δήμου Αρταίων Κεραμάτες, Γλυκόριζο, Λιμίνη καθώς επίσης και η περιοχή προς Κομπότι. Πολλές μονάδες βρίσκονται μέσα στα νερά, ζώα επιπλέουν πνιγμένα, ένα γεφύρι στο Κομπότι είναι έτοιμο να πέσει, σπίτια έχουν αποκλειστεί. Αλλά και στα ορεινά υπάρχουν μεγάλα προβλήματα, καθώς σε πολλές περιοχές έχουν σημειωθεί κατολισθήσεις.
Καταστροφές σημειώθηκαν σε όλη την Ήπειρο (Θεσπρωτία, Πρέβεζα, Γιάννενα) αλλά και την Αιτωλοακαρνανία, σε καλλιέργειες, κτηνοτροφικές και πτηνοτροφικές μονάδες, σε σπίτια και ολόκληρα χωριά, στο 60% του οδικού δικτύου, στο γνωστό γεφύρι της Πλάκας στα Τζουμέρκα και αλλού, που σχετίζονται με την επρχείλιση ποταμών όπως ο Καλαμάς, ο Αχέροντας, ο Λούρος.
Παρά τις προσπάθειες εξωραϊσμού της κατάστασης, οι τεράστιες καταστροφές δεν μπορούν να δικαιολογηθούν, απ’ την επίκληση σε έντονα καιρικά φαινόμενα, ούτε απ’ την επίκληση σε τεχνικές αδυναμίες. Οι σύγχρονες δυνατότητες της τεχνικής και της επιστήμης επιτρέπουν την έγκαιρη πρόβλεψη τέτοιων φαινόμενων, επιτρέπουν την λήψη κατάλληλων μέτρων πρόληψης πλημμυρικών φαινόμενων, την εκπόνηση σχεδίων αντιμετώπισης τους. Είναι πασίγνωστο πως και στη περιοχή μας, κατάλληλα αντιπλημμυρικά έργα θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τέτοια φαινόμενα.
Ωστόσο, τα γεγονότα είναι πεισματάρικα. Αποδεικνύουν πως τέτοια μέτρα δεν λαμβάνονται. Όχι μόνο στην Άρτα και γενικότερα στην Ήπειρο των πλημμυρών. Αντίθετα τέτοιου τύπου καταστροφικές επιπτώσεις των καιρικών φαινομένων μαστίζουν ολόκληρη τον ελληνικό λαό. Πλημμυρικά φαινόμενα εμφανίζονται σ’ ολόκληρη τη χώρα, από τη Ρόδο μέχρι την Αττική, οι πυρκαγιές καταστρέφουν τα δάση κάθε καλοκαίρι, σε κάθε σεισμό μετράμε μεγάλες καταστροφές στις υποδομές.
Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά πως ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης και η ΕΕ που θωρακίζει την κερδοφορία των ομίλων δεν μπορεί να οδηγήσει στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Τα αναγκαία αντιπλημμυρικά έργα δεν προχωράνε γιατί το κέρδος των κατασκευαστικών μονοπωλιακών ομίλων εξυπηρετείται περισσότερο σε άλλους τομείς.
Το ΕΣΠΑ και η συνέχεια του το ΣΕΣ δεν περιλαμβάνουν τα αναγκαία έργα προστασίας γιατί δεν οδηγούν σε ικανοποιητική κερδοφορία για τα μονοπώλια. Η εμπορευματοποίηση της γης δεν επιτρέπει την γρήγορη και φθηνή υλοποίηση των σχετικών έργων. Η καταστροφή των δασών για να προχωρήσει η αξιοποίηση τους από τους ομίλους, για να εγκατασταθούν αιολικά πάρκα και για άλλες δραστηριότητες πολλαπλασιάζει τα πλημμυρικά φαινόμενα αφού χάνεται η δυνατότητα διακράτησης των υδάτων.
Τα κατασκευαστικά έργα γίνονται με γνώμονα το κέρδος των κατασκευαστικών ομίλων και για το λόγο αυτό δεν λαμβάνονται όλα τα αναγκαία μέτρα ανάσχεσης και ακύρωσης των επιπτώσεων τους στις περιοχές στις οποίες Όλες αυτά τα χρόνια δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να καταστρέφουν τη φυσική γεωμορφολογία του Νομού (καταστρέφοντας αναχώματα, μη διευθετώντας την κοίτη του Αράχθου, καταστρέφοντας τις φυσικές διεξόδους του νερού προς τη θάλασσα) υπηρετώντας τα κέρδη των μεγαλοκατασκευαστικών εταιρειών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η διάνοιξη δρόμου πάνω στο ανάχωμα που υπήρχε παράλληλα στην κοίτη του Άραχθου, οι προσχώσεις στην κοίτη Αράχθου καθώς επίσης η άναρχη οικιστική δόμηση κοντά στην κοίτη του Αράχθου. Επίσης η μη συντήρηση των ανασχετικών φραγμάτων όπου υπήρχαν που είναι η αιτία το γεφύρι στο Κομπότι να είναι έτοιμο να πέσει.
Η απελευθερωμένη λειτουργία της ΔΕΗ, δηλαδή η πολιτική ΕΕ – άρχουσας τάξης που θέλει τη ΔΕΗ άσχετα με τη σύνθεση του μετοχικού της κεφαλαίου να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, η ανάγκη τα φράγματα, η κατασκευή τους και η λειτουργία τους να γίνεται με βάση το κέρδος, δεν οδήγησαν σε αναγκαία έργα περαιτέρω επέκτασης των φραγμάτων και γενικότερα κατάλληλων υποδομών ώστε να μπορούν να αναχαιτίσουν εντονότερα πλημμυρικά φαινόμενα, ενώ ακόμα και η αξιοποίηση των υφιστάμενων υποδομών δεν γίνεται με γνώμονα τη μέγιστη προστασία των λαϊκών στρωμάτων αλλά με γνώμονα τις παραγωγικές δυνατότητες και την κερδοφορία της απελευθερωμένης ΔΕΗ. Γι’ αυτό και η ΔΕΗ δεν προέβη σε μια προληπτική εκτόνωση του φράγματος παρά τις προειδοποιήσεις για επικείμενα υψηλά επίπεδα βροχοπτώσεων.
Η ΤΕ Αρτας Φιλιππιάδας του ΚΚΕ τάσσεται στο πλευρό των πλημμυροπαθών, καλώντας τους μαζί με το λαό της Άρτας να απαιτήσουν άμεση και πλήρη αποζημίωση τους και την υλοποίηση των αναγκαίων μέτρων αντιπλημμυρικής προστασίας, με το κόστος να βαρύνει τον πραγματικό αντίπαλο των εργαζόμενων, τα μονοπώλια και το κράτος τους, μέσα απ’ τον κρατικό προυπολογισμό φορολογώντας τους ομίλους και καταργώντας τις φοροαπαλλαγές τους.
Με οργάνωση στα σωματεία, τους συλλόγους τις λαϊκές επιτροπές, να διεκδικήσουμε την προστασία της ζωή μας από την πολιτική που και χθες και σήμερα υπηρετεί τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, απαιτώντας άμεσα:
– Έκτακτη ενίσχυση για τις άμεσες ανάγκες του συνόλου των πληγέντων.
– Την άμεση καταγραφή των ζημιών και καταβολή των αποζημιώσεων για το σύνολο των καταστροφών στις λαϊκές κατοικίες, στους αυτοαπασχολούμενους και στους φτωχούς αγρότες. Να παγώσουν τα χρέη τους σε εφορίες, ΟΑΕΕ, τράπεζες χωρίς προσαυξήσεις και τόκους. Να σταματήσουν οι όποιες διαδικασίες κατάσχεσης. Απαλλαγή τους από τα δημοτικά τέλη.
– Ο ΕΛΓΑ να εξασφαλίσει την πλήρη (100%) των ζημιών, από όλες τις αιτίες, στην παραγωγή, αλλά και στο φυσικό και ζωικό κεφάλαιο για τους φτωχούς αγρότες.
– Τη λήψη όλων των αναγκαίων και απαιτούμενων μέτρων αντιπλημμυρικής προστασίας, με χρηματοδότηση απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό και τη φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου.
– Εκπόνηση σχεδίων αντιμετώπισης των φυσικών καταστροφών και εκπαίδευση του πληθυσμού.
Και τα πρόσφατα φαινόμενα αποδεικνύουν πως ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης, η ανάπτυξη με γνώμονα το κέρδος, εντός των τειχών ΕΕ και εξουσίας των ομίλων δεν μπορεί να εγγυηθεί την λαϊκή ευημερία. Στο βωμό του κέρδους τα λαϊκά δικαιώματα, η ίδια η ζωή της λαϊκής οικογένειας γίνεται θυσία.
Οι σύγχρονες δυνατότητες της κοινωνικής παραγωγής μπορούν να ικανοποιήσουν τις λαϊκές ανάγκες. Προϋπόθεση είναι το ξερίζωμα του κέρδους ως κριτηρίου, η κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στη γη, η κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής με το λαό στην εξουσία και αποδέσμευση απ’ την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Μόνο σ’ αυτό το πλαίσιο ο ενιαίος φορέας διαχείρισης υδάτινων πόρων μπορεί να αντιμετωπίσει το νερό ως φυσικό πόρο ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο, τη φύση και την ανάπτυξη της κοινωνίας, ο ενιαίος κρατικός φορέας κατασκευών, που θα συγκεντρώνει τα μέσα παραγωγής στον κατασκευαστικό τομέα μπορεί να σχεδιάσει και να υλοποιήσει έργα υποδομής και αντιπλημμυρικά έργα που να ικανοποιούν το σύνολο των λαϊκών αναγκών.
