Μετά από έναν μήνα κατάληψης, την παραίτηση είκοσι καθηγητών, χίλιες διακόσιες υπογραφές υπέρ των αιτημάτων μας, ένα εξώδικο, δεκάδες επιστολές, διαμαρτυρίες και συναυλίες, αυτά που έχει να πει η Διοίκηση σήμερα είναι: «Μπείτε το συντομότερο στις τάξεις να μην χάσετε το εξάμηνο…». Πρόκειται, σαφώς, για ψευδοδίλημμα. Γιατί κανένας λογικός άνθρωπος δεν πιστεύει ότι μπορεί ένα εξάμηνο να αρχίσει λίγο πριν τα Χριστούγεννα και να είναι αποτελεσματικό, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τη διδασκαλία των οργάνων. Η Διοίκηση, λοιπόν, “μας πετάει το μπαλάκι”, αποσιωπώντας τη δικιά της τεράστια ευθύνη για όλη αυτήν την καθυστέρηση. Ειδικό λόγο για την ευθύνη αυτή κάνουν οι καθηγητές μας σε κείμενό τους.
Αυτό που είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν όλοι είναι ότι ο αγώνας μας αφορά ένα πολύ πιο κρίσιμο θέμα. Οι ενέργειες της Διοίκησης θέτουν υπό αμφισβήτηση το δημοκρατικό καθεστώς εντός του ΤΕΙ. Ο διευθυντής του Τμήματός μας, κ. Αναστάσιος Τσίνας κατέχει ταυτόχρονα τρεις θέσεις – και συνάμα τρία επίπεδα άσκησης εξουσίας: Πρόεδρος Τμήματος – Διευθυντής Σχολής – Αντιπρόεδρος Ιδρύματος. Με τον τρόπο αυτό στερεί από το Τμήμα μας την εκπροσώπηση και την ψήφο στη συνέλευση του ΤΕΙ.
Σε συνάντησή μας με καθηγητή, μέλος του Συμβουλίου του ΤΕΙ, ρωτήθηκε πόσο δημοκρατικό είναι αυτό. Η απάντησή του είχε ως εξής: «μα, του το επιτρέπει ο νόμος!». Τον ρωτήσαμε αν κάτι τέτοιο είναι ηθικά σωστό και αν η συγκεντρωτικότητα αυτή εξυπηρετεί κάποιους. Η απάντηση που λάβαμε: «συ είπας»… Ερωτώμενος, σε σχέση με την επερχόμενη συνέλευση του συμβουλίου η οποία θα επανεξέταζε την αποτελεσματικότητα του κ. Τσίνα ως Διευθυντή, μας είπε: «δεν θα γίνει εάν δεν λήξετε την κατάληψη. Θα την μποϊκοτάρω απέχοντας μαζί με άλλους επτά». Και συνέχισε: «ακόμα και να γίνει, όμως, η πρόταση του Προέδρου του Συμβουλίου θα καταψηφιστεί, αφού οι άλλοι έξι είναι δικοί μας, εγώ τους έφερα!»…
Αντίστοιχη είναι και η “δημοκρατία” που ασκεί και η Κοσμητεία. Άλλο ένα όργανο, δηλαδή, το οποίο κόβει και ράβει αναλόγως και το οποίο απαρτίζεται από μία ανθρωπολόγο, έναν ιστορικό, έναν κτηνίατρο (τον Διευθυντή μας) κι έναν μουσικολόγο.
Ένας μουσικολόγος μεταξύ των τεσσάρων ανθρώπων που αποτελούν το βασικό όργανο (Κοσμητεία) ενός Τμήματος Μουσικών Σπουδών!
Όλες, όμως, οι αποφάσεις στις ψηφοφορίες της Κοσμητείας καταλήγουν με το αποτέλεσμα τρία-ένα, παρά την έντονη διαφωνία όλων των παρευρισκόμενων φοιτητών, όλων των εκτάκτων, όλων των ΕΡ.ΔΙ.Π και ενός μέλους ΕΠ. Η φυσιογνωμία του Τμήματος, για την οποία ωρυόμαστε όλο αυτό το διάστημα και για την οποία το Τμήμα έλαβε διθυραμβικές αξιολογήσεις, τείνει να διαστρεβλωθεί, με μόνο άξονα τη μείωση του κόστους για το ΤΕΙ και την κάλυψη εργατοωρών συγκεκριμένων καθηγητών. Η Κοσμητεία στις 29 Σεπτεμβρίου αποφάσισε να επέμβει στο πρόγραμμα σπουδών, προσθέτοντας οκτώ νέα μαθήματα από τα οποία τα έξι εξυπηρέτησαν τους καθηγητές οι οποίοι ψήφησαν και στήριξαν την αλλαγή αυτή.
«Πιστεύουμε ότι οι διαφωνίες, οι διαφορετικές απόψεις και τα προβλήματα θα πρέπει να τίθενται στα αρμόδια όργανα της ακαδημαϊκής κοινότητας και να επιλύονται με διάλογο και σεβασμό στις δημοκρατικές αρχές, προς όφελος των φοιτητών, της εκπαίδευσης και της αναπτυξιακής προσπάθειας του τόπου μας», αναφέρει ο κ. Γλαβάς, Πρόεδρος του Ιδρύματος σε πρόσφατη δημοσίευση του. Οι νόμοι με τα κενά που παρουσιάζουν και ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιούνται, κάτω από «δημοκρατικές», κατά τα άλλα, διαδικασίες, όχι μόνο δεν επιλύουν τα προβλήματα, αλλά μεγαλώνουν το χάσμα το οποίο επικρατεί μεταξύ των συμφερόντων της Διοίκησης και τις ανάγκες του Τμήματος οι οποίες εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να διεκδικηθούν λόγο της αδυναμίας ψήφου στη συνέλευση του ΤΕΙ. Κληθήκαμε σε διάλογο από τον κ. Γλαβά προκειμένου να εκφράσουμε τα αιτήματά μας στον ίδιο. Αντ’ αυτού, μας παρότρυνε να καταδικάσουμε τους καθηγητές μας οι οποίοι συλλογικά διεκδικούν τα νόμιμα εργασιακά τους δικαιώματα αλλά και ένα υψηλό επίπεδο σπουδών.
Είναι γνωστό πως είκοσι έκτακτοι καθηγητές του Τμήματος Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου δεν υπέγραψαν τις συμβάσεις εργασίας, ξεκινώντας συλλογικά έναν αγώνα προάσπισης της αξιοπρέπειας τους ως εργαζόμενοι, αλλά και του επιπέδου σπουδών της Σχολής.
Η διοίκηση αντί να αντιμετωπίσει την πληθώρα των προβλημάτων, για τα οποία μέχρι και σήμερα δεν έγινε καμία κίνηση, έσπευσε να επαναπροκηρύξει τις θέσεις τους.
Η λήξη της δεύτερης προκήρυξης, λοιπόν, έγινε την Δευτέρα, 1/12 και η συλλογή των αιτήσεων ολοκληρώθηκε την Τετάρτη, 3/12. Την ίδια ημέρα δημοσιεύθηκε ένα άρθρο στην εφημερίδα «Γνώμη» με τίτλο «Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΟΛΥΚΑΝΔΡΙΩΤΗΣ στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής» και στο οποίο αναγράφονται τα εξής: «Ο γνωστός δάσκαλος του μπουζουκιού Θανάσης Πολυκανδριώτης, είναι ένας απ’ τους νέους καθηγητές του τμήματος Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής» , «Μαζί με τον δάσκαλο Θανάση Πολυκανδριώτη, θα έρθουν φέτος στην Άρτα, για να διδάξουν στο ΤΛΠΜ και άλλα μεγάλα ονόματα της λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής, που όπως λένε οι διοικούντες του ΤΕΙ Ηπείρου […]».
Εύλογα γεννιέται το εξής ερώτημα: πως είναι δυνατόν η Διοίκηση του ΤΕΙ να προαναγγέλλει με τόση αυτοπεποίθηση και σιγουριά την πρόσληψη διδακτικού προσωπικού; Τη στιγμή που όχι μόνο δεν έχουν υπογραφεί συμβάσεις από τους προαναφερθέντες, αλλά ούτε είχε συνεδριάσει η επιτροπή αξιόλογης (ούτε και συνεδρίασε ποτέ…). Για να καταλάβουμε το μέγεθος της αυθαιρεσίας, το άρθρο δημοσιεύτηκε ενώ δεν είχαν καν μοιραστεί οι φάκελοι των αιτήσεων σε όλα τα μέλη της επιτροπής προκειμένου να αξιολογηθούν οι αιτούντες!
Στην συνέχεια, το άρθρο αναφέρει: «[…] δεν μπορεί να ισχυριστεί κανένας, ότι για τους σπουδαστές του Ιδρύματος, αλλά και για τη φήμη του ΤΕΙ, ο καθηγητής που πριν δίδασκε μπουζούκι, είχε να προσφέρει περισσότερα απ’ τον δάσκαλο Θανάση Πολυκανδριώτη, που έρχεται να διδάξει στο εν λόγω Τμήμα και να δημιουργήσει κάτι σημαντικό». Τι εννοεί ο συντάκτης λέγοντας «κάτι σημαντικό»; Ο καθηγητής που δίδασκε εδώ και δώδεκα χρόνια προσέφερε κάτι ασήμαντο; Ποιες είναι οι μουσικές γνώσεις του συντάκτη του άρθρου με τις οποίες αποδεικνύει την ικανότητά του να εκφράσει παιδαγωγική κριτική στον τομέα της μουσικής;
Για ποιο λόγο, λοιπόν, δημοσιεύτηκε το συγκεκριμένο άρθρο; Αυτό που καταλαβαίνει κανείς διαβάζοντάς το είναι η αγωνιώδης προσπάθεια της Διοίκησης να “εντυπωσιάσει” την κοινή γνώμη χρησιμοποιώντας το όνομα του συγκεκριμένου καλλιτέχνη με όρους μαρκίζας νυχτερινού κέντρου, και όχι στο πλαίσιο μιας διαρθρωμένης εκπαιδευτικής διαδικασίας τριτοβάθμιου ιδρύματος.
Έχει και συνέχεια: «Αυτονόητη είναι η έκκληση της διοίκησης του ιδρύματος, να σταματήσει η κατάληψη, για να μην αναγκαστεί σε καμία περίπτωση, να προχωρήσει σε μέτρα, που δεν θα είναι ευχάριστα και στην ίδια.»
