Σαράντα ένα χρόνια μετά τον Νοέμβρη του 1973 η εξέγερση του Πολυτεχνείου που σηματοδότησε την πτώση της χούντας κι έβγαλε τον λαό στο δημοκρατικό προσκήνιο με το αίσθημα του νικητή, δεν μπαίνει στα μουσεία. Συγκινεί, κινητοποιεί κι εκπέμπει ακόμα ολοζώντανο του μήνυμά του: Ο κόσμος αλλάζει με αγώνες.
Το μήνυμα αυτό δεν άρεσε ποτέ στην εξουσία, η οποία προτιμά πάντοτε να έχει απέναντί της έναν λαό βυθισμένο στην παραίτηση και την απάθεια, και μια νεολαία που κάθεται φρόνιμα βουλιάζοντας στην μοιρολατρία και την απαισιοδοξία. Δε θα της γίνει αυτή η χάρη να εκφυλιστεί η επέτειος σε μια ακόμα τυπικού χαρακτήρα αναμνηστική γιορτή.
Σαράντα ένα χρόνια μετά από το 1973, το Πολυτεχνείο ζει, είναι εδώ για να μας υπενθυμίζει το νόημά του και να εμπνέει τους αγώνες του σήμερα: Να απελευθερώσουμε την Ελλάδα από τα δεσμά του Μνημονίου, να υπερασπιστούμε την κοινωνική συνοχή και να προστατεύσουμε τους πιο αδύναμους, να σπρώξουμε τον «τροχό» προς τα μπρος, προς όφελος της κοινωνίας και όχι του κεφαλαίου.
Διανύοντας τον πέμπτο χρόνο των μνημονίων η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα η ελληνική κοινωνία, είναι μια εικόνα ανθρωπιστικής καταστροφής, πρωτοφανής για χώρα που δεν βρίσκεται σε πόλεμο. Το μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας – άνεργοι, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι – εξωθείται κάτω από τα όρια αξιοπρεπούς διαβίωσης. Το κοινωνικό κράτος πρόνοιας έχει καταρρεύσει. Η ανεργία είναι ανεξέλεγκτη. Η νεολαία μεταναστεύει μαζικά. Η κατάσταση αυτή, δημιουργεί ευθέως και πρόβλημα δημοκρατίας. Οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί υποβαθμίζονται. Τα κατοχυρωμένα δημοκρατικά δικαιώματα αμφισβητούνται πλέον ανοιχτά. Όσοι διαφωνούν με το Μνημόνιο και υιοθετούν μορφές κοινωνικής διαμαρτυρίας, συκοφαντούνται και διώκονται ως εχθροί της κοινωνικής ειρήνης.
Η απάντηση σε όλα αυτά βρίσκεται στο σημερινό νόημα του Πολυτεχνείου. Το μέλλον της χώρας και του λαού, όπως και η δημοκρατία την οποία συρρικνώνουν, δεν παραχωρείται από κανένα Σαμαρά ή Βενιζέλο. Μπορεί μόνο να κατακτηθεί μέσα από ένα μαζικό, δυναμικό και πολύμορφο κίνημα κοινωνικών αντιστάσεων που θα συσπειρώσει την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία παντού: στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και την περιφέρεια, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, όπως έγινε πριν από 41 χρόνια.
Ο κόσμος αλλάζει με αγώνες. Εμπνεόμαστε από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ως κομμάτι ενός πολιτικού σχεδίου ανατροπής αυτής της κυβέρνησης μέσα από τους μαζικούς και μαχητικούς αγώνες του λαού και της νεολαίας. Η προάσπιση των κεντρικών αιτημάτων του Πολυτεχνείου, του ψωμιού, της Παιδείας και της Ελευθερίας δεν είναι απλά το ζητούμενο, αλλά χρέος κάθε δημοκρατικού ανθρώπου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας στηρίζει τη συγκέντρωση μνήμης και αγώνα που διοργανώνουν τα πρωτοβάθμια σωματεία με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου τη Δευτέρα 17 Νοέμβρη στις 5.30 μ.μ , στο παλιό ΚΤΕΛ και καλεί τους Πρεβεζάνους και τις Πρεβεζάνες, τα μέλη και τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ να παρευρεθούν.
Γραφείο Τύπου,
ΣΥΡΙΖΑ Πρέβεζας
