Γράφει η Νεφέλη Π.Ζ., συγγραφέας
…Κουβαλάει άγχος, φόβο, αγωνία αλλά και μια γλυκιά ανυπομονησία για το ραντεβού με το καινούριο. Γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου το καινούριο να γοητεύει, να δημιουργεί ελπίδα, χαμόγελο και όνειρα.
Να πραγματοποιεί φαντασιώσεις.
Να κάνει ένα όραμα χειροπιαστό.
Να υπόσχεται θαύματα.
Να απαλύνει την μελαγχολία ή την αποτυχία της κάθε προηγούμενης φοράς και να δημιουργεί πίστη της καινούριας πρώτης. Γιατί συνέχεια θα υπάρχει η πρώτη φορά.
Η οποιαδήποτε πρώτη φορά για οτιδήποτε ξεκινά κανείς.
Η πρώτη φορά δεν ξεχνιέται, δεν προσπερνιέται.
Η οποιαδήποτε πρώτη φορά.
Έπειτα μπαίνει η ρουτίνα, η συνήθεια και η γλυκιά ταραχή της όποιας πρώτης φοράς χάνεται…
Και πλήττει ο άνθρωπος και όλο ψάχνει τι του φταίει…
Επομένως, ο άνθρωπος έχει ανάγκη να βιώνει ξανά και ξανά την πρώτη φορά.
Να ξεκινάει συνέχεια κάτι καινούριο.
Να μην επαναπαυεται.
Γιατί εδώ που τα λέμε, ο προορισμός είναι ένας για όλους μας, αλλά το ταξίδι μέχρι να φτάσουμε εκεί, είναι στο χέρι μας να γίνει συναρπαστικό ή οχι.
Να αφήσει ικανοποίηση, ολοκλήρωση που να παραμέμπει στην λέξη “χόρτασα”.
Και αν νομίζεις πως είναι αργά για εκκίνηση, μην ξεχνάς πως υπάρχει και η επανεκκίνηση που είναι ίσως πιο ουσιαστική απο την πρώτη.
Μόλις θα πλησιάζει το τέλος του ταξιδιού η ικμάδα του μυαλού σου θα είναι η οποιαδήποτε πρώτη φορά που τόλμησες!
Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που σταμάτησαν να ζουν την οποιαδήποτε πρώτη φορά, αλλά και σ’ εκείνους που την λαχταράνε αλλά δειλιάζουν να την ζήσουν.
Νεφέλη Πόπη Ζάνη
