Οι «ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΗΣ ΟΑΣΗΣ» αποχαιρετούμε τον συναγωνιστή και φίλο Ναπολέοντα Παπαδόπουλο. Έφυγε από κοντά μας, αρχές της εβδομάδας, στα 74 του χρόνια. Η κηδεία του έγινε την Πέμπτη, 10 Ιουλίου, 2014 στη Σκλίβανη.
Από την πρώτη στιγμή που συγκροτήθηκε η πρωτοβουλία μας, τον Ιανουάριο του 2009, στην ανοιχτή συνέλευση στο Εργατικό Κέντρο Ιωαννίνων, ο Ναπολέων υπήρξε ακούραστος αγωνιστής, από τους πρωτεργάτες στην υπόθεση της αναβίωσης των δημόσιων κοινωνικών χρήσεων του ιστορικού κτιρίου, από τους ανθρώπους αγωνίστηκαν όσο κανείς άλλος ώστε να αποδοθεί στους δημότες η «ΟΑΣΗ» φιλοξενώντας ποικίλες κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες.
Αποτέλεσε το αεικίνητο κι αειθαλές παράδειγμα του πολίτη που φροντίζει για τις κοινές υποθέσεις της πόλης, για την υπεράσπιση του δημοσίου συμφέροντος, του ανθρώπου που αγωνίζεται για δημοκρατία, δικαιοσύνη, ισότητα, ελευθερία.
Με την συνολική του παρουσία, το δημόσιο λόγο και την πράξη του, είτε στο τραπεζάκι στο προαύλιο της «ΟΑΣΗΣ», στον ίσκιο κάτω από τα πλατάνια και τα πεύκα στις αλλεπάλληλες ανοιχτές δράσεις που διοργανώσαμε (κυριακάτικα καφενεία, κατασκευή κήπου, παγκάκια, διάνοιξη εισόδων, απομάκρυνση σκουπιδιών, ευπρεπισμός του χώρου, συλλογή υπογραφών, γιορτές, τζαμάλες) είτε στις δημόσιες συζητήσεις (συνεντεύξεις, παρεμβάσεις σε συμβούλια) είτε με τα κείμενα του, ο Ναπολέων ενσάρκωνε έμπρακτα το νόημα της πρότασης για μια άλλη λειτουργία της «ΟΑΣΗΣ».
Ανοιχτή, κοινωνική, ελεύθερη, για τις πολλές άλλες δημόσιες-κοινωνικές μη κερδοσκοπικές χρήσεις που έχει ανάγκη η πόλη των Ιωαννίνων, κοινωνικός και πολιτιστικός-κοινωνικός πνεύμονας για όλους, χωρίς να δοθεί βορά στην Ιδιωτική Υστεροβουλία, χωρίς να πέσει ξανά θύμα της διαδημαρχιακής αβελτηρίας.
Αναζητούσε, έλεγε ελεύθερα τη γνώμη του, παρενέβαινε, συμμετείχε, ζούσε: όταν μαθητής μαζί με τον Χριστόφορο κατέβηκαν στο συλλαλητήριο για το Κυπριακό, όταν φοιτητής βρεθήκανε μαζί με τον Πέτρουλα στους δρόμους για τη δημοκρατία, όταν μαζί με άλλους φτιάξανε τον «Παρατηρητή» μια εφημερίδα αλλιώτικη και ανοιχτή, όταν έδινε μάχες στον Οργανισμό Ηπειρωτικού Θεάτρου (ΟΗΘ), όταν πρότεινε να φτιάξουμε Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία που θα διεκδικήσει την κοινωνική – συνεργατική λειτουργία της «ΟΑΣΗΣ», όταν «βάφτισε» το Δίκτυο Συνεργατικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας Ιωαννίνων, όταν στις συνελεύσεις των «Αγανακτισμένων» κατέθεσε πρόταση για συντακτική συνέλευση, όταν βρέθηκε στον Αχελώο στο κάμπινγκ ενάντια στην εκτροπή του ποταμού, όταν κατέθετε προτάσεις για πώς θα καλυτερεύσει η λειτουργία της αυτοδιαχειριζόμενης ΒΙΟΜΕ στη Θεσσαλονίκη.
Τόσα μεσημέρια, τόσες Κυριακές (31 τον αριθμό!) στο προαύλιο της «ΟΑΣΗΣ», τόσα νυχτέρια (όπως εκείνο με το αυγουστιάτικο φεγγάρι), τόσες αφηγήσεις– παλιές και νέες- γύρω από το τραπέζι, τόσα πρωινά Σαββάτου στο ανταλλακτικό παζάρι αλληλεγγύης «Άμα θέλεις φέρνεις ό,τι θέλεις παίρνεις» χωρίς λεφτά, τα γενέθλια του που τα γιόρταζε εκεί, τόσες βραδιές στις αγανακτισμένες πλατείες του 2011 (θυμωμένες της αποκαλούσε ο ίδιος) όταν οι νεολαίοι τον θαύμασαν για το θάρρος, τη διαύγεια και το πάθος του, οι τζαμάλες που χορέψαμε μαζί, τόσες κοινές αγωνίες, τόσες στιγμές, το βλέμμα και η κίνηση, η μεθοδικότητα και η ελευθεροστομία του, ο θυμός και η αγάπη του…πώς να ξεχαστούν;
Η παρουσία του μας άφησε παρακαταθήκη: να συνεχίσουμε τον αγώνα για να αναβιώσει η «ΟΑΣΗ» ως πόλος κοινωνικής ζωής της πόλης, που να φιλοξενεί ποικίλες δραστηριότητες και όχι απλώς ως ένα ακόμα καφενείο-εστιατόριο, που άλλωστε δεν λείπουν από το κέντρο. Μία «ΟΑΣΗ», δοχείο ζωής όπως την είχε σχεδιάσει ο δημιουργός της Άρης Κωνσταντινίδης.
Σε μία κεντρική πλατεία – πεζόδρομο για να ανασάνει το πολύβουο κέντρο, όπως ήταν και η πρόταση του Ναπολέοντα, διατυπωμένη στις συνελεύσεις μας.
Ας είναι ελεύθερο το χώμα που θα τον σκεπάσει…
ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΗΣ «ΟΑΣΗΣ»
Γιάννενα, Ιούλιος 2014
