Όποιος παρακολουθεί τις ειδήσεις, βλέπει καθημερινά ένα θέατρο του παραλόγου. Από πού να αρχίσει κανείς; Από την πρόσφατη δήλωση του δικηγόρου του Χριστόδουλου Ξηρού, ότι η απόδραση του πελάτη του ήταν μία «πολιτική πράξη, συνεπής προς την επαναστατική του δράση» ; Οι δολοφονίες ανθρώπων, συχνά άοπλων και αφύλακτων, σε καιρό δημοκρατίας, είναι επαναστατική δράση; Από μία οργάνωση, που δεν πραγματοποίησε κανένα χτύπημα στη διάρκεια της χούντας, αλλά μόνο σε καιρό δημοκρατίας; Αυτά τα περί επαναστατικής συνέπειας να τα πει ο δικηγόρος, στα παιδιά του Μπακογιάννη. Να τα πει στη γυναίκα του νεαρού Τούρκου διπλωμάτη, που είχε ξεσηκώσει όλη τη γειτονιά με το θρήνο της, όταν σκότωσαν τον άνδρα της οι πελάτες του. Να τα πει αυτά ο «προοδευτικός» δικηγόρος και στη μάνα του Αξαρλιάν, του φοιτητή που σκοτώθηκε από βόμβα της οργάνωσης!
Το θέατρο του παραλόγου ασφαλώς συνεχίζεται και με την ανικανότητα ενός διάτρητου δικαστικού και σωφρονιστικού συστήματος, να προστατεύσει την ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου και να διασφαλίσει την τήρηση της νομιμότητας.
Το παράλογο κυριάρχησε σε όλο το δημόσιο βίο, με τις χρυσές μετριότητες να έχουν καταλάβει όλες τις πτέρυγες της βουλής. Αδυνατούν να προτείνουν ένα ρεαλιστικό οικονομικό πρόγραμμα, ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που να μην εξοντώνει τους έντιμους, ή έστω αποτελεσματικά μέτρα πάταξης της διαφθοράς.
Ακόμα και η ανευθυνότητα αγγίζει τα όρια του παραλόγου. Οι δύο πρώην πρωθυπουργοί (Σημίτης και Καραμανλής), που φόρτωσαν στη χώρα εξωτερικό χρέος 300 δισεκατομμυρίων ευρώ, με κρατική σπατάλη και σκάνδαλα, τώρα σφυρίζουν αδιάφορα ! Ο Ελληνικός Στρατός φαίνεται ότι το μόνο που δεν προμηθευόταν με μίζα ήταν τα κορδόνια για τις αρβύλες! Τώρα οι αξιότιμοι κύριοι Σημίτης και Καραμανλής παρακολουθούν ανέμελοι τις εξελίξεις, χωρίς να έχουν ευθύνη! Ούτε καν οι δημοσιογράφοι δεν τους ρωτούν, αν ήξεραν για τα σκάνδαλα, αν πήρε κάτι το αυτί τους για μίζες και γιατί άφησαν τα στελέχη τους να κλέψουν. Κανείς δεν ρωτάει τους δύο υπερήφανους πρώην πρωθυπουργούς: Πως δημιουργήθηκε όλο αυτό το χρέος, ήταν στραβός ο γιαλός, ή εμείς στραβά αρμενίζαμε;
Σε αυτό το θέατρο του παραλόγου η αξιωματική αντιπολίτευση έχει αναλάβει σήμερα τον πρωταγωνιστικό ρόλο! Σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο, η αξιωματική αντιπολίτευση δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, με τους πλούσιους «αριστερούς ιδεολόγους», που είναι αντίθετοι με την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα και εναντιώνονται σε κάθε επένδυση. Μισούν τον καπιταλισμό, αλλά έχουν άφθονα χρήματα και επενδύσεις στο εξωτερικό! Μια υπεύθυνη και σοβαρή αντιπολίτευση, που οι βουλευτές της ψυχαγωγούν τον κόσμο στα καρναβάλια ντυμένοι παπάδες, ενώ άλλοι παριστάνουν τον εργατοπατέρα και τον πατριώτη, ενώ ταυτόχρονα έχουν καλό «κομπόδεμα» στο εξωτερικό. Κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν μόνο το «δικαίωμα» του παράνομου μετανάστη να παραμένει στη χώρα, χωρίς να θέτουν κανένα αριθμητικό όριο, ενώ δεν λένε τίποτα για το δικαίωμα των πολιτών στην ασφάλεια και για την τήρηση των νόμων. Κάποιοι, από την αξιωματική αντιπολίτευση υποστηρίζουν άμεσα ή έμμεσα τους τρομοκράτες, τους αναρχικούς και τους κουκουλοφόρους. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ήταν μάρτυρες υπεράσπισης στη δίκη της 17 Νοέμβρη και δικαιολογούσαν με δημόσιες δηλώσεις τους ως «λαϊκή αγανάκτηση», τη δράση των κουκουλοφόρων που έκαιγαν την Αθήνα. Δείχνουν υπερβολική ευαισθησία για τα δικαιώματα των τρομοκρατών, αλλά όχι για τα θύματά τους. Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ ξεφωνίζει για τα δικαιώματα προνομιούχων κρατικοδίαιτων συντεχνιών και μοιράζει υποσχέσεις με λεφτά από το πουθενά, ενώ για τους άνεργους και τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα δεν λέει κουβέντα. Λένε ότι θέλουν να συμμετέχει η Ελλάδα στη Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά δεν πήγαν ούτε στην εκδήλωση για την ανάληψη της ελληνικής προεδρίας. Αυτό είναι το παράλογο της αξιωματικής αντιπολίτευσης: ένα κόμμα με συμπεριφορά άκρας αριστεράς, που ταυτόχρονα προσπαθεί να γίνει κεντροαριστερά, ενώ τα στελέχη του έχουν δεξιές τσέπες!
Το παράλογο έχει, λοιπόν, κυριαρχήσει στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση. Παράλογες δηλώσεις δήθεν «προοδευτικών» με ξεπερασμένες ακροαριστερές αντιλήψεις, παράλογο φορολογικό σύστημα που εξοντώνει τους έντιμους και αφήνει ασύδοτους τους μεγαλοφοροφυγάδες, παράλογη μονόπλευρη λιτότητα χωρίς αναπτυξιακά μέτρα. Επίσης παράλογη άνοδος φιλοναζιστικού κόμματος σε μία χώρα που υπέφερε από το ναζισμό και κυρίως παράλογη διχόνοια και κομματικός φανατισμός, σε μία τόσο κρίσιμη περίοδο για τη χώρα και το λαό της. Τελικά μήπως το μόνο ζητούμενο, το μόνο αίτημα είναι η κοινή λογική;
Γιώργος Χατζηαθανασίου
Ιατρός
