Γράφει ο paratiritis
facebook.com/paratiritisa & twitter.com/paratiritisgr
Πριν μερικές μέρες, στις αρχές του μήνα Δεκέμβρη του 2012 πέρασε στο “club” των χωρών του μνημονίου και η Κύπρος. Για την ακρίβεια, έγινε μια πρώτη συνεννόηση, ένα προσύμφωνο. Μνημόνιο με τη νομική έννοια του όρου δεν έχει υπογραφεί ακόμα. Η Κύπρος ζήτησε από την τρόικα δάνειο ύψους 17 δισ. Ευρώ. Το ενδιαφέρον εδώ είναι να δει κανείς, πως μια οικονομία η οποία “κάλπαζε” μέχρι το 2008-2009, είχε δημόσιο χρέος περί το 60% του ΑΕΠ και ήταν ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΙΚΗ (δεν είχε δημόσιο έλειμμα), κατέληξε στα “νύχια” των διεθνών πιστωτών.
Μήπως υπήρχαν και εκεί “κακοί δημόσιοι υπάλληλοι“;; Μήπως υπήρχαν “συντεχνίες” και “κατεστημένα συμφέροντα“;; Μήπως υπήρχαν “λαμόγια“;; Μήπως “μαζί τα φάγανε” και εκεί;; [κατά την προσφιλή ρήση γνωστού πολιτικού μας…] Μήπως υπήρχαν “ανάπηροι – μαϊμούδες“;;
Τίποτα από όλα αυτά δεν υπήρξε αγαπητοί φίλοι αναγνώστες! Απολύτως τίποτα! Τι υπήρξε;
Το εξής ένα: Η ΑΠΛΗΣΤΙΑ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΚΑΙ Η ΑΚΟΡΕΣΤΗ ΟΡΕΞΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΥΠΕΡΚΕΡΔΗ !!!
Και εξηγούμαι: Η Κύπρος ζητάει από τους δανειστές να της δανείσουν περί τα 15 ΔΙΣ Ευρώ από τα οποία περισσότερα από τα 10 ΔΙΣ θα κατευθυνθούν για “ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών“. Μάλιστα! Αυτό ακριβώς! Οι κυπριακές τράπεζες, στην προσπάθεια τους να κερδοσκοπήσουν ασύστολα, αγόραζαν σωρηδόν ελληνικά κρατικά ομόλογα από τη δευτερογενή αγορά ομολόγων, τη στιγμή που οι άλλοι διεθνείς πιστωτές τα ξεφορτωνόταν όπως – όπως! Υπήρξαν μάλιστα περιπτώσεις που οι επενδύσεις αυτές ξεπερνούσαν τα κεφάλαια τους!!! [ενδεικτικό της απληστίας τους]
Αυτές οι αγορές έγιναν περίπου στο 80% της ονομαστικής αξίας των ομολόγων και όταν την άνοιξη του 2011 ήρθε το καταστροφικό PSI (“κούρεμα” των ελληνικών ομολόγων) κατά 53,5%, τότε οι κυπριακές αυτές τράπεζες έμειναν πρακτικά χωρίς χρήματα…
Ποια ήταν η συνέχεια; Μα η αγαπημένη “επόμενη μέρα” των τραπεζιτών: Τα κέρδη δικά τους, οι ζημιές των άλλων: Βρήκαν τρόπο και αναμασώντας τα γνωστά σε εμάς επιχειρήματα (“η σωτηρία της χώρας”, “η προστασία των καταθέσεων”, “η διασφάλιση των οικονομικών του κοινωνικού συνόλου”, “οι αποταμιεύσεις του …κοσμάκη” και όλες οι υπόλοιπες …τρίχες κατσαρές), ΦΟΡΤΩΣΑΝ ΤΙΣ ΖΗΜΙΕΣ ΤΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ!
Αυτά από τη μεριά των τραπεζών. Ας δούμε τώρα τι φέρνει το κυπριακό μνημόνιο στους πολίτες και την εθνική οικονομία της Κύπρου:
- Η μόνιμη κλιμακωτή μείωση απολαβών (μισθοί – συντάξεις) στον κρατικό – δημόσιο τομέα, κατά 6,5%, 8,5%, 9,5%, 11,5% ή 12,5% αναλόγων εισοδήματος.
- Χρονική επέκταση της αναστολής της ΑΤΑ.
- Επέκταση του παγώματος των μισθών στον δημόσιο.
- Μείωση του αριθμού των δημοσίων υπαλλήλων τουλάχιστον κατά 5 χιλιάδες.
- Πάγωμα προσλήψεων πρώτου διορισμού στον ευρύτερο τομέα δημόσιο μέχρι τέλος 2016.
- Πολιτική πρόσληψης ενός νέου δημοσίου υπάλληλου για κάθε 4 που αποχωρούν.
- Πάγωμα πρόσληψης ωρομισθίων και ενίσχυση της εναλλαξιμότητας (κινητικότητας) στα υπουργεία.
- Τετραετές σχέδιο για κατάργηση 1880 μόνιμων θέσεων.
- Στους τομείς υγείας και ασφάλειας θα είναι δυνατή η πρόσληψη ενός ατόμου για κάθε πέντε συνταξιοδοτούμενους μόνο σε περιπτώσεις επείγουσας ανάγκης.
- Σε ό,τι αφορά τις κοινωνικές παροχές στο μνημόνιο προβλέπεται μείωση κατά τουλάχιστον 113 εκατομμύρια ευρώ μέσω κατάργησης σχεδίων χορηγιών και επιδομάτων, όπως το επίδομα μάνας, άλλα οικογενειακά επιδόματα και εκπαιδευτικές χορηγίες, κατάργηση συμπληρωματικών επιδομάτων του δημοσίου βοηθήματος και άλλα.
- Επίσης , προβλέπεται πάγωμα συντάξεων στο δημόσιο τομέα και αύξηση συντάξιμης ηλικίας κατά 2 χρόνια.
Σε ότι αφορά τις τράπεζες, στο μνημόνιο επισημαίνεται ότι πολλά από τα προβλήματα αποτελούν εσωτερικά λάθη και σχετίζονται με την υπερβολική επέκταση στην αγορά ως αποτέλεσμα της κακής διαχείρισης κινδύνου των τραπεζών.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Η ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΑΜΦΙΒΙΟΛΙΑ ΟΤΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΤΟ ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ ΤΗΣ ΥΦΕΣΗΣ & ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΣΥΡΡΙΚΝΩΣΗΣ !!!
Και το ερώτημα που προκύπτει, πολιτικά και οικονομικά είναι: Γιατί δεν πάνε οι κυπριακές τράπεζες να βρουν τη λύση του προβλήματος τους μόνες τους;; Γιατί πρέπει να φορτώσουν το πρόβλημα τους στο κυπριακό κράτος; Γιατί πρέπει να δυστυχήσουν (και εκεί όπως και εδώ) τόσα εκατομμύρια άνθρωποι για να μη χάσουν λίγα κέρδη οι τραπεζίτες;
Γιατί αν ο οποιοσδήποτε άλλος αποτύχει στο επιχειρείν (γιατί το να επενδύσεις σε ομόλογα και να χάσεις, είναι επιχειρηματικό αποτέλεσμα – έπαιξες και έχασες!), είναι αναγκασμένος να “κλείσει” και να πληρώνει μια ζωή δημόσιο και τράπεζες, ενώ οι κ.κ. τραπεζίτες όπου γης μεταφέρουν τις ζημιές (και τις υποχρεώσεις τους) σε άλλους;; Ποιος τους έχει δώσει τέτοιο …θεόσταλτο δικαίωμα;
Δεν πρόκειται αυτά να τα απαντήσει κανένας! Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία!
Και σε λίγο καιρό, εδώ θα είμαστε, θα το δείτε, θα μιλάμε για την καταστροφή της κυπριακής οικονομίας από το μνημόνιο, την καταστροφική ανεργία και τα (και εκεί) “θύματα του μνημονίου“.
Μόνο που τότε κανείς (εδώ ή εκεί) δεν θα δικαιούται να πει “ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑ…”
Το δις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός σοφού!
