Ομιλία του Χρήστου Μαντά, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Ιωαννίνων, για τον προϋπολογισμό του 2013:
«« Ο κ. Μαντάς Χρήστος εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ έχει το λόγο…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΤΑΣ: Έχω την εντύπωση ότι η συζήτηση για τον Προϋπολογισμό του 2013 εξελίσσεται κάπως περίεργα. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που ζουν στη χώρα μας, πιστεύει ότι αυτός ο Προϋπολογισμός δεν βγαίνει. Επίσης, νομίζω ότι και η συντριπτική πλειοψηφία εντός της Αιθούσης ξέρει πολύ καλά ότι αυτός ο Προϋπολογισμός δεν βγαίνει.
Είναι δυνατόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να πιστέψει κανείς ότι εσείς της συγκυβέρνησης – που μόνο θόρυβο κάνετε πια με τα λόγια σας, αφού έχετε αφαιρέσει κάθε νόημα από τις λέξεις και τις έχετε ευτελίσει – μπορείτε να αρθρώσετε ένα στοιχειώδες ορθολογικό σχέδιο εξόδου από την κρίση; Δόγμα σας πια είναι ο ανορθολογισμός.
Έχετε επιστρέψει εσείς και το σύστημά σας στην εποχή των σπηλαίων, αλλά με υπολογιστές με κενές οθόνες όπου παίζετε χρηματοπιστωτικά παιχνίδια, τζογάροντας τις ζωές των ανθρώπων.Τολμάτε εσείς να εγκαλείτε το ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν έχει εναλλακτική πολιτική, εναλλακτική λύση…
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ: Να την ακούσουμε.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΤΑΣ: … τη στιγμή που μόνη σας πολιτική είναι το ψέμα, ο φόβος και ο εκβιασμός, που μόνη σας πολιτική είναι να παρακαλάτε πια ως υποτελείς ιθαγενείς τους πολιτικούς σας φίλους στην Ευρώπη να βγάλουν καμία ανακοίνωση στήριξης, που μόνη σας πολιτική είναι οι οριζόντιες περικοπές, οι απολύσεις, τα λουκέτα, το ξεπούλημα των παραγωγικών μονάδων – όπως κάνατε με τη Δωδώνη, για παράδειγμα και σχεδιάζετε να το κάνετε παντού – που μόνη σας πολιτική είναι να βυθίζετε τον κόσμο στην απόγνωση στην πιο δύσκολη στιγμή, τη στιγμή της αρρώστιας και του πόνου που αδυνατεί να βρει λύση.
Άκουσα χθες τον Αναπληρωτή Υπουργό Υγείας. Δεν κατάλαβα για τι ακριβώς μιλούσε, για ποια πραγματικότητα μιλούσε. Μου έμοιαζε σαν Υπουργός της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Μιλούσε πολύ περισσότερο για το πώς θα εκσυγχρονίσει – ένα θετικό πράγμα που θα έπρεπε να γίνει χρόνια πριν, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να πω ότι είναι θετικό – αλλά είναι σαν να έχει τεράστια απόσταση απ’ αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Μόνη σας εναλλακτική λύση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι να μετατρέπετε το δικαίωμα στη μόρφωση σε προνόμιο των πολύ λίγων πια, να διαλύετε και να ξεθεμελιώνετε το δημόσιο σχολείο και να μετατρέπετε το δημόσιο πανεπιστήμιο σε ένα πανεπιστήμιο της ολιγαρχίας, όπως πολύ εύστοχα έγραψε σήμερα ο Νίκος Παρασκευόπουλος, για να κάνετε μεγάλες μπίζνες με τα ιδιωτικά κολλέγια. Διότι είναι μεγάλη «μπίζνα» η εκπαίδευση. Το έχει διδάξει αυτό το Ηνωμένο Βασίλειο.
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Μακάρι να κάναμε μεγάλες μπίζνες!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΤΑΣ: Μακάρι, ε; Μπράβο! Πάρα πολύ ωραία! Μόνη σας πολιτική είναι να ταΐζετε το ναζιστικό κατάλοιπο μαύρων εποχών, για να καθαρίσει τους φτωχούς και τους ανήμπορους, γιατί είναι διαφορετικοί, διότι έχουν άλλο χρώμα.
«Τον πεινασμένο που σ’ άρπαξε το τελευταίο ψωμί, σαν εχθρό τον αντιμετωπίζεις. Μα, τον κλέφτη που δεν πείνασε ποτέ του δεν τολμάς να αρπάξεις από το λαρύγγι.», έλεγε προφητικά ο Μπρεχτ. Ας τον θυμόμαστε όλες και όλοι.
Ακούστε, λοιπόν, την εναλλακτική μας πρόταση. Πρώτον, σταματάμε την καταστροφή που φέρνουν τα μέτρα σας και σας ανατρέπουμε από τα στασίδια της φαύλης εξουσίας που έχετε γαντζωθεί μέσα από το μόνο δημοκρατικό δρόμο που υπάρχει, τις εκλογές.
Δεύτερον, ακυρώνουμε τα μνημόνια και στη θέση τους συγκροτούμε ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας και δίκαιης αναδιανομής του πλούτου, στηρίζοντας τα βασικά κοινωνικά αγαθά και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Τρίτον, επαναδιαπραγματευόμαστε ως ισότιμοι εταίροι τη δανειακή σύμβαση και το ζήτημα του χρέους στην ευρωπαϊκή του διάσταση, δημιουργώντας τις κατάλληλες συμμαχίες ιδιαίτερα με τον ευρωπαϊκό νότο, με στόχο τη διαγραφή μεγάλου μέρους του και την αποπληρωμή του με ρήτρα ανάπτυξης.
Τέταρτον, ανοίγουμε το δρόμο για ριζικές αλλαγές στο πλαίσιο όλων των τομέων στη Δημόσια Διοίκηση, στην ανάπτυξη, στην οικονομία, στην παιδεία και την υγεία, στην τοπική αυτοδιοίκηση, παντού, με λαϊκή συμμετοχή και κινητοποίηση.
Η Ελλάδα που ονειρευόμαστε και θέλουμε μαζί με όλο το λαό να χτίσουμε, δεν θα έχει καμία σχέση με τα δικά σας κατασκευάσματα. Αυτή η πορεία είναι πορεία αγώνων, ρήξης, συλλογικής προσπάθειας, λαϊκής ανάτασης. Είναι δύσκολος δρόμος, αλλά είναι δρόμος ελπίδας. Επαναλαμβάνετε στερεότυπα, λες και αυτό τάχα μας στριμώχνει, την ερώτηση «πού θα βρείτε τα λεφτά».
Σας λέμε ότι το πρόβλημα είναι πια εσείς πού θα βρείτε τα λεφτά και πώς θα τα χρησιμοποιήσετε βεβαίως. Το πρόβλημα είναι ότι δεν σας περνά καν από το μυαλό ότι υπάρχει άλλη λύση εκτός από το μονόδρομο της καταστροφής που πιστά υπηρετείτε. θα σας βάλω ένα κουΐζ, κύριε Υπουργέ. Αν ρωτήσετε ένα νέο άνθρωπο, μία νέα γυναίκα ή ένα νέο άντρα, «τι δουλειά κάνει», τι νομίζετε ότι θα σας απαντήσει; Σκεφτείτε το. Το πιθανότερο είναι ότι θα σας απαντήσει «ψάχνω για δουλειά ή ετοιμάζομαι να φύγω στο εξωτερικό».
Άραγε, εσείς είστε μάγοι που βρήκατε τα λεφτά για μισθούς και συντάξεις από τον Ιούνιο, ενώ τα διαθέσιμα –σύμφωνα με όσα λέγατε εσείς- έπρεπε να είχαν τελειώσει εδώ και μήνες; Τι έχετε, μυστικά κονδύλια που τα βγάζετε σιγά-σιγά ή μήπως εσείς, όταν είχατε λεφτά την περίοδο της ισχυρής Ελλάδας και μετά, οικοδομήσατε μία άλλη Ελλάδα;
ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ-ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ: Κάνουμε καλή διαχείριση, κύριε συνάδελφε!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΝΤΑΣ: Ποιοι ζούσαν με δανεικά; Ποιοι ήταν οι τεμπέληδες; Μήπως οικοδομήσατε κανένα δίκαιο φορολογικό σύστημα; Μήπως ανοίξατε προοπτικές για τους νέους ανθρώπους; Μήπως στηρίξατε καμία παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας; Νομίζετε ότι μπορείτε να πείσετε κανέναν ότι θα το κάνετε τώρα; Νομίζετε ότι δημιουργείται στη χώρα πολιτική σταθερότητα; Έχετε την αίσθηση ότι εσείς, που είστε το συνώνυμο της αστάθειας, δημιουργείτε πολιτική σταθερότητα στη χώρα;
Τολμάτε να λέτε στο λαό «μαζί τα φάγαμε», όταν το φαγοπότι έχει πάει σύννεφο και κανείς δεν τιμωρείται, εκτός από τα ραμολιμέντα του δικού σας συστήματος που τα χρησιμοποιείτε ως πρόσχημα; Και τώρα που οι δανειστές κάνουν τους δύσκολους με τη δόση με πρόσχημα την Ελλάδα –παίζοντας γενικότερα παιχνίδια βεβαίως- μήπως δεν θέλουν οι ίδιοι να πάρουν τα χρωστούμενα ή αφού δώσατε το χέρι της χώρας, χωρίς να έχετε κανένα δικαίωμα, κάποιοι επιδιώκουν να φάνε ολόκληρο το σώμα, φυσικά με ντόπιους συνεργούς;
Αφήστε τα προσχήματα, λοιπόν, που χρησιμοποιείτε. Αφήστε τα δήθεν ερωτήματα, για τα οποία με ενδιαφέρον τώρα τάχα ψάχνετε για απάντηση, γιατί το πρόβλημα είστε εσείς και οι πολιτικές σας, επειδή προσπαθείτε να συσκοτίσετε το ανεξίτηλο ταξικό πρόσημο του Προϋπολογισμού σας που είναι πρόσημο πλουτοκρατικό υπέρ των ισχυρών και των συμφερόντων τους, υπέρ των εθνικών εργολάβων και καναλαρχών που πιστά υπηρετείτε.
Καταψηφίζουμε, λοιπόν, τον Προϋπολογισμό της βαρβαρότητας με όλη μας τη δύναμη. Θα σας διαβάσω ακόμα ένα ποίημα του Μπρεχτ, από το «Εγκώμιο στη διαλεκτική», το οποίο λέει «Όποιος ακόμα ζει, δεν λέει: Ποτέ! Το σίγουρο δεν είναι σίγουρο. Όπως ακριβώς είναι, έτσι δε μένει. Όταν πουν ό,τι είχαν οι κυρίαρχοι να πούνε, θα μιλήσουν οι κυριαρχούμενοι. Ποιος τολμά να πει: Ποτέ; Ποιος φταίει σαν η καταπίεση παραμένει; Εμείς. Ποιος θα φταίει σαν η καταπίεση συντριβεί; Εμείς πάλι.»».
Ευχαριστώ πολύ. »»
