Από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΖΗΣΗ κυκλοφόρησε το βιβλίο « ΤΟ ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ ΤΗΣ… ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ» που έγραψε ο ηπειρώτης Πέτρος Χρήστου. Αναφέρεται στη διοικητική ιστορία της περιφερειακής ενότητας Θεσπρωτίας από τους αρχαίους χρόνους έως και τον «Καλλικράτη» και στη σύσταση και εξέλιξη των δήμων και κοινοτήτων. Για την απλούστερη κατανόηση καταχωρούνται χάρτες.
Μεγάλη έμφαση δίνεται στην αλλαγή των οικωνυμίων, που πραγματοποίησε το ελληνικό κράτος στο όνομα του «εξελληνισμού», αλλά και στην καταγραφή του ανθρώπινου παράγοντα, δηλ. την πληθυσμιακή της εξέλιξη. Ως βιβλιογραφία χρησιμοποιεί εργασίες διακεκριμένων ιστορικών και συγγραφέων, επιστημονικά κείμενα καθώς και τα αντίστοιχα Β.Δ., Π.Δ., Δ., Ν., Α.Ν., που εκδόθηκαν από το ελληνικό κράτος, από τα προεπαναστατικά χρόνια έως σήμερα.
Έτσι ο αναγνώστης κατανοεί το ζήτημα με μια συνέχεια. Γίνεται κοινωνός της ιστορίας της αυτοδιοίκησης. Αποκτάει ερεθίσματα προβληματισμού για τη διοίκηση και διαμορφώνει άποψη για την πολιτική της κεντρικής εξουσίας έναντι της περιφέρειας. Εμβαθύνει ιδιαίτερα στις αιτίες του γεγονότος ότι η Θεσπρωτία – και ολόκληρη η Ήπειρος – ανήκει στις λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τέλος, το βιβλίο αποτελείται από 327 σελίδες, χωρισμένο σε δώδεκα κεφάλαια και διατίθεται από όλα τα βιβλιοπωλεία.
ΤΟ ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ ΤΗΣ… ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ, Από την αρχαία Θεσπρωτία έως και τον «Καλλικράτη» Σύσταση και εξέλιξη των Δήμων και Κοινοτήτων Μετονομασίες οικωνυμίων Πληθυσμιακή εξέλιξη Χάρτες κ.α. | Πέτρος Αλ. Χρήστου.
Δύο ήταν τα κύρια γνωρίσματα των διοικητικών διαιρέσεων που εφαρμόστηκαν ανά τους αιώνες. Το πρώτο, στους αρχαίους χρόνους, το οποίο είχε χαρακτήρα φυλετικό, συνυφασμένο με την ίδια την ιστορική εξέλιξη. Το δεύτερο, από την εποχή των αυτοκρατοριών μέχρι σήμερα, με χαρακτήρα συγκεντρωτικό, έχοντας ως κύριο σκοπό αφενός τον έλεγχο των υποταγμένων περιφερειών από το κέντρο (αυτοκρατορίες) και αφετέρου τη διασφάλιση και διαιώνιση της κεντρικής εξουσίας (κράτος). Τα όποια θετικά διαλείμματα κι αν υπήρξαν ήταν αποτέλεσμα της ίδιας της κοινωνικής εξέλιξης, αλλά που ποτέ δεν ανέτρεψαν τον κανόνα.
Η διοικητική ιστορία της Θεσπρωτίας αποτελεί κλασικό παράδειγμα αυτού του κανόνα. Παρόλα αυτά και αμφισβητώντας τις συνεχείς «τρικλοποδιές» της κεντρικής εξουσίας, η τοπική κοινωνία, οι συνοικισμοί, τα χωριά, οι κοινότητες, οι δήμοι και η βασική κινητήρια δύναμη τους που είναι ο άνθρωπος διέγραψαν μια πρωτοφανή πορεία στο πέρασμα του χρόνου, η οποία και καταγράφεται στο παρών βιβλίο.
Η γνωριμία μας με αυτή την ιστορική πορεία, αποτελεί πρώτης τάξεως μάθημα κατανόησης της στρατηγικής και των τακτικών που ακολουθεί η κεντρική εξουσία απέναντι στις κοινότητες, στους δήμους και την περιφέρεια για να τις έχει υποταγμένες, στερώντας την ενεργό συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων, τη διαχείριση των τοπικών υποθέσεων και τον κοινωνικό έλεγχο.
