Του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη*
Ο Λαός θα πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει
Είναι κοινός τόπος ότι η Χώρα ευρίσκεται σε απόκρημνη κατάσταση! Αδιαμφισβήτητο είναι δε πως το Κόμμα του Μνημονίου, όπως αυτό συγκροτείται στη λεγόμενη μεταβατική Κυβέρνηση (όπως αυτή απέμεινε) πολιτεύεται στα πλαίσια κομματικών αντιθέσεων και προσωπικών φιλοδοξιών.
Έτσι και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος, μη νομιμοποιημένος, άλλωστε, από το Ανώτατο Όργανο της Πολιτείας που είναι το Εκλογικό Σώμα, «πολιτεύεται» ενώπιον δραματικού αδιεξόδου. Και το δραματικό αυτό αδιέξοδο δεν εκφράζεται μόνο από την τύχη του PSI (Private Sector Involvement) ή την ένταξη στην εσωτερική έννομη τάξη του CACs (Collective Action Clauses), προκειμένου να υποχρεωθεί το 25% των ιδιωτών κατόχων ομολόγων να υποκύψει στο «κούρεμα» του 50%.
Εκφράζεται ήδη και από το ενδεχόμενο ενεργοποίησης των CDS (Credit Defaut Swaps), πράγμα που θα πυροδοτήσει όχι μόνο ευρωπαϊκή, αλλά και διεθνή κρίση! Στο ζοφερό αυτό κλίμα, αθροίζονται και οι πολιτικές των εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που κάθε άλλο εξασφαλίζουν την παραμονή της Χώρας μας στην ευρωζώνη.
Η επιχειρηματολογία δε των σκληροπυρηνικών της ευρωζώνης εκτίνεται και μέχρι εκβιασμών που θα εκδηλωθούν δραματικώς όσο πλησιάζουμε στο χρόνο των εκλογών.
Τα προαναφερόμενα επισημειώνονται στο παρόν κείμενο, καθόσον η κυρίως αποστολή της παρούσας Κυβέρνησης ήταν η διαχείριση του PSI σε συνδυασμό με τα συμφωνηθέντα την 26η προς 27η Οκτωβρίου, ως προς τη νέα Δανειακή Σύμβαση την οποία υπερψήφισε το Κόμμα του Μνημονίου.
Και η νέα όμως αυτή Δανειακή Σύμβαση συνεπάγεται επαχθέστατες καταστάσεις για τον Ελληνικό Λαό και τη Χώρα συνολικώς, καθόσον οι ασκούντες τη διακυβέρνηση της Χώρας κάθε άλλο παρά διασφαλίζουν με τη διαπραγματευτική τους απραξία και αδυναμία την παραμονή της Χώρας μας (ως ισότιμου Μέλους) στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η ζοφερή δε αυτή εικόνα που χαρακτηρίζει την πολιτική κατάσταση της Χώρας μας, επιδεινώνεται και από τις αναταράξεις των Κοινοβουλευτικών Ομάδων της παρούσας Βουλής. Η εξέλιξη δε αυτή μου επιτρέπει τα παρακάτω:
Η πρόσφατη διαφοροποίηση Μελών του Κοινοβουλίου που αφορά κυρίως στα κόμματα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, δημιουργεί μια καταρχήν σύγχυση στο Εκλογικό Σώμα. Ενόψει δε αυτού του «φαινομένου» υποστηρίζω τα παρακάτω:
Η διαφοροποίηση που εκφράστηκε στους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, αφορά κατά τη γνώμη μου πολιτικάντικη(!) εκδήλωση δήθεν «αντιμνημονιακών», ενώ κατά το μέρος που αφορά στους Βουλευτές της Ν.Δ. αφορά μια καταρχήν συνέπεια στον αρχικώς αντιμνημονιακό λόγο του Αντώνη Σαμαρά, που ωστόσο αποδείχθηκε υποκριτικός και εξόχως λαϊκιστικός!
Ενόψει των προαναφερομένων εγείρεται μείζον πολιτικό ζήτημα στο «τι» θα πράξει ο Λαός, και στο «ποιο» πολιτικό λόγο θα διατυπώσουν οι διαγραφέντες.
Α) Ως προς τους διαγραφέντες της Ν.Δ. υποστηρίζω την άποψη ότι βρέθηκαν στη «σύγχυση» μεταξύ: α) του αντιμνημονιακού λόγου της πρώτης περιόδου και β) της στήριξης της Ν.Δ. προς τη συγκυβέρνηση υπό τον Λουκά Παπαδήμο, που επισφραγίστηκε και με τις υπογραφές του Αντώνη Σαμαρά.
Ενόψει αυτής της σύγχυσης η διαφοροποίησή τους εντάσσεται στην (προσωπική και κατά το μέρος που τους αφορά) εμμονή τους στην αρχική θέση του Κόμματός τους. Αυτό προφανώς τους τιμά ως προς τη συνέπειά τους, αν και οι πολιτικές θέσεις του Κόμματός τους, όπως αυτές εκδηλώθηκαν με το «Ζάππειο 1 και 2», κάθε άλλο παρά μπορούσαν να συμβάλουν στην έξοδο από την κρίση, στην οποία κρίση το Κόμμα τους έχει τεράστιες ευθύνες και εξ αιτίας της πρόσφατης 5ετούς διακυβέρνησης υπό τον Κώστα Καραμανλή. Σε κάθε περίπτωση δε, η «σκληρή» στάση του Αντώνη Σαμαρά προς τα Μέλη της Κοινοβουλευτικής του Ομάδας δεν είναι ανάλογη, αλλά ούτε και αντίστοιχη με την υποτακτική συμπεριφορά του και τις υπογραφές του έναντι των Εταίρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Β) Ως προς του διαγραφέντες του ΠΑΣΟΚ υποστηρίζω την άποψη ότι: α) η πράξη τους να καταψηφίσουν τη νέα Δανειακή Σύμβαση αφορούσε «κίνηση» απελπισίας ενόψει του λαϊκού ξεσηκωμού, και β) ότι η πράξη τους αυτή, επουδενί συνεπάγεται τη διαγραφή των ευθυνών τους. Και τούτο γιατί: Το συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό μέχρι το πρόσφατο «όχι» καταχειροκροτούσε και υπερψήφιζε κάθε πρόταση «μνημονιακή» που οδηγούσε τον κόσμο σε απόκρημνη κατάσταση και την κοινωνία σε αποσύνθεση! Στους προσφάτως διαφοροποιηθέντες Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ουδεμία ανοχή δίδεται για τα όσα μέχρι την 12η Φεβρουαρίου 2012 διέπραξαν σε βάρος του Λαού, της Κοινωνίας, αλλά και του Έθνους!
Όσοι υπερψήφισαν το επαχθές Μνημόνιο, την αντισυνταγματική εξουσιοδότηση για τη Δανειακή Σύμβαση, το βάρβαρο Μεσοπρόθεσμο, τους Προϋπολογισμούς λιτότητας και την αθλιότητα της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ.-ΛΑ.Ο.Σ. έχουν μόνο ένα απλό χρέος: το χρέος της δημόσιας συγνώμης!
Η τοποθέτησή μου αυτή μπορεί να θεωρηθεί σκληρή. Ωστόσο κάποτε ο Λαός θα πρέπει να έχει καθαρή εικόνα για να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει!…
* Ο κ.Πέτρος Μηλιαράκης (www.miliarakispetros.gr) δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδος και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου.
