Του Χρήστου Μαγγούτα
Τορόντο – Καναδάς
Ξέραμε την Οδύσσεια του Ομήρου, την Οδύσσεια του Καζαντζάκη, τους «300 της Πηνελόπης» του Βάρναλη, τώρα μάθαμε και την Οδύσσεια του Γιώργου Παπανδρέου.
Δήλωσε λοιπόν ο Γιώργος: «Βρισκόμαστε σε μια δύσκολη πορεία, μια νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό… Μπροστά μας έχουμε ένα ταξίδι με απαιτήσεις από όλους μας, αλλά […] θα φθάσουμε εκεί ασφαλείς, πιο σίγουροι, πιο δίκαιοι, πιο περήφανοι…» Αυτό που ξέχασε να πει είναι ότι στην Οδύσσεια μόνο ένας έφτασε στην Ιθάκη, όλοι οι άλλοι πνίγηκαν.
Στη δική του Οδύσσεια στο ταξίδι του τρίτου δρόμου πνίγηκαν οι σύντροφοι του στο ΠΑΣΟΚ, οι παλιότεροι του ΠΑΚ και οι αριστεροί φίλοι του. Όχι όλοι, κάποιοι έμειναν και καταρημάζουν τη χώρα των Λωτοφάγων, που μερικοί ιστορικοί την αποκαλούν τώρα Hellass. Βέβαια δεν περιμένει κανείς από το Γιώργο να ξέρει ελληνική μυθολογία, πολύ λιγότερο ελληνική ιστορία. Όπως λένε οι παιδαγωγοί και οι ψυχολόγοι τα «formative years», δηλαδή τα χρόνια που δημιουργείται η ψυχή και η προσωπικότητα του καθενός μας είναι τα πρώτα 15 της ζωής μας, στα άλλα χτίσε ό,τι θες, χαράμι θα πάνε. Αυτά τα χρόνια ο Γιώργος και τ’ αδέλφια του δεν είχαν καμιά σχέση με τη γλώσσα, τον πολιτισμό, την ιστορία ή έστω τη μυθολογία του λαού, που κάποτε θα κυβερνούσε. Στην καλύτερη περίπτωση θα τη διοικούσε ως ήταν μάνατζερ μιας πολυεθνικής. Για το λόγο αυτό ο Νίκος Παπανδρέου, ο πιο ειλικρινής της οικογένειας, γράφει ότι είναι αμερικανός στην Ελλάδα και ότι πάντα μιλούσαν αγγλικά και ο ένας αποκαλούσε τον άλλον Jeffrey, Gayle, Nicholas, Andrew.
Αλλά ξεφύγαμε από τη μυθολογία και μπήκαμε στην ιστορία που δεν είναι αυτός ο σκοπός μας. Από τη άλλη μεριά η μυθολογία λέει πράγματα που δε τολμά να πει ιστορία. Θα ‘πρεπε λοιπόν ο ΓΑΠ να αποφεύγει με κάθε τρόπο τέτοιες αναφορές γιατί ο ελληνικός λαός έχει μνήμη ελέφαντα και αρχίζει να υποψιάζεται.
Τι να πάρουμε; Το Δούρειο Ίππο; Θου Κύριε φυλακήν τω στοματί μου μη με ακούσει κανένας της Τρόικα. Το περιστέρι της ειρήνης που έστειλε, ως πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, να περάσει τις Συμπληγάδες; Οι Συμπληγάδες του πετσόκοψαν την ουρά και ως γνωστόν στους φυσιοδίφες, περιστέρι χωρίς ουρά, πάει όπου του φυσήξουν τον άνεμο. Την υπόσχεση του Κύκλωπα ότι θα τον φάει τελευταίο; Κόλπο του σκηνοθέτη της ΕΡΤ είναι για να μη δει κανένας από τους συντρόφους και να μας πει τι πραγματικά έγινε στο τέλος, αλλά να φτιάξουν το νέο μύθο κατά το δοκούν.Τις Σειρήνες, όπου βούλωσε τα αυτιά των συντρόφων του; Μήπως το έκανε για να μην ακούνε τις μαγεμένες εντολές που παίρνει στο iPhone του από το ΔΝΤ; Με τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη ομολογουμένως τα κατάφερε: θα μας φάνε από μισόν η καθεμία, χωρίς να φαγωθούν μεταξύ τους, πρέπει να του το αναγνωρίσουμε αυτό ως θετικό ρόλο στην παγκοσμιοποίηση.
Την Κίρκη όπου περνούσε ζωή και κότα, αλλά είχε κάνει τους συντρόφους του γουρούνια (μάλλον σ’ αυτό το στάδιο βρίσκονται τώρα οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ, μια και δεν αρκούν τα δηνάρια παρά μόνο για την ηγεσία, οι «σύν-τροφοι» απολύονται κατά χιλιάδες). Την Καλυψώ, όπου κοιτούσε για καπνό αναθρώσκοντα της πατρίδας του; (τώρα ξέρουμε ποια είναι η πραγματική πατρίδα του και μαδάει Μαργαρίτες αν θα παραιτηθεί ή όχι).
Φυσικά το τέλος του θα είναι σκληρό, αλλά μην τον κλαίτε. Ναι θα βρεθεί γυμνός από ιδέες σε κάποια παραλία, δε θα του φτάνουν όλα τα βούρλα να κρύψει την πολιτική γύμνια του, αλλά αμέσως θα παρουσιαστεί ως από μηχανής θεά, λόγω GPS, η κόρη κάποιου σύγχρονου Αλκίνοου, που γι’ αυτόν δούλευε undercover τόσα χρόνια, για να του δώσει κάποια θεσούλα με εκατομμύρια σε κάποια άλλη χώρα.
Κατά την Οδύσσεια του Καζαντζάκη εγκαταλείπει ξαφνικά την Ιθάκη και φεύγει για το άγνωστο. Αμάν και πότε. Αφήνει όμως πίσω του, (εδώ μπαίνουν στο προσκήνιο οι 300 της Πηνελόπης του Βάρναλη – πολύ μαγικός αριθμός αυτό το τρακοσιάρι): Η Κίρκη με όλα τα μαγικά της φίλτρα δεν καταφέρνει να ξανακάνει άνθρωπο έναν από τους συντρόφους του Οδυσσέα. Παρέμεινε μισός άνθρωπος, μισός γουρούνι, ε μην περιμένετε πια να σας πούμε και ονόματα. Αλλά αυτός θα συνεχίσει τη σύγχρονη Οδύσσεια της Ελλάδας.
Στο μεταξύ σαπίζουν στις ακρογιαλιές του Ομήρου τα κόκαλα και/ή οι ιδέες κάποιων συντρόφων του που αγνά πίστεψαν ότι αγωνίζονται για μια νέα Ελλάδα, που σήκωσαν τα μάρμαρα για να την ανεβάσουν ψηλότερα και τελικά είδαν ότι έχτιζαν την ταφόπετρα της πατρίδας τους.
