Του Χρήστου Παπαδημητρίου,
Κοινωνιολόγου – Οικονομολόγου
(Ως συναισθηματικό μέγεθος προκαλεί μεν συμπάθεια, δεν ενεργοποιεί όμως οικονομικές διεργασίες.)
(Με αφορμή την επίκληση από τοπικούς κύκλους της βούλησης των Ηπειρωτών γενικά και αόριστα, ως μέσο ίσως πίεσης να παραμείνει ή να επανέλθει η Δωδώνη σε μια κατάσταση η οποία όμως δεν περιγράφεται και δεν κατανοείται. Με τη χρήση όμως γενικών και συναισθηματικών όρων συνήθως επιχειρείται να διασπαρθεί στους πολίτες μια ενοχή από την αναποτελεσματική δράση επωνύμων, κι αυτή η διαδικασία φαίνεται ότι δεν ακολουθείται μόνο στην πολιτική.)
Ο «Αδόκιμος» όρος περί της βούλησης των Ηπειρωτών γενικά, και η «προφητική μεν αλλά αβάσιμη οικονομικά» δήλωση Στελέχους της Δωδώνης, ότι όλοι θα έχουν κέρδος με τα τεκταινόμενα στην βιομηχανία δημιουργούν περαιτέρω την πεποίθηση ότι ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε και σε αυτό το θέμα.
Είναι όμως «δόκιμη» η μεθοδολογία χρήσης όρων, και φράσεων, ανάλογα με το τι θέλουμε κάθε φορά να τονίσουμε, αναφερόμαστε έτσι εσκεμμένα στην βούληση κάποιων Ηπειρωτών, άλλες φορές αναφερόμαστε στην βούληση των επιφανών Ηπειρωτών και κάποιες άλλες όπως είναι η παρούσα χρονική περίοδος στην βούληση των Ηπειρωτών γενικά.
Μόνο που ως μέγεθος έχει συναισθηματικό χαρακτήρα μιας και έως σήμερα οι διοικήσεις και η διαχείριση των εμπλεκομένων Ηπειρωτών διαμόρφωσε στη γαλακτοβιομηχανία τέτοια κατάσταση η οποία δεν είναι αναστρέψιμη.
Και η πραγματικότητα είναι ότι η Δωδώνη σήμερα είναι μια ανώνυμη εταιρεία, διέπεται κατά συνέπεια από νομικής και φορολογικής άποψης από το καθεστώς των ανωνύμων εταιρειών και το ουσιαστικότερο έχει μέτοχο που διαθέτει πάνω από το 51% και αυτός είναι τράπεζα, κατά συνέπεια απαιτείται επίκληση συγκεκριμένων μορφών οικονομικής δράσης και όχι της βούλησης των Ηπειρωτών ντόπιων και αποδήμων γενικά και αφηρημένα.
Δεν θα κάνουμε ανάλυση, περί των ανωνύμων εταιρειών, δεν μπορεί και να μην σχολιάσουμε ως αναγνώστες, ως νοήμονες πολίτες αλλά και ως Ηπειρώτες την αδιανόητη προχειρολογία, αλλά και μια «επιπόλαια» αρθρογραφία με υπονοούμενο ότι ενεργοποιώντας δήθεν τη γενική βούληση των Ηπειρωτών μπορούμε να αποτρέψουμε μια πιθανή πώληση της εταιρείας από την τράπεζα, εάν και εφόσον εκείνη ήθελε να το πράξει.
Δεν ενδιαφέρει την παρούσα αναφορά ο τρόπος με τον οποίο μεταβιβάστηκαν ή αγοράστηκαν οι μετοχές από την τράπεζα και τούτο διότι ως πολύ ειδικό ζήτημα απαιτεί και ειδική πληροφόρηση την οποία δε διαθέτουμε, κατά συνέπεια για λόγους αξιοπιστίας σχολιάζουμε το πραγματικό γεγονός και όχι την εικονική πραγματικότητα.
Το ζητούμενο αυτής της αναφοράς είναι ότι, ενώ η βούληση κάποιων Ηπειρωτών οι οποίοι λειτούργησαν με τον οποιοδήποτε ρόλο στα πλαίσια της εταιρείας «κατάφεραν» να διαμορφώσουν την σημερινή εικόνα αλλά και να οδηγήσουν στη σημερινή σύνθεση του μετοχικού της κεφαλαίου, γίνεται μια προσπάθεια η οποία θέλει να χρεώσει την ολοκλήρωση μιας πιθανολογούμενης πώλησης στη μη δυναμική παρέμβαση της γενικής βούλησης.
Και αυτό ως πολίτη Ηπειρώτη με βρίσκει αντίθετο, καθότι πρόκειται περί σεναρίου εκτός πραγματικότητας, να διαχέεται η άποψη ότι η γενική βούληση που και πάλι δεν προσδιορίζεται, οφείλει τούτη την ώρα να ενεργοποιηθεί, αποκρύπτοντας την πραγματικότητα ότι αυτός που κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών στην ΑΕ, καλώς η κακώς μπορεί και να την πουλήσει όποτε θελήσει, -αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ενίοτε η επίκληση και η προσφυγή στη γενική ευθύνη σκοπό έχει την κάλυψη ατομικών και συγκεκριμένων ευθυνών και δράσεων σε αρκετές δε των περιπτώσεων ευθύνες συνδικαλιστικό – πολιτικές, και γίνεται κατανοητό αγαπητέ συντοπίτη τι εννοώ, ότι σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις οι διάφοροι αγροτοπατέρες αλλά και πολιτικοί που εξειδικεύονται στο είδος έκαναν και κάνουν «μνημόσυνα με ξένα κόλλυβα».
Κατά συνέπεια μου προκαλεί εντύπωση γιατί δεν γίνεται επίκληση της βούλησης των επιφανών Ηπειρωτών ή των συγκεκριμένων Ηπειρωτών που είχαν ή έχουν εμπλακεί με τα διοικητικά της εταιρείας αφενός, και αφετέρου αυτών που και σήμερα έχει ο λόγος τους μια δυναμική ουσιαστικής παρέμβασης και μπορεί να επιφέρει κάποια αποτελέσματα.
Και σήμερα, ιδιαίτερα σήμερα κάποιοι εσκεμμένα χωρίς να βλέπουν το πώς είναι διαρθρωμένη μετοχικά η εταιρεία αδυνατούν προφανώς να κάνουν οικονομικές προτάσεις και καταφεύγουν στην εύκολη διαδικασία επίκλησης της γενικής βούλησης των Ηπειρωτών.
Ως Ηπειρώτης θα ήμουν ευτυχής αν η Δωδώνη χαρίζονταν με οποιοδήποτε τρόπο στους Ηπειρώτες, η βούληση των Ηπειρωτών από μόνη της, όμως τέτοιο θαύμα είναι αδύνατο να κάνει, ως Οικονομολόγος λοιπόν πιστεύω ότι αν δεν την αγοράσουν Ηπειρώτες θα την αγοράσουν όποιοι μπορούν, εάν η κατέχουσα την πλειοψηφία αποφασίσει να το πράξει, και με τίμημα που εκείνη θα προσδιορίσει, αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.
Συμφωνούμε άπαντες οι Ηπειρώτες ότι το κεφάλαιο αυτό που λέγεται Δωδώνη ορθώθηκε κατά βάση από τους Ηπειρώτες κτηνοτρόφους, αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό να γεννά την υποψία καν ότι η τράπεζα θα λειτουργήσει συναισθηματικά.
Το πιο έντιμο θα ήταν οι άνθρωποι που γνωρίζουν την πορεία της Δωδώνης να εξηγήσουν στην τοπική κοινωνία πώς και γιατί η Αγροτική κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο, και να αιτιολογήσουν στον ειδικό πληθυσμό των κτηνοτρόφων ότι η τράπεζα δεν είναι ορφανοτροφείο, ούτε πτωχοκομείο, αλλά κερδοσκοπικός οργανισμός, κοντολογίς και με απλά λόγια για να παραμείνει η βιομηχανία σε χέρια Ηπειρωτών πρέπει ο κύριος μέτοχος να εισπράξει Ηπειρώτικα χρήματα.
Η πραγματικότητα η οποία ως οικονομολόγος οφείλω να παραδεχτώ είναι ότι οικονομικά αποτελέσματα παράγονται και από μη οικονομικές διαδικασίες, στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως είναι αδιανόητη η συνέχιση μιας παραφιλολογίας να θεωρούν κάποιοι ότι μπορούν να φιλονικούν πολιτικά ή συνδικαλιστικά απέναντι σε μια Ανώνυμη εταιρεία σχεδόν ξένη πια με την έννοια ότι ο μεγαλομέτοχος κατέχει ισχυρή πλειοψηφία μετοχών και καμία σχέση δεν έχει με τον τόπο.
Δεν υπάρχει θέμα αμφισβήτησης για το ποιος ορίζει και προσδιορίζει τα της τύχης σε μια ανώνυμη εταιρεία, κατά συνέπεια η επίκληση της γενικής βούλησης των Ηπειρωτών μόνο σύγχυση μπορεί να προκαλέσει ή άλλως θα ήταν ευτύχημα αν παρακινούσε Ηπειρώτες επιχειρηματίες ντόπιους ή απόδημους να αγοράσουν τη Δωδώνη, σε αυτή την περίπτωση σημασία δεν έχει το τι θέλουμε αλλά το τι μπορούμε, και από ότι φαίνεται μπορούμε να απολαμβάνουμε μόνο τα προϊόντα της για την ώρα τουλάχιστον…
- Θεωρώ απαραίτητη διευκρίνιση ότι το ζητούμενο στο παραπάνω κείμενο είναι μια άλλη άποψη στο θέμα του πως χρησιμοποιούμε κάποιους όρους και γιατί.
- Η αναφορά αποτελεί ενυπόγραφη και πρώτη γραφή κατά κείμενο και τίτλο.
