Σε ομιλία του ο βουλευτής Θεσπρωτίας, κ. Χρήστος Κατσούρας στην ολομέλεια της βουλής για το σχέδιο νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης, με θέμα: «Τροποποίηση του νόμου 3126/2003 για την ποινική ευθύνη των Υπουργών» τόνισε τα εξής:
«« Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, από την Αρχαία Αθήνα με τη νομοθεσία περί «λογοδοσίας αρχόντων» και τη διαδικασία της εισαγγελίας, την Αγγλία του 14ου αιώνα και τα Συντάγματα των Εθνικών Κρατών των περασμένων αιώνων, η ευθύνη των κυβερνώντων για ποινικά αδικήματα κατά την τέλεση των καθηκόντων τους προκάλεσε το ενδιαφέρον κάθε οργανωμένης κοινωνίας. Την ιστορία στον ελλαδικό χώρο νομίζω ότι την περιέγραψε πολύ καλύτερα από ότι θα μπορούσα εγώ ο κ. Παυλόπουλος πριν.
Τι σκοπό έχει η νομοθετική αυτή πρωτοβουλία; Να αποκαταστήσει την έννοια του δικαίου ή να αποκαταστήσει τη σχέση εμπιστοσύνης πολιτικής και πολιτικών;
Για το πρώτο δεν νομίζω ότι υπάρχει καμία αμφιβολία. Η συσσωρευμένη εμπειρία στον ελλαδικό χώρο έχει δείξει δύο τουλάχιστον, πράγματα. Πρώτον, ότι πράγματι, προνόμια και δικαιώματα υπέρ μια συγκεκριμένης ομάδας πολιτών, των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου, έπληξαν την έννοια της ισότητας απέναντι στο νόμο και κατ’ ουσίαν και της πολιτικής ισότητας.
Δεύτερον, ότι με το παρόν πλαίσιο, αλλά κυρίως με τον τρόπο που διαχειρίστηκαν οι πολιτικές δυνάμεις το πρόβλημα, δημιουργήθηκαν υπόνοιες στους πολίτες ότι χρησιμοποιείται είτε για να ξεκαθαριστούν πολιτικοί λογαριασμοί για ανταγωνισμούς μεταξύ των κομμάτων, είτε για να μην αποκαλυφθούν παραβατικές συμπεριφορές.
Όλοι συμφωνούμε ότι χρειάζονται αλλαγές. Βεβαίως, οι οποιεσδήποτε αλλαγές περιορίζονται από το άρθρο 86 του Συντάγματος. Αλήθεια, όμως, θα έπρεπε να περιμένουμε την ολοκλήρωση της αναθεώρησης μετά από πέντε, έξι, επτά χρόνια για να κάνουμε αυτές τις αλλαγές ή να επιλέξουμε το δρόμο κάποιων ρεαλιστικών αλλαγών σήμερα;
Νομίζω ότι πράγματι οι περισσότεροι συμφωνούμε ότι οι αλλαγές αυτές είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, είτε με την κατάργηση του ειδικού χρόνου παραγραφής των αδικημάτων, είτε με τη συγκρότηση του τριμελούς γνωμοδοτικού συμβουλίου από ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς που κληρώνονται σε δημόσια συνεδρίαση στην Ολομέλεια που θα γνωμοδοτεί πριν η Βουλή αποφασίσει τη διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης, είτε για τη δυνατότητα του ανακριτή να απαγορεύσει την κίνηση κάθε είδους λογαριασμών και λοιπών προϊόντων, είτε με την εφαρμογή περιοριστικών μέτρων, είτε με την τροπολογία που δίνει τη δυνατότητα σε κατηγορηθέντες πρώην Υπουργούς να διώξουν το στίγμα της κατηγορίας, ενώ είχαν ανακύψει ζητήματα παραγραφής.
Αξίζει εδώ, κύριε Υπουργέ, να τονίσουμε τη σημαντική δουλειά που έγινε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, αλλά και στη Διαρκή Επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης απ’ όλα τα Κόμματα. Να πούμε όμως και ένα «μπράβο» και σε εσάς γιατί σεβαστήκατε την έννοια του διαλόγου που δεν καθορίζεται μόνο από το πλαίσιο του διαλόγου, αλλά και από το ότι πηγαίνουμε σε αυτό με όχι σαφείς, με όχι απόλυτες αφετηριακές θέσεις.
Προκύπτουν όμως δύο σημαντικά ζητήματα. Το πρώτο είναι: Θα λύσει το πρόβλημα ο παρών νόμος; Νομίζω ότι όλοι καταλαβαίνουμε ότι κανένας νόμος δεν θα λύσει το συγκεκριμένο πρόβλημα. Κανένας νόμος δεν καταργεί τα πάθη της πλεονεξίας και την τάση για πλουτισμό κάποιων. Για να είμαστε πάλι ειλικρινείς αυτά υπήρχαν στο παρελθόν και θα υπάρξουν και στο μέλλον. Το ζήτημα είναι εάν οι εφαρμοστές του, εάν τα κόμματα και η Βουλή είμαστε αποφασισμένοι να εφαρμόσουμε τους νόμους. Το ζήτημα είναι το αν υπάρξει η τόλμη που πρέπει να δείξουν όλες οι Κυβερνήσεις από εδώ και στο εξής, για να μην έρθουμε πάλι σε πέντε χρόνια και να μιλάμε για μία προβληματική διαχείριση του νόμου που ψηφίσαμε πριν από πέντε χρόνια.
Το δεύτερο επίσης, σημαντικό: Θα αποκαταστήσει την πολιτική αξιοπιστία; Παρά τη σημασία του, θα πρέπει να βλέπουμε τα πράγματα μάλλον με μία απόσταση από το παρόν. Η απάντηση είναι «όχι». Διότι, η αποκατάσταση της αξιοπιστίας της πολιτικής και των πολιτικών θα εξαρτηθεί στο άμεσο μέλλον από δύο πράγματα, κατά τη γνώμη μου: Το πρώτο είναι από την αύξηση της συμμετοχής των πολιτών στα πολιτικά και από το αν αυτή η δυνατότητα συμμετοχής τους δίνει τη δυνατότητα να επηρεάζουν τα πράγματα. Το δεύτερο και πιο σημαντικό είναι από τη δυνατότητα της πολιτικής και των θεσμών να δώσουν λύσεις στα τεράστια προβλήματα της χώρας, ιδιαίτερα αυτή τη στιγμή που οι προκλήσεις είναι πολύ μεγάλες.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είμαστε σε μία περιπέτεια. Οι θυσίες και η απόγνωση του παρόντος όσοι νόμοι και εάν ψηφιστούν, εάν δεν οδηγήσουν σε λύσεις θετικές και εάν δεν επανέλθει η ελπίδα στην πολιτική, η ιστορία έχει δείξει – εάν η ιστορία επαναλαμβάνεται – από τη δίκη των Αργινουσών μέχρι τις μεγάλες δίκες του περασμένου αιώνα ότι θα προκαλέσουν τέτοια σύγχυση και πανικό που θα οδηγήσουν στην καταστρατήγηση των ίδιων των νόμων και τελικά σε καταδίκη, όχι μόνο πολιτική, αλλά πολύ πιθανά και αθώων ανθρώπων.
Ευχαριστώ πολύ. »»
