Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου, οικονομολόγος
Στις 11 Μαρτίου 2013, αναλάμβανε πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας Ελληνικού Δημοσίου) ο Στέλιος Σταυρίδης, μέχρι εκείνη τη στιγμή πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΕΥΔΑΠ και μεταξύ των άλλων δήλωνε: «… από τον τομέα των αποκρατικοποιήσεων εξαρτάται η ανάπτυξη, η δημιουργία θέσεων εργασίας και η προοπτική της χώρας».
Λίγο διάστημα μετά, μιλώντας σε ημερίδα του ΤΕΕ (Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος), ο κ. Σταυρίδης επικαλούμενος μελέτη του ΙΟΒΕ (Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών), ανέφερε: «η μελέτη αυτή προβλέπει πως οι ιδιωτικοποιήσεις μπορεί να φέρουν κάθε χρόνο το 1% του ΑΕΠ και 30.000-40.000 θέσεις εργασίας. Εμείς, αν δουλέψουμε σωστά μπορούμε να τις διπλασιάσουμε» διευκρινίζοντας επίσης, πως «προχωρούν κανονικά οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ».
Βέβαια, ειδικά τα περί αύξησης των θέσεων εργασίας, αποτελούν σενάρια ονείρων θερινής νυκτός και είναι αισχρά ψεύδη μιας παρωχημένης νεοταξικής αντίληψης, η οποία έχει διαψευστεί από τις εξελίξεις. Γιατί οι όποιες αποκρατικοποιήσεις γίνουν, θα έχουν σκοπό τον περιορισμό των εργαζομένων (για λόγους οικονομίας από τους νέους ιδιοκτήτες) και όχι την αύξησή τους. Όσον δε αφορά τις μελέτες του ΙΟΒΕ, τις περισσότερες των περιπτώσεων πέφτουν έξω, από της εποχής άλλωστε που γενικός διευθυντής του ΙΟΒΕ ήταν ο σημερινός Υπουργός Οικονομικών Γ.Στουρνάρας. Αυτός που τότε δήλωνε: «Αν βγούμε από το μνημόνιο σημαίνει ακαριαίος θάνατος… αλλά δεν είναι ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο και χρειάζεται πολλά άλλα πράγματα ακόμα».
Όμως, ο κ. Σταυρίδης, παλαιός φίλος του Σαμαρά, δεν επελέγη τυχαία σ΄αυτή τη δημόσια θέση, από όπου στόχο έχει να εκποιήσει-ξεπουλήσει τα ασημικά και τα χρυσαφικά αυτής της χώρας, δηλαδή τη δημόσια περιουσία της, για ένα κομμάτι ψωμί. Διότι τα περιουσιακά στοιχεία μιας πτωχευμένης χώρας, ο όποιος αγοραστής, θα τα ενθυλακώσει πολύ κάτω από την πραγματική τους αξία, άσχετα αν πολλά από αυτά τα περιουσιακά στοιχεία (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΟΠΑΠ), δεν κοστολογούνται μη έχοντας «τιμή οροφής», γιατί θα έπρεπε να παραμένουν στο Ελληνικό Δημόσιο, από τη στιγμή που αποτελούν στρατηγικού χαρακτήρα οργανισμούς για την άμυνα της χώρας μας. Πόσο δε μάλλον, όταν τα έσοδα από αυτές τις πωλήσεις θα καλύψουν ανάγκες μείωσης του χρέους στους δανειστές-τοκογλύφους «εταίρους μας» και δεν θα δοθούν στην πολυθρυλούμενη ανάπτυξη του κ. Σαμαρά.
Άλλωστε, ο κ. Σταυρίδης γνωρίζει από το παρελθόν πως ξεπουλιούνται οι επιχειρήσεις!. Ήταν τότε, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, επί κυβερνήσεως Μητσοτάκη, όταν ως διευθύνων σύμβουλος της ΑΓΕΤ-Ηρακλής ξεπούλησε την Ελληνική τσιμεντοβιομηχανία, μιας από τις μεγαλύτερες ελληνικές βιομηχανίες με ισχυρή θέση στην παγκόσμια αγορά τσιμέντου, στους Ιταλούς της Caltsestruzzi. Είναι λοιπόν, «ο κατάλληλος άνθρωπος» στην κατάλληλη θέση για να εκποιήσει-ξεπουλήσει τη δημόσια περιουσία, από τη στιγμή που δεν είχε και την καλύτερη άποψη για το Ελληνικό κράτος, όταν και έγραφε στις 3 Νοεμβρίου 2012 στην προσωπική του ιστοσελίδα άρθρο με τίτλο: «Άθλιος εργοδότης το Ελληνικό κράτος» και μεταξύ των άλλων τόνιζε ιδιαίτερα: «… Το κράτος είναι μακράν ο πλέον, άθλιος και αλαζόνας εργοδότης! Παρ΄όλα αυτά, πολλοί συνεχίζουν να το θέλουν τετράπαχο και αδηφάγο!»
Παρ’ όλα ταύτα, με την πάροδο των ετών, ο κ. Σταυρίδης προφανώς έχασε και το προτέρημα του ξεπουλήματος επιχειρήσεων. Γιατί, πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η παταγώδης αποτυχία του ξεπουλήματος των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ, στους Ρώσους της Gazprom, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά πανηγύριζε προκαταβολικά από την Παρασκευή, θεωρώντας πως απέμεναν μόνο οι υπογραφές; Αυτή η κυβερνητική αποτυχία του ξεπουλήματος των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ προκάλεσε εσωτερικούς τριγμούς στην τρικομματική-μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά και μεγάλη ανησυχία στα διαπλεκόμενα ΜΜΕ των μεγαλοεργολάβων. Έτσι σε όλα τα κεντρικά βραδινά δελτία ειδήσεων της Δευτέρας (10/6/13) όλοι αναζητούσαν τον κ. Σταυρίδη προκειμένου να τους απαλύνει τον πόνο από τη νέα καρπαζιά. Και ο κ. Σταυρίδης προσπάθησε να επιρρίψει τις ευθύνες για το επιχειρησιακό ναυάγιο, στην αδυναμία έγκαιρης έγκρισης από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που πιθανώς κατά την άποψή του, επηρέασε την απόφαση των Ρώσων.
Ταυτόχρονα προσπάθησε να επενοχοποιήσει τον Πρωθυπουργό, ισχυριζόμενος πως τις διαπραγματεύσεις τις έκανε εξ ολοκλήρου το ΤΑΙΠΕΔ. Ο κ. Σταυρίδης αυτοδιαψεύδεται όμως, από τη στιγμή που ο Πρωθυπουργός συναντήθηκε το τελευταίο δίμηνο τρείς φορές με τον αντιπρόεδρο της Gazprom κ. Μίλερ. Την τελευταία δε φορά, που η συμφωνία θεωρείτο κάτι περισσότερο από βέβαιη, τον κ. Μίλερ συνόδευε ο επικεφαλής του τομέα διεθνών δραστηριοτήτων της Gazprom, Πάβελ Οντέροφ.
Έτσι, ότι και να λέει ο κ. Σταυρίδης, το βέβαιο είναι πως η κυβέρνηση Σαμαρά επέδειξε παιδαριώδεις και επικίνδυνους χειρισμούς, μη φροντίζοντας έγκαιρα να λάβει το «πράσινο φως» για την αποκρατικοποίηση από τις Βρυξέλλες. Αυτό είναι άλλη μια τρανταχτή απόδειξη που αποδεικνύει πως η Ελλάδα είναι χώρα υπό κατοχή, όταν η όποια ενέργειά της πρέπει να συνοδεύεται από την έγκριση των τροϊκανών. Από την άλλη μεριά, ο κ. Σταυρίδης αποκρύπτει πως παρέλειψε να ρυθμίσει τις οφειλές τρίτων (εταιρείες) προς την ΔΕΠΑ, ύψους περίπου 300 εκ. ευρώ.
Συνοψίζοντας, το συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω είναι πως οι επιπτώσεις από αυτό το ναυάγιο θα είναι οδυνηρές για τον Ελληνικό λαό και την πατρίδα μας. Πιο συγκεκριμένα:
– Η αποτυχία της συμφωνίας για τη ΔΕΠΑ (Δημόσια επιχείρηση αερίου ΑΕ) δημιουργεί ακάλυπτο άνοιγμα της τάξεως των 900 εκ. ευρώ. Το συνολικό άνοιγμα της ανικανότητας της κυβέρνησης στις αποκρατικοποιήσεις φτάνει το 1΄800 εκ. ευρώ. Και το σίγουρο είναι πως αυτή η τρύπα θα καλυφτεί από περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και δαπάνες.
– Η νέα προκήρυξη του διαγωνισμού θα είναι πολύ πιο αδύνατη επιχειρησιακά από τη στιγμή που τελικά στον προηγούμενο διαγωνισμό δεν υπήρξε καμιά πρόταση. Άρα, εάν υπάρξει επενδυτής που θα καταθέσει πρόταση για εξαγορά, αυτή θα κινηθεί πολύ πιο κάτω από τα προηγούμενα στάνταρ της κυβέρνησης.
– Στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης του ΔΕΣΦΑ, η μοναδική προσφορά που κατατέθηκε είναι από την Αζέρικη SOCAR. Η αποδοχή αυτής της πρότασης είναι το εκβιαστικό δίλλημα προς την κυβέρνηση, προκειμένου να «περάσει» από τη χώρα μας ο αγωγός ΤΑP. Όμως, μια τέτοια συμφωνία, ελλοχεύει μέγα Εθνικό κίνδυνο, από τη στιγμή που οι Αζέροι είναι πάντα Τούρκοι (άρθρο του Ν.Λυγερού στο ΕΛΚΕΔΑ https://www.elkeda.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2100:17072012—–&catid=42:2010-01-11-15-12-16&Itemid=92 ) και θα μετατραπεί η Ελλάδα σε ενεργειακό δορυφόρο της Τουρκίας.
Συνεπώς, ο Πρωθυπουργός της χώρας Αντώνης Σαμαράς, από την στιγμή που επιδεικνύει τεράστια αδυναμία να κάνει σωστά τη δουλειά του, είναι το λιγότερο επικίνδυνος να διαχειρίζεται τις τύχες της χώρας και του λαού της και πρέπει άμεσα να πάει σπίτι του για να ιδιωτεύσει. Εκτός και εάν θέλει να ακολουθήσει το παράδειγμα του φίλου του και συμμαθητή του, Γιώργου Παπανδρέου. Άλλωστε, αυτοί οι πολιτικοί τυχοδιώκτες δεν ξέρουν ούτε κουπί να τραβάνε!
