Σχόλιο για τη συζήτηση σχετικά με το φρέσκο γάλα
Από την Υποψήφια Περιφερειάρχη με τη Λαϊκή Συσπείρωση Όλυ Τσουμάνη
Η συζήτηση που γίνεται αυτό το διάστημα σε σχέση με τη διάρκεια στο φρέσκο γάλα, μας νοιάζει όλους: και την εργατική τάξη μαζί με τα λαϊκά νοικοκυριά της πόλης ως καταναλωτές και τους μικρομεσαίους κτηνοτρόφους ως παραγωγούς.
Μελέτη του ΟΟΣΑ αναφέρει: Το γεγονός ότι στην Ελλάδα το «φρέσκο» παστεριωμένο γάλα κυκλοφορεί με διάρκεια ζωής 5 ημερών αποτελεί «μια αυστηρή απόκλιση από τις συνήθεις πρακτικές της ΕΕ που προκύπτουν από τη σχετική ευρωπαϊκή νομοθεσία. Η απόκλιση αυτή ενδεχομένως να βλάπτει τον ανταγωνισμό στη σχετική αγορά σε σημαντικό βαθμό».
Άρα, σύμφωνα με τη μελέτη, το γεγονός ότι η Ελλάδα προσδιορίζει με νόμο στις 5 μέρες τη διάρκεια ζωής του «φρέσκου» παστεριωμένου γάλακτος αποτελεί μια ελληνική ιδιαιτερότητα η οποία πρέπει να αρθεί, γιατί ουσιαστικά παραβιάζει το ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο.
Η πίεση για άρση αυτού του περιορισμού και για συμμόρφωση με την κοινοτική νομοθεσία δεν είναι κάτι το καινούριο. Αυτή η πίεση σήμερα λόγω κρίσης πολλαπλασιάζεται. Γιατί πολύ απλά σήμερα, εν μέσω της καπιταλιστικής κρίσης, οι αστικές κυβερνήσεις και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί λαμβάνουν μια σειρά από μέτρα με στόχο την αντιστάθμιση της τάσης πτώσης του μέσου ποσοστού κέρδους, η οποία με την κρίση βγαίνει με έντονο τρόπο στην επιφάνεια. Μέτρα που βασικό στόχο έχουν να ρίξουν την τιμή της εργατικής δύναμης, η οποία είναι η βασική παραγωγική δύναμη. Αυτό εξυπηρετεί η εφαρμοζόμενη πολιτική διεθνώs.
Ο καπιταλιστής, βέβαια, εκτός από φτηνή εργατική δύναμη χρειάζεται και φτηνές πρώτες ύλες. Στην περίπτωσή μας λοιπόν ο γαλακτοβιομήχανος χρειάζεται φτηνό γάλα και η ανάγκη του αυτή, σύμφωνα με τη μελέτη του ΟΟΣΑ, θα εξυπηρετηθεί με την άρση του «εμποδίου» των 5 ημερών στη διάρκεια ζωής του «φρέσκου» παστεριωμένου γάλακτος καθώς «η κατάργηση του ορίου των πέντε ημερών θα δώσει επαρκή χρόνο στη βιομηχανία για την εισαγωγή γάλακτος από άλλες, φθηνότερες χώρες της ΕΕ, μειώνοντας έτσι το κόστος των πρώτων υλών».
Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει;
«Η εντατικοποίηση του ανταγωνισμού θα καταστήσει πολύ δύσκολο για τα τοπικά μικρά αγροκτήματα να λειτουργήσουν σύμφωνα με το ισχύον επιχειρηματικό τους μοντέλο και θα περίμενε κανείς ότι ορισμένα από αυτά θα αγοραστούν από τις μεγαλύτερες εκμεταλλεύσεις…». Δηλαδή, ένταση της συγκεντροποίησης και ξεκλήρισμα των μικρομεσαίων παραγωγών.
τι σημαίνει πρακτικά αυτό; ότι το γάλα υψηλής παστερίωσης 5-10 ημερών θα είναι σαν να αγοράζει ο καταναλωτής γάλα ημέρας!!! Ποιον ωφελεί αυτό το μέτρο:πάντως σίγουρα όχι τη λαϊκή οικογένεια με τα αμφιβόλου προελεύσεως και ποιότητας γάλατα και σίγουρα όχι το μικρό κτηνοτρόφο, που θα τσακιστεί λόγω του ακόμη μεγαλύτερου ανταγωνισμού η τιμή πώλησης στο γάλα
Όσο για τους γαλακτοβιομήχανους, αυτοί δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα.
Μπορεί το γάλα να παραμένει ασφαλές, γιατί η πρόοδος στην τεχνολογία της παστερίωσης επιτρέπει την παράταση της διάρκειας του χρόνου ζωής του, αυτή όμως η παράταση αναμφισβήτητα υποβαθμίζει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του. Πρόκειται για άλλη μια χαρακτηριστική περίπτωση πώς η εξέλιξη της τεχνολογίας αξιοποιείται από τα μονοπώλια για αύξηση της κερδοφορίας τους, την οποία πληρώνουν τα λαϊκά στρώματα, που αποδεικνύει ότι όσο ο λαός δεν κάνει κομάντο στην παραγωγή άσπρη μέρα δε θα δει.
