Όταν το τελευταίο δένδρο καεί, όταν το τελευταίο ζώο πεθάνει, όταν το τελευταίο ποτάμι δηλητηριαστεί, τότε ο λευκός άνθρωπος θα καταλάβει πως δεν μπορεί να τραφεί με χρήματα… έλεγαν οι Ινδιάνοι για τους λευκούς κατακτητές του νέου κόσμου.
Σήμερα, δύο αιώνες μετά την παραπάνω ρήση και 40 χρόνια μετά την καθιέρωση από τον ΟΗΕ της 5ης Ιούνη ως Ημέρας για το Περιβάλλον, η σύγχρονη ριζοσπαστική πολιτική οικολογία, ορθώνεται στον αντίποδα των εύκολων και ανώδυνων εορτασμών. Σήμερα, το περιβαλλοντικό επίδικο είναι η καθημερινή δράση για οικολογικοποίηση των παραγωγικών δυνάμεων και ο μετασχηματισμός του μοντέλου κατανάλωσης, των ατομικών αλλά και των συλλογικών αγαθών, της κυκλοφορίας προσώπων και πραγμάτων.
Υπόθεση της ριζοσπαστικής οικολογίας είναι μια νέα κατάσταση κοινωνικής αυτογνωσίας μέσω της απόρριψης των στενά οικονομικών δεικτών και της ανάδειξης νέων, εμπλουτισμένων «Ανανεώσιμων Ενεργειακών Πόρων», με ενσωμάτωση όλων των παραμέτρων της ανθρώπινης ευημερίας. Υπόθεσή της είναι μια οικονομία χαμηλών εισροών και εκροών, με μικρές επεμβάσεις στη φύση, μακροβιότητα προϊόντων, ανακύκλωση, επαναχρησιμοποίηση και περιορισμένη παραγωγή «αποβλήτων»…
Η φετινή παγκόσμια «Ημέρα για το Περιβάλλον» βρίσκει την Ελλάδα – μαζί με την βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση- να βιώνει ένα πραγματικό «Περιβαλλοντικό Βατερλώ» που συνοψίζεται στην σαφή υποβάθμιση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, στην καταστρατήγηση του ευρωπαϊκού περιβαλλοντικού δικαίου και στην ακύρωση στην πράξη (μέσω φωτογραφικών ρυθμίσεων σε διάφορους νόμους) όλων των φιλοπεριβαλλοντικών πολιτικών που ενσωματώθηκαν τα τελευταία χρόνια στο περιβαλλοντικό μας δίκαιο.
Αποτέλεσμα αυτής της υποβάθμισης είναι η γρήγορη και μη αναστρέψιμη, καταστροφή του περιβάλλοντος και η παράδοση των φυσικών πόρων και της Δημόσιας περιουσίας της χώρας στο μεγάλο ιδιωτικό και ασύδοτο κεφάλαιο στο όνομα της ανάπτυξης.
Ενδεικτικά αναφέρουμε:
– Τον νόμο fast track για την επιτάχυνση των επενδύσεων ο οποίος αποδυνάμωσε σημαντικά το θεσμικό πλαίσιο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης των έργων και την δυνατότητα παρέμβασης της κοινωνίας.
– Την απορρόφηση του «Πράσινου Ταμείου» για την κάλυψη της μαύρης τρύπας του προϋπολογισμού, πριν σχεδόν καλά – καλά αυτό συσταθεί. Για μάς, για τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ο πραγματικός πλούτος και το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας είναι το περιβάλλον και οι φυσικοί μας πόροι, ενώ η αναπτυξιακή προοπτική της περνά υποχρεωτικά μόνο μέσα από την ουσιαστική προστασία και την αειφόρο διαχείρισή του. Για μας, η κρίση δεν αποτελεί άλλοθι για λεηλασία του φυσικού πλούτου και της δημόσιας περιουσίας, αλλά το περιβάλλον αποτελεί βασικό πυλώνα για πραγματικά βιώσιμη και υγιή αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Για μας, η προστασία του περιβάλλοντος αποτελεί πρωταρχική υποχρέωση της πολιτείας και δεν εκχωρείται ως παρενέργεια οποιασδήποτε επιχειρηματικής δραστηριότητας. Απέναντι στην λογική όπου το περιβάλλον από «κληρονομιά όλων» αντιμετωπίζεται ως «ιδιοκτησία κάποιων» και απέναντι στην έλλειψη οράματος, πολιτικής βούλησης και εθνικής στρατηγικής, ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ από την επομένη των εκλογών θα εργαστεί για μια πραγματική περιβαλλοντική πολιτική που θα έχει ως βασικούς άξονες.
– Την ακύρωση όλων των περιβαλλοντοκτόνων ρυθμίσεων που προέρχονται από το μνημόνιο και όχι μόνο, την προάσπιση όλων των θετικών κατακτήσεων για το περιβάλλον που αποτυπώνονται τόσο στο εθνικό όσο και στο ευρωπαϊκό περιβαλλοντικό δίκαιο και την παραπέρα ενδυνάμωσή του με την θεσμοθέτηση νόμων και κανόνων που θα ενισχύουν και θα κάνουν αποτελεσματικότερη την προστασία και την διαχείρισή του.
– Την διαρκή ενσωμάτωση του περιβάλλοντος και των πολιτικών για το περιβάλλον σε όλες τις τομεακές αναπτυξιακές πολιτικές που θα καθορίσουν το μέλλον της χώρας (στην αγροτική πολιτική, στην βιομηχανική πολιτική, στην πολιτική για την ενέργεια, στην κοινωνική πολιτική κ.α).
Στην περιοχή μας, μια από τις πλουσιότερες περιοχές της Ευρώπης σε βιοποικιλότητα, φυσικό πλούτο και πόρους, βιώνουμε καθημερινά το περιβαλλοντικό έλλειμμα εξ αιτίας των καταστροφικών πολιτικών του τέως δικομματισμού. Η λίμνη Παμβώτις πνέει τα λοίσθια, και το Προεδρικό Διάταγμα προστασίας και διαχείρισής της πετσοκόβεται μέρα με τη μέρα και παραπέμπεται στις καλένδες. Τα ποτάμια της Ηπείρου δέχονται συνεχώς επιθέσεις εκμετάλλευσης, με αιχμή την επαναφορά στο προσκήνιο του φράγματος του Αγ. Νικολάου στον Άραχθο. Η διαχείριση των στερεών και υγρών αποβλήτων βρίσκεται πολύ μακριά από το ευρωπαϊκό κεκτημένο, ενώ γινόμαστε μάρτυρες της μικροπολιτικής, επιπόλαιας και κερδοσκοπικής αντιμετώπισής τους σήμερα με τα προβλήματα αστοχίας του ΧΥΤΑ Ελληνικού. Η ανακύκλωση στην πόλη των Ιωαννίνων, αποτελεί τέλος ένα πικρόχολο ανέκδοτο.
Με την αποφασιστική στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ από τις 18 Ιούνη θα αφήσουμε πίσω μας τις «Ημέρες Περιβάλλοντος» και θα περάσουμε στην «Εποχή για το Περιβάλλον και την Βιώσιμη Ανάπτυξη» στην χώρα μας!
