Οφείλουμε να προχωρήσουμε πολύ αποφασιστικά και χωρίς ιδεοληψίες αν θέλουμε όχι απλά ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, αλλά ένα πλαίσιο μακροπρόθεσμης ανάπτυξης.
Με σκληρά λόγια επιτίθεται σε όσους αμφισβητούν την προσπάθεια της Κυβέρνησης να αποτρέψει τη χρεωκοπία της χώρας και να προωθήσει μεγάλες αλλαγές, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Θανάσης Οικονόμου. Στη συνέντευξη του ο κ. Οικονόμου μιλά χαρακτηριστικά για «σειρήνες και Κασσάνδρες που πριμοδοτούν την αναστάτωση θέλοντας να αποσαθρώσουν τον κοινωνικό ιστό για να δικαιολογήσουν την πολιτική τους ύπαρξη».
Ο Βουλευτής Ιωαννίνων τονίζει ότι το μνημόνιο ήταν μεν ένα σωσίβιο μια δεδομένη στιγμή, όμως δεν είναι και ο τρόπος για να λυθούν τα προβλήματα της χώρας, καθώς απαιτείται να υπάρξουν αλλαγές παντού και κυρίως στο κοινωνικό και παραγωγικό πρότυπο.
Αναφερόμενος στο θέμα της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας τάσσεται εμμέσως υπέρ, επισημαίνοντας ότι η συζήτηση πρέπει να γίνει με την «κοινή λογική και χωρίς ιδεοληψίες».
Δηλώνει μεν ενοχλημένος από την συμπεριφορά της τρόικας και επικρίνει τη στάση της ΝΔ απέναντι στις κυβερνητικές αντιδράσεις, όμως εκτιμά ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος για να δοθεί συνέχεια στο θέμα.
Ο κ. Οικονόμου ξεκαθαρίζει ότι η Κυβέρνηση έχει τη νομιμοποίηση για τις πολιτικές που ακολουθεί. Εμφανίζεται ικανοποιημένος από την ενημέρωση που γίνεται στους ΚΤΕ του ΠΑΣΟΚ, κάτι που αντανακλά στο νομοθετικό έργο της κυβέρνησης και τονίζει ότι το πολιτικό προσωπικό που επέλεξε ο Πρωθυπουργός για τα υπουργεία έχει διαφορετική κουλτούρα και νοοτροπία σε σχέση με το παρελθόν.
Τέλος, ως μέλος της Εξεταστικής για τα Ομόλογα, αφήνει αιχμές για όσους εμπλεκόμενους εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην παραγραφή των αδικημάτων τονίζοντας ότι τίποτα δεν έχει κριθεί οριστικά.
Κύριε Οικονόμου βρισκόμαστε σε μία κρίσιμη καμπή στην προσπάθεια να αποφύγει η χώρα τη χρεοκοπία. Σε τι μπορεί να ελπίζει ο Έλληνας πολίτης; Τι προσδοκούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση στις σημαντικές συνεδριάσεις εντός του Μαρτίου;
Η διαπραγματευτική γραμμή της Ελλάδας, πέτυχε κάτι παρά πολύ σοβαρό και αυτό αφορά την ανάδειξη της ευρωπαϊκής διάστασης του προβλήματος. Πέρα από το προφανές όφελος, δημιουργήσαμε όρους για μία συνολική πολιτική συζήτηση εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας, στην κατεύθυνση της πολιτικής της εμβάθυνσης. Άρα, η λύση δεν μπορεί να είναι μόνο εθνική αλλά και ευρωπαϊκή, καθώς όλοι έχουν συνειδητοποιήσει πια ότι η κρίση σχετίζεται και με τις συγκρούσεις ανάμεσα στις αγορές και την πολιτική.
Οι επόμενες κρίσιμες συνεδριάσεις, αναγκαστικά θα συμπεριλάβουν και αυτή την οπτική και την μετουσίωση τους σε πράξεις που πέρα από τα γνωστά βήματα – επιμήκυνση, ενίσχυση του ταμείου στήριξης, κλπ. – αναμένεται να περιγράψουν βήματα για τη διαμόρφωση νέων κανόνων που δεν θα απαντούν μόνο στη δημοσιονομική διάσταση των προβλημάτων αλλά και στην πολιτική αντίληψη που τα γεννά.
Η συνταγή του Μνημονίου δεν φαίνεται από μόνη της να αρκεί για να αντιμετωπίσει η χώρα το πρόβλημα χρέους. Τι άλλο χρειάζεται;
Το μνημόνιο ήταν ένα «σωσίβιο» τη δεδομένη στιγμή. Δεν είναι ο τρόπος για να λύσουμε τα προβλήματα μας. Πρέπει, λοιπόν, να δουλέψουμε αλλιώς. Οι αλλαγές πρέπει να είναι παντού. Και με το «παντού» δεν εννοώ μόνο τις μεταρρυθμίσεις στους τομείς πολιτικής ή στα επίπεδα οργάνωσης του κράτους. Εννοώ κυρίως στην αντίληψη όλων μας. Στη μεταρρύθμιση της σκέψης.
Να αλλάξουμε το κοινωνικό και παραγωγικό μας πρότυπο, καθώς είναι σαφές ότι η Ελλάδα που ξέραμε δεν μπορεί να επαναληφθεί. Οφείλουμε να προχωρήσουμε πολύ αποφασιστικά και χωρίς ιδεοληψίες αν θέλουμε όχι απλά ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση, αλλά ένα πλαίσιο μακροπρόθεσμης ανάπτυξης.
Το μεγάλο πρόβλημα που ήδη προκαλεί η συνταγή της τρόικας είναι η ύφεση. Πώς θα αντιμετωπιστεί;
Η κρίση προκαλεί πρόβλημα ρευστότητας, με συνέπεια την ύφεση και αυτή με τη σειρά της συγκέντρωση της αγοράς. Η τρόικα δίνει συμβουλές για τη μείωση του χρέους, που είναι άμεση προϋπόθεση για δημιουργία επενδύσεων. Η επανεκκίνηση της οικονομίας και η χάραξη πολιτικής είναι δική μας υπόθεση.
Ο νέος αναπτυξιακός, το ΕΣΠΑ, ο νόμος για τις ΑΠΕ, το fast track, το ΕΤΕΑΝ, η αύξηση των εξαγωγών, το άνοιγμα των επαγγελμάτων είναι κυβερνητικές πρωτοβουλίες που κινούνται προς αυτή ακριβώς την κατεύθυνση. Όλα αυτά, διαμορφώνουν ένα νέο επιχειρηματικό πλαίσιο, ένα νέο επενδυτικό περιβάλλον που χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρξει προσέλκυση κεφαλαίων, διατήρηση και δημιουργία θέσεων εργασίας, που είναι και η μείζονα επίπτωση της ύφεσης.
Μήπως η κυβέρνηση καθυστέρησε στον τομέα της ανάπτυξης;
Δεν θα μπορούσε να είναι εξαιρετικά διαφορετικά τα πράγματα. Αναγκαστικά το αρχικό μέλημα ήταν να μην χρεοκοπήσει η χώρα. Ό,τι μπορούσε να γίνει αυτό το διάστημα έγινε. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: η απορρόφηση του ΕΣΠΑ από 2% στις αρχές του ’10 έκλεισε στο 18%. Να μιλάμε, λοιπόν, για το εφικτό. Από εκεί και πέρα, είναι σαφές ότι στο επόμενο διάστημα που αρχίζει η υλοποίηση της ουσίας των αλλαγών – γιατί είναι αυτονόητο ότι η ανάπτυξη δεν έρχεται νομοτελειακά με αποφάσεις – θα δοθούν πολύ κρίσιμες μάχες.
Η τρόικα ζήτησε να γίνουν πωλήσεις, ή έστω αξιοποιήσεις περιουσίας του δημοσίου, ύψους 50 δις Ευρώ. Δεν είναι ξεπούλημα των «ασημικών» αυτό;
Ας είμαστε σοβαροί και ψύχραιμοι. Κάποιοι ηθελημένα μπερδεύουν την ορθολογική και με όρους αξιοποίηση με την απώλεια εθνικής κυριαρχίας. Είναι οι ίδιοι που με περισσή ευκολία λαϊκίζουν για να δημιουργούν εντυπώσεις. Απέναντι σε όλους αυτούς, υπάρχει η ξεκάθαρη δήλωση του Πρωθυπουργού για το θεσμικό και νομοθετικό υπόβαθρο που πρέπει να δημιουργηθεί και η κοινή λογική. Η κοινή λογική λέει ότι δεν γίνεται να κρατάς κλειστό και αραχνιασμένο ένα μαγαζί γωνία και κάθε μήνα να ζητάς χαρτζιλίκι από τον συνταξιούχο πατέρα σου…
Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα της αξιοποίησης είναι πολυσύνθετο και διαχρονικό, εκτιμώ όμως ότι χωρίς δαιμονοποιήσεις και ιδεοληψίες μπορούμε να εξετάσουμε το ζήτημα με απόλυτο σεβασμό στην περιουσία και τα δικαιώματα του ελληνικού λαού.
Η αντιπολίτευση κατηγορεί την κυβέρνηση για υποκρισία, με αφορμή τη σύγκρουση με την τρόικα. Είναι πράγματι ουσιαστική η αντιπαράθεση ή απλώς η κυβέρνηση θέλει να διαφοροποιηθεί για πολιτικούς λόγους;
Οι πολιτικοί λόγοι, κύριε Μακρυγιάννη, στην προκειμένη περίπτωση είναι πολύ σοβαρή υπόθεση. Οι κυβερνητικές αντιδράσεις αφορούν τα όρια που πρέπει να τηρούνται όταν μιλάμε για θέματα εθνικών αποφάσεων. Μπορώ να κατανοήσω ότι ελλείψει θέσεων η αντιπολίτευση αρέσκεται σε παιχνίδια εντυπώσεων. Αλλά, αν έχει ζήτημα αντίληψης την έννοιας των ορίων, τότε το πράγμα είναι εξαιρετικά δυσάρεστο και επικίνδυνο.
Εσείς νιώσατε προσβεβλημένος από τη συμπεριφορά των αξιωματούχων της τρόικας;
Ενοχλημένος. Και μια και μιλήσαμε για όρια, να σας πω και κάτι ακόμη… Η έννοια του μέτρου αφορά και εμάς. Όχι μόνο τους άλλους.
Ως εξ αυτού το ζήτημα αυτό έχει αναλωθεί πλήρως. Το να δίνουμε διαστάσεις περισσότερες νομίζω πως δεν του αναλογεί. Μην συγκεντρωθούμε για μια ακόμη φορά στο δέντρο και αφήσουμε το δάσος.
Συζήτηση γίνεται εσχάτως για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Βλέπετε μία τέτοια εξέλιξη; Μήπως η κυβέρνηση χρειάζεται νομιμοποίηση για τις πολιτικές που θα ακολουθήσει, μετά την όποια απόφαση στην ΕΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους;
Προεξοφλείτε αποφάσεις. Όλοι μας έχουμε αρκετή δουλειά να κάνουμε και χρειάζεται πολύ μεγάλο βαθμό συγκέντρωσης και εκπαίδευσης, αν θέλετε, σε νέα δεδομένα. Θα πρότεινα να την κάνουμε και να μην χάνουμε χρόνο με τέτοιες συζητήσεις.
Είστε χρόνια πολιτικός συντάκτης και ξέρετε πολύ καλά πως οι συζητήσεις για εκλογές και ανασχηματισμούς είναι μια εύκολη και γενική ύλη για κάθε χρήση… Ειδικά όταν τα πραγματικά θέματα είναι τόσο πολύπλοκα που προκαλούν αμηχανία σε όσους δεν θέλουν να τα μάθουν.
Σας λέω για νομιμοποίηση των κυβερνητικών πολιτικών, γιατί το ΠΑΣΟΚ εξελέγη με το σύνθημα «λεφτά υπάρχουν»…
… και προφανώς υποθέτετε ότι το ΠΑΣΟΚ δεν διαθέτει πλέον νομιμοποίηση, καθώς η κατάσταση ήταν τραγικά χειρότερη από αυτή που περιέγραφε ακόμη και στους επίσημους ευρωπαϊκούς φορείς η Ν.Δ!
Δεν είναι πολύ λογικό. Το ΠΑΣΟΚ εξελέγει πρωτίστως για να δώσει νέα προοπτική στη χώρα. Και αυτό κάνει. Ο βαθμός της επιτυχίας θα κριθεί όταν έρθει η στιγμή.
Φοβάστε κοινωνικές εκρήξεις, εάν οι θυσίες συνεχιστούν;
Αυτό που με ανησυχεί, το ίδιο ανησυχεί όλους μας, είναι η σχέση του αποτελέσματος που παράγεται κάθε στιγμή με τις θυσίες που γίνονται. Στο τέλος είναι βέβαιο ότι θα έχουμε τα αποτελέσματα που πρέπει. Όμως είναι σημαντικό και κατά τη διάρκεια της προσπάθειας να τονώνεται η αισιοδοξία των πολιτών και να είναι ορατό ότι διαμορφώνονται νέες ισορροπίες με έμφαση στην απόδοση δικαιοσύνης, ως προϋπόθεση τελικά της κοινωνικής συνοχής. Γιατί δεν έχει μόνο σημασία να τα καταφέρει η χώρα. Πρέπει να τα καταφέρουν και οι πολίτες. Δυστυχώς, υπάρχουν σειρήνες και Κασσάνδρες που πριμοδοτούν την αναστάτωση θέλοντας να αποσαθρώσουν τον κοινωνικό ιστό για να δικαιολογήσουν την πολιτική τους ύπαρξη.
Πόσα βάρη μπορούν να αντέξουν πλέον τα μεσαία και αδύναμα κοινωνικά στρώματα;
Δεν μπαίνω στη λογική της ζυγαριάς. Είναι λάθος να το βλέπουμε έτσι. Πρέπει να μην χρειάζεται να αντέξουν άλλο, όχι να μετράμε τις αντοχές των πολιτών.
Πολλοί λένε ότι οι βουλευτές δεν ενημερώνονται όπως θα έπρεπε για τις κυβερνητικές πολιτικές και δεν γίνεται ουσιαστική συζήτηση στην κοινοβουλευτική ομάδα. Ισχύουν οι αιτιάσεις αυτές;
Πάντα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική με αυτό που περιγράφετε, ανεξάρτητα αν κάποιοι ψάχνουν άλλοθι για να κάνουν πιο εύκολη τη μέρα τους και λιγότερο υπεύθυνο το ρόλο τους…
Το αντίθετο συμβαίνει. Ειδικά μέσα στα ΚΤΕ γίνεται μια διαδικασία ουσιαστικού διαλόγου, με απτή αντανάκλαση στις βελτιώσεις επί των νομοθετημάτων της Κυβέρνησης.
Ενάμισι χρόνο μετά τις εκλογές του 2009, διαπιστώνετε φαινόμενα αλαζονείας και νεποτισμού στην κυβέρνηση;
Καθόλου. Και το ανθρώπινο δυναμικό είναι διαφορετικής κουλτούρας και η νοοτροπία που εγκαινίασε ο πρωθυπουργός στην καθημερινή δουλειά είναι μακριά από αυτές τις λογικές. Είναι εμφανής η διαφορά ειδικά αν σκεφτούμε το πρόσφατο παρελθόν.
Ήσασταν μέλος της εξεταστικής επιτροπής για τα ομόλογα. Θα υπάρξει προανακριτική ή τυχόν αδικήματα από πολιτικούς έχουν παραγραφεί;
Οι πολιτικοί που κρύβονται πίσω από το Άρθρο 86 του Συντάγματος προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από το δάχτυλο τους. Δεν μπορούν. Για πρώτη φορά, οδηγούμαστε σε συμπεράσματα όχι με βάση μία περιρρέουσα δημοσιογραφική ατμόσφαιρα αλλά με αποδείξεις μίας θεσμοθετημένης αρχής. Αυτό από μόνο του αναδεικνύει μία τεράστια δυναμική και το βέβαιο είναι ότι τίποτα δεν έχει κριθεί οριστικά.
