Γράφει ο Γιώργος Ζάρρας
Το σωτήριον έτος 2000, εάν καλώς ενθυμούμαι, παραμονή Χριστουγέννων σε ένα κεντρικό καφέ της πόλης των Ιωαννίνων οι ιδιοκτήτες τιμούσαν το «φρέσκο» τσίπουρο από το πρωί (όπως παραδοσιακά γίνεται στα Γιάννενα κάθε μέρα). Όλα τα καφέ εκείνη τη μέρα ήταν γεμάτα, η δραχμούλα καλά κρατούσε και η διάθεση μια χαρά! Το «κακό» δεν άργησε να συμβεί! Το τσίπουρο απογείωσε την διάθεση έπεσαν μερικά τηλέφωνα και να το «ντακίμι» στη θέση του.
Ντακίμι είναι η ορχήστρα δημοτικής παραδοσιακής μουσικής στα «γιαννιώτικα». Χωρίς μικρόφωνα ενισχυτές «βαθάκια» και επαναλήψεις (reverb και delay δηλαδή) στα «σκέτα». Εκτοξεύτηκε το κέφι στα ύψη!! Κόσμος άρχισε να εισρέει στο καφέ από παντού, χαμός, έπιναν και γλεντούσαν ως το βράδυ. Οι εισπράξεις πήγαν πολύ καλά. Επαναλήφθηκε το “happening” και την παραμονή της πρωτοχρονιάς. Πιο οργανωμένα βέβαια. Βρήκε και μιμητές. Πολλούς μιμητές. Από την αμέσως επόμενη χρονιά δεν υπήρχε καφετέρια, καφενείο ή οποιοδήποτε στέκι στην πόλη που να μην είχε κλαρίνα! Την τιμητική τους έχουν τα ελληνικά hot-dog, σουβλάκια στον «άνθρακα»!!! Χιλιάδες σουβλάκια (χοιρινά) καταναλώνονται. Τα πρώτα χρόνια το “happening” ήταν για «εσωτερική» κατανάλωση. Τα τελευταία χρόνια όμως πωλείται από τους επιχειρηματίες του τουρισμού ως παραδοσιακό γιαννιώτικο έθιμο. Η πόλη αυτές τις μέρες μετατρέπεται σε μια απέραντη ψησταριά. Δεν είναι κακό.
Ένα τυχαίο συμβάν με το σωστό μάρκετινγκ έδωσε πνοή στους καταστηματάρχες της πόλης και της γύρω περιοχής. Χιλιάδες επισκέπτες περιδιαβαίνουν την πόλη ψάχνοντας κάπου να καθίσουν και να φάνε τα γνωστά σουβλάκια!!! Μ’ αρέσει! Αυτό που δεν μ’ αρέσει είναι τα μισοψημένα σουβλάκια και οι απαράδεκτες μουσικές που ακούγονται! Κυρίως οι μουσικές. Απίστευτοι τύποι φυσάνε ένα κλαρίνο, γρατζουνάνε μια κιθάρα και γρονθοκοπούν ένα ντέφι!!! Πέραν των απαράδεκτων ήχων υπάρχει και το απαράδεκτο «ρεπερτόριο»!!! Νομίζω ότι φέτος το «… δεν σε έχω να δουλεύεις και στα καπνά να πας…» θα εκθρονίσει το «…πάρε το scania και τράβα στο καλό…»!!! Άντε και στο τσακίρ κέφι και κανένα «σκοτωμένο» πωγωνίσιο. Μέχρι εκεί. Για ζαγορίσια, τσάμικα, κλέφτικα κλπ. ούτε λόγος! Ποιος θα τα χορέψει; Ποιος θα τα παραγγείλει; Ποιος θα πληρώσει; Τέλος αυτά.
Τα «όργανα» κάνουν το cd-player έχοντας play list και οι χορευτές κάνουν τους αθλητές διανύοντας πολλά χιλιόμετρα σε ομόκεντρους κύκλους νομίζοντας ότι χορεύουν. Ας γίνει αντιληπτό ότι η συλλογικότητα αφορά στη διασκέδαση όχι στο χορό. Πάψτε να κάνετε ότι χορεύετε σαν τα «αρκούδια» όλοι μαζί γύρω – γύρω αυτά που σας «πασάρουν» μερικοί που κάνουν τους μουσικούς! Βεβαίως και υπάρχουν καλά συγκροτήματα και σοβαροί καταστηματάρχες που διατηρούν όσο μπορούν την ποιότητα και την αξιοπρέπειά τους. Οι περισσότεροι όμως το βλέπουν σαν «αρπαχτή»!!! Το τυχαίο συμβάν που μετατράπηκε σε έθιμο μην το αφήσετε να χαθεί. Προστατέψτε το. Άντε και καλή μας διασκέδαση.
