Γράφει ο Ποδηλάτης του Κόσμου, Γρηγόρης
ΕΛΛΑΔΑ- ΙΤΑΛΙΑ
“Giù le mani dalla madre d’Europa”
“Κάτω τα χέρια από τη μητέρα της Ευρώπης” – Συγκέντρωση για την Ελλάδα
Μια μεγάλη συγκέντρωση με συμμετοχή όλων των ομάδων αστικών ποδηλατών της Ιταλίας στο Brindesi…!!! Μια μεγάλη συγκέντρωση στην οποία συμμετείχαν ζωντανά 24 Δήμαρχοι και πάνω από 100 ομάδες ποδηλατών και πολιτιστικών φορέων από την Ελλάδα…!!! Με μηνύματα on line ζωντανά μέσω ραδιόφωνου…!!!
Λίγα λόγια από τον Γρήγορη… Οι ημέρες που δουλέψαμε την οργάνωση της εκδήλωσης στο Brindisi, για μια ακόμη φωνή στήριξης στην Ελλάδα, έπιασαν τόπο. Μέσα από τις πολυσύνθετες σκοπιμότητες των συμφερόντων, αυτό που τριγυρίζει στο μυαλό μου είναι απλά ότι πετρέλαιο, φυσικό αέριο και ότι άλλο ορυκτό πλούτο διαθέτει η Ελλάδα, πρέπει να περάσει στα χέρια άλλων και οι Έλληνες πολίτες να αποτελούν φτηνά εργατικά χέρια.
Σε καταρρακώνω ψυχολογικά, σε δεσμεύω, σε εκμεταλλεύομαι, σε κάνω δηλαδή υποχείριό μου και τελικά έχω ένα λαό στην κατοχή μου για να μου κάνει τα θελήματά μου. Φοβερή έμπνευση!!! Γιατί τα λέω αυτά; Γιατί μέρες τώρα συμβάλω εγώ, η ομάδα μου κι εσείς, για να ενημερώσουμε τους Ευρωπαίους πολίτες, από πόλη σε πόλη ότι, χρειάζεται όλοι οι λαοί να αφυπνιστούν και να μην επιτρέψουν να παίζονται παιχνίδια εις βάρος του ποιοτικού μας βίου.
Δεν λέω ότι δεν το ξέρουν, απλώς φοβάμαι κι εγώ τις βίαιες λαϊκές εξεγέρσεις που ακολουθούν και όλες οι συνέπιες αυτών, ίσως προλάβουμε τα χειρότερα.Η αλληλεγγύη των λαών ο αυτοσεβασμός και ο σεβασμός στον άλλο, είναι αρχές του πολιτισμού μας και κοινωνική ευθύνη για να έχουμε μια όμορφη και ειρηνική ζωή. Ξέρετε καλά πως όταν βλέπεις γύρο σου δυστυχούς ανθρώπους, όση εξουσία και να έχεις, τελικά κι εσύ είσαι ένα μέρος της μιζέριας και απολαμβάνεις απλά την υποκρισία των γύρο σου που δεν σε θαυμάζουν, αλλά σε έχουν ανάγκη και γι’ αυτό είναι δίπλα σου.
Είμαστε δυνατοί γιατί Δήμοι, Συλλογικά όργανα, Σχολεία και άτυπες ομάδες, εργαζόμαστε μαζί και κάθε μέρα γινόμαστε περισσότεροι φωνάζοντας δυνατά “η ζωή είναι ωραία όταν είμαστε αλληλέγγυοι. Έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό να γράφει η ιστορία για μια ακόμη φορά ένα μεγάλο «ΟΧΙ» των λαών στην οπισθοδρόμηση, στο μαρασμό.
Αυτό το μεγάλο «ΟΧΙ» το είδα για άλλη μια φορά ξαφνικά μπροστά μου, σε νεανικά πρόσωπα, με δυναμισμό και αδιάφορα για σκοπιμότητες και παρωχημένες συνήθειες και ήταν πάλι ποδηλάτες. Συνηθίζω να τρέχω, να κουβαλάω το κινητό μου studio, πολλές φορές εξαντλημένος από κούραση, θα έλεγα πως είμαι ένας ακούραστος εργάτης, θα εργάζομαι για όλους μέχρι τέλους, γιατί έτσι μου αρέσει, έτσι νιώθω όμορφα.
Είχα πάει στο ξενοδοχείο λοιπόν για να κουβαλήσω στην εκδήλωση τα άλλα μισά μηχανήματά από το studio, προκειμένου να το στήσουμε εκεί στο λιμάνι του Brindisi, εκεί στις κολώνες της αρχαίας via apia. Ιδρωμένος, γεμάτος αγονία για να προλάβω βλέπω μπροστά μου μια όαση, ποδηλάτες που με περίμεναν σε μια πλατεία. Χαρούμενος άρχισα να τους χαιρετάω έναν – έναν. Από μέσα μου έβγαλα όλη μου την πίεση. Τους παρακάλεσα να μου δώσουν λίγο χρόνο για να στήσω το studio και μετά θα παίρναμε τα ποδήλατα, να πηγαίναμε με σημαίες και συνθήματα στις γειτονιές για να δηλώναμε σε όλους ότι, εμείς οι ποδηλάτες ενωμένοι στηρίζουμε την Ελλάδα σε αυτή τη δύσκολη ώρα.
Στην εκδήλωση είχε μαζευτεί κόσμος, η Ελληνική Κοινότητα στο Brindisi, είχαν καταβάλει ήδη μια μεγάλη προσπάθεια για να έχει επιτυχία η συγκέντρωση, να ακουστεί το μήνυμα. Τα είχαν καταφέρει ήδη. Από την Θεσσαλονίκη η ομάδα μου έβγαζε την ραδιοφωνική εκπομπή γιατί τελικά εμείς δεν είχαμε καλό internet στο σημείο που ήμασταν. Τα μηνύματα από όλο το κόσμο ήταν πολλά και όλα πήγαν πέρα από κάθε προσδοκία. Κάποια στιγμή δίχως να καταλάβω γιατί, μια έβγαζα φωτογραφίες, μια προσπαθούσα να δω μήπως βρούμε καλό internet, να χτυπάνε τηλέφωνα, να με χαιρετάνε και γενικός να υπάρχει μια ευχάριστη κινητικότητα, βλέπω οι ομιλητές να έχουν πάρει τα μικρόφωνα στα χέρια και να μιλάνε.
Στο σημείο της εκδήλωσης άρχισε ένας διάλογος στα ιταλικά τον οποίο εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω, ήταν εκεί όμως οι συνεργάτες μας από το Brindisi και το Bari που είχαν μπει για τα καλά σε αυτόν. Κάμερες, φωτογραφίες, διάλογοι κ.λ.π.Τα κατάφερναν μια χαρά, καλύτερα εγώ να κάνω στην άκρη. Άλλωστε αυτή είναι η ουσία, εγώ αύριο θα συνεχίσω τη πορεία μου, αυτοί είναι εδώ και σε αυτούς πρέπει να ανήκει η επιτυχία και η συνέχεια.
Έστρεψα το βλέμμα μου προς τους ποδηλάτες, κοιταχτήκαμε στα μάτια και έτσι απλά, δίχως να μπορούμε καν να συνεννοηθούμε με τους περισσότερους είπαμε, πάμε για να δείξουμε με τα ποδήλατά μας τα συνθήματα μας, όπως αυτό “ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ” γιατί σήμερα έτσι πρέπει να είμαστε, κι αν αύριο έχει πρόβλημα η Ιταλία θα είμαστε όλοι Ιταλοί.Τα συνθήματα τα είχε βρει ο Γιάννης από την Κοινότητα του Brindisi και ξενύχτησε για να τυπώνει και να γράφει με τους δικούς του συνθήματα σε χαρτόνια και υφάσματα.
Όταν γυρίζεις στους δρόμους με συνθήματα στα ποδήλατα, αυτά τα βλέπει πολύς κόσμος και αυτό σας το διαβεβαιώνω. Αυτή είναι η δυναμική των ποδηλατών, είμαστε όλοι μια τεράστια δύναμη. Η εμπειρία μου λοιπόν ήταν ότι καταβάλαμε όλοι μια προσπάθεια μεγάλη και σύνθετα κάναμε μια ολοκληρωμένη δουλειά που το αποτέλεσμα φαίνεται στο τέλος με τον απολογισμό μας.
Το Brindisi ήταν η αρχή και κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά καταφέραμε πολλά. Ευχαριστώ αδέρφια μου… το ταξίδι συνεχίζετε, έτσι με κόπο, ιδρώτα, με εμπειρίες, με όμορφες στιγμές, με κινδύνους, αλλά το σημαντικότερο με αποτέλεσμα.
Πάντα μαζί…!!! Όλοι μαζί… και σε αυτό το ταξίδι… όλα και για όλους μας είναι δρόμος…!!!
