Γράφει ο Γιώργος Ζάρρας, αρχειονόμος
Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται και ο καλός επικοινωνιολόγος στην Ελλάδα φαίνεται! Η γραμμή πέρασε. «Είμαστε μια χώρα τεμπέληδων», «μαζί τα φάγαμε», «όλοι πρέπει να πληρώσουμε». Αυτή η συλλήβδην καταδίκη του ελληνικού λαού είχε αποτέλεσμα. Πριν δύο χρόνια, όταν διέρρεε μια πληροφορία για νέα μέτρα, άκουγες: δε θα περάσει, θα γίνει χαμός, θα γίνει επανάσταση…και άλλα τέτοια «αντιδραστικά».
Σήμερα, όλοι κοιτάνε πως θα αποπληρώσουν τα χαράτσια, πως θα ζεσταθούν, αν θα βρουν να φάνε κλπ. Συμβιβαστήκαμε!!! Ναι, εμείς φταίμε, κάντε μας ό,τι θέλετε! Η συλλογική ευθύνη είναι ποσό αντιστρόφως ανάλογο της συνολικής επιτυχίας.
Στη συνολική επιτυχία οι πολλοί παίρνουν ψίχουλα και οι λίγοι τη μερίδα του λέοντος, ενώ στη συλλογική ευθύνη της αποτυχίας οι λίγοι βγάζουν τα λεφτά της επιτυχίας στο εξωτερικό και οι πολλοί επιστρέφουν τα ψίχουλα με τόκο, ζητώντας και συγνώμη που τα πήραν!!!
Απορίας άξιον είναι, πως μέσα σε δύο χρόνια, από κλέφτες, αντιπαραγωγικούς, λωποδύτες, τεμπέληδες, μετατραπήκαμε σε ήσυχους ραγιάδες που δεχόμαστε τα πάντα αδιαμαρτύρητα και έχουμε τους πακιστανούς για εκτόνωση!
Ο ίδιος λαός δεν είμαστε; Τι άλλαξε; Η ηγεσία έμεινε η ίδια, οι επιταγές της άλλαξαν. Τις οποίες τηρούμε με θρησκευτική ευλάβεια! Άρα, γιατί τώρα η ηγεσία λαμβάνει τα εύσημα της εξορθολόγησης και πριν κάμποσα χρόνια, που ήταν η ίδια ηγεσία, το ανάθεμα της καταστροφής έπεσε στις πλάτες του λαού;
Ο λαός τότε δεν εκτελούσε τις επιταγές της; Συμφωνώ ότι ο δημόσιος τομέας είναι κατεστραμμένος και χρειάζεται επειγόντως εξυγίανση. Αλλά από κάτω προς τα πάνω ή από πάνω προς τα κάτω; Τώρα που και καλά ξεκινάμε από τα κάτω είναι βέβαιο πως δε θα φτάσουμε ποτέ στα πάνω! Γιατί όπως και να το κάνουμε στα πάνω είναι το πρόβλημα.
Ναι υπάρχουν και οι άχρηστοι, τεμπέληδες στο δημόσιο, αλλά του άλλου δεν του ήρθε η ιδέα ξαφνικά να μπει στο δημόσιο και να αφήσει τα πρόβατα! Κάποιος του το πρότεινε και μάλιστα με ανταλλάγματα! Αλλά αυτά τα έχουμε ξαναπεί χίλιες φορές.
Αλήθεια, ο πολυπόθητος ξένος επενδυτής, γιατί δεν έρχεται; Τους μισθούς τους κατεβάσαμε στα βαλκανικά επίπεδα, τις εργασιακές σχέσεις τις διαλύσαμε, την ανεργία την ανεβάζουμε κάθε μέρα, τη φορολογία των επιχειρήσεων τη μειώσαμε, τι άλλο θέλει και δεν έρχεται;
Ο τσοπάνος που μπήκε στο δημόσιο του φταίει; Όχι βέβαια. Αυτοί στα πάνω του φταίνε! Οι «μεγαλοδημόσιοι» υπάλληλοι μέσα και έξω από το δημόσιο φταίνε! Μεγάλη κατηγορία αυτοί. Από αυτούς που εκλέγονται, αυτούς που είναι σε κομβικά σημεία μόνιμα μέχρι τους έλληνες μεγαλοεπιχειρηματίες που γίνανε τέτοιοι μέσα από το δημόσιο.
Πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις με δαύτους; Αυτοί οι ίδιοι που είναι στις λίστες, στο απυρόβλητο, στον αφρό, που ασκούν κριτική, που κατευθύνουν τις τύχες μας. Το χειρότερο; Που τους πιστεύουμε και τους ακολουθούμε.
Ξεκίνα ρε άμα θες κάθαρση απ’ αυτούς! Και μετά να δούμε αν θα λειτουργήσει το δημόσιο, αν θα έρθουν επενδύσεις, αν θα μας κουνάει το δάχτυλο ο Ραϊχενμπαχ…
Τρία χρόνια τώρα, κόβουμε, κόβουμε και αποτέλεσμα δε βλέπουμε. Αλλά όταν κόβεις από τα ψίχουλα, ψίχουλα θα μαζέψεις. Για κόψε και από τη πίτα να δούμε; Όταν κόβεις τα ψίχουλα αφήνεις τον άλλον νηστικό, όταν κόβεις από τη πίτα στραβώνει λίγο ο Ελβετός τραπεζίτης, αλλά όλα μια χαρά!
Αλλά τι λέω πάλι; Αφού μόνοι μας επιλέξαμε να δώσουμε τα ψίχουλά μας! Από τη λίστα Λαγκάρντ επιλέξαμε τη λίστα των ανέργων να μας βγάλει από τη κρίση! Πραγματικά θαυμάζω τον ιθύνον νου της γραμμής καταστροφολογία – συλλογική ευθύνη – πληρώστε κορόιδα!
Μεγάλος μάστορας ο επικοινωνιολόγος αυτός! Αν και δε χρειάζεται και πολύ μυαλό για να τα ρίξεις όλα σ’ ένα λαό που αισθάνεται ένοχος για τον τσοπάνο που μπήκε στο δημόσιο. Α ρε τσοπάνε να ‘ξερες τι άλλοθι τους έδωσες…
