Ομιλία του Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ, Χρήστου Μαντά, ειδικού αγορητή στο σχέδιο νόμου για τα Ναρκωτικά:
«« Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι αν έδινα ένα τίτλο στην παρέμβαση μου στο υπό συζήτηση νομοσχέδιο, το οποίο έχει τίτλο « Νόμος περί εξαρτησιογόνων ουσιών και άλλες διατάξεις», αυτός θα ήταν «Η Ανατροπή της νεοφιλελεύθερης μνημονιακής πολιτικής ως προϋπόθεση στοιχειώδους εφαρμογής των θετικών διατάξεων του νόμου».
Θα ήθελα όμως από το Βήμα αυτό να απευθυνθώ ιδιαίτερα στους ανθρώπους με το πρόβλημα εξάρτησης, στις οικογένειες τους και ακόμη περισσότερο σε αυτούς που βρίσκονται στη φυλακή, εξαιτίας μιας αναχρονιστικής και απαράδεκτης νομοθεσίας, η οποία έφτασε τη χώρα μας πρωταθλήτρια στις ισόβιες ποινές, όχι βεβαίως για τους μεγαλεμπόρους, αλλά για τους χρήστες. Θα ήθελα να τους πω ότι η δικιά μας αριστερά, αισθάνεται εν μέρει δικαιωμένη γι αυτό το πολύπαθο νομοσχέδιο, το οποίο έρχεται στη Βουλή γιατί δώσαμε αγώνα σε πολλά επίπεδα, για να πείσουμε πως η θεραπεία, η κοινωνική επανένταξη είναι η σωστή κατεύθυνση και ότι δεν λύνουμε το πρόβλημα της εξάρτησης εξαντλώντας την αυστηρότητα μας ως κοινωνία στους εξαρτημένους.
Κύριες και κύριοι συνάδελφοι, έχουμε επανειλημμένα δεχθεί επιθέσεις γι αυτή μας τη θέση και θα δεχθούμε κι άλλες. Όχι βεβαίως, τις συνηθισμένες που μας λένε ότι έχουμε, δήθεν, στείρα άρνηση, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση θα αλλάξει το «παραμύθι». Θα μας πουν ότι ευνοούμε, τάχα τη χρήση ουσιών, τις γλάστρες με τα δενδρύλλια και άλλα τέτοια χυδαία και υποκριτικά.
Εμείς, όμως, κάνουμε πολιτική αρχών και οφείλουν να το καταλάβουν όλοι. Δίνουμε, λοιπόν, θετική ψήφο επί της αρχής, στο νομοσχέδιο, χωρίς να έχουμε καμία απολύτως αυταπάτη ότι το παρόν νομοσχέδιο αντιμετωπίζει συνολικά το πρόβλημα. Άλλωστε, το θέμα των ναρκωτικών είναι τόσο πολύπλοκο, τόσο παγκοσμιοποιημένο, έχει τόσες πλευρές – αναφέρθηκαν ήδη και άλλοι συνάδελφοι – που δεν χρειάζονται απλουστεύσεις και τέτοιου είδους προσεγγίσεις.
Επιστρέφω στον αρχικό μου τίτλο. «Η ανατροπή, λοιπόν, της νεοφιλελεύθερης, μνημονιακής πολιτικής ως προϋπόθεση στοιχειώδους εφαρμογής των διατάξεων του νόμου». Όσοι ζήσαμε τη διαδικασία της Επιτροπής, γνωρίζουμε πολύ καλά τα μπρος-πίσω της Κυβέρνησης και την προσπάθεια του ακροδεξιού μπλοκ, να γύρει την πλάστιγγα υπέρ της καταστολής.
Άλλωστε αυτό ξέρουν, αυτό εμπιστεύονται, την καταστολή.
Μέσα στην ίδια την Επιτροπή, ωστόσο ακούσαμε την κραυγή αγωνίας των φορέων που ασχολούνται με τους ανθρώπους που είναι στην εξάρτηση, την κραυγή αγωνίας των χρηστών και των οικογενειών τους. Είναι τεράστιο το πρόβλημα, κύριε Υπουργέ, όταν καρατομούνται στο μισό οι προϋπολογισμοί των φορέων.
Με την κοινωνική επανένταξη τι γίνεται; Ακούστε μια πλευρά. Καταθέτω για τα Πρακτικά της Βουλής, από την επίσημη έκθεση του Εθνικού Κέντρου Τεκμηρίωσης, το ποσοστό των απεξαρτημένων οι οποίοι συμμετέχουν στα προγράμματα απασχόλησης. Ξέρετε ποιο ήταν το ποσοστό του 2010; Μηδέν. Αυτή είναι λοιπόν η κατάσταση και προφανώς χειροτερεύει καθώς μπαίνουμε πιο ενεργά στην εποχή του μνημονίου. Τι γίνεται λοιπόν; Το 2010, η ίδια επίσημη έκθεση, ξέρετε πως επιγράφει τον τίτλο συμπερασμάτων της; « Ηρεμία πριν από τη θύελλα», αναφερόμενη κυρίως στις πολιτικές λιτότητας που ξεκίνησαν το μνημόνιο. Το καταθέτω και αυτό για τα πρακτικά.
Και ενώ, κύριε Υπουργέ, ανοίγετε μια «χαραμάδα» για εναλλακτικές λύσεις για τη θεραπεία, με το άρθρο 32 ανοίγετε το δρόμο να ξαναφέρετε στη φυλακή όσους βρίσκονται έξω από τις φυλακές και παρακολουθούν με επιτυχία εγκεκριμένα προγράμματα. Πρέπει, λοιπόν, να περιληφθούν και αυτοί μέσα στις ευνοϊκές διατάξεις και να μην γίνει αυτή η άγρια παρέμβαση και γυρίσουμε πάλι πίσω ανθρώπους που έχουν ενταχθεί κοινωνικά.
Θέλουμε να είμαστε σαφείς.
Το πρόβλημα της εξάρτησης είναι πολυπαραγοντικό, είναι διαχρονικό, είναι παγκόσμιο πρόβλημα, με ιδιαίτερη βαρύτητα στον κοινωνικό παράγοντα. Οι απλουστεύσεις και οι βεβαιότητες δεν προσφέρουν στην αντιμετώπιση της λύσης του προβλήματος γι αυτό και οι ερμηνείες στα νούμερα έχουνε πάρα πολλές πλευρές. Και απευθύνομαι στον αγαπητό συνάδελφο κ. Γκιόκα, που κατέθεσε στοιχεία από την έκθεση τη Ευρωπαϊκής Επιτροπής, όσον αφορά τα θέματα της νομοθεσίας και της αύξησης της χρήσης της κάνναβης.
Για αυτό θα καταθέσω από την ίδια έκθεση τη σελίδα 48 με τις τάσεις όσον αφορά τη χρήση της κάνναβης – και αυτός σε αυτό αναφέρθηκε – όπου εκεί είναι μια πιο σφαιρική αντιμετώπιση του θέματος. Δεν συνδέονται με αυτόματο τρόπο οι νομοθετικές πρωτοβουλίες με την αύξηση ή την πτώση της χρήσης κάνναβης. Είναι άλλο το ζήτημα.
Θέλουμε όμως να πούμε με σαφήνεια – αναφέρομαι στο άρθρο 35, όπου προστέθηκε η λέξη «συντήρηση» – πως εμείς, κύριε Υπουργέ, δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι όλο αυτό το πλαίσιο – αναγνωρίζοντας βεβαίως τις διαφορές στους χρήστες που υπάρχουν – δε θα οδηγήσει σε τίποτα άλλο παρά στη διαδικασία της απεξάρτησης, αλλιώς πραγματικά είναι προβληματικό.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, με τα άρθρα 58 και 60 ανοίγετε το δρόμο της ιδιωτικοποίησης και «ανοίγετε το χορό» που τον έχουμε ξαναζήσει και στο χώρο της ψυχικής υγείας στις ΜΚΟ, στις Μη Κερδοσκοπικές Οργανώσεις. Ανοίγετε το δρόμο του νεοφιλελευθερισμού και του μνημονίου ουσιαστικά. Δηλαδή στην πιο κρίσιμη στιγμή, στη στιγμή του κοινωνικού ολέθρου, αντί να στηριχθούν οι υπάρχουσες δομές που εξασφαλίζουν και πλουραλιστική προσέγγιση, εγκαταλείπονται και ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου.
Εμείς είναι γνωστό ότι έχουμε επεξεργαστεί, ως ΣΥΡΙΖΑ, ολόκληρη πρόταση νόμου για τα Κέντρα Πρόληψης που έχουν μια απλή ιδέα: Δεκατρείς Περιφέρειες, Δεκατρία Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και εξασφάλιση της συνέχειας της μεγάλης προσπάθειας. Αυτή την πρόταση μας, λοιπόν, την καταθέσαμε ήδη κατά τη συζήτηση στις Επιτροπές και θα την επαναφέρουμε.
Ζητάμε να αποσύρετε αυτά τα δύο άρθρα και ιδιαίτερα όσον αφορά το θέμα των Κέντρων Πρόληψης και να διαγράψετε από το άρθρο 58 όλο το σημείο 3 για να αφαιρεθεί αυτή η δυνατότητα, αυτή η «κερκόπορτα» που ανοίγει για να μπει η ιδιωτικοποίηση σε ένα πάρα πολύ ευαίσθητο ζήτημα. Σας δηλώνουμε ότι για αυτά τα άρθρα εάν δε τα αποσύρετε θα ζητήσουμε ονοματική ψηφοφορία.
Θέλω να τελειώσω λέγοντας ότι αυτή η «χαραμάδα» που ανοίγει με το παρόν νομοσχέδιο, θέλουμε πραγματικά να την στηρίξουμε. Θέλουμε να την στηρίξουμε με τους αγώνες μας για την ανατροπή όλης αυτής της κατάστασης που υπάρχει, για να μπορέσουν επιτέλους αυτοί οι φορείς που βρίσκονται στα όρια τους πραγματικά να στηριχθούν. »»
