Ο βουλευτής Ιωαννίνων και Γενικός Γραμματέας της Κ.Ο. της Ν.Δ. κ.Κώστας Τασούλας κατά την συζήτηση στη Βουλή για τις προγραμματικές δηλώσεις και την ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής:
«« Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, παρακολουθώντας κανείς τις εξελίξεις του τελευταίου τριμήνου και τη συμπύκνωση των εξελίξεων τις τελευταίες ημέρες μετά το σχηματισμό Κυβερνήσεως, η οποία και άγεται ενώπιον της Εθνικής Αντιπροσωπείας για διαπίστωση της δεδηλωμένης, αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν και καλά και κακά νέα για τη χώρα, για το λαό της και για την προοπτική μας.
Τα καλά νέα είναι ότι το τελευταίο τρίμηνο βαδίζουμε ανηφορικά, δύσκολα, αλλά βαδίζουμε έχοντας συνειδητοποιήσει τη δυσκολία της καταστάσεως. Και είναι καλό νέο αυτό, ιδίως εάν σκεφθεί κανείς ότι το βάδισμα που γινόταν τα τελευταία τριάντα χρόνια, μετά τη λεγόμενη Μεταπολίτευση, ήταν κυρίως βασισμένο σε ψευδαισθήσεις και αυταπάτες για την ισχύ της χώρας και για την πηγή ευημερίας της χώρας.
Τα κακά νέα είναι ότι αρκετοί από εμάς σ’ αυτήν την Αίθουσα δεν αντιλαμβάνονται το πρόβλημα της χώρας. Και όταν λέω ότι δεν αντιλαμβάνονται το πρόβλημα της χώρας, δεν παίρνω θέση πάνω στην ερμηνεία που ο καθένας έχει δικαίωμα να δώσει για την προέλευση του προβλήματος, που συνήθως είναι συνωμοτική για πολλούς, για άλλους είναι η μαρξιστική, για άλλους είναι πολύ πιο απλή, πιο σκέτη, πιο πεζή, όπως κατά τη δική μου άποψη, ότι δηλαδή το πρόβλημα της χώρας είναι η αδυναμία μας επί σειρά ετών να αντισταθούμε στο λαϊκισμό, ο οποίος εκφράζεται, δόξα τω Θεώ, και σήμερα μέσα σε αυτό το Κοινοβούλιο.
Εν πάση περιπτώσει το ταρακούνημα το οποίο συνέβη στη χώρα τα τελευταία χρόνια έθεσε κάποιους από εμάς ενώπιον των ευθυνών μας – άλλους λιγότερο και άλλους περισσότερο – και πάντως προ των ευθυνών μας έναντι της αντιμετωπίσεως αυτού του θηρίου, που κατά τη γνώμη μου αποκαλείται λαϊκισμός.
Καλά και κακά νέα, λοιπόν, σήμερα που η Κυβέρνηση πιστεύω ότι θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης. Συμπληρώνονται τα καλά νέα, εάν κανείς παρακολουθήσει με προσοχή ιδίως την ομιλία του Πρωθυπουργού, του κ. Σαμαρά, ο οποίος έθεσε με τρόπο απερίσπαστο και τρόπο ο οποίος είναι πέραν πάσης αμφιβολίας το πρόβλημα της χώρας και τους στόχους αυτής της Κυβερνήσεως με ειλικρίνεια και χωρίς καμία ψευδαίσθηση.
Ο Πρωθυπουργός, μιλώντας στη Βουλή, είπε ότι η χώρα χρειάζεται διόρθωση, αποκατάσταση ακραίων αδικιών -και είναι γνωστό σε όλους ποιες είναι αυτές οι ακραίες αδικίες, οι οποίες σημειώθηκαν μετά το Μάιο του 2010 – και στροφή προς τον ιδιωτικό τομέα, προς τις επενδύσεις, προς την παραγωγικότητα, προς τις αποκρατικοποιήσεις.
Αυτό το δίπτυχο, για να συνοψίσω – αδικώντας βέβαια – την ομιλία του κυρίου Πρωθυπουργού, είναι τα καλά νέα του ότι αυτή η Κυβέρνηση, η οποία στηρίζεται από τρία κόμματα, έχει αντιληφθεί την πραγματικότητα και είναι αποφασισμένη να δαμάσει αυτήν την πραγματικότητα, η οποία τα τελευταία δυόμισι χρόνια δυναστεύει τον ελληνικό λαό και κυρίως δυναστεύει τις προοπτικές του ελληνικού λαού και τη δυνατότητά του να ελπίζει βάσιμα για έξοδο από την κρίση.
Ο δικομματισμός, που για πολλούς ίσχυε στη χώρα μας, στα δικά μου μάτια έχει άλλη όψη. Ο δικομματισμός στην Ελλάδα δεν ισχύει θεσμικά. Διότι δεν μπορώ να αντιληφθώ πως, όταν οι πολίτες ψηφίζουν για παράδειγμα την Αριστερά ή το ΣΥΡΙΖΑ, είναι χειραφετημένοι και όταν δεν ψηφίζουν την Αριστερά, είναι εγκλωβισμένοι, παραπλανημένοι, τρομοκρατημένοι.
Θέλω να πω, δηλαδή, ότι πρέπει να ξεφύγουμε από κάποια στερεότυπα και να αντιληφθούμε ότι ο δικομματισμός που λέτε εσείς, δεν ήταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Νέα Δημοκρατία, γιατί τότε θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο λαός δεν ήταν ελεύθερος ή δεν ήταν ώριμος.
Ο λαός είναι ώριμος διαρκώς και ο δικομματισμός στην πραγματικότητα ήταν η εναλλαγή στην εξουσία των Κομμάτων που όταν κυβερνούσαν λεγόταν «αναβάλλοντες» και όταν δεν κυβερνούσαν, συμπεριλαμβανομένης και της Αριστεράς, που συνεχίζει το τροπάριό της, ήταν «καταγγέλλοντες». Αυτά ήταν τα δύο Κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Οι «αναβάλλοντες» και οι «καταγγέλλοντες».
Αυτός ήταν ο δικομματισμός ο οποίος βύθισε τη χώρα σε μία κρίση και όχι η Λέσχη Μπίλντεμπερκ ή όλες αυτές οι φαντασιώσεις οι οποίες είναι ανάγνωσμα προσφιλές, αλλά δεν βοηθούν στο να βγούμε από την κρίση. Σήμερα αυτός ο δικομματισμός καταρρέει και στη θέση του, εάν κρίνω καλά από τις δηλώσεις του κυρίου Πρωθυπουργού και των κυρίων Υπουργών, αναδύεται ένας νέος δικομματισμός, τουλάχιστον όσον αφορά στο σκέλος της Κυβερνήσεως.
Στη θέση των «αναβαλλόντων» φαίνεται ότι έχουμε εκείνους οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να πράξουν. Και αν κρίνω από κάποιες ώριμες τοποθετήσεις συναδέλφων της Αντιπολιτεύσεως, βλέπω ότι στις θέσεις των «καταγγελλόντων» είναι κάποιοι οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να προτρέψουν. Εάν, λοιπόν, στη θέση του θανόντος δικομματισμού «αναβάλλοντες-καταγγέλλοντες» δημιουργήσουμε τον δικομματισμό «πράττοντες-προτρέποντες» θα είναι πάρα πολύ ευκολότερα απ’ ό,τι φανταζόμαστε, η χώρα να βγει από την κρίση. Αρκεί να το πιστέψουμε.
Και επειδή ένας συνάδελφος προηγουμένως μίλησε για τους πατέρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τελειώνω και κατεβαίνω από το Βήμα, κάνοντας χρήση ενός ποιήματος του Κωστή Παλαμά που έχει τον τίτλο «Πατέρες» και που παρουσιάζει, νομίζω, αυτό το οποίο έχουμε μπροστά μας και αυτή την απόφαση που πρέπει να πάρουμε.
Διερωτάται σε αυτό το ποίημα που έγραψε το 1915 ο Εθνικός μας Ποιητής εάν μπροστά μας είναι «όρθρος θαμπός χρυσής αυγής καθάριας ή κάποιο ανάδομα στερνό στο σβήσιμο μιας φλόγας». Εμείς θα διαλέξουμε εάν θα είμαστε αυτός ο όρθρος ο καινούργιος ή θα είμαστε μία τελευταία αναλαμπή μιας φωτιάς που πάει να σβήσει.
Αυτή η Βουλή νομίζω μπορεί να διαλέξει και ήδη δίνοντας τη δεδηλωμένη έχει διαλέξει. Νομίζω ότι ο ελληνικός λαός θα μας κρίνει όλους, εμείς έχουμε πάρει τις αποφάσεις μας, επιλέγουμε να είμαστε με τη μεριά της ευθύνης, επιλέγουμε να είμαστε κατά του λαϊκισμού και δίνουμε ψήφο εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση Σαμαρά. »»
