Η ολομέλεια της Βουλής συνεδρίασε τη Δευτέρα 1 Νοεμβρίου με μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης: «Ηλεκτρονική καταχώρηση και εκτέλεση ιατρικών συνταγών και παραπεμπτικών ιατρικών πράξεων».
Σε ομιλία του κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης ο βουλευτής Θεσπρωτίας κ. Χρήστος Κατσούρας τόνισε τα εξής:
«« Κύριε Πρόεδρε, κύριοι συνάδελφοι, ως γιατρός, αλλά και ως Βουλευτής ενός κόμματος το οποίο είναι στην Κυβέρνηση, πραγματικά και σήμερα ήρθα σε πάρα πολύ δύσκολη θέση, ειδικά μετά από την τοποθέτηση του κ. Χαλβατζή. Και αυτό γιατί, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, στα περισσότερα από αυτά τα οποία είπε περιγράφοντας την κατάσταση του συστήματος υγείας είχε δίκιο.
Αυτή είναι η πραγματικότητα που ακόμα βιώνουμε σήμερα. Βέβαια, αυτή η πραγματικότητα δεν υπάρχει στα περισσότερα κεντροευρωπαϊκά κράτη, στα οποία ενάντια μιλάμε με τόσο πάθος. Στον κ. Λαφαζάνη δεν θέλω να απαντήσω. Το μόνο που θέλω να πω είναι ότι κι αυτός έχει κάπου δίκιο στην αναφορά στη ρύθμιση των αγορών.
Και η λύση νομίζω πολλές φορές, τις περισσότερες φορές είναι πολιτική. Και δίνεται με την αυτορρύθμιση των κοινωνιών των ίδιων και όχι με το να πάμε να κάνουμε αυτοδιοικητικές εκλογές μνημονιακές ή αντιμνημονιακές εκλογές.
Αλλά, να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου για το νομοσχέδιο. Κύριοι συνάδελφοι, είναι γνωστό παγκόσμια ότι τα συστήματα υγείας τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουν τεράστιες προκλήσεις, αλλά και βασανιστικά προβλήματα. Από τη μια μεριά υπάρχει η ανάγκη της κοινωνίας για ποιοτικές υπηρεσίες, ισότιμα προσφερόμενες στους πολίτες, με αποτελεσματικό τρόπο και από την άλλη μεριά δέχονται περιοριστικές πιέσεις σε δημοσιονομικό επίπεδο. Και αυτό δεν είναι ελληνικό φαινόμενο μόνο.
Σταθερά, παρά τις όποιες προσπάθειες μεταρρύθμισής τους, έχουμε το φαινόμενο των αυξημένων αναγκών και της μη παράλληλα αυξημένης ή και φθίνουσας ακόμη αποτελεσματικότητας, πράγμα που οδηγεί κάποιους να μιλούν για μια κρίση της σύγχρονης ιατρικής, ενώ την πραγματικότητα πρόκειται για μια κρίση στη λειτουργία των δομών περί την ιατρική.
Βέβαια, στην Ελλάδα έχουμε κι άλλη μια ιδιαιτερότητα: ένα σύστημα που χαρακτηρίζεται από πολλούς και από τον ΟΟΣΑ, αλλά νομίζω και από τους περισσότερους Έλληνες ως χωρίς λόγο γραφειοκρατικό, πολύπλοκο, σπάταλο, υπερσυγκεντρωτικό, άδικο, αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο και μια κατάσταση που είναι σοβαρή τόσο από ιατρική όσο και από οικονομική σκοπιά.
Αν θέλαμε ειδικότερα στον τομέα του φαρμάκου να προσθέταμε κάτι, θα λέγαμε ότι είτε ως απόλυτη δημόσια δαπάνη είτε ως ποσοστό του ΑΕΠ είτε ως αριθμό συνταγών ανά κάτοικο, είμαστε απαράδεκτα πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσον όρο με αποτελέσματα αρνητικά τόσο στο ιατρικό όσο και στο οικονομικό επίπεδο. Η προκλητή ζήτηση μαζί με άλλους παράγοντες οδηγεί σε σταθερό ετήσιο ρυθμό αύξησης της φαρμακευτικής δαπάνης για πάρα πολλά χρόνια.
Ποια είναι η σημασία του υπό συζήτηση νομοσχεδίου σε μια αναγκαία πορεία αλλαγών; Μοιάζει με μια πρώτη ματιά η σημερινή συζήτηση για την ηλεκτρονική συνταγογράφηση να είναι μια συζήτηση για το αυτονόητο. Είναι όμως έτσι; Και ποιο είναι το αυτονόητο;
Βέβαια, το σχέδιο νόμου δέχθηκε μια κριτική και στην Επιτροπή και σήμερα ότι δεν επηρεάζει τη δομή και τη διάρθρωση της αγοράς, τη λειτουργία της παραγωγής και του μάρκετινγκ των επιχειρήσεων ή την ανταγωνιστικότητά τους. Πράγματι, αυτή η κριτική ενέχει στοιχεία αλήθειας.
Όμως παραβλέπετε το γεγονός ότι με το νέο τρόπο δίνεται η δυνατότητα της ακριβούς καταγραφής του προβλήματος, η δυνατότητα μιας νέας βάσης δεδομένων για στοχευμένες πολιτικές, για τη δημιουργία πιθανόν ενός ινστιτούτου φαρμακοοικονομίας, όπως σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Παραβλέπουν κάποιοι επίσης ότι ο νέος τρόπος συμβάλλει στη μείωση της συνταγογράφησης και συνεπώς της πολυφαρμακίας, όπως έδρασε και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες αρκετά χρόνια πριν, είτε λόγω αυτορρύθμισης των λειτουργών υγείας είτε λόγω αποτελεσματικότερου και ταχύτερου ελέγχου.
Επιπλέον, δίνει τη δυνατότητα να μειωθούν τα λάθη στη συνταγογράφηση που υπάρχουν σε σημαντικό ποσοστό. Επίσης, η ηλεκτρονική συνταγογράφηση αναμένεται να μειώσει την πλασματική συνταγογράφηση και την παράνομη διακίνηση βιβλιαρίων ανάμεσα σε επαγγελματίες γύρω από την υγεία.
Από την άλλη πλευρά, πράγματι δεν μπορεί άμεσα να καταστείλει την κατευθυνόμενη συνταγογράφηση, αφού μπορεί να τη διαβάσει, αλλά όχι και να την ελέγξει άμεσα. Και εδώ, όμως, άλλα μέτρα ελεγκτικά, αλλά και η αυτορρύθμιση και ο αυτοπεριορισμός αναμένεται να φέρουν αποτελέσματα.
Κατά τη γνώμη μου είναι προφανές ότι το παρόν νομοσχέδιο κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Τα αποτελέσματα θα αφορούν και στην ποιότητα της παρεχόμενης ιατρικής και στα οικονομικά της υγείας. Θα πρέπει να γενικευτεί το συντομότερο σε όλα τα ταμεία, σε όλους τους χώρους άσκησης της ιατρικής. Όπως επίσης είναι προφανές ότι μόνο ένα βήμα δεν φθάνει. Θα πρέπει να ακολουθήσουν και άλλα.
Έχουμε καθυστερήσει αρκετά τα τελευταία χρόνια. Έχομε πολύ δρόμο ακόμη χωρίς καθόλου χρόνο και χωρίς τους πόρους που θα θέλαμε. Απαιτούνται να αναβαθμιστούν οι ελληνικές επιστημονικές ιατρικές εταιρείες, να λάβουν τον επιστημονικό τους ρόλο, αλλά και την κοινωνική τους ευθύνη. Απαιτείται η πλήρης μηχανοργάνωση όλου του χώρου της υγείας, να καταγράφονται όχι μόνο φάρμακα αναλώσιμα και παρακλινικές εξετάσεις, αλλά και κάθε ιατρική πράξη. Κατά τη γνώμη μου μόνο μετά την καταγραφή ιατρικών πράξεων και επιπλοκών θα πρέπει να αδειοδοτούνται κλινικές ή νοσοκομεία για τις πράξεις αυτές. Πρέπει να τρέξουμε για την κάρτα υγείας. Πρέπει να ενοποιηθούν διοικήσεις νοσοκομείων σε περιφερειακό επίπεδο. Πρέπει να υπάρχουν στόχοι, όραμα και προοπτική ανά περιφέρεια. Να συνδεθούν τα νοσοκομεία με εξωνοσοκομειακές υπηρεσίες υγείας, «τα νοσοκομεία χωρίς τείχη» όπως λέμε σήμερα. Και πρέπει να στραφούμε κυρίως στην αναβάθμιση μίας ενιαίας, πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας.
Στις δύσκολες οικονομικά μέρες που ζούμε αποκτά ιδιαίτερη σημασία μία στροφή προς το μέγιστο λόγο ωφέλειας προς κόστος. Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως με αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και ένταξης –αν θέλετε- εδώ πολλών προνοιακών δομών σε αυτήν.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω κάτι που συχνά ξεχνάμε: Την ανάγκη αναβάθμισης των ιατρικών σχολών της χώρας. Διότι η σωστή εκπαίδευση θα περιορίσει τη σπατάλη και θα βελτιώσει τις υπηρεσίες υγείας που θα παρέχονται στην κοινωνία.
Κλείνοντας, θα ήθελα να τονίσω ότι παρεμβάσεις σαν και αυτές που επιχειρούνται σήμερα ανήκουν στην κατηγορία των παρεμβάσεων που πρέπει να υπόκεινται σε διορθώσεις συνεχούς βελτίωσης. Αυτό βέβαια δεν θα πρέπει να αποτελεί άλλοθι για καθυστερήσεις στη γενίκευσή τους.
Σας ευχαριστώ πολύ. »»
