Του Χρήστου Μαγγούτα,
Τορόντο – Καναδάς
Μπορεί να μοιάζει σαν σενάριο γκραν γκινιόλ αλλά δεν αποκλείεται αν γίνουν εκλογές σε ένα ή δυο χρόνια η «Χρυσή Αυγή» να είναι το δεύτερο κόμμα με όλες τις συνέπειες που σημαίνει αυτό για μια δημοκρατία. (Τι δημοκρατία δηλαδή, κοινοβουλευτική οικογενειακή ολιγαρχία είχαμε για χρόνια).
Εύχομαι να κάνω λάθος αλλά η ιστορία φαίνεται να δείχνει προς τα εκεί. Η κεντροαριστερά, ήτοι το ΠΑΣΟΚ, εξαφανίστηκε πολιτικά κάτω από το βάρος των αμαρτιών της και από μέγα κόμμα έγινε απόκομμα. Αυτό δε θα πάθει άραγε και η κεντροδεξιά, ήτοι η Νέα Δημοκρατία, που ακολουθεί κατά πόδας τις αρχές του ΠΑΣΟΚ;
Δεν είναι παράξενη αυτή η σύμπνοια των δυο κομμάτων που το ένα θεωρούσε το άλλο καταστροφέα της Ελλάδας (ήτοι επάρατη δεξιά, ανήθικο ΠΑΣΟΚ) να τα βρίσκουν στα πάντα έστω με τα κουνήματα της πόρνης ότι κάπου διαφωνούν; Δηλαδή τι διαφορετικό κάνει η Νέα Δημοκρατία από ό,τι το ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια; Τα ίδια δεν κάνει; Την ίδια φιλοσοφία δεν εφαρμόζει, ήτοι «ρήμαξε το λαό, αλλά μην πειράξεις κανένα από τους μεγάλους»;
Ακόμα και στην τελειότερη δημοκρατία πάντα υπάρχουν 2-3 πολιτικοί που έκαναν σκάνδαλα για πλουτισμό και τιμωρούνται. Στην ελληνική δημοκρατία (κούνια που τη γέννησε), με χρέος 350 δις, δε βρέθηκε ούτε ένας πολιτικός εδώ και δεκαετίες να έχει κάνει κάποιο σκάνδαλο και να τιμωρηθεί (τονίζω: να τιμωρηθεί όχι απλά για το θεαθήναι).
Ο Σαμαράς ρίχτηκε σ’ αυτούς που δε μπορούν να προστατέψουν τον εαυτό τους: επιχειρηματίες, γιατρούς κλπ που ασφαλώς έκαναν το ίδιο μεγάλες καταχρήσεις, αλλά δεν έχουν ούτε ασυλία ούτε πολιτική προστασία. Πολιτικό δεν πείραξε κανένα γιατί αυτός πρέπει να ήταν ο όρος ομερτά με το ΠΑΣΟΚ: «ε να μη βγάλουμε τα μάτια μεταξύ μας, φάγατε και φάγαμε, ας στείλουμε το λογαριασμό στο λαό». Κι επειδή κι λαός είχε κι αυτός ευθύνη στο εκλογικό παζάρεμα σκάει και δε βγάζει ανάσα.
Γιατί τι να πουν οι 16 κλειδούχοι στο Σ.Σ. Λιανοκλαδίου που δεν έκαναν απολύτως τίποτα μια και τα κλειδιά ρυθμίζονταν ηλεκτρονικά από την Αθήνα; Ή οι καθηγητές που διδάσκουν 2 ώρες τη μέρα και έπειτα πάνε στο σπίτι τους, ενώ σε κάθε χώρα πρέπει να συμπληρώσουν το 8-ωρο; (προετοιμασία, διόρθωση κλπ) ΜΕΣΑ στο σχολείο;
Με μαθηματική λογική η Νέα Δημοκρατία θα έχει τη μοίρα που ΠΑΣΟΚ γιατί πέπσι κόλα και κόκα κόλα το ίδιο σχεδόν είναι. Κι όταν δούμε τη Νέα Δημοκρατία να κατρακυλάει στο 10% και κάτω, πού θα πάνε οι ψηφοφόροι της τώρα που δεν υπάρχουν χρήματα για να τους εξαγοράσει όπως έκανε το ΠΑΣΟΚ με διορισμούς άχρηστων για να τους κρατήσει πελάτες;
Θα πάνε στη Χρυσή Αυγή γιατί δεν έχουν πού αλλού να πάνε. Θα μου πείτε γιατί όχι στον Καμένο; Γιατί ο Καμένος είναι η ΔΗΜΑΡ της δεξιάς. Όπως η ΔΗΜΑΡ αποτέλεσε το πάρκιγκ των δυσαρεστημένων του ΠΑΣΟΚ έτσι και ο Καμένος είναι το πάρκιγκ των δυσαρεστημένων της Νέας Δημοκρατίας και θα έχει τη μοίρα της ΔΗΜΑΡ που από Δημοκρατική Αριστερά (ας λέει όλο τον τίτλο της για να μην ξεχνάμε τι σημαίνει) έχει γίνει, με τα κουνήματα της πόρνης πάντα, προπύργιο θεωριών που μόνο αριστερές ιδέες δεν είναι.
Ο Καμένος είναι γέννημα θρέμμα της Νέας Δημοκρατίας. Όσο κι αν διαφωνεί τώρα, πάντα θα του λένε: «ρε Πάνο, απότομα το κατάλαβες;» Και δε νομίζω ότι ο Καμένος αν πάρει την εξουσία το πρώτο που θα κάνει θα είναι μια επαναστατική κυβέρνηση που θα στείλει στη φυλακή 10,000 πολιτικούς, δημάρχους, εργολάβους δημοσίων έργων, κλπ της τελευταίας 30-ετίας.
Σαρξ εκ της σαρκός είναι με το κεφάλαιο. Συνεπώς το κέντρο θα αδειάσει και θα γεμίσουν τα άκρα. Κοντολογίς Σύριζα εναντίον Χρυσής Αυγής. Και δικαιωματικά αφού οι άλλοι απότυχαν. Τώρα αν ο Τσίπρας αποδειχτεί νέος Ανδρέας Παπανδρέου άσε το λαό να τον φάει στη μούρη.
Προσωπικά πιστεύω ότι ο λαός σωστά έπραξε το 1981 που ψήφισε τον Ανδρέα. Το ότι τον ξαναψήφισε και στη συνέχεια, έκανε έγκλημα και το πληρώνει ως τώρα και ποιος ξέρει για πόσες δεκαετίες ακόμα. Αλλά οι δεξιοί δε θα ψηφίσουν Σύριζα. Μια και δε θα υπάρχει ουσιαστικά Νέα Δημοκρατία, θα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή. Κι εδώ τα δεινά μπορεί να είναι περισσότερα. Και μπορεί να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλος στους δρόμους. Αλλά εκεί που κατέληξε η δημοκρατία μας δεν έχει άλλη λύση: για κάμποσο διάστημα θα έχουμε πάλη αριστεράς και δεξιάς, με σχεδόν παντελή απουσία του Κέντρου. Θα ήθελα να ελπίζω ότι αυτό δε θα κρατήσει πολύ και ότι ο ελληνικός λαός θα έχει πάρει το μάθημά του.
Αλλά δεν πιστεύω ότι ο λαός μας φημίζεται για την εχεφροσύνη του, ουσιαστικά έρμαιο προσωπικών συμφερόντων είναι όπου η Ελλάδα, το ρωμαίικο, παίζει το τελευταίο ρόλο. Δεν ξέρω αν υπάρχει σε άλλη χώρα η έκφραση «Εγώ θα σώσω το ρωμαίικο;». Αν μια χώρα δεν τη σώσει ο λαός της, ποιος θα τη σώσει; Ο γείτονας που καιροφυλακτεί ή το ΔΝΤ;
Θα ωριμάσει ποτέ αυτός ο λαός ώστε να λέει «Ναι εγώ οφείλω να σώσω το ρωμαίικο»; [Δεν αναφέρομαι σε άλλα κόμματα όπως το ΚΚΕ. Αν το ΚΚΕ συνεχίσει όπως τώρα, ως λέσχη γερόντων σε εποχή αγώνα, σύντομα θα έχει ένα τιμητικό κεφάλαιο στη ιστορία, αλλά τίποτα άλλο].
Φοβάμαι για τις εξελίξεις στην Ελλάδα. Όχι μόνο στο οικονομικό επίπεδο, σ’ αυτό είναι καταδικασμένη για πολλές δεκαετίες, στη νέα σκλαβιά, την Τροϊκοκρατία. Φοβάμαι για ένα λαό που δε βλέπει τίποτα από το μέλλον του κι αν δεν παλέψει το τέλος του θα έρθει αναπόφευχτα σαν κλείσιμο μιας αρχαίας τραγωδίας. Θέλω να ελπίζω στη νέα γενιά, γιατί η δική μου γενιά αποδείχτηκε εντελώς σάπια. Γιατί κανένας δε μπορεί να σώσει ένα λαό που δε θέλει – ήτοι δεν αξίζει – να σωθεί.
ΥΓ: Ελπίζω ότι δεν ξέχασα να αναφερθώ σε κάποιο κόμμα. Για μένα η ιδέα της Ελλάδας είναι πάνω από κόμματα, πελατειακές σχέσεις και δυναστείες, – και μπορείτε να με βρίσετε όσο θέλετε γι’ αυτό.
