Γράφει ο Γιώργος Ζάρρας, Αρχειονόμος
Ζήσαμε τόσα χρόνια με τα ψέματα και δυστυχώς συνεχίζουμε. Ίσως μας αρέσει. Σίγουρα μας αρέσει. Δηλώνει η κυβέρνηση κάθε τρεις μήνες ότι έσωσε τη χώρα απ’ τη χρεωκοπία, το αποδεχόμαστε. Δηλώνει ο πρωθυπουργός ότι θα είμαστε σε λίγα χρόνια μέσα στις 30 πλουσιότερες χώρες, το δεχόμαστε. Ανακοινώνουν χιλιάδες προσλήψεις με λίγα ψιλά για μισθό, ως μέτρο ενάντια στην ανεργία, και όχι απλά το δεχόμαστε αλλά πανηγυρίζουμε κιόλας. Τούτος εδώ ο λαός αρκείται στο να ακούει ωραία λόγια. Μόνο!
Το ‘χουν καταλάβει και οι απ’ έξω. Ό,τι και να μας κάνουν θα γκρινιάξουμε λίγο αλλά στο τέλος θα το δεχτούμε και μερικοί από μας θα το υπερασπιστούμε! Η ξαπλώστρα και ο φρέντο μπροστά στο κύμα είναι ακόμα στις πρώτες προτεραιότητες μας. Έχουμε χάσει όλοι το μέτρο μαζί με τη μπάλα. Το πολυδιαφημισμένο π.χ. ενιαίο μισθολόγιο ξαφνικά κατακερματίστηκε. Έπαψε να είναι ενιαίο, πριν ακόμα εφαρμοστεί άρχισαν να αφαιρούνται «κλάδοι»!!! Από πού να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς.
Δεν είμαι και ειδικός. Το μόνο που μπορώ να διακρίνω είναι τα επικοινωνιακά τεχνάσματα που χρησιμοποιούνται. Και αυτό γιατί κάνουν το ίδιο συνεχώς. Όταν θέλουν να «επιτεθούν» σε ένα κλάδο ή θεσμό πρώτα αναδεικνύουν τα προβλήματα με σωστό τρόπο αλλά μετά σαρώνουν τα πάντα αφήνοντας τα προβλήματα που είχαν αναδείξει άλυτα!!! Έτσι λοιπόν μάθαμε για τους παχυλούς μισθούς πολλών δημοσίων υπαλλήλων αλλά τις περικοπές τις αισθάνθηκαν οι συνταξιούχοι και οι χαμηλόμισθοι!!! Αναδείχθηκαν τα προβλήματα στα πανεπιστήμια αλλά ο στόχος είναι η ιδιωτικοποίηση τους όχι ο εξορθολογισμός της λειτουργίας τους! Ανακοινώνουμε προσλήψεις αλλά όχι με στόχο την καταπολέμηση της ανεργίας αλλά για να χρυσώσουμε το χάπι σε δικά μας παιδιά και έτσι να πιάσουμε πόρτα για τις ενδεχόμενες εκλογές!
Το φρέντο μας εμείς. Τώρα όμως ήρθε ο Σεπτέμβρης. Τέλος οι ξαπλώστρες. Θα δημιουργηθεί λέτε ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα ενάντια σ’ αυτήν την λαίλαπα; Ή θα μαζεύονται πάλι τίποτα αγανακτισμένοι στις πλατείες ή τίποτα κουκουλοφόροι που θα ενοχλούν τους φιλήσυχους πολίτες; Η νεολαία μας ίσως; Ποια νεολαία; Περνάει στις πανελλήνιες με τα ψέματα, σπουδάζει με τα ψέματα και βρίσκει δουλειά πάλι με τα ψέματα.
Δουλειά! Αστείο ήταν! Η δουλειά δεν είναι ψέμα ούτε η δυστυχία και η πείνα που θα αρχίσει να εξαπλώνεται. Φοβάμαι ότι η πολυπόθητη λαϊκή εξέγερση θα έρθει από την επόμενη γενιά. Όταν θα έχουν τελειώσει τα ψέματα. Πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει αρκετός ακόμα χρόνος για την καθολική οικονομική υποδούλωση της χώρας μας. Η δική μου γενιά, των σαραντάρηδων, που ήταν και της μόδας πριν μερικά χρόνια, άντλησε το βόλεμα της από την προηγούμενη, αυτή των 80’s! Βρήκαμε λίπος να καταναλώσουμε. Ακόμα μ’ αυτό ζούμε. Δε θα φτάσει όμως και για την επόμενη.
Τα ψέματα διήρκησαν σχεδόν 20 χρόνια. Φάγαμε δανεικά, φάγαμε προγράμματα, φάγαμε επιδοτήσεις, φάγαμε επιδόματα… καλά φάγαμε. Αν και ξεροκόμματο σε σχέση μ’ αυτά των ηγεσιών και των παρατρεχάμενων. Ακόμα μνημονεύεται ο Ανδρέας ως λαϊκός ηγέτης που έδωσε στο λαό. Έδωσε ψέματα. Ο γιος όμως ξεπέρασε τον πατέρα. Ο γιος παρέδωσε αμαχητί τη χώρα και ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που τον στηρίζουν. Απίστευτο! Αληθινό! Είμαστε και αισιόδοξος λαός. Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Στον ετοιμοθάνατο όμως η ελπίδα είναι ψέμα! Τώρα πια και η ελπίδα είναι ετοιμοθάνατη. Πρέπει, με κάποιο τρόπο, να κλείσουμε τα αυτιά μας στα ψέματα και να ανοίξουμε τα μάτια στην αλήθεια. Μόνοι μας! Χωρίς ηγέτες που θα μας κλείσουν τα αυτιά να μην ακούμε και θα μας δείξουν το δρόμο βάζοντας μας παρωπίδες. Χωρίς παρωπίδες μπορεί να βρούμε και νέους δρόμους. Χωρίς ωτοασπίδες ίσως ακούσουμε και άλλες φωνές. Χωρίς ψέματα ίσως κάνουμε καλύτερο το αύριο…
