Το ΚΚΕ με εμπιστοσύνη απευθύνεται στην εργατική τάξη που εδώ και πολύ καιρό δοκιμάζεται σκληρά από την ανεργία, την άγρια σφαγή των μισθών, τους εξοντωτικούς φόρους και τα χαράτσια, το γκρέμισμα βασικών κατακτήσεών της στο εργασιακό, ασφαλιστικό, στις συντάξεις και τις όποιες παροχές Υγείας, στη μόρφωση των παιδιών, σε όλα τα δικαιώματά της.
Στα ερωτήματα που βασανίζουν και απασχολούν κάθε εργατική και λαϊκή οικογένεια – Πώς θα πάρουμε μια ανάσα; Πώς θα μπει ένα τέλος στον εφιάλτη της ανεργίας, στους μισθούς της πείνας; Πότε θα σταματήσει αυτός ο κατήφορος στη φτώχεια και στην ανασφάλεια; Υπάρχει λύση; – το ΚΚΕ παίρνει θέση και με την ευθύνη, τη γνώση και την εμπειρία δίνει απάντηση που έχει και συμφέρον και χρέος να τη σκεφτεί σοβαρά κάθε εργαζόμενος, κάθε άνεργος και άνεργη γιατί είναι το Κόμμα που του είπε την αλήθεια γι’ αυτά που τώρα ζει και οι προβλέψεις του αποδείχτηκαν ολόσωστες.
Το σύνθημα – κάλεσμα που απηύθυνε το ΚΚΕ στους εργαζόμενους και στο λαό, από την αρχή της κρίσης, «Μη ματώνεις για τα κέρδη της πλουτοκρατίας», είναι επίκαιρο όσο ποτέ.
Η εργατική τάξη πλήρωσε ακριβά την καπιταλιστική ανάπτυξη πριν το 2009, όπου τα μονοπώλια είχαν κολοσσιαία κέρδη. Τη μάτωσαν κυριολεκτικά με τα βάρβαρα μέτρα και τα μνημόνια στη φάση της κρίσης, ώστε να μην υποστούν μεγάλες ζημιές τα τραπεζικά, εμπορικά, βιομηχανικά μονοπώλια και για να ανακάμψει η κερδοφορία τους.
Τώρα βρίσκεται μπρος στο μεγάλο κίνδυνο να καταδικάσουν, την εργατική τάξη και τα παιδιά της, στην πιο στυγνή και άγρια εκμετάλλευση, και να ζήσει μόνιμα στην εξαθλίωση για να υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη, που θα είναι προσωρινή, θα αφορά μερικούς κλάδους, θα είναι συνολικά αναιμική!
Για να μην παγιωθούν τα αντεργατικά μέτρα, να μη συνοδευτούν από νέα, απαιτούνται μαζικοί πανεργατικοί απεργιακοί αγώνες.
Τώρα είναι η ώρα ευθύνης και απόφασης για κάθε εργάτη και εργάτρια. Είναι ώρα συστράτευσης και συμπόρευσης με το ΚΚΕ για να προχωρήσει γρήγορα και αποφασιστικά η οικοδόμηση της ταξικής ενότητας, της οργάνωσης και της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος. Αυτή είναι η βασική προϋπόθεση για να δυναμώσει συνολικά η πάλη της εργατικής τάξης και η λαϊκή συμμαχία, να εμποδιστούν αλλά και να μπει τέλος στα αντεργατικά μέτρα, για να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση, τη βαρβαρότητα και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού.
1. Η αλήθεια είναι ότι η εργατική τάξη, παρά τους μεγάλους και σκληρούς αγώνες που έδωσε, σε ορισμένες φάσεις και σε συγκεκριμένους χώρους και κλάδους, δεν έχει χρησιμοποιήσει μέχρι τώρα ακόμα την πραγματική της δύναμη.
Ο βασικός λόγος είναι ότι το μεγαλύτερο τμήμα της τόσο πριν την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης όσο και μετά παραμένει δέσμιο των απατηλών διλημμάτων και των αστικών ιδεολογημάτων που καλλιεργούν τα κόμματα του συστήματος και της ΕΕ και άλλοι μηχανισμοί του μεγάλου κεφαλαίου, όπως, «η ΕΕ είναι μονόδρομος και προς όφελος του λαού», «η πολιτική και τα μέτρα ανάκαμψης της οικονομίας, επομένως η κερδοφορία για τις επιχειρήσεις, συμφέρουν και τους εργάτες, θα εξασφαλίσουν θέσεις εργασίας», «για την κρίση, το χρέος, την ανεργία φταίνε οι μεγάλοι μισθοί και οι συντάξεις» κ.ά. Έτσι γίνεται ευάλωτη στους εκβιασμούς, στις απάτες και τα εκλογικά διλήμματα που θέτουν ανταγωνιζόμενα κόμματα για το ποιος θα καταλάβει την κυβερνητική καρέκλα.
Παρά και ενάντια στις προσπάθειες που κατέβαλε το ΚΚΕ, δεν έγινε κατορθωτό εργατικές και λαϊκές δυνάμεις να χειραφετηθούν και να μην παγιδευτούν από αστικές θεωρίες, όπως αυτή περί «κρίσης χρέους», από μικροαστικές ψευτολύσεις και αυταπάτες.
Οι τάσεις χειραφέτησης και ριζοσπαστισμού, σε όλες τις φάσεις εξέλιξης της καπιταλιστικής κρίσης αλλά και πιο πριν, υπονομεύθηκαν με καθοριστική συμβολή και ευθύνη δυνάμεων με συνθήματα που καλλιεργούν την απατηλή πολιτική αντίληψη ότι η βελτίωση του εργατικού και λαϊκού εισοδήματος εξαρτάται από την κατάργηση των μνημονίων, από την επαναδιαπραγμάτευση και μερική διαγραφή του δημόσιου χρέους από την ΕΕ, ότι γι’ αυτό απαιτείται κυβερνητική εναλλαγή, διαμόρφωση «αριστερής» κυβέρνησης.
Η αλήθεια είναι ότι μισθοί μειώνονται και σε επιχειρήσεις, κλάδους, χώρες που έχουν ανεβασμένη κερδοφορία. Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα μέτρα τα είχαν προαποφασισμένα στην ΕΕ πριν την κρίση και τα εφαρμόζουν σε όλες τις χώρες, ανάλογα με τις συνθήκες και τις προτεραιότητές τους, είτε έχουν είτε όχι μνημόνια και υψηλό χρέος. Η ελληνική πλουτοκρατία με αφορμή την κρίση άδραξε την ευκαιρία και επιτάχυνε την επιβολή τους. Η αλήθεια είναι ότι στον γερασμένο πλέον καπιταλισμό, η αστική τάξη για να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα επιβάλλει νέες «θυσίες» για το λαό, με μειώσεις μισθών και συντάξεων, με διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, με ιδιωτικοποίηση του Ασφαλιστικού, της Υγείας και της μόρφωσης. Η ένταση και το βάθεμα της εκμετάλλευσης των εργατών αποτελεί όρο για τον ανταγωνισμό των μονοπωλίων. Γι’ αυτό δε μένει έξω από τον καπιταλιστικό οδοστρωτήρα καμία κατηγορία, κανένας κλάδος.
Η αλήθεια είναι ότι το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα, σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, βρέθηκε αποδυναμωμένο, χειραγωγημένο στην επίθεση του κεφαλαίου. Βρίσκεται σε ιδεολογική – πολιτική – οργανωτική υποχώρηση, αδύναμο να υποστηρίξει αποφασιστικά την ανάπτυξη της εργατικής – λαϊκής πάλης συνολικά, για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας που γεννά κρίσεις – πολέμους – το φασισμό, ναζισμό. Με την οικονομική κρίση είχαν σημαντικές απώλειες όχι μόνο η εργατική τάξη και οι πιο φτωχοί αγρότες, αλλά και μικροαστικές δυνάμεις, δημόσιοι υπάλληλοι, μεσαίοι αγρότες και αυτοαπασχολούμενοι.
Αυτές οι δυνάμεις αντέδρασαν, εμφάνισαν κινηματική δράση υπεράσπισης της προηγούμενης θέσης τους, σε αρκετές περιπτώσεις σε αντιπαράθεση με εκείνο το τμήμα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος που με συνέπεια συγκρουόταν με τους καπιταλιστές, τους μεγαλοαγρότες, την ΕΕ, κι όχι μόνο με τη μια ή την άλλη κυβέρνηση. Έγιναν φορείς των λεγόμενων «νέων κινημάτων των αγανακτισμένων», που μιλούσαν ενάντια στο μνημόνιο αλλά ταυτόχρονα υιοθετούσαν αντιδραστικά συνθήματα, όπως «έξω τα κόμματα και τα συνδικάτα». Μέσα σ’ αυτά κρύφθηκε και απέκτησε το δήθεν αντισυστημικό προσωπείο και η ναζιστική ΧΑ.
Οι τάσεις χειραφέτησης υπονομεύτηκαν από τον αντικομμουνισμό, τις συκοφαντικές επιθέσεις και τις προβοκάτσιες κατά του ΚΚΕ, ενώ κλιμακωνόταν η κρατική καταστολή και δυνάμωναν οι εκβιαστικοί και τρομοκρατικοί μηχανισμοί των ίδιων των μεγαλοκαπιταλιστών κατά του ΠΑΜΕ και των εργατικών αγώνων, αξιοποιώντας την εγκληματική δράση της ναζιστικής ΧΑ.
2. Είναι επιτακτική ανάγκη κάθε εργάτης και εργάτρια να βγάλει σωστά συμπεράσματα μελετώντας την πείρα που βγαίνει από τις εξελίξεις που υπάρχουν στον τόπο δουλειάς, στον κλάδο και γενικότερα στη χώρα καθώς και από όσα γίνονται στις άλλες χώρες της ΕΕ και γενικότερα στις καπιταλιστικές οικονομίες.
Να σκεφτεί από την αρχή ορισμένα ζητήματα δείχνοντας μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στις τεκμηριωμένες και επιβεβαιωμένες θέσεις του ΚΚΕ και τη μόνη πρόταση φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση που προτείνει.
Τώρα υπάρχουν ακλόνητες αποδείξεις ότι το ΚΚΕ είχε δίκιο που έλεγε ότι η ένταξη και η προσαρμογή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΟΝΕ, οι μεταρρυθμίσεις υπέρ της απελευθέρωσης και της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου θα έφερναν βάσανα στο λαό και θα οδηγούσαν σε βαθιά κρίση. Δεν έλεγαν την αλήθεια τα άλλα κόμματα που του υπόσχονταν ότι η ένταξη στην ΕΕ και την ΟΝΕ θα οδηγούσε σε «ευημερία», «σύγκλιση» και σε «σταθερή ανάπτυξη».
Αποδείχθηκε ολόσωστη η θέση του ΚΚΕ ότι η βαθιά και παρατεταμένη οικονομική κρίση που έπληξε την Ελλάδα, όπως και άλλες χώρες της ΕΕ, είναι καπιταλιστική, είναι αποτέλεσμα των αντιφάσεων του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής (αναρχία, ανισομετρία κ.λπ.), της καπιταλιστικής ανάπτυξης, της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου που αδυνατεί να βρει διέξοδο υψηλής κερδοφορίας. Το υψηλό κρατικό χρέος είναι αποτέλεσμα και όχι η αιτία της κρίσης γιατί αυτό διαμορφώθηκε στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και στήριξε την κερδοφορία του κεφαλαίου. Ο λαός δεν πρέπει να δεχτεί να πληρώσει ολόκληρο ή ένα μέρος του γιατί αυτός δεν ωφελήθηκε από αυτό με κανέναν τρόπο. Επιβεβαιώνεται η θέση του ΚΚΕ ότι η ΕΕ αποτελεί μια διακρατική λυκοσυμμαχία των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, που στο εσωτερικό της παραμένει και διευρύνεται η ανισομετρία.
3. Ένας καθοριστικά αρνητικός παράγοντας για τον οποίο η εργατική τάξη βρέθηκε απροετοίμαστη μπροστά στην καπιταλιστική κρίση και την ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου ήταν ο έλεγχος, πρωτίστως, των ηγετικών οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος από εκείνες τις δυνάμεις που αντιμάχονταν την ταξική ενότητα και αφύπνιση, που καλλιέργησαν τον συντεχνιασμό, που προωθούσαν την ταξική συνεργασία με τους καπιταλιστές, τη συναίνεση με τις κυβερνήσεις και την υποταγή στην ΕΕ. Ανέπτυσσαν μια πολύμορφη συναλλαγή μαζί τους οδηγώντας στη διάλυση και τον εκφυλισμό. Τις όποιες αγωνιστικές «κορόνες» έριχναν κατά καιρούς, κάτω από την πίεση του ΠΑΜΕ, ακόμα και τις απεργίες που κήρυξαν τις υπέτασσαν τόσο σε κομματικές σκοπιμότητες ώστε να διευκολυνθεί η κυβερνητική εναλλαγή ανάμεσα σε κόμματα διαχείρισης του εκμεταλλευτικού συστήματος, όσο και στον εγκλωβισμό, στην εκτόνωση αγωνιστικών διαθέσεων σε ανώδυνα κανάλια.
Η βασική πηγή και η δύναμη αυτών των συνδικαλιστικών μηχανισμών της ενσωμάτωσης, εξαγοράς και εκφυλισμού ήταν και είναι μια καλοπληρωμένη εργατική αριστοκρατία, που διαπλέκεται ή διασυνδέεται με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα. Οι μηχανισμοί αυτοί στηρίζονταν και βρίσκονταν σε συναλλαγή με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, ενώ πλέον ένα σημαντικό τους μέρος έχει προσχωρήσει ή συνεργάζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Για να λυθούν τα χέρια των εργαζομένων, να υψωθεί το αγωνιστικό τους ανάστημα, να ανασυνταχθεί και να ανακάμψει το εργατικό – λαϊκό κίνημα απαιτείται η πολιτική και ιδεολογική χειραφέτηση, απεγκλωβισμός από ιδεολογήματα που παγιδεύουν, εξαπατούν και οδηγούν στη μοιρολατρία, στην υποταγή ή στην ήττα. Το επόμενο χρονικό διάστημα είναι πολύ κρίσιμο.
Από τη μια οι εκβιασμοί και η καταστολή από τις κυβερνήσεις και τους καπιταλιστές κλιμακώνονται και γίνονται όλο και πιο άγριοι, από την άλλη οι δυνάμεις του σάπιου συνδικαλισμού, που υπήρξαν φανατικοί υπηρέτες των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, μεταμορφώνονται θρασύτατα τώρα, μετακινούμενες ή συνεργαζόμενες με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, σε αγωνιστές και δήθεν αναμορφωτές του συνδικαλιστικού κινήματος.
Ο κίνδυνος παγίδευσης, αφοπλισμού και υποταγής του εργατικού κινήματος είναι υπαρκτός και πρέπει να εμποδιστεί.
Υπάρχουν και οι δυνάμεις και οι δυνατότητες. Με καθοριστική συμβολή του ΚΚΕ, παρά τις επιθέσεις των μηχανισμών του μεγάλου κεφαλαίου και των κομμάτων του, κόντρα στο ρεύμα των αυταπατών και της απογοήτευσης, παραμένουν ισχυρές και αξιόμαχες οι ασυμβίβαστες ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, οι οποίες, αν ενισχυθούν, μπορούν να πρωτοστατήσουν και να τροφοδοτήσουν την αναγκαία οργανωτική, ταξική αναζωογόνηση του κινήματος.
Στο πού τελικά θα γείρει η πλάστιγγα θα εξαρτηθεί από ποια θέση θα πάρει και σε ποια πλευρά θα σταθεί η μεγάλη πλειοψηφία των εργατών που τώρα αγωνιούν και αναζητούν λύση.
4. Το ΚΚΕ απευθύνεται σε κάθε τίμιο εργάτη και εργάτρια και ειδικά στους νέους και τις νέες και τους καλεί να κάνουν το αποφασιστικό βήμα μπροστά.
Δεν επιτρέπεται να υπάρχουν αντιλήψεις ότι «η δική μας επιχείρηση δεν πρόκειται να μειώσει μισθούς και να κάνει απολύσεις γιατί έχει πολλά κέρδη» ή ότι «πρέπει να δεχθούμε τις μειώσεις και απολύσεις, να προστατευθούν τα κέρδη, ώστε να σωθούν τουλάχιστον οι δουλειές μας». Υπάρχουν πια χιλιάδες αποδείξεις ότι αυτές οι αντιλήψεις το μόνο που κάνουν είναι να αφοπλίζουν τους εργάτες γιατί οι νόμοι λειτουργίας του καπιταλισμού είναι αμείλικτοι. Ο καπιταλιστής, με τις δυνατότητες που του δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορεί ανά πάσα στιγμή ή να μεταφέρει την επιχείρηση και το κεφάλαιό του σε άλλη χώρα ή να την κλείσει και να μεταφέρει τα κεφάλαιά του σε άλλες δραστηριότητες που του δίνουν ακόμα πιο υψηλό κέρδος!
Αποτελεί απάτη και εμπαιγμό τόσο η θέση της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ ότι τα βάσανα για το λαό θα τελειώσουν όταν σημειωθεί το «πρωτογενές πλεόνασμα», όσο και οι ισχυρισμοί του ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτό θα συμβεί όταν γίνει κυβέρνηση γιατί έχει «σχέδιο ανάπτυξης»!
Όποια κόμματα και αν είναι στην κυβέρνηση για να υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη θα υποχρεώνουν τους εργάτες και το λαό να ζουν στην εξαθλίωση, να μοιράζονται μέσα στην οικογένεια μια ολιγόμηνη και κακοπληρωμένη εργασία, να παραιτηθούν από τα σύγχρονα δικαιώματά τους. Η αντιπαράθεση κυβέρνησης – ΣΥΡΙΖΑ για αναδιάρθρωση ή «κούρεμα» του χρέους αφορά το ποιο τμήμα της πλουτοκρατίας θα έχει περισσότερα οφέλη, αλλά και στη μια και στην άλλη περίπτωση το βαρύ κόστος θα το πληρώσει και πάλι ο λαός.
Είναι παγίδα και υπονόμευση των αγώνων και της ανάκαμψης του εργατικού κινήματος η επιδίωξη του ΣΥΡΙΖΑ με τη βοήθεια δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να προωθούν ως κεντρικό αίτημα και στόχο των εργατικών κινητοποιήσεων την εναλλαγή των κομμάτων στην κυβέρνηση και όχι την πορεία οριστικής ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων, που συνεχώς αναπαράγει την αντιλαϊκή πολιτική.
Η τακτική τους για δήθεν «ανένδοτους αγώνες», με καλέσματα για απεργίες διαρκείας, οδηγεί πιο βαθιά στον εκφυλισμό και στη διάλυση όταν δεν πατούν στις διαθέσεις των εργαζομένων και δεν έχουν ως σκοπό τον αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, δεν περιέχουν στοιχειώδη πρόβλεψη για τη συνέχεια και αποτελεσματικότητα του αγώνα. Όταν λαμβάνονται αποφάσεις στο όνομά τους και όχι με τη μαζική συμμετοχή τους. Όταν δεν παίρνουν κανένα ουσιαστικό μέτρο για να οργανωθεί πραγματικά η απεργία, αλλά, αντίθετα, αποδέχονται και ανέχονται ή και υπογείως προωθούν την απεργοσπασία.
Ναρκοθετημένος από τα πριν είναι ο αποκομμένος και ο περιορισμένος αγώνας της τελευταίας στιγμής όταν έχουν δρομολογηθεί εδώ και καιρό το κλείσιμο ή ιδιωτικοποίηση και όταν η πάλη περιορίζεται στους όρους που θα γίνει η ιδιωτικοποίηση.
5. Το ΚΚΕ καλεί κάθε εργάτρια και εργάτη, είτε είναι στη δουλειά είτε στην ανεργία, να έρθει μαζί του στη μάχη για να πάρουν τώρα αγωνιστική ζωή τα Σωματεία, οι Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, ώστε με τη συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων να γίνουν ακαταμάχητα κάστρα της ταξικής ενότητας, της πάλης και της αλληλεγγύης.
Οι ίδιοι οι οργανωμένοι εργάτες και εργάτριες να διώξουν από τα όργανα του κινήματος τους συνδικαλιστές της υποκρισίας, της συναλλαγής και της υποταγής στον καπιταλισμό και την ΕΕ. Να μην παγιδευτεί η εργατική τάξη στη νέα μεταμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, με πρωταγωνιστές τώρα από τη μια τη ΝΔ και από την άλλη τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΚΚΕ έγκαιρα αποκάλυψε ότι η ΧΑ είναι μια ναζιστική, φασιστική, ρατσιστική, αντεργατική και αντικομμουνιστική οργάνωση με αδίστακτη, εγκληματική πρακτική στην υπηρεσία του σάπιου συστήματος. Καλεί το εργατικό και λαϊκό κίνημα να θωρακιστεί απέναντι στη δολιότητα της ναζιστικής ΧΑ και να την πετάξει έξω από τους τόπους δουλειάς και τις εργατικές συνοικίες.
Η εργατική τάξη να ηγηθεί στην οικοδόμηση της λαϊκής συμμαχίας με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και του χωριού, για μια δυναμική λαϊκή αντεπίθεση με στόχο τη διέξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού, με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων, κατακτώντας την εργατική – λαϊκή εξουσία.
Οχι σκόντο στις ανάγκες, στην ελπίδα, στη δυνατότητα αλλά και στον αγώνα. Κανένας μόνος του στην κρίση. Οργάνωση της λαϊκής αλληλεγγύης. Ένας για όλους και όλοι για έναν!
Είναι αδιανόητο η εργατική τάξη, οι γυναίκες και οι νέοι της να παραιτηθούν από τα δικαιώματά τους όταν είναι τεράστιος ο πλούτος που σήμερα παράγουν, αλλά τον κατασπαράζουν τα μονοπώλια – οι καπιταλιστές παράσιτα.
Σήμερα η επιστήμη και η τεχνολογία παρέχουν απίστευτες δυνατότητες στην παραγωγικότητα των μέσων παραγωγής, επομένως στη δυνατότητα δραστικά να μειωθεί ο χρόνος εργασίας, εξασφαλίζοντας ένα ανεβασμένο επίπεδο κοινωνικής ευημερίας. Αυτό το εμποδίζει το κεφάλαιο που ελέγχει τα μέσα παραγωγής και τα χρησιμοποιεί με σκοπό το κέρδος του και όχι τις ανάγκες των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Είναι ώριμο, ρεαλιστικό και αναγκαίο:
— Η σταθερή εργασία για όλους με διευρυμένο ελεύθερο χρόνο.
— Οι σύγχρονες και εντελώς δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες Υγείας, μόρφωσης, πολιτισμού, αθλητισμού.
— Να εξασφαλιστεί η δωρεάν φροντίδα με παιδικούς σταθμούς, αναψυχή και διακοπές για όλα τα παιδιά.
— Να μειωθούν τα όρια συνταξιοδότησης και να εξασφαλιστούν οι ανάγκες των συνταξιούχων, να υπάρχει προστασία της γυναίκας και της μητρότητας.
— Να εξασφαλιστούν η λαϊκή στέγη, οι διακοπές και ο λαϊκός τουρισμός.
Αυτό είναι το κοινωνικό περιεχόμενο της σοσιαλιστικής οργάνωσης της κοινωνίας, όπου όλα θα υπηρετούν τις ανάγκες των εργαζομένων και του λαού έχοντας το τιμόνι της εξουσίας και των επιχειρήσεων η ίδια η εργατική τάξη.
Καμιά υποταγή στον καπιταλισμό, είναι ιστορικά ξεπερασμένος, μόνο κρίσεις, φτώχεια και πολέμους μπορεί να φέρει στους λαούς.
Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος όσο ποτέ άλλοτε.
