Της Νατάσας Χονδράκη,
Εκπαιδευτικός
Το Ίδρυμα Κακογιάννη μας επιφύλαξε ένα σπουδαίο δώρο για τα Χριστούγεννα! Μια εκπληκτική παράσταση με τον υπέροχο Γιώργο Καραμίχο να μεταφέρει την συγκλονιστική έμμετρη απόδοση της «Αποκάλυψης του Ιωάννη» από τον Ηπειρώτη συνθέτη και ποιητή Νίκο Παπακώστα. Μια μοναδική υπερπαραγωγή για τις μέρες μας, που συνδυάζει το λόγο με την εικόνα, την εικόνα με τον αρμονία και την αρμονία με το φως.
Ο Νίκος Παπακώστας αποκαλύπτει την αποκάλυψη του Ιωάννη δημιουργώντας τη δική του απόδοση του αρχικού κειμένου. Χρησιμοποιεί την τρέχουσα Ελληνική γλώσσα και καθιστά το κείμενο του Ιωάννη πιο ποιητικό, πιο οικείο και λιγότερο αλλοπρόσαλλο…
Είναι μια απόδοση που σίγουρα αφήνει τις λέξεις να σχηματίζουν φράσεις και νοήματα έτσι όπως θ’άφηνε κάποιος τη βρύση να τρέχει και το νερό αλλού να σχηματίζει μικρές λίμνες και αλλού ποτάμια, αλλού σταγόνες και αλλού υγρές επιφάνειες.
Ο λόγος του Νίκου έχει επαφή με το χώμα. Είναι γήινος ακόμα και όταν ακουμπά τα αστέρια και είναι στρογγυλός σαν μικρές μπάλες εύπλαστης λάσπης. Ο ποιητικός λόγος του Νίκου γίνεται στέρεος όταν αρθρώνεται και τότε γίνεται ακόμη πιο βρώσιμος από τον λόγο του Ιωάννη. Ο προφητικός λόγος της ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ είναι αρχέγονος και έτσι επιτρέπει στον στοχαστή ποιητή Νίκο Παπακώστα να μείνει πιστός στις αμφίσημες προθέσεις του Ιωάννη αλλά και να θέσει ο ίδιος πάνω ή κάτω από αυτές τις δικές του έλλογες ή παράλογες.
Αποδίδει ένα έργο που είναι βουτηγμένο στις σκιές της μανίας ενός προφήτη και το αναδεικνύει σ’ένα έργο βγαλμένο από την οπτική και το όραμα ενός φωτεινού μυαλού. Ο προφήτης Ιωάννης μέσα από ένα παραληρηματικό λόγο ξερνάει κυριολεκτικά όλη την αγωνία του για τον άνθρωπο που πιστεύει ότι και ο ίδιος είναι. Όμως μέσα από την εμμονή για εκδίκηση και τον αφανισμό του αμαρτωλού διαβλέπει ότι θα χαθεί και ο αθώος άνθρωπος. Διχάζεται και σπαράσει. Ξεριζώνει την καρδιά του. Την κάνει προσφορά στο θηρίο και εκκλιπαρεί για ένα φρικτό τέλος. Δεν αντέχει τη συγχώρεση και απειλεί τη ζωή με ανυπαρξία. Περιφρονεί οτιδήποτε μπορεί να ανακουφίσει από το μαρτύριο της εφήμερης απώλειας και της επακόλουθης ανάτασης. Είναι απόλυτα σκληρός και αλύγιστος.
Ο εφιάλτης του επιτέλους έχει πάρει σάρκα και οστά και γίνεται πολλαπλασιαστική εικόνα του μεγαλύτερου του δυνάστη: Της Ύλης! Ο Ιωάννης δεν το αντέχει . Η Ύλη τον ξεπερνάει και τον υποδουλώνει και αυτό τον καθηλώνει στην παντοδύναμη βαρύτητα της. Θα τον κρατήσει δέσμιο της αδυναμίας της και στο τέλος και θα τον χωνέψει καταπίνοντας τον.‘Oμως πριν όλα τελειώσουν, θα στραφεί μ’ένα θολό βλέμμα προς τον ουρανό και θα δει την αντανάκλαση της πραγματικής του σπαρακτικής επιθυμίας να φύγει, να δραπετεύσει στο άπειρο μα αρμονικό σύμπαν. Θέλει να μείνει εκεί μέχρι να εξολοθρευθεί και ο τελευταίος κακός και φαύλος ώστε όταν επιστρέψει να έχει ολοκληρωθεί η κάθαρση.
Η αποκάλυψη της μουσικής του Νίκου Παπακώστα από εδώ ξεκινάει. Προλαβαίνει και σώζει από τον όλεθρο αμαρτωλούς και αναμάρτητους, πονηρούς και αθώους αρκεί να γίνουν μύστες της αρμονίας του σύμπαντος. Αψηφά τις απειλές και ξεφεύγει από τα θηρία. Συμμαχεί με τους αγγέλους και βοηθά τον αιχμάλωτο της τιμωρίας και της σίγουρης καταδίκης άμοιρο άνθρωπο να ξεγλιστρήσει, να ανυψωθεί και να αιωρηθεί έστω για ένα λεπτό και μια αιωνιότητα στην ψευδαίσθηση της μεταφυσικής υπόσχεσης ότι όλα όταν ξαναγεννιούνται είναι αμόλυντα, άφθαρτα και λευκά.
Η μουσική σύνθεση του Νίκου αντιστέκεται στην απειλιτική επέλαση της φωτιάς και του αίματος. Θωρακίζει τον έντρομο θεατή με το μυστικό αντίδοτο της μεγάλης τέχνης που επιτρέπει στον φοβισμένο και υποταγμένο άνθρωπο να πετάξει ξέγνοιαστα μακρυά από τη μοίρα του και να ξαναγαπήσει τη ζωή του!
Σαν καταπληκτικός αφηγητής που είναι ο Καραμίχος χειρίστηκε τον τρόμο και τον φόβο που αποπνέει το έργο του Ιωάννη με την μελαγχολία του πενθούντος προφήτη ενώ ταυτόχρονα τόνιζε την ανεξάρτητη συνύπαρξη του με την μουσική, που σταθερά και ηδονικά μας έβγαζε από το αδιέξοδο. Η Ύλη μπορεί να είναι πράγματι θεριό ανήμερο και ανίκητο όμως η μουσική αρμονία είναι μια ιδανική πατρίδα που ίσως αποτελέσει και στις μέρες μας μια επιλογή. Ίσως!
«Η Αποκάλυψη του Ιωάννη» κατά Νίκο Παπακώστα με τον Γιώργο Καραμίχο. Μια παράσταση που θα πρέπει να δίνεται για πάντα στο κοινό χωρίς περιορισμούς αριθμού επαναλήψεων. Θα είναι μια πραγματική προσφορά στον πολιτισμό του τόπου μας, ειδικά στις ημέρες αποκάλυψης που ζούμε…
