Προς τους Υπουργούς Οικονομικών και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής
Θέμα: Ενεργειακή πολιτική: για το λαό ή για τους μονοπωλιακούς ομίλους;
Οι κατευθύνσεις και τα μέτρα που δρομολογεί η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ για την αναδιάρθρωση του τομέα της ενέργειας, συνιστούν κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής. Επιταχύνεται η θυσία των λαϊκών αναγκών στο βωμό της κερδοφορίας ελάχιστων μονοπωλιακών ομίλων. Οι νέες υπέρογκες αυξήσεις των τιμολογίων ηλεκτρικού ρεύματος θα δώσουν τη χαριστική βολή στα ήδη γονατισμένα λαϊκά νοικοκυριά.
Μετά τις αυξήσεις που μεσοσταθμικά ξεπέρασαν το 50% την περασμένη τετραετία και το 12,6% από την αρχή του έτους, έρχεται νέα καταιγίδα αυξήσεων με πρώτο σταθμό τον Ιανουάριο του 2013. Η κυβέρνηση αξιοποιώντας τις προτάσεις της ΡΑΕ αλλά και της ΔΕΗ Α.Ε. δημιουργεί προϋποθέσεις για μπαράζ αυξήσεων έως και 48% καθώς και την πλήρη «απελευθέρωση» των οικιακών τιμολογίων τον Ιούλη του 2013.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι προτάσεις για κατάργηση της κλιμακωτής χρέωσης στα οικιακά τιμολόγια και για αλλαγή λειτουργίας της χονδρεμπορικής αγοράς (με στόχο τη σύζευξη τιμών των αγορών των κρατών –μελών), καθώς και ο συνυπολογισμός, στους λογαριασμούς, του κόστους αγοράς δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων διοξειδίου του άνθρακα.
Παράλληλα, η κυβέρνηση προχωρά στη νέα υπέρογκη αύξηση στην τιμή του πετρελαίου θέρμανσης, στη ληστεία της λαϊκής οικογένειας από το καρτέλ των καυσίμων και την κρατική φορολογία (Ειδικοί Φόροι κατανάλωσης σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο κλπ.).
Αυτά συμβαίνουν την ώρα που καταγράφεται ιλιγγιώδης αύξηση των χρεών των λαϊκών νοικοκυριών προς τη ΔΕΗ (χρέη χαμηλής τάσης), με αύξηση χρεών κατά 308 εκ. Ευρώ μεταξύ του Νοέμβρη του 2011 και του Σεπτέμβρη του 2012 και αύξηση διακοπών συνδέσεων κατά 175.000 το 2011 συγκριτικά με το 2010.
Έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών για τη Βόρεια Ελλάδα ανέδειξε ότι 6 στους 10 Έλληνες βρίσκονται πλέον σε καθεστώς «ενεργειακής φτώχειας».Την ίδια περίοδο επιδεινώνεται δραματικά η κατάσταση των εργαζόμενων στον τομέα της ενέργειας.
Χαρακτηριστικά ο Όμιλος της ΔΕΗ που απασχολούσε 36 χιλιάδες εργαζόμενους το 1994 με σχέση πλήρους σταθερής εργασίας απασχολεί πλέον 19,5 χιλιάδες, ενώ παρουσιάζει θεαματική αύξηση του κύκλου εργασιών του.
Η μείωση των δαπανών μισθοδοσίας ξεπέρασε τα 690 εκ. Ευρώ την τελευταία τριετία, ενώ επεκτείνονται ταχύτατα οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις στο σύνολο των εργαζόμενων του ενεργειακού τομέα. Την ίδια στιγμή που η ανεργία αυξάνεται θεαματικά η ΔΕΗ Α.Ε. εξακολουθεί να πληρώνει υπέρογκα ποσά σε υπερωρίες και δεν προχωρά σε νέες προσλήψεις μόνιμης σταθερής εργασίας.
Πραγματικά ωφελημένοι, από την αύξηση της παραγωγικότητας στον κλάδο, είναι οι μεγαλομέτοχοι της ΔΕΗ(πχ: Silchester) και των υπόλοιπων ιδιωτικών ενεργειακών ομίλων. Η κυβέρνηση στηρίζει προκλητικά τη σίγουρη και υψηλή κερδοφορία των ιδιωτικών ομίλων με συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας της χονδρεμπορικής αγοράς, με τον περιβόητο «μηχανισμό ανάκτησης μεταβλητού κόστους ιδιοπαραγωγής».
Μέσω αυτού του μηχανισμού οι όμιλοι διασφάλισαν 280εκ. Ευρώ το 2012 και θα διασφαλίσουν άλλα 420εκ. Ευρώ το 2013. Πρόκειται για πολύμορφη προκλητική κρατική στήριξη που περιλαμβάνει παχυλές κρατικές επιδοτήσεις, μειώσεις φορολογικών συντελεστών, σύστημα υψηλών εγγυημένων τιμών για τους «πράσινους» επενδυτές των ΑΠΕ, απανωτές νομοθετικές ρυθμίσεις κατάργησης όρων προστασίας του περιβάλλοντος, θεαματική αύξηση των πράσινων τελών υπέρ ΑΠΕ από 0,30 €/ MWH σε 8,74 €/ MWH, μέσα σε δύο χρόνια.
Την ίδια ώρα που η κυβέρνηση και η ΔΕΗ Α.Ε. κόβουν το ρεύμα σε φτωχές οικογένειες αφήνουν στο απυρόβλητο μονοπωλιακούς ομίλους και εταιρείες που χρωστούν πάνω από 130εκ. Ευρώ στη ΔΕΗ και δεν έχουν πληρώσει το Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών, το γνωστό «χαράτσι».
Ο όποιος ρυθμιστικός ρόλος του κράτους δεν αφορά φυσικά τη διασφάλιση της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών αλλά την προώθηση της «απελευθέρωσης» της αγοράς, τη διασφάλιση ισότιμων όρων ανταγωνισμού της ΔΕΗ Α.Ε. με τους υπόλοιπους ιδιωτικούς ομίλους για τα μερίδια αγοράς και τη διασφάλιση υψηλού ποσοστού κέρδους.
Σε αυτήν την κατεύθυνση εντάσσεται:
– Ο πλήρης ιδιοκτησιακός διαχωρισμός των δικτύων μεταφοράς και διανομής από τον κύριο κορμό της ΔΕΗ Α.Ε., το σχέδιο μετοχοποίησης του ΑΔΜΗΕ και η διαχείριση των δικτύων με γνώμονα το κέρδος.
– Η μείωση της λιγνιτικής παραγωγής της ΔΕΗ Α.Ε. στο Λιγνιτικό Κέντρο Δυτικής Μακεδονίας κατά 18,5% τη διετία 2010 -2011 συγκριτικά με τη διετία 2002 -2003 και η σχεδιαζόμενη παράδοση λιγνιτικών αποθεμάτων της Βεύης και της Δράμας σε άλλους ιδιωτικούς ομίλους (η οποία αποδεικνύει πόσο υποκριτικές ήταν οι επισημάνσεις για τη σχετική ρυπογόνο δράση της ΔΕΗ Α.Ε.).
– Η ουσιαστική διακοπή της λειτουργίας σύγχρονων μονάδων φυσικού αερίου της ΔΕΗ Α.Ε. που χρυσοπλήρωσε ο φορολογούμενος μισθωτός και αυταπασχολούμενος (πχ: Κομοτηνή, Λαύριο 4 & 5) για να διασφαλιστεί η ψηλή κερδοφορία των υπολοίπων ομίλων στη χονδρεμπορική αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
– Η κατάργηση της προστασίας δασικών εκτάσεων και γης ψηλής παραγωγικότητας για να διευκολυνθούν οι «πράσινες» επενδύσεις ΑΠΕ.
– Η δρομολόγηση μεγάλων «πράσινων επενδύσεων στο Βόρειο Αιγαίο που ανοίγουν παράθυρο για διασύνδεση και ενεργειακή εξάρτηση των νησιών (κατάργηση συμβατικών αυτόνομων μονάδων παραγωγής) από την Τουρκία σε μια κρίσιμη γεωστρατηγικά περιοχή.
Όλες οι προαναφερόμενες πλευρές αναδεικνύουν τις πολλαπλές αρνητικές συνέπειες, για το λαό, του δρόμου της «απελευθέρωσης» στον οποίο επιταχύνει η κυβέρνηση σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και της άρχουσας τάξης. Τα επόμενα βήματα αφορούν την ενοποίηση της αγοράς της Ε.Ε. ως το 2014, την πώληση του 17% των μετοχών του κράτους στη ΔΕΗ Α.Ε., την πιθανή συρρίκνωση και δημιουργία μιας μικρής ΔΕΗ που θα αφήσει σημαντικό μερίδιο αγοράς σε ένα ισχυρό ανταγωνιστή, λαμβάνοντας υπόψη και τη διαπάλη ΗΠΑ – Γερμανίας για τον έλεγχο του τομέα ηλεκτρικής ενέργειας στην ευρύτερη περιοχή. Αντίστοιχα οξύνεται η διαπάλη μονοπωλιακών ομίλων και ιμπεριαλιστικών κέντρων σχετικά με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ, που συνδέεται με τον ανταγωνισμό των σχεδίων αγωγών τροφοδοσίας της Νότιας Ευρώπης.
Στο κρίσιμο ζήτημα της εκμετάλλευσης των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, η σχετική έρευνα προχωρά χωρίς ανακήρυξη ΑΟΖ και διεθνή κατοχύρωση κυριαρχικών δικαιωμάτων, με την εποπτεία ενός ψευδεπίγραφου Εθνικού Φορέα που δε διασφαλίζει ούτε κρατική συμμετοχή στην έρευνα, ούτε ουσιαστικό έλεγχο στα αποτελέσματά της.
Τόσο οι εξελίξεις που προηγήθηκαν όσο και η κλιμακούμενη επίθεση στον τομέα της ενέργειας δεν αφήνουν περιθώρια για αυταπάτες. Χωρίς γραμμή ρήξης με την πολιτική της «απελευθέρωσης», τη στρατηγική της Ε.Ε. και της άρχουσας τάξης, κανένας αποσπασματικός αγώνας δε μπορεί να διασφαλίσει συνέχεια και νικηφόρα προοπτική. Μοναδική διέξοδος για το λαό είναι ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας όπου τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα αποτελούν κρατική κοινωνική ιδιοκτησία. Σε αυτό το πλαίσιο η παραγωγή, οι εγχώριες πηγές, η μεταφορά και η διανομή του τομέα ενέργειας θα αποτελούν λαϊκή περιουσία, θα σχεδιάζονται πανεθνικά, κεντρικά, επιστημονικά προς όφελος της λαϊκής ευημερίας. Θα λειτουργεί ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας ενέργειας που θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών.
ΕΠΕΡΩΤΑΤΑΙ η κυβέρνηση για την πολιτική της στον τομέα της ενέργειας και πιο συγκεκριμένα:
1) Αν θα λάβει μέτρα και ποια για να διασφαλίσει τη δραστική μείωση των τιμολογίων ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου και πετρελαίου θέρμανσης της λαϊκής οικογένειας;
2) Αν θα προχωρήσει άμεσα στις αναγκαίες προσλήψεις μόνιμης σταθερής εργασίας εγκαταλείποντας την πολιτική υπερωριών στις πρώην ΔΕΚΟ του τομέα ενέργειας;
3) Πώς θα διασφαλίσει την ουσιαστική συμμετοχή του Εθνικού Φορέα Υδρογονανθράκων στις σχετικές έρευνες και στον ουσιαστικό έλεγχο των αποτελεσμάτων;
4) Αν σκοπεύει να ανακαλέσει τις αποφάσεις της σχετικά με την προώθηση της ιδιωτικοποίησης σε ΔΕΗ, ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ;
Οι βουλευτές:
Αλέκα Παπαρήγα
Ελένη Γερασιμίδου
Γιάννης Γκιόκας
Λιάνα Κανέλλη
Νίκος Καραθανασόπουλος
Χρήστος Κατσώτης
Θεοδόσης Κωνσταντινίδης
Γιώργος Λαμπρούλης
Διαμάντω Μανωλάκου
Νίκος Μωραΐτης
Θανάσης Παφίλης
Σπύρος Χαλβατζής
