Του Χρήστου Παπαδημητρίου,
Κοινωνιολόγου – Οικονομολόγου
Ανάχωμα για τον εν δυνάμει “επίορκο”.
(Με αφορμή ένα ακόμη χαμένο εκατομμύριο ευρώ στο δήμο Γιαννιωτών αυτή τη φορά, επιβεβαιώνοντας την κοινωνική άποψη για τους ΟΤΑ ότι πρόκειται άντρα διαφθοράς.)
Μία από τις σοβαρότερες παραμέτρους κατά κοινή παραδοχή που οδήγησαν την χώρα μας στην παρούσα οικονομική κατάσταση είναι αναμφισβήτητα η ανεπίτρεπτη καθυστέρηση του κράτους να επιβάλει οριστικά την εφαρμογή του διπλογραφικού συστήματος σε κάθε δημόσια υπηρεσία και βεβαίως και στους ΟΤΑ, και όχι να επαφίεται για την εφαρμογή του στην διακριτική ευχέρεια άσχετων πολλές φορές αρμοδίων υπαλλήλων ή αιρετών, ή επιτήδειων τις περισσότερες φορές λογιστών διοικητών δημάρχων ή αντιδημάρχων.
Είναι αδιανόητο το συντεταγμένο υποτίθεται κράτος να μην γνωρίζει ακόμη σήμερα, εν έτη 2013, όχι μόνο την οικονομική κατάσταση και διάρθρωση των δημόσιων οργανισμών και ΟΤΑ της χώρας, αλλά να μην έχει καν εικόνα των ανελαστικών μεγεθών τους, τα οποία βέβαια επηρεάζουν καθοριστικά και τους εθνικούς λογαριασμούς.
Πώς να υπάρχει σαφής εικόνα όμως όταν στο σύνολό τους δημόσιο, ΟΤΑ και κάθε λογίς κρατικές και παρακρατικές υπηρεσίες ακόμη και σήμερα αρνούνται και αδιαφορούν ή για άλλους πιο «ειδικούς» λόγους δεν εφαρμόζουν μια βασική τους υποχρέωση δηλ. την χρήση και λειτουργία του διπλογραφικού συστήματος το οποίο έχουν την υποχρέωση να το λειτουργήσουν με βάση τον ισχύοντα κώδικα από το 2001.
Δεν το εφαρμόζουν στο σύνολό τους οι Δήμοι, όπως δεν εφαρμόζουν και άλλες των υποχρεώσεις που απορρέουν από τον κώδικα, αντιθέτως συνεχίζουν να εφαρμόζουν το δημόσιο λογιστικό ή απλογραφικό σύστημα, το οποίο σημαίνει ότι για κάθε λογιστική ενέργεια γίνεται μόνο μία εγγραφή, αυτό δηλαδή που εφαρμόστηκε από γέννησης του Ελληνικού κράτους.
Η εφαρμογή του διπλογραφικού συστήματος στο δημόσιο και τους ΟΤΑ με πλήρη ανάπτυξη του λογιστικού σχεδίου δηλαδή του συστήματος που προβλέπει ότι για κάθε λογιστική πράξη ενημερώνονται δυο τουλάχιστον λογαριασμοί σημαίνει και είναι βέβαιο ότι οι ατασθαλίες θα περιορίζονταν στο ελάχιστο.
Όχι γιατί το διπλογραφικό δημιουργεί αγίους και ενάρετους ανθρώπους, αλλά γιατί έχει και δίνει την δυνατότητα του άμεσου συσχετισμού και της επαλήθευσης, των όποιων οικονομικών μεγεθών, και δη του ταμείου, το οποίο πρέπει πάντα να έχει θετικό πρόσημο.
Έτσι το κράτος και η κεντρική διοίκηση έχει μια περίπου πληροφόρηση και καθόλου αξιόπιστη, για το πώς χειρίζεται τα οικονομικά του ένας δήμος τι δηλ. χρωστάει που τα χρωστάει και γιατί τα χρωστάει, και η ενημέρωση πραγματοποιείται ακόμη σήμερα στην εποχή της πληροφορικής στο χαρτί και το μολύβι, αλλά και στην πιθανή ανικανότητα ή την ημιμάθεια ή την κακοήθεια ενός έκαστου δημάρχου ή αρμόδιου επί των οικονομικών ταλαίπωρου αντιδημάρχου.
Και γινόμαστε μάρτυρες μιας ακόμη ανεκδιήγητης περίπτωσης να λείπει ένα εκατομμύριο ευρώ από το ταμείο ενός πολύ μεγάλου Δήμου της Χώρας που οι δικλίδες ασφαλείας θα έπρεπε να λειτουργήσουν άμεσα στην λαθροχειρία του οποιοδήποτε απατεωνίσκου, μια εξ αυτών βεβαιότατα και μοναδική στην αποτελεσματικότητά της είναι η αποκλειστική χρήση του διπλογραφικού συστήματος.
Διαβάζουμε και ακούμε του κόσμου τις μπαρούφες από τους σχετιζόμενους με την υπεξαίρεση γιατί περί αυτού πρόκειται και του κόσμου τις ανακρίβειες από άσχετους δημοσιογράφους άλλους εμπλεκόμενους και μη.
Το έλλειμμα φίλτατε αναγνώστη και στους ΟΤΑ έχει να κάνει μόνο με το κλέψιμο του ταμείο.
Όταν αναφερόμαστε σε ταμειακό έλλειμμα εννοούμε ότι λείπουν μετρητά. Όταν λείπουν μετρητά κάποιος τα υπεξαίρεσε δηλαδή ήταν επιρρεπής στην διαδικασία της κλοπής τελεία και παύλα, το δε σύστημα δεν ανταποκρίθηκε στον σωστό έλεγχο όλα τα άλλα είναι να έχουν δουλειά οι ορκωτοί λογιστές η ευθύνη των οποίων καθίσταται ουσιαστική πέρα από το να υπογράφουν ενίοτε τυποποιημένα πιστοποιητικά με τυποποιημένες παρατηρήσεις.
Ένας έτσι σοβαρός λόγος που οδήγησε το σύνολο των ΟΤΑ, σε σοβαρότατες ατασθαλίες τύπου έγκλειστου δημάρχου Θεσσαλονίκης είναι η διάθεση της πολιτείας να ανέχεται την μη εφαρμογή των κανόνων που η ίδια θεσπίζει.
Αντιθέτως το απαρχαιωμένο σύστημα που εφαρμόζεται ακόμη στο σύνολο του δημόσιου χώρου αποτελεί εγγύηση για τον κάθε τυχόντα και υποψιασμένο αλλά και ανεγκέφαλο δημόσιο υπάλληλο η αιρετό για την οποιαδήποτε οικονομική ατασθαλία η οποία δεν μπορεί να ανακαλυφθεί ποτέ, και με το μονογραφικό η απλογραφικό που συνεχίζουν να εφαρμόζουν μόνο από κάποια «καραμπόλα» μπορεί να εμφανισθεί η όποια υπεξαίρεση.
Αδιανόητο, η κατ’ επίφαση σύγχρονη πολιτεία να μην προβαίνει στα αυτονόητα, δηλαδή στην πλήρη εφαρμογή του διπλογραφικού συστήματος, και να αρέσκεται στο να καταμετρά τα «φέσια» που έχουν ρίξει κάποιοι η αρκετοί Δήμοι της χώρας, δηλαδή ο αυτό διοικητικός βαθμός έτσι όπως διαμορφώθηκε αρχικά με το σχέδιο «Καποδίστριας» πάνω στο οποίο η ευνομούμενη δήθεν πολιτεία έμελε να στηρίξει την μεγαλύτερη διοικητική μετ αρίθμηση που έγινε ποτέ στη χώρα μας.
Αναμφίβολα ως οικονομολόγο με βρίσκει σε αμηχανία, να σκεφτώ πως είναι δυνατόν να μην μπορούν να βάλλουν σε εφαρμογή ένα κατά κοινή ομολογία αξιόπιστο λογιστικό σύστημα και να σκέφτονται τόσες και τόσες επιπόλαιες και μη αξιόπιστες προτάσεις.
Αυτή η μικρή τοποθέτηση αγαπητέ μου συμπολίτη μας αφορά ιδιαιτέρως όλους μας. Αν η διοίκηση δεν θέσει επιτακτικά χρονικό ορίζοντα και στους ΟΤΑ ότι η μηχανοργάνωση, το διπλογραφικό σύστημα, το ενιαίο γενικό λογιστικό σχέδιο και η ύπαρξη λογιστή, και όχι απλά ταμία στην οικονομική υπηρεσία αποτελεί το ελάχιστο για να ξεφύγουν οι Δήμοι από τις παρενέργειες άστοχων ενεργειών «εύστροφων» πολλές φορές δημάρχων, η ανίκανων και άσχετων τις περισσότερες φορές αντιδημάρχων.
Η παρουσίαση μιας θέσεως δεν φτάνει όταν δεν συνοδεύεται από πρόταση, και στην προκειμένη περίπτωση η πρόταση είναι η αυστηρή και ουσιαστική εφαρμογή του διπλογραφικού συστήματος του μοναδικού δηλαδή αξιόπιστου συστήματος στις δυνατότητες του οποίου θα πρέπει να βασιστεί επιτέλους ο ελεγκτικός μηχανισμός της χώρας.
Το εκσυγχρονιστικό πράγματι εργαλείο της δημόσιας διαβούλευσης, θεωρώ ότι θα πρέπει να μεταφέρει το μήνυμα όχι μόνο στον πολίτη αλλά και στα όργανα της πολιτείας και των ΟΤΑ ότι ο κώδικας δήμων και κοινοτήτων συντάχτηκε και αποτελεί νόμο του κράτους, και προβλέπεται με σαφήνεια το σύστημα με βάση το οποίο υποχρεούται ο ΟΤΑ να παρακολουθεί την οικονομική του εικόνα και κατάσταση.
Σε κάθε άλλη περίπτωση που αγνοείται ο νόμος, υποχρεωτικά , κάποιος πρέπει να πάει σπίτι του , αλλά αυτό δεν φτάνει αν δεν επιστραφεί η κλαπείσα ύλη, και με αυτή την λογική και μόνο διαδικασία δίνεται η ευκαιρία στην χώρα και εξ αυτού του γεγονότος να τύχει καλλίτερης αξιολογήσεως στο μέλλον, αλλά και στους πολίτες να αποφύγουν επίσης να πληρώνουν τα «κερατιάτικά τους..»
Γιατί αγαπητέ μου συμπολίτη και αυτό το χαμένο εκατομμύριο να είσαι βέβαιος ότι θα μεταφέρουμε ως προίκα στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας…έχω την υποψία ότι ποτέ δεν θα επιστρέψει στο ταμείο του δήμου.
– Κείμενο πρωτογραμμένο και ελεύθερο δημοσίευσης, αλλά και έξω από κάθε λογική στρογγυλέματος του γεγονότος.
Αγαπητέ αναγνώστη Καλή Ανάσταση.
