Φίλες και Φίλοι
Συντρόφισσες και Σύντροφοι
Απόψε από δω από τα Γιάννενα, από την Ήπειρο την πρωταθλήτρια της ανεργίας όπως λένε, θέλουμε να απευθυνθούμε στους άνεργους που δίνουν τη μάχη της επιβίωσης, άνδρες και γυναίκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, στα άνεργα παιδιά της λαϊκής οικογένειας, αλλά και στους εργάτες που μοχθούν για το μεροκάματο, στους αυτοαπασχολούμενους που νοιώθουν τα χρέη, θηλιά στο λαιμό, στους φτωχούς αγρότες που παλεύουν νύχτα – μέρα με τη γη.
Από δω από την Ήπειρο, μια από τις πιο φτωχές περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απευθύνουμε κάλεσμα συμπόρευσης και συστράτευσης με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, κάλεσμα αποφασιστικής ισχυροποίησης του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές που έχουμε μπροστά μας, το Μάη.
Τι προσδοκούν οι άνεργοι και κυρίως οι μακροχρόνια άνεργοι της περιοχής από το πρωτογενές πλεόνασμα που ο πρωθυπουργός λέει θα επιστρέψει πίσω το 70% για να διορθώσει τις αδικίες; Ποιες αδικίες θα διορθώσει; Η μεγαλύτερη αδικία είναι να δουλεύεις μια ζωή και τον πλούτο που παράγεις να τον καρπώνονται οι λίγοι κι αυτή η αδικία δεν διορθώνεται, γιγαντώνεται γιατί πάνω σ’ αυτή την αδικία στηρίζεται ολόκληρο το σύστημα.
Ο εργάτης και η εργάτρια που έμειναν χωρίς δουλειά, ο αυτοαπασχολούμενος που έβαλε λουκέτο, το νέο παιδί που ψάχνει και δεν μπορεί να βρει να κάνει ένα μεροκάματο, πρέπει να γνωρίζει τι φταίει κι είναι άνεργοι, τι φταίει και δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Η ανεργία δεν είναι ανικανότητα, ούτε επιλογή. Δεν φταίει η κακιά μας μοίρα. Ευθύνεται το ίδιο το σύστημα, που ζει και αναπνέει για το κέρδος. Αυτό είναι που έστειλε στη Βουλγαρία 270 ελληνικές επιχειρήσεις ένδυσης που απασχολούν εκεί 25.000 εργαζόμενους. Το καπιταλιστικό κέρδος, η Συνθήκη του Μάαστριχτ, η ΕΕ τους έστειλε εκεί.
Η ανάπτυξη που υπόσχεται η ΝΔ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη που θα πατήσει πάνω στα ερείπια των εργασιακών δικαιωμάτων, δεν θα λύσει το πρόβλημα της ανεργίας. Όταν οι μεγάλες επιχειρήσεις κάνουν επενδύσεις, όταν με κίνητρο την κερδοφορία τους και την ανταγωνιστικότητα δημιουργούν προϋποθέσεις να ανέβει η παραγωγικότητα, δεν μειώνουν το γενικό χρόνο εργασίας αλλά μειώνουν τον αριθμό εργατών που χρησιμοποιούν.
Οι άνεργοι οικοδόμοι- έμπειροι τεχνίτες μάστορες που περιμένουν στα στέκια των οικοδόμων μπας και σκάσει κανα μερεμέτι, θα μπορούσαν να έχουν κάθε μέρα μεροκάματα μόνο για να χτίζουν τους παιδικούς σταθμούς, σχολεία, παιδικές χαρές για τα παιδιά μας, κέντρα υγείας, για έργα προστασίας του σπιτιού που χρειάζεται κάθε ζευγάρι που ξεκινά τη ζωή του, να φτιάχνουν υποδομές αντισεισμικές, αντιπλημμυρικές, έργα που είναι αναγκαία για να ζει καλύτερα ο λαός. Έργα που και σήμερα με την περιπέτεια που ζει ο λαός της Κεφαλονιάς αναδεικνύεται η κρισιμότητα και η αναγκαιότητα τους. Όμως αυτά δεν είναι στο σχεδιασμό της τάξης που κατέχει όλη την εξουσία. Αυτήν είναι που πρέπει να ανατρέψουμε.
Οι εργάτες στα έργα της Ιονίου Οδού που ξεκινούν, καλούνται να δουλέψουν με 28€ μεροκάματο. Με αυτές και χειρότερες ακόμα συνθήκες θα δουλέψουν οι εργάτες σε όποια μεγάλα έργα σχεδιάζουν στην περιοχή με τους οδικούς άξονες, την αναβάθμιση του λιμανιού της Ηγουμενίτσας.
Η αξιοποίηση των πιθανών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων – το πετρέλαιο στην περιοχή Καλπακίου – με δόλωμα τα «αντισταθμιστικά οφέλη», ακόμα και η σύνδεση της Ηπείρου με τον ΤΑP να προβλεφθεί, ούτε όλους τους άνεργους θα απορροφήσει ούτε το ζήτημα της φτηνής ενέργειας θα λύσει, ιδιαίτερα σε μια περιοχή που οι κάτοικοί της έχουν ανάγκη για θέρμανση αρκετούς μήνες το χρόνο.
Ακόμα και η ανάπτυξη του τουρισμού της περιοχής, οι επενδύσεις σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες – που τάχα οι αγρότες θα προμηθεύουν με τοπικά προϊόντα – ούτε τις ανάγκες των εργαζομένων για φτηνές διακοπές θα καλύψουν ούτε το πρόβλημα των νέων άνεργων θα λύσει. Αυτό ακριβώς ομολόγησε ο πρωθυπουργός όταν πριν λίγες μέρες, ανακοίνωσε 400 χιλ. ευκαιρίες απασχόλησης – ευκαιρίες και όποιος προλάβει – δηλαδή ο «θάνατος σου, η ζωή μου» κι αυτό μόνο για λίγους μήνες.
Τα διάφορα προγράμματα είτε της επιδοτούμενης απασχόλησης, είτε της κατάρτισης στον ιδιωτικό τομέα, είτε της μαθητείας δηλαδή της απλήρωτης δουλειάς με την ελπίδα μιας προσωρινής πρόσληψης, της πιστοποίησης που διαφημίζει η κυβέρνηση, είναι προγράμματα ανακύκλωσης των ανέργων, προγράμματα ουσιαστικά επιδότησης των εργοδοτών στων οποίων τις τσέπες θα καταλήξει το 1,5 δις που λέει η κυβέρνηση ότι εξασφάλισε γι’ αυτά τα προγράμματα.
Με τέτοιες πολιτικές δεν αντιμετωπίζεται ουσιαστικά το πρόβλημα της ανεργίας, δε θα βρουν δουλειά οι 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, μόνο θα αξιοποιηθούν ως «δούρειος ίππος» για να γενικευτούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, να νομιμοποιηθεί η απλήρωτη δουλειά που τσακίζει και δω στα εργοστάσια της Ηπείρου στο συνεταιρισμό ΠΙΝΔΟΣ, στο ΝΙΤΣΙΑΚΟ, στη μεταλλουργία Spider, σε super market, σε αλυσίδες τροφίμων και επισιτισμού, να γενικευτεί η ανασφάλιστη εργασία.
Φίλες και φίλοι
Σ’ αυτή την κατεύθυνση των νέων αδιεξόδων κινείται η σημερινή κυβέρνηση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ, σε αυτή την κατεύθυνση με βάση τις θέσεις τους και τα προγράμματά τους θα κινηθούν ξανά είτε μια κυβέρνηση της ΝΔ είτε του ΣΥΡΙΖΑ, είτε και των δύο μαζί, η κυβέρνηση δηλαδή του μεγάλου «κυβερνητικού συνασπισμού».
Η αστική τάξη πριν πεινάσει – μαγειρεύει και προετοιμάζει. Η πρόταση διαφόρων εκδοτικών συγκροτημάτων – δηλαδή επιτελείων της αστικής τάξης – έπεσε σαν κεραυνός, τη στιγμή μάλιστα που ο καβγάς ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ οξύνεται με ψευτοδιλήμματα και προβάλλοντας δευτερεύουσες διαφορές και παρότι διαψεύστηκαν προς το παρόν. Αλλά μήπως και πριν, προεκλογικά πάντα δεν διαψεύδονταν οι μετεκλογικές συνεργασίες μεταξύ ΝΔ- ΠΑΣΟΚ; Και μετά, σαν καλά συνεταιράκια ξεζούμιζαν το λαό. Τα ίδια θα κάνει και τώρα το νέο ΠΑΣΟΚ στη θέση του παλιού, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο καβγάς που γίνεται είναι υπαρκτός, μέσα στους κόλπους του κεφαλαίου. Και αφορά στο πώς θα γίνει η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων, το πώς θα διαχειριστεί το χρέος, τι θα γίνει με τις τράπεζες. Καβγάς μακριά από τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα, όσο και αν προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους για το αντίθετο, ότι, δηλαδή, το μείγμα, η συνταγή, το μοντέλο που προτείνει ο καθένας θα φέρει τη λαϊκή ευημερία, θα βάλει τέλος στις θυσίες του λαού. Ούτε στη Δευτέρα Παρουσία.
Μπορεί το σενάριο του μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού να μην έχει ωριμάσει, να μη φαίνεται σήμερα άμεσα δυνατό, ιδιαίτερα σε προεκλογικές συνθήκες, έχει όμως ως βάση την κοινή στρατηγική στόχευση: στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης και της πορείας της χώρας στην ΕΕ και την Ευρωζώνη.
Θυμηθείτε οι παλιότεροι: Κανείς πριν δέκα χρόνια δεν μπορούσε να φανταστεί το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να συγκυβερνούν, να μοιράζονται τα ίδια υπουργικά γραφεία, να καταθέτουν, να στηρίζουν και να υλοποιούν τους ίδιους αντιλαϊκούς νόμους.
Το σενάριο για το «μεγάλο συνασπισμό» δοκιμάστηκε στη Γερμανία, τόσο το 2005 όσο και το 2013 με τη συγκρότηση της νέας γερμανικής κυβέρνησης από το μεγάλο συνασπισμό χριστιανοδημοκρατών – σοσιαλδημοκρατών.
Αν λοιπόν, ο στόχος που βάζει η αστική τάξη για συγκρότηση σταθερών κυβερνήσεων που θα απολαμβάνουν ευρύτερη λαϊκή στήριξη δεν επιτευχθεί μέσα από την αντιπαράθεση των δύο βασικών πυλώνων του πολιτικού συστήματος ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, εάν η αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος δεν διαμορφώσει τη δυνατότητα σταθερής κυβέρνησης και σταθερής εναλλαγής, τότε αυτό το σενάριο είναι ανοιχτό. Γι’ αυτό και οι αστικές αναλύσεις προετοιμάζουν.
Μέχρι τότε βέβαια θα αντιμετωπίσουμε έναν καβγά δικομματικού χαρακτήρα που θα οξύνεται με στόχο τον αποπροσανατολισμό και τη συσκότιση της κοινής στρατηγικής στόχευσης. Οι εργαζόμενοι θα έρθουν αντιμέτωποι με νέους εκφοβισμούς και νέες αυταπάτες που θα προβάλλονται από ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να έχουν καθαρό ότι όποια κυβέρνηση σήμερα, είτε με κορμό τη ΝΔ είτε με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ είτε ως μεγάλος συνασπισμός, για μια ακόμα φορά θα διαψεύσει τις ελπίδες τους. Όσοι σκέφτονται ότι τη ΝΔ την είδαμε, τη δοκιμάσαμε, ότι ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ακόμα δοκιμαστεί, και άρα ας τον δοκιμάσουμε κι αυτόν, ας σκεφτούν καλύτερα:
Δεν είναι δοκιμασμένα τα διάφορα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ για να ολοκληρώσουν την μετάλλαξη του σε ένα νέο ΠΑΣΟΚ, στελέχη που διακρίθηκαν στην εξαπάτηση, την εξαγορά αλλά και το τσάκισμα του κινήματος;
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ -πρώην Συνασπισμού- δεν δοκιμάζονται τόσα χρόνια στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής ως διοίκηση σε δήμους με τις εργασιακές σχέσεις «λάστιχο», τη λογική της ανταποδοτικότητας, υπηρέτες της κεντρικής εξουσίας που στραγγαλίζει τους δημότες; Συνδικαλιστικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχουν δοκιμαστεί σε εργατικά σωματεία, εργατικά κέντρα, στη ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ όπου μαζί με τους εργοδότες συμφωνούν σε μειώσεις μισθών, ξεπουλάνε αγώνες;
Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ καθημερινά δοκιμάζεται και προβιβάζεται και οι μεγαλύτερες επιδόσεις του καταγράφονται μετά το 27%! Πως αλλιώς να μιλήσει κανείς για τη συμπάθεια που τρέφουν φαρμακοβιομήχανοι, μεγάλες βιομηχανικές μονάδες που ταυτίζονται με το ΣΥΡΙΖΑ στο αίτημα της μείωσης του κόστους ενέργειας; Τι άλλο να πει κανείς για ένα κόμμα που το κίνημα το αντιλαμβάνεται μόνο για να επιλέγει διαχειριστές της αντιλαϊκής πολιτικής;
Φίλες και Φίλοι
Στις ευρωεκλογές, μπορούμε να κάνουμε ένα σημαντικό βήμα χειραφέτησης από τα ψεύτικα διλήμματα τόσο της κυβέρνησης όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης και των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου που έχουν κοινό παρονομαστή και βασικό πυρήνα: Υποταγή στην ΕΕ, υποταγή στο δρόμο ανάπτυξης που οδήγησε το λαό στη σημερινή κατάσταση και επιλογή της σημερινής ή μιας άλλης κυβέρνησης με κριτήρια ξένα προς τα συμφέροντα του λαού: Γιατί δεν είναι προς το συμφέρον του λαού το δίλλημα αν θα επιλέξει μια κυβέρνηση που υποστηρίζει την αναδιάρθρωση ή επιμήκυνση του χρέους, όπως λέει η ΝΔ ή μια κυβέρνηση που στοιχίζεται πίσω από την πρόταση του ΔΝΤ για κούρεμα, όπως λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Προοπτική με ελπίδα για το λαό είναι η συγκρότηση μιας μεγάλης λαϊκής συμμαχίας που θα παλεύει από θέσεις πιο ισχυρής εργατικής λαϊκής αντιπολίτευσης προς τα μεγάλα συμφέροντα, για να αδρανοποιηθούν αντιλαϊκοί νόμοι, θα συμβάλει στον αγώνα για να αναχαιτιστεί η αντιλαϊκή επίθεση, για να ανοίξει ο μόνος δρόμος που μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Μόνο με ισχυρό ΚΚΕ σήμερα μπορεί να ανοίξει και ο δρόμος για την ευημερία του λαού με την εργατική τάξη, το λαό στην εξουσία.
Φίλες και Φίλοι
Το κάλεσμά μας για συμπόρευση και στράτευση με το ΚΚΕ απευθύνεται σε όσους σήμερα με βάση την εμπειρία τους αντιλαμβάνονται ότι η ΕΕ δεν ξεστράτισε και φυσικά «δεν παραβιάζει τις αρχές και τους σκοπούς για τους οποίους ιδρύθηκε», όπως ισχυρίζονται ορισμένοι.
Οι αρχές και σκοποί της ήταν και παραμένουν οι ίδιοι, ταυτίζονται με τις αρχές και τους σκοπούς των καπιταλιστικών κρατών της Ευρώπης, των ευρωπαϊκών μονοπωλίων.
Η ΕΕ, ήταν είναι και θα είναι ιμπεριαλιστική ένωση, ένωση καπιταλιστικών κρατών είτε διασπαστεί σε ένωση βορά και νότου, είτε γίνει νέα ομοσπονδία, είτε συνομοσπονδία θα συνεχίσει να είναι βαθιά αντιλαϊκή, απόλυτα εχθρική για τους λαούς της.
Το ΚΚΕ από την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ αποκάλυψε τους στόχους, τις επιδιώξεις της και αργότερα με τη συνθήκη του Μάαστριχτ προειδοποίησε γι αυτό που 20 χρόνια μετά οι ίδιοι οι υποστηρικτές της χαρακτηρίζουν ως το μεγαλύτερο μνημόνιο, απ’ το οποίο η Ελλάδα δεν πρόκειται να βγει ποτέ.
Κάθε μια από τις “τέσσερις ελευθερίες” του Μάαστριχτ είχε σαν αντίκρισμα νέα δεσμά για τους εργαζόμενους. Η ελευθερία κίνησης των κεφαλαίων, επιτακτικό αίτημα των μονοπωλίων, κατάργησε όλους τους φραγμούς και ελέγχους έδωσε τη δυνατότητα στα μονοπώλια να διακινούν απίστευτα ποσά από το ένα σημείο του πλανήτη στο άλλο και να κερδοσκοπούν. Αποτέλεσμα η παρατεταμένη κρίση και συρρίκνωση σε βασικούς κλάδους της εγχώριας μεταποίησης όπως η κλωστοϋφαντουργία, και τα ναυπηγεία.
Που είναι οι κλωστοϋφαντουργία που η μία μετά την άλλη έκλεισαν σε όλη την Ελλάδα, που είναι τα ναυπηγεία από το Σκαραμαγκά, τη Ζώνη μέχρι τη Σύρο και άλλα μικρότερα συρρικνώθηκαν, έκλεισαν καταδικάζοντας χιλιάδες εργάτες στη ανεργία, στη φτώχεια;
Η ελευθερία κίνησης εμπορευμάτων αφόπλισε τη χώρα μας από το δικαίωμα υπεράσπισης της εγχώριας παραγωγής, εκτίναξε τις εισαγωγές, μείωσε τις εξαγωγές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα αγροτικά προϊόντα που ενώ η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να παράγει τα πάντα, να θρέφει καλά το λαό της, κάνει ακριβώς το αντίθετο. Εισάγει πλήθος αγροτικών προϊόντων που η ίδια θα μπορούσε όχι μόνο να παράγει αλλά και να εξάγει σε άλλες χώρες. Και τέλος, η ελευθερία κίνησης του εργατικού δυναμικού που μετέτρεψε τον εργαζόμενο σε “απασχολήσιμο”, υποχρεωμένο να παρέχει την εργασία του όπου, όπως και όταν του το ζητήσει ο εργοδότης του.
Κάθε μια και όλες μαζί οι ελευθερίες του Μάαστριχτ αποκαλύπτουν όχι μόνο την αλήθεια αλλά και το ψέμα για την ΕΕ. Την αλήθεια ότι είναι ένωση καπιταλιστικών κρατών και το ψέμα ότι είναι δυνατόν να ακολουθηθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση μια άλλη πολιτική, προς όφελος των εργαζομένων.
Το ΚΚΕ μίλησε, αποκάλυψε, προειδοποίησε και για την αλήθεια και το ψέμα, πρόβαλε τη μόνη σωστή θέση την αποδέσμευση. Ακόμα και τώρα ας σκεφτούν ορισμένοι αν έγκαιρα είχαν ακούσει, είχαν πιστέψει τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ, αν είχαν εμπιστευτεί τις εκτιμήσεις του, αν είχαν με επιφυλάξεις φυσικά στηρίξει τις θέσεις του, όπως στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων.
Και οι αγρότες της Ηπείρου, οι εργαζόμενοι έχουν πικρή πείρα από την ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗΣ: με μείωση της τιμής στο γάλα από 5-15 λεπτά, καθυστέρηση στην εξόφληση για τους κτηνοτρόφους, άμεση μείωση μισθών για τους εργαζόμενους, γενικευμένη εποχιακή απασχόληση, τρομοκρατία. Ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους από τη στάση ουσιαστικά προώθησης της ιδιωτικοποίησης που κράτησαν όλες οι δυνάμεις που πρότειναν διάφορες παραλλαγές, όπως να την αγοράσουν τοπικοί επιχειρηματίες (βλέπε ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) ή οι συνεταιρισμοί οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε Α.Ε. (θέση του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) όταν οι ίδιοι παραχώρησαν το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών στην Αγροτική Τράπεζα.
Αξιοποιώντας λοιπόν και την πείρα τους, να σκεφτούν ότι αν είχαν ακούσει τις προειδοποιήσεις του ΚΚΕ το εργατικό λαϊκό κίνημα από καλύτερες θέσεις θα έδινε τη μάχη, θα ‘ταν καλύτερα προετοιμασμένο να αντιμετωπίσει την ολομέτωπη επίθεση από κυβέρνηση – ΕΕ- κεφάλαιο σε συνθήκες κρίσης.
Το ΚΚΕ οργάνωσε, στήριξε αγώνες με συγκεκριμένα αιτήματα, προκειμένου να βάλει εμπόδια, να δυσκολέψει την εφαρμογή αποφάσεων της ΕΕ και σήμερα παραμένει η μοναδική πολιτική δύναμη που έχει καθαρή θέση: Αποδέσμευση από την ΕΕ – Κοινωνικοποίηση – Μονομερή διαγραφή του χρέους.
